Mama Petounia

Σεπτεμβρίου 27, 2021 No σχόλια

1. Οι βραδιές με φαγητό και φίλους

Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές πως, ένα από τα πράγματα που απολαμβάνω πολύ στη ζωή, είναι το να τρώω παρέα με φίλους. Να απολαμβάνω το φαγητό μου και ένα ποτήρι κρασί, ενώ ταυτόχρονα περιτριγυρίζομαι από αγαπημένα πρόσωπα.

Αυτό είναι για μένα ο ορισμός της ευτυχίας. Είναι μια τονωτική ένεση, ικανή να με γεμίσει με την ενέργεια που χρειάζομαι για να αντεπεξέρχομαι στις όποιες δυσκολίες.

Νομίζω πως αν με ρώταγε κάποιος "τί είναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις οπωσδήποτε μια φορά την εβδομάδα;" θα του απαντούσα "να τρώω με τους φίλους μου".

Θα μου έδινε πολύ μεγάλη χαρά η δημιουργία μιας λέσχης φίλων, όπου ο καθένας από εμάς θα διάλεγε μια μέρα της εβδομάδας για να καλέσει τους υπόλοιπους στο σπίτι του για φαγητό. Το μόνο που θα είχαν να κάνουν τα προσκεκλημένα μέλη κάθε φορά, είναι να φροντίσουν για το κρασί και το επιδόρπιο.

Θεματικές βραδιές, ενδιαφέρουσες συζητήσεις, εξομολογήσεις, αλλά και παρεΐστικα παιχνίδια ή και διαγωνισμοί λ.χ. για το καλύτερο κρασί ή γλυκό, θα μπορούσαν να είναι μερικά από τα έξτρα συστατικά των συναντήσεων.

Και έτσι, μέσα στην μουντάδα της καθημερινότητας, με τις υποχρεώσεις και τις δουλειές να τρέχουν, θα ξέραμε πως θα υπάρχει μια μέρα χαράς, που θα μας περιμένει όπως και να έχει!

2. Η νέα σειρά περιποίησης μαλλιών της Molton Brown

Κάθε φορά που χρησιμοποιούσα στο μπάνιο, ένα αφρόλουτρο του αγαπημένου μου αγγλικού οίκου αρωμάτων Molton Brown, σκεφτόμουν πως είναι κρίμα να μην υπάρχει κάποιο σαμπουάν, που θα κάνει τα μαλλιά μου να μυρίζουν το ίδιο όμορφα.

Καταλαβαίνετε λοιπόν τη χαρά μου, όταν έφτασαν στα χέρια μου δύο από τα καινούργια προϊόντα της νέας συλλογής για τα μαλλιά Botanical Hair Care!

Ένα σαμπουάν και ένα conditioner, με μοναδικό άρωμα, εμπλουτισμένα με καταπραϋντικό χαμομήλι βιώσιμης προέλευσης που καλλιεργείται με τη μέθοδο της υδροπονίας, δηλαδή μέσα στο νερό, στις υπόγειες σήραγγες του Λονδίνου!

Όλη η συλλογή, είναι εμπνευσμένη από την κληρονομιά του οίκου και είναι εμπλουτισμένη με μοναδικά βότανα είναι 100% vegan, χωρίς parabens και phthalates, με σκοπό να παρέχει μια φυσική περιποίηση στα μαλλιά μας.

3. Η ταινία "Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα"

Πριν από λίγες μέρες, ψάχνοντας στο ERTFLIX να βρω μια ταινία για να περάσω το βράδυ μου, έπεσα πάνω στην "Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα".

Έχοντας διαβάσει το βιβλίο του Τζον Μπόιν "Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός και στο οποίο βασίζεται η ταινία, ήμουν πολύ περίεργη να δω την κινηματογραφική του μεταφορά.

Ο Μπρούνο, ένα οκτάχρονο αγόρι, αφήνει πίσω το σχολείο και τους φίλους του, ακολουθώντας την οικογένειά του που μετακομίζει από το υπέροχο σπίτι τους στο Βερολίνο, σε μια απομονωμένη περιοχή λόγω της δουλιάς του πατέρα του.

Ο Μπρούνο δεν έχει να παίξει με κανέναν, μέχρι τη στιγμή που συναντά τον Σμούελ, ένα συνομήλικο αγόρι που ζει πίσω από ένα συρματόπλεγμα και φοράει μια ριγέ πιτζάμα. Ένα μικρό αγόρι, όπως όλα τα μικρά αγόρια αυτού του κόσμου, που έχει όρεξη για παιχνίδι, ανεμελιά και σοκολάτες.

Ο Μπρούνο δεν έχει ιδέα για την τελική λύση ή το ολοκαύτωμα. Δε γνωρίζει για τον εφιάλτη που ζουν οι λαοί της Ευρώπης εξαιτίας της χώρας του. Δε γνωρίζει την ακριβή δουλειά που κάνει ο πατέρας του για να σώσει το "μεγάλο έθνος" από τα "μιάσματα". Το μόνο που ξέρει, είναι να πολεμάει με κλαδιά αντί για όπλα και να πετάει με τα χέρια ανοιχτά, διασχίζοντας τα λιβάδια.

Ο Σμούελ γίνεται ο καλύτερος του φίλος, και μαζί κι ο δήμιος του…

Η ταινία, σε σκηνοθεσία του Mark Herman, τελικά αποτελεί μια εξαιρετική κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου, με υπέροχη φωτογραφία και ερμηνείες. Ξεδιπλώνει την κτηνωδία του ναζισμού μέσα από την ιστορία της φιλίας των δύο μικρών παιδιών με τέτοιο τρόπο που δίνει μια γροθιά στο στομάχι του θεατή, υπενθυμίζοντας του πως μόνο η αθωότητα και ειλικρινής αγάπη μπορούν να σώσουν τον κόσμο.

Μια θαυμάσια ταινία που με καθήλωσε, με συγκίνησε και με έβαλε σε σκέψεις.

4. Τα θρεπτικά και ενυδατικά Body Butters της The Body Shop

Η αγάπη μου για την The Body Shop είναι γνωστή!

Αυτό όμως που ίσως δεν ξέρετε, είναι πως λατρεύω τα Body Butters της

και τα χρησιμοποιώ φανατικά εδώ και χρόνια, ειδικά τον χειμώνα, αφού είναι ιδανικά για το ξηρό μου δέρμα.

Τα καλά νέα είναι, πως τα υπέροχα αυτά Body Butters, επέστρεψαν φέτος με νέα, vegan βελτιωμένη σύνθεση, πιστοποιημένη από την The Vegan Society και με συστατικά 95% φυσικής προέλευσης, όπως το χειροποίητο βούτυρο καριτέ που η εταιρεία προμηθεύεται μέσα από το πρόγραμμα Δίκαιο Εμπόριο, από κοινότητες της Γκάνα βοηθώντας έτσι σημαντικά την οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών της κοινότητας.

Τα Body Butters της The Body Shop, προσφέρουν εντατική, πλούσια ενυδάτωση που διαρκεί έως και 96 ώρες και μεταμορφώνουν την όψη της επιδερμίδας μας χωρίς να αφήνουν κολλώδη αίσθηση.

Με νέα, πλήρως ανακυκλώσιμη συσκευασία, διαθέτουν καπάκι αλουμινίου και δοχείο από 100% ανακυκλωμένο πλαστικό, συμβάλλοντας έτσι στην προστασία του περιβάλλοντος.

Είναι σίγουρο, πως μέσα από τα 14 διαφορετικά αρώματα και συστατικά, θα βρείτε αυτό που ταιριάζει περισσότερο σε σας.

Εγώ λάτρεψα το κρεμώδες αβοκάντο αλλά και το μοσχομυριστό τριαντάφυλλο!

5. Το βιβλίο "Πως να είσαι ΥΠΕΡΟΧΟΣ"

Όλοι μας λίγο πολύ, προσπαθούμε να κατακτήσουμε την ευτυχία. Να έχουμε επιτυχίες, πολλά λεφτά, αρμονικές σχέσεις, μια άνετη ζωή, προσωπική καταξίωση.

Καθημερινά ψάχνουμε τρόπους για να είμαστε ΥΠΕΡΟΧΟΙ.

Η Sophie Golding, στο βιβλίο της "Πως να είσαι ΥΠΕΡΟΧΟΣ" από τις εκδόσεις Ψυχογιός, μας καλεί να δούμε τη ζωή λίγο διαφορετικά.

Μας καλεί να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας όταν οι άλλοι αμφισβητούν τις αξίες μας, να κατεβάσουμε ταχύτητες και να επικεντρωθούμε στις λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά, να βάλουμε το γέλιο και την ευγνωμοσύνη στη ζωή μας, να πιστέψουμε πως είμαστε αρκετοί και να νοιαζόμαστε λιγότερο για ό,τι σκέφτονται οι άλλοι. Ένα βιβλίο λιτό, ευανάγνωστο και ουσιαστικό στον τρόπο που διαπραγματεύεται το θέμα του.

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
INSTAGRAM
και

FACEBOOK

Σεπτεμβρίου 24, 2021 No σχόλια

Σεπτεμβρίου 22, 2021 No σχόλια

Η σημερινή συνταγή, είναι εύκολη, γρήγορη και πολύ νόστιμη!

Φτιάχνουμε μπάλες ενέργειας γεμάτες θρεπτικά και αντιοξειδωτικά συστατικά όπως σπόρους chia, σταφύδες, νιφάδες κινόα, ηλίοσπορο και ακατέργαστο κακάο, που ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας, ενώ παράλληλα μας κρατάνε χορτάτους!

Με απλά υλικά, χωρίς να χρειάζονται ψήσιμο, αυτές τις πεντανόστιμες μπαλίτσες μπορούμε να τις πάρουμε μαζί μας για κολατσιό στη δουλειά, στο σχολείο, στην εκδρομή ή να τις φάμε είτε ως πρωινό, είτε συνοδεύοντας τες με ένα φλιτζάνι τσάι ή καφέ.
Είμαι σίγουρη πως θα γίνουν οι αγαπημένες σας!

ΥΛΙΚΑ

(για περίπου 15 κομμάτια)

•30 γρ ηλιόσπορο

•50 γρ σταφίδες

•30 γρ κομματάκια ακατέργαστου κακάο

•2 κ.γ. σπόροι chia

•25 γρ σιρόπι σφενδάμου

•100 γρ νιφάδες κινόα

•1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας

•ξύσμα από 1 πορτοκάλι

•25 γρ λάδι καρύδας (λιωμένο)

•2 κ.σ. κακάο σε σκόνη για να καλύψετε τις μπάλες

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Μουλιάζουμε για 10 λεπτά τις σταφίδες σε βραστό νερό και στη συνέχεια τις στραγγίζουμε.

Βάζουμε όλα τα υλικά εκτός από την σκόνη κακάο στο μούλτι και τα χτυπάμε μέχρι να γίνουν μια ομοιογενής μάζα.

Στη συνέχεια πλάθουμε μικρές μπάλες και τις βάζουμε σε ένα ταψί στρωμένο με λαδόκολλα. Μπορεί η ζύμη να κολλάει στα χέρια σας και να μην είναι ευκολόπλαστη μα μην το βάλετε κάτω. Μόλις ζεσταθεί στις παλάμες σας θα μεταμορφωθεί.

Τις βάζουμε στο ψυγείο για περίπου δυο ώρες μέχρι να σφίξουν.

Ύστερα κοσκινίζουμε το κακάο σε ένα μπολ και τις κυλάμε μέχρι να καλυφθούν.

Εμείς δεν τις καλύψαμε όλες, έτσι για ποικιλία.

Αν δεν τις καταναλώσουμε αμέσως, μπορούμε να τις φυλάξουμε κλεισμένες σε αεροστεγές δοχείο, στο ψυγείο.

*μπορείτε αν θέλετε να αντικαταστήσετε τις νιφάδες κινόα με βρώμη, το λάδι καρύδας με βούτυρο, τους ηλιόσπορους με κολοκυθόσπορους και τις σταφίδες με γκότζι μπέρι ή χουρμάδες! Επίσης μπορείτε στην επικάλυψη αντί για κακάο, να χρησιμοποιήσετε τριμμένη καρύδα ή κάποιον τριμμένο ξηρό καρπό!

Καλή σας απόλαυση!

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
INSTAGRAM
και

FACEBOOK

Σεπτεμβρίου 20, 2021 No σχόλια

Άλλα ήθελα να σας πω σήμερα και άλλα σας λέω. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Απρόβλεπτη.

Σήμερα το πρωί που λέτε, λίγο πριν φύγει η Χριστίνα για το σχολείο, συζητάγαμε για την καινούργια σχολική χρονιά που μόλις ξεκίνησε, για την δασκάλα της, για την τάξη και τα μαθήματα της και κάπου εκεί, μας εκμυστηρεύτηκε πως δυσκολεύεται μερικές φορές να σηκώσει το χέρι της και να πει την απάντηση στην ερώτηση της δασκάλας της, ακόμα κι αν την ξέρει. Δυσκολεύεται να σηκωθεί στον πίνακα και να "εκτεθεί" μπροστά σε όλη την τάξη.

Αφού την αφήσαμε να ολοκληρώσει την σκέψη της, την ρωτήσαμε τί είναι αυτό που την δυσκολεύει πιο πολύ. Κι εκείνη αμέσως μας είπε πως φοβάται να πάρει τον χρόνο της, μήπως και καθυστερήσει τη ροή του μαθήματος, μήπως και κάνει τους συμμαθητές της να βαριούνται. Μας είπε πως κι εκείνη βαριέται μερικές φορές όταν κάποιος από τους συμμαθητές της αργεί να γράψει την απάντηση και πως προτιμά να μην σηκωθεί, παρόλο που αυτή η στάση δεν της αρέσει καθόλου.

Και όσο μας τα έλεγε αυτά, εγώ σκεφτόμουν παράλληλα όλες εκείνες τις στιγμές της ζωής μου, που βιάστηκα να κάνω κάτι, από φόβο μήπως με περιμένουν οι άλλοι, μήπως δεν με βρουν αρκετά γρήγορη άρα και ικανή, μήπως με περάσουν για άσχετη και για χαζή. Και σκέφτηκα όλες εκείνες τις φορές που πάρκαρα όπως-όπως για να μην εμποδίσω την κυκλοφορία και αρχίσουν να μου κορνάρουν, όλες εκείνες τις φορές που έγνεψα καταφατικά σε κάτι που μου είπαν, ενώ δεν το είχα καταλάβει, χωρίς να κάνω μια διευκρινιστική ερώτηση μήπως και ενοχλήσω ή μήπως θεωρηθώ αργόστροφη, όλες εκείνες τις φορές που έκανα βιαστικά τη δουλειά μου και με την ψυχή στο στόμα, για να με πουν ικανή και γρήγορη και να με ξαναπάρουν στη δουλειά.

Και κάπου εκεί φούντωσα και κόρωσα και σκέφτηκα πως ΝΑΙ ΡΕ ΦΙΛΕ! ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ. Έχω δικαίωμα ως άνθρωπος, όπως κάθε άνθρωπος, να πάρω όσο χρόνο χρειάζομαι πάνω σε αυτή τη γη. Και παράλληλα έχω φυσικά και την ηθική υποχρέωση να σέβομαι τους άλλους, όταν αποφασίσουν να πάρουν κι εκείνοι τον δικό τους χρόνο. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους αυτό δεν είναι δικαίωμα, γιατί δικαίωμα σημαίνει ότι μου δίνει κάποιος την άδεια να κάνω κάτι.

Είναι το βασικό στοιχείο της της ύπαρξης κάθε πλάσματος πάνω σε αυτό τον πλανήτη: Να είναι ελεύθερο, να έχει το χώρο και το χρόνο του.

Όλα στην εποχή μας γίνονται τόσο γρήγορα κι έτσι ο γρηγορότερος κερδίζει!

Όλα και όλοι τρέχουν με ταχύτητα φωτός, λες και ήρθαμε σε αυτή τη γη για να κάνουμε πρωταθλητισμό και όχι για να απολαύσουμε το δώρο της ζωής.

Πόσο γρήγορα τρέχει ο υπολογιστής σου; Πόσο γρήγορα έφτασες στη δουλειά; Πόσο γρήγορα τελείωσες το πανεπιστήμιο; Πόσο γρήγορα ξεκίνησε το παιδί σου δεύτερη ξένη γλώσσα; Πόσο γρήγορα έβγαλες λεφτά; Πόσο γρήγορα παντρεύτηκες και έκανες παιδιά; Πόσο γρήγορα έγινες γνωστή; Πόσο γρήγορα έκανες καριέρα; Πόσο γρήγορη είσαι στο μάθημα; Πόσο γρήγορα γέννησες; Πόσο γρήγορα γέρασες;

Με αφορμή την ανησυχία της κόρης μου και το άγχος της σχετικά με τον χρόνο που έχει ανάγκη να πάρει, αποφάσισα πολύ συνειδητά να προσπαθήσω από εδώ και πέρα να παίρνω τον χρόνο μου. Να παίρνω τον χρόνο που έχω ανάγκη ώστε να βιώνω πραγματικά τη στιγμή και όχι να την ξεπετάω. Να παίρνω το χρόνο μου για να κατανοώ όλα όσα συμβαίνουν γύρω και μέσα μου, χωρίς να σκέφτομαι πως θα με χαρακτηρίσουν. Να παίρνω τον χρόνο μου χωρίς να θέλω να αποδείξω ότι αξίζω, αφού αυτό ισχύει έτσι κι αλλιώς. Να παίρνω τον χρόνο που μου αναλογεί πάνω στη γη.

Και αυτή είναι τελικά και η απάντηση που δώσαμε στην Χριστίνα όταν μας ρώτησε "τί να κάνω;". Της είπαμε ότι την καταλαβαίνουμε κι ότι όλοι το παθαίνουμε αυτό. Όμως είναι μια ευκαιρία να βγει από τη ντροπή και τον φόβο, με το να πάρει το χρόνο της. Και να πάρει όσο χρόνο χρειάζεται για να μπορέσει να σκεφτεί και να δώσει την απάντηση που της ζητάει η κυρία της. Γιατί στο σχολείο πάει για να μάθει να ζει με τους άλλους. Κι αν η απάντηση που θα δώσει πάρει χρόνο είτε δεν είναι η σωστή, δεν πειράζει. Το σίγουρο είναι πως δεν θα ξεχάσει ποτέ τη σωστή απάντηση, αλλά κυρίως θα μάθει καλύτερα τον εαυτό της κι ίσως βοηθήσει κι άλλα παιδάκια που νιώθουν έτσι, για να ζήσουμε όλοι μαζί σε έναν καλύτερο κόσμο.

Εσείς; Παίρνετε των χρόνο που χρειάζεστε;

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
INSTAGRAM
και

FACEBOOK

Σεπτεμβρίου 17, 2021 No σχόλια

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λένε, κι εγώ συμφωνώ απόλυτα.

Τα τελευταία χρόνια, συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι για μένα, να έχω ένα καλό και ήρεμο ξύπνημα αλλά και αρκετή ώρα στη διάθεση μου, για να προετοιμαστώ για ό,τι καινούργιο θα μου φέρει η νέα μέρα.

Ξεκίνησα λοιπόν να εντάσσω σιγά-σιγά καινούργιες συνήθειες και ρουτίνες στο πρωινό μου ξύπνημα, που με γεμίζουν με ενέργεια και ηρεμία και που μου δημιουργούν μια αίσθηση ασφάλειας για την "άγνωστη" μέρα που ξεκινά.

Απλά πράγματα, που μέσα στο άγχος της καθημερινότητας, το προσπερνούσα ή τα παράβλεπα, χωρίς να υπολογίζω την αξία τους.

Πάμε να τα δούμε παρέα!

Αργό ξύπνημα

Σταμάτησα να πετάγομαι σαν ελατήριο από το κρεβάτι μου κάθε φορά που χτυπάει το ξυπνητήρι για να προλάβω να τα κάνω όλα, με τις εκκρεμότητες και τις δουλειές να στριφογυρίζουν στο κεφάλι μου.

Τώρα πια ξυπνώ αργά, παίρνω τον χρόνο μου στο κρεβάτι, τεντώνω καλά το σώμα μου και σκέφτομαι θετικά την νέα μέρα που ξεκινάει. Αυτό, τουλάχιστον για μένα, προϋποθέτει να έχω λίγα έξτρα λεπτά στη διάθεση μου βάζοντας το ξυπνητήρι να χτυπήσει νωρίτερα από την ώρα που πρέπει να σηκωθώ.

Περιποίηση προσώπου

Το πρώτο πράγμα που έχω ανάγκη να κάνω το πρωί μόλις ξυπνήσω, είναι να πλύνω καλά και να ενυδατώσω το πρόσωπο μου.

Είναι μια κίνηση που με "ξυπνά", με αναζωογονεί και με γεμίζει ενέργεια.

Αφού το καθαρίσω με γαλάκτωμα και λοσιόν, το πλένω με ένα ήπιο καθαριστικό και ύστερα του προσφέρω μια πλούσια ενυδάτωση κάνοντας ένα γρήγορο μασάζ.

Αερίζω δωμάτιο και κλινοσκεπάσματα

Ό,τι καιρό κι αν κάνει, φροντίζω το πρωί να ανοίξω τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες του σπιτιού, έτσι ώστε να μπει φρέσκος αέρας και να ανανεωθεί η ατμόσφαιρα. Βγάζω τα κλινοσκεπάσματα και τα μαξιλάρια στον ήλιο και τα αφήνω έξω για αρκετή ώρα για να φρεσκαριστούν, πριν τα ξαναστρώσω, έτσι ώστε να μας υποδεχτούν ευχάριστα το βράδυ!

Stretching

Συνεχίζω τη μέρα μου, δίνοντας στο σώμα μου τον απαιτούμενο χρόνο, έτσι ώστε να "ξυπνήσει" και να αρχίσει να λειτουργεί με την ησυχία του.

Το πρωινό stretching με βοηθά πολύ στο να κρατάω επαφή με το σώμα μου. Μάλιστα από τότε που το έχω καθιερώσει, έχω παραταρήσει πως έχει μειωθεί αισθητά ο πόνος στη μέση μου.

Πρωινό γεύμα

Το πρωινό μου γεύμα είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα της ημέρας. Ξεκινάω με ένα ποτήρι χλιαρό νερό, ενυδατώνοντας έτσι τον οργανισμό μου και στη συνέχεια ετοιμάζω ένα ζεστό τσάι με διάφορα βότανα, το οποίο και πίνω αργά και ήρεμα, οργανώνοντας τη μέρα μου.

Αυτή η διαδικασία είναι η αγαπημένη μου. Απολαμβάνω τον χρόνο που παίρνω και πραγματικά την περιμένω κάθε μέρα πως και πως!

Ύστερα ετοιμάζω, ανάλογα με την διάθεση μου, το πρωινό μου, που μπορεί να είναι ένα ανοιχτό σάντουιτς με αβοκάντο, φυτικό τυρί και ντομάτα ή ένα μπολ με γιαούρτι καρύδας, γκρανόλα, μελάσα, φυστικοβούτυρο και σπόρια.

Άλλες φορές μπορεί να φτιάξω μια φρουτοσαλάτα με γιαούρτι, κι άλλες μια ομελέτα με λαχανικά.

Πάντα όμως φροντίζω να τρώω αυτά που θα μου προσφέρουν όλα τα θρεπτικά συστατικά και την ενέργεια που χρειάζομαι για να ξεκινήσω τη μέρα μου.

Διαλογισμός

Ένα από τα πράγματα που παίζουν καταλυτικό ρόλο τα τελευταία χρόνια στη ζωή μου, είναι ο διαλογισμός.

Αυτή μου η συνήθεια, που μου προσφέρει απλόχερα ηρεμία, εσωτερική γαλήνη και συνειδητότητα, είναι το μυστικό μου για μια ζωή με λιγότερο άγχος και πίεση.

Κάθε μέρα, φροντίζω να μου προσφέρω αυτό το υπέροχο δώρο, με το να κάθομαι στη σιωπή για 20', παρατηρώντας τον εαυτό μου, τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου. Και τότε ξαφνικά και μαγικά, όλα μαλακώνουν, όλα γαληνεύουν και αποκτούν άλλη σημασία, βαρύτητα, διάσταση. Ακόμα και τα πιο δύσκολα θέματα βρίσκουν τη λύση τους.

Δοκιμάστε το! Μπορεί στην αρχή να σας φανεί ανούσιο ή δύσκολο, όμως σας διαβεβαιώνω πως πραγματικά αξίζει να το δοκίμασε και να επιμείνετε.

Σας φιλώ

Βρείτε με σε

FACEBOOK
και

INSTAGRAM

Σεπτεμβρίου 15, 2021 No σχόλια

Πρώτη μέρα σήμερα για τα σχολεία όλης της χώρας κι εγώ θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, ένα αυτοβιογραφικό μου κείμενο που το αγαπώ πολύ και που το έγραψα για πρώτη φορά το 2018, εδώ στο blog.

Από τότε, τίποτα δεν έχει αλλάξει μέσα μου σχετικά με την όλη διαδικασία και το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Το μόνο που με παρηγορεί, είναι πως κόρη μου χαίρεται όταν πηγαίνει στο σχολείο!

"Ξύπνα αγάπη μου, θα αργήσεις στο σχολείο."
Θεέ μου, πότε θα σταματήσει αυτό το μαρτύριο;
Λογικά σε 9 χρόνια, αν σκεφτεί κανείς πως τώρα θα πάω Τρίτη δημοτικού.
Δεν είναι πως δεν αγαπώ το σχολείο, είναι πως το ΜΙΣΩ.
Μισώ που αναγκάζομαι κάθε πρωί να ξυπνάω τόσο νωρίς, να ετοιμάζομαι γρήγορα λες και κάνω ασκήσεις εκκένωσης κτηρίου, να μπαίνω σε ένα σχολικό που με ανακατεύει, να κάθομαι δίπλα στην Αυγούλα που το μόνο που κάνει είναι να τρώει τα νύχια της και να τα πετάει κάτω, και μόλις φτάσω στην τάξη να παύω να είμαι ΕΓΩ, και να πρέπει να γίνω το ΕΠΙΘΕΤΟ μου, για μια δασκάλα που μιλάει ασταμάτητα, χωρίς να πολυνοιάζεται αν την ακούμε ή αν την καταλαβαίνουμε.
Μισώ τις ώρες που χάνω εκεί μέσα, αντί να είμαι έξω στα πάρκα και στις πλατείες και να παίζω με τους φίλους μου.
Μισώ που με αναγκάζουν να μαθαίνω τόσο βαρετά και ανούσια πράγματα, αντί να με μάθουν άλλα πιο χρήσιμα, που θα με βοηθήσουν στην πραγματική μου ζωή. Γιατί να μην υπάρχει ένα ΣΧΟΛΕΙΟ ΖΩΗΣ;
Ένα σχολείο που να μπορούμε να παίζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ και να μαθαίνουμε ταυτόχρονα!
Να πηγαίνουμε ας πούμε στο "μαγαζάκι" της τάξης για να αγοράσουμε παγωτό, κι εκεί η δασκάλα να μας λέει πως όταν η γρανίτα έχει 1 λεφτάριο κι εμείς δίνουμε στον ψιλικατζή 2, τότε εκείνος πρέπει να μας δώσει πίσω ρέστα και όχι να κάνει το κορόιδο όπως ο κυρ Τάσος, ο περιπτεράς της γειτονιάς μου.
Γιατί να μην μπορούμε να επιλέγουμε εμείς την ώρα που θέλουμε να ξεκινάει το σχολείο; Εγώ ας πούμε θα προτιμούσα να πηγαίνω στις 10, για να έχω ξυπνήσει με την ησυχία μου, να έχω φάει χαλαρά το πρωινό μου, και να μην χρειάζεται να ακούω την μαμά μου να μου λέει συνέχεια "κάνε λίγο πιο γρήγορα Ζωή, θα αργήσουμε πάλι".
Αχ, δεν ξέρω τι θα κάνω με αυτήν την κατάσταση. Εγώ θέλω μόνο να τραγουδάω και να χορεύω και να διαβάζω Μίκυ Μάους και Ιούλιο Βερν και Πηνελόπη Δέλτα. Θέλω να ακούω παραμύθια και ιστορίες στο κασετοφωνάκι μου και να πηγαίνω με τους γονείς μου θέατρο και κινηματογράφο. Δεν με ενδιαφέρει να μάθω πότε γεννήθηκε ο Μάο Τσε Τουνγκ. Εκείνος ξέρει πότε γεννήθηκα εγώ; Εγώ γιατί πρέπει να ξέρω;
Θέλω να πω, πως μου είναι πιο χρήσιμο να μάθω πότε γεννήθηκε ο Ράλφ Μάτσιο, (ξέρεις αυτός που παίζει στο Καράτε Κιντ), για να ξέρω τουλάχιστον σε πόσα χρόνια μπορώ να τον παντρευτώ.
Άσε που στο σχολείο δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και πρέπει πάντα να είσαι καλύτερος από τους άλλους για να παίρνεις μεγαλύτερους βαθμούς.
Όπως και να το κάνεις, το σχολείο είναι χάλια.
Επίσης βαρέθηκα να ζητάω κάθε χρόνο από τον Άγιο Βασίλη αντί για δώρο, να εξαφανίσει όλα τα σχολεία του κόσμου και να μας απελευθερώσει από αυτό το μαρτύριο. Θέλω επιτέλους να του ζητήσω και κανένα παιχνίδι.
Πραγματικά για το μόνο πράγμα που χαίρομαι, είναι πως μόλις τελειώσω το σχολείο, δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να ξαναπατήσω το πόδι μου εκεί μέσα...

(την Δευτέρα 13 του μηνός το παραπάνω κορίτσι, η Ζωή, θα ξαναπάει σχολείο, για να συνοδεύσει την κόρη της στην Τετάρτη Δημοτικού. Και ίσως τότε να μπορέσει να συμφιλιωθεί μαζί του.)

Σας φιλώ

Βρείτε με σε

FACEBOOK
και

INSTAGRAM

Σεπτεμβρίου 13, 2021 No σχόλια

About me

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Ας συνδεθούμε

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση σε αυτό το ιστολόγιο

Ετικέτες

Αρχειοθήκη Ιστολογίου