Λένε πως, καλό είναι να προσέχουμε τι ευχόμαστε γιατί το σύμπαν μπορεί και να πραγματοποιήσει την ευχή μας.
Εγώ μήνες τώρα, ευχόμουν να έρθει το φετινό καλοκαίρι για να ξεκουραστώ.
Ήταν το πρώτο πράγμα που έγραψα και στην Λίστα Ιουλίου μου.
Ο φετινός χειμώνας και γενικότερα οι προηγούμενοι μήνες ήταν πολλοί κουραστικοί και γεμάτοι με υποχρεώσεις κι έτσι το μόνο που ονειρευόμουν ήταν αυτό.
Όμως η ξεκούραση ήρθε με έναν τρόπο που ομολογώ πως δεν τον είχα φανταστεί.
Ένα ζεστό πρωινό στις αρχές του Ιουλίου, έπεσα σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας και έσπασα το πόδι μου.
Κι έτσι μαγικά η επίσκεψη στους γονείς μου, κατέληξε στο νοσοκομείο, με έναν γύψο μέχρι το γόνατο και με τη σύσταση να παραμείνω σε ακινησία για τουλάχιστον έναν μήνα...
Όπως καταλαβαίνετε, μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι.
Πάνε οι διακοπές μας, οι δουλειές στο στούντιο που έπρεπε να ολοκληρωθούν, οι βόλτες και τα καλέσματα, τα μπάνια και όλα τέλος πάντων τα πράγματα που σε άλλη περίπτωση θα έκανα.
Τώρα πρέπει να είμαι ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι με το πόδι ψηλά και να περιμένω υπομονετικά να περάσουν οι μέρες.
Μετά το πρώτο σοκ και αφού ξεπέρασα τις σκέψεις "γιατί τώρα;" και "γιατί σε μένα;", είδα την όλη κατάσταση με άλλο μάτι!
Σκέφτηκα πως είναι πραγματικά μια πολύ καλή ευκαιρία για να κάνω τελικά αυτό που ευχήθηκα να ξεκουραστώ.
Να διαβάσω μερικά βιβλία, να δω ταινίες και σειρές, να κάνω μια εσωτερική ανασκόπηση, να πάρω μια απόσταση από τα πράγματα, να πάρω χρόνο αποκλειστικά για μένα, να μάθω να εκφράζω τις ανάγκες μου και να ζητάω, χωρίς ενοχές, λ.χ. ένα ποτήρι νερό ή τη βοήθεια για να κάνω ένα μπάνιο και τέλος να απολαύσω την ηρεμία και την αδράνεια που μου προσφέρει απλόχερα αυτή η κατάσταση.
Σκέφτηκα πως δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου, ούτε το πρώτο καλοκαίρι που θα με βρει στην Αθήνα και πως όλα για κάποιον λόγο γίνονται.
Και κάπως έτσι μαγικά, άρχισα να βλέπω τη θετική πλευρά του πράγματος. Αν εξαιρέσεις τις νύχτες που η ζέστη και το βάρος του γύψου με δυσκολεύουν στο να έχω έναν ήρεμο και συνεχή ύπνο, κατά τ'άλλα το καλοκαίρι μου στην Αθήνα με σπασμένο πόδι, δεν είναι και τόσο άσχημο!
Ξυπνάω ό,τι ώρα θέλω, χωρίς ξυπνητήρι, παίρνω το πρωινό μου στο κρεβάτι, διαβάζω, γράφω ημερολόγιο, παίζω επιτραπέζια με την Χ. και κουβεντιάζω με τον Γ. σχεδιάζοντας ταξίδια που μπορεί και να μην γίνουν, βλέπω ταινίες και σειρές, χαζεύω περιοδικά και λύνω σταυρόλεξα, ζωγραφίζω και πάνω από όλα δέχομαι απλόχερα την αγάπη και την φροντίδα των δικών μου ανθρώπων.
Δεν έχω καμία έγνοια, αφού έτσι κι αλλιώς δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα στην κατάστασή μου, εκτιμώ κάθε μέρα το γεγονός ότι το σώμα μου κάνει το καλύτερο που μπορεί για να επιστρέψει στην πρότερη κατάστασή του και σκέφτομαι πόσο σημαντικό είναι να θυμάμαι καθημερινά ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ.
Τέλος, χαίρομαι να βλέπω τους άλλους να είναι καλά και να απολαμβάνουν τις διακοπές τους, αφού πιστεύω πως η χαρά τους, με κάποιον τρόπο μας επηρεάζει θετικά ακόμα κι αν εμείς περνάμε την δικιά μας φάση.
Αν λοιπόν κι εσύ, όπως κι εγώ, βιώνεις ένα όχι και τόσο φωτεινό καλοκαίρι, μην το βάζεις κάτω και προσπάθησε να βρεις την θετική πλευρά των πραγμάτων που σίγουρα πάντα υπάρχει.
