Έχεις κι εσύ μαύρες μέρες;
Μέρες που ενώ όλα γύρω σου είναι φωτεινά, εσύ βρίσκεσαι στο μαύρο σκοτάδι;
Μέρες που σου είναι σχεδόν αδύνατο να λειτουργήσεις, να μιλήσεις, να φας, να κάνεις μπάνιο, να επικοινωνήσεις, να πιστέψεις, να γελάσεις, να χαρείς;
Μέρες που ενώ τα έχεις όλα, εσύ είσαι χάλια;
Μέρες που σου είναι σχεδόν αδύνατο να λειτουργήσεις, να μιλήσεις, να φας, να κάνεις μπάνιο, να επικοινωνήσεις, να πιστέψεις, να γελάσεις, να χαρείς;
Μέρες που ενώ τα έχεις όλα, εσύ είσαι χάλια;
Μέρες που το μόνο που νιώθεις είναι τύψεις;
Τύψεις που δεν είσαι αρκετή για την οικογένεια σου, το παιδί σου, τον άντρα σου, τη δουλειά σου, τύψεις για τον κόσμο που υποφέρει, για τα παιδιά στην Συρία, τους άστεγους στους δρόμους, τους ανθρώπους στα νοσοκομεία, όλους όσοι τέλος πάντων δεν έχουν ότι έχεις εσύ;
Έχεις κι εσύ μέρες που δεν αγαπάς τον εαυτό σου; Που δεν τον προσέχεις, που το βασανίζεις, τον κακομεταχειρίζεσαι, τον προσβάλεις, τον μειώνεις, τον παραπετάς και τον υποβαθμίζεις; Έχεις κι εσύ αυτές της μέρες που προσπαθείς να μπουκώσεις το κενό με φαγητό, ποτό, ψώνια, ρούχα, πράγματα, ψέματα;
Έχεις κι εσύ μέρες που ενώ έχεις καταφέρει αυτά που θες δεν είσαι τελικά χαρούμενη, δεν είσαι γεμάτη, δεν είσαι ευχαριστημένη και ψάχνεις την επιβεβαίωση στον κάθε άσχετο, στο ίντερνετ και στα likes;
Τύψεις που δεν είσαι αρκετή για την οικογένεια σου, το παιδί σου, τον άντρα σου, τη δουλειά σου, τύψεις για τον κόσμο που υποφέρει, για τα παιδιά στην Συρία, τους άστεγους στους δρόμους, τους ανθρώπους στα νοσοκομεία, όλους όσοι τέλος πάντων δεν έχουν ότι έχεις εσύ;
Έχεις κι εσύ μέρες που δεν αγαπάς τον εαυτό σου; Που δεν τον προσέχεις, που το βασανίζεις, τον κακομεταχειρίζεσαι, τον προσβάλεις, τον μειώνεις, τον παραπετάς και τον υποβαθμίζεις; Έχεις κι εσύ αυτές της μέρες που προσπαθείς να μπουκώσεις το κενό με φαγητό, ποτό, ψώνια, ρούχα, πράγματα, ψέματα;
Έχεις κι εσύ μέρες που ενώ έχεις καταφέρει αυτά που θες δεν είσαι τελικά χαρούμενη, δεν είσαι γεμάτη, δεν είσαι ευχαριστημένη και ψάχνεις την επιβεβαίωση στον κάθε άσχετο, στο ίντερνετ και στα likes;
Που ψάχνεις να γλυτώσεις από αυτό το βαρύ και σκοτεινό συναίσθημα φεύγοντας μακριά, σκεπάζοντας το για να μην το βλέπεις, να μην το ακούς, να μην το νιώθεις να μην το επικοινωνείς, να μην το αποδέχεσαι;
Αν έχεις κι εσύ τέτοιες μαύρες μέρες, θέλω να σου πω πως δεν είσαι μόνη σου.
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ.
Όλοι περάσαμε, περνάμε και θα περάσουμε από αυτήν την σκοτεινή σήραγγα. Όλοι. Όμως κάποια στιγμή θα δούμε το φως στην άκρη του τούνελ και θα νιώσουμε την ελπίδα ξανά και θα σκεφτούμε πως δεν μπορεί, θα έρθουν πάλι όμορφες μέρες, φωτεινές και καλύτερες μέρες.
Θα θυμηθούμε πως δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειες για να είμαστε αρεστές και πως κάπου υπάρχει κάποιος που μας αγαπά και μας αποδέχεται για αυτό και μόνο για αυτό που είμαστε!
Κράτα γερά.
{για την Δέσποινα}
