"Θα αντάλλαζες όλα όσα έχεις με αυτά που θα ήθελες να έχεις;"
Κάνω συχνά-πυκνά αυτήν την ερώτηση στον εαυτό μου, ειδικά όταν χάνομαι στον κόσμο του διαδικτύου και του φαίνεσθαι. Όταν κοιτάζω τις ζωές των άλλων και όχι την δική μου. Όταν με απορροφά η ματαιοδοξία και όχι η ουσία.
Και φυσικά, κάθε φορά, η απάντηση είναι ΟΧΙ. Δεν θα αντάλλαζα με ΤΙΠΟΤΑ όλα όσα έχω με αυτά που θα ήθελα να έχω.
Γιατί όλα αυτά που έχω είναι η ουσία. Όλα αυτά που έχω είναι το αποτέλεσμα χρόνων προσωπικής δουλειάς κι αγώνων με τον κατώτερό μου εαυτό.
Όλα αυτά που "έχω", κι ας μου επιτραπούν τα εισαγωγικά, καθώς πιστεύω πως ΤΙΠΟΤΑ μα ΤΙΠΟΤΑ δεν μας ανήκει, κι ας ζούμε με αυτήν την ψευδαίσθηση χρόνια τώρα, δεν είναι παρά οι σχέσεις μου και τα συναισθήματά μου.
Δεν θα αντάλλαζα αυτό το πολυμορφικό κολάζ της ύπαρξης μου, με όσα βλέπω γύρω μου και κατά καιρούς μου τραβούν την προσοχή.
Δεν θα αντάλλαζα το παιδί μου και τον σύντροφο μου, το σπίτι μου και το σκυλί μου, τις όμορφες αλλά και τις λιγότερο όμορφες μέρες μας με όλα όσα νομίζω πως θέλω.
"Μακάρι να είχα ταξιδέψει σε χίλιες θάλασσες, μακάρι το όνομά μου να ήταν γνωστό στα πέρατα της γης, μακάρι να είχα τόσα χρήματα ώστε να μην χρειαζόταν να δουλεύω για αυτά, μακάρι να μην γερνούσα ποτέ και να ήμουν πάντα φρέσκια σαν ολάνθιστο λουλούδι, μακάρι να...", λέει κατά καιρούς μια λεπτή φωνούλα μέσα μου.
Κι εγώ της απαντώ: "Μακάρι να ζήσω τα χρόνια που μου απομένουν πάνω σε αυτή τη γη εν ειρήνη. Μακάρι να ζήσω με γαλήνη και σε συμφιλίωση με τα λάθη μου και τις αδύναμες πλευρές μου.
Μακάρι να ζω την κάθε μου μέρα, τιμώντας τις αξίες μου και νιώθοντας αγάπη και συμπόνια για τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Μακάρι να νιώθω χαρά και να στηρίζω τις χαρές των άλλων. Μακάρι να λέω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ κάθε πρωί που ανοίγω τα μάτια μου και "βλέπω" πως είμαι ακόμα ζωντανή.
Μακάρι να μην στερηθώ ποτέ αυτά που πραγματικά θέλω ή να μην τα ανταλλάξω με αυτά που με καλούν να τα θέλω...".
Εσείς, θα ανταλλάζατε αυτά που έχετε με αυτά που θα θέλετε να έχετε;
