facebook instagram
COPYRIGHT Όλα τα κείμενα και οι εικόνες είναι πνευματική ιδιοκτησία του Mama Petounia.. Από το Blogger.
  • Αρχική
  • About me
  • Νιώθω
    • Σκέψεις
    • Λίστες
    • Έμπνευση
    • Μικρές χαρές
  • Ζω
    • Από το κινητό
    • Home Schooling
    • Ταξίδια
    • Βόλτες
  • Προτείνω
    • Γεύσεις
    • Βιβλία
    • Θέατρο
    • Ομορφιά
    • 5things
  • Συνεργασίες
  • Επικοινωνία

Mama Petounia

 


"Θα αντάλλαζες όλα όσα έχεις με αυτά που θα ήθελες να έχεις;"
Κάνω συχνά-πυκνά αυτήν την ερώτηση στον εαυτό μου, ειδικά όταν χάνομαι στον κόσμο του διαδικτύου και του φαίνεσθαι. Όταν κοιτάζω τις ζωές των άλλων και όχι την δική μου. Όταν με απορροφά η ματαιοδοξία και όχι η ουσία.
Και φυσικά, κάθε φορά, η απάντηση είναι ΟΧΙ. Δεν θα αντάλλαζα με ΤΙΠΟΤΑ όλα όσα έχω με αυτά που θα ήθελα να έχω. 
Γιατί όλα αυτά που έχω είναι η ουσία. Όλα αυτά που έχω είναι το αποτέλεσμα χρόνων προσωπικής δουλειάς κι αγώνων με τον κατώτερό μου εαυτό.
Όλα αυτά που "έχω", κι ας μου επιτραπούν τα εισαγωγικά, καθώς πιστεύω πως ΤΙΠΟΤΑ μα ΤΙΠΟΤΑ δεν μας ανήκει, κι ας ζούμε με αυτήν την ψευδαίσθηση χρόνια τώρα, δεν είναι παρά οι σχέσεις μου και τα συναισθήματά μου. 
Δεν θα αντάλλαζα αυτό το πολυμορφικό κολάζ της ύπαρξης μου, με όσα βλέπω γύρω μου και κατά καιρούς μου τραβούν την προσοχή.
Δεν θα αντάλλαζα το παιδί μου και τον σύντροφο μου, το σπίτι μου και το σκυλί μου, τις όμορφες αλλά και τις λιγότερο όμορφες μέρες μας με όλα όσα νομίζω πως θέλω.
"Μακάρι να είχα ταξιδέψει σε χίλιες θάλασσες, μακάρι το όνομά μου να ήταν γνωστό στα πέρατα της γης, μακάρι να είχα τόσα χρήματα ώστε να μην χρειαζόταν να δουλεύω για αυτά, μακάρι να μην γερνούσα ποτέ και να ήμουν πάντα φρέσκια σαν ολάνθιστο λουλούδι, μακάρι να...", λέει κατά καιρούς μια λεπτή φωνούλα μέσα μου.
Κι εγώ της απαντώ: "Μακάρι να ζήσω τα χρόνια που μου απομένουν πάνω σε αυτή τη γη εν ειρήνη. Μακάρι να ζήσω με γαλήνη και σε συμφιλίωση με τα λάθη μου και τις αδύναμες πλευρές μου.
Μακάρι να ζω την κάθε μου μέρα, τιμώντας τις αξίες μου και νιώθοντας αγάπη και συμπόνια για τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Μακάρι να νιώθω χαρά και να στηρίζω τις χαρές των άλλων. Μακάρι να λέω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ κάθε πρωί που ανοίγω τα μάτια μου και "βλέπω" πως είμαι ακόμα ζωντανή.
Μακάρι να μην στερηθώ ποτέ αυτά που πραγματικά θέλω ή να μην τα ανταλλάξω με αυτά που με καλούν να τα θέλω...".
Εσείς, θα ανταλλάζατε αυτά που έχετε με αυτά που θα θέλετε να έχετε;


Σας φιλώ

Βρείτε με σε
INSTAGRAM
και 
FACEBOOK

Μαρτίου 24, 2022 No σχόλια
 


Παγκόσμια ημέρα ποίησης η χτεσινή και σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας αγαπημένα μου ποιήματα αλλά και αποσπάσματα, που όταν τα διαβάζω, ευφραίνεται η καρδιά μου.
Κάποτε διάβαζα πολύ ποίηση. Και έγραφα κι όλας. Ίσως όπως οι περισσότεροι από εμάς, εκεί στην αρχή της εφηβείας, που ψάχναμε τρόπους να εκφραστούμε. Εκείνα τα χρόνια, που ο ρομαντισμός κι ο έρωτας κυριαρχούσαν στη ζωή μου.
Και τώρα που τα χρόνια πέρασαν, κάθε φορά που τα διαβάζω, αναγνωρίζω εκείνο το νεαρό κορίτσι, το γεμάτο όνειρα και ορμή και δεν σας κρύβω πως μου αρέσουν κι όλας. 


Τα Παιχνίδια μας
Γεώργιος Γιαννούτσος

Τὸ βιβλίο βαθύρριζο.

Κι ἡ σελίδα νὰ λείπει. 

Λάθος τυπογραφικό, εἶπε κάποιος.

Κι ἕνας ἄλλος 

πώς θὰ τυλίξανε σαρδέλες.

Καὶ γελάσαμε ὅλοι.

Καὶ τότε πέρασε ἀπὸ μπροστά μας

πολυσέλιδος ὁ ἄνεμος                                                          

κι ἡ σελίδα 1001 ὁλόσωμη.

"Πιάστε με!", ἔγραφε.

Κάποιος εἶπε πὼς ἔγραφε "Ἀφῆστε με!".

Ὤσπου σκάλωσε 

στὸ κλαδὶ τῆς ἀκακίας.

Τρέξαμε ὅλοι.

Μόνος μου ἤμουν.

Ἄρχισα νὰ σκαρφαλώνω.

Ἡ σελίδα κελαηδοῦσε:

"Εἶμαι ἕνας συγγραφέας 

πιὰ δὲν ἔχω καμιὰ λύπη,

ἔχω γράψει ἕνα βιβλίο 

γιὰ σελίδα ποὺ τοῦ λείπει"

“Ἐπιτέλους, φωνὴ στὰ κλαδιά μου”

εἶπα. 


Θεσσαλονίκη 
Νίκος Καββαδίας

Ἤτανε κείνη τὴ νυχτιὰ ποὺ φύσαγε ὁ Βαρδάρης,
τὸ κύμα ἡ πλώρη ἐκέρδιζεν ὀργιὰ μὲ τὴν ὀργιά.
Σ᾿ ἔστειλε ὁ πρῶτος τὰ νερὰ νὰ πᾶς γιὰ νὰ γραδάρεις,
μὰ ἐσὺ θυμᾶσαι τὴ Σμαρὼ καὶ τὴν Καλαμαριά.

Ξέχασες κεῖνο τὸ σκοπὸ ποὺ λέγανε οἱ Χιλιάνοι
-Ἅγιε Νικόλα φύλαγε κι Ἅγια Θαλασσινή.-
Τυφλὸ κορίτσι σ᾿ ὁδηγάει, παιδὶ τοῦ Modigliani,
ποὺ τ᾿ ἀγαποῦσε ὁ δόκιμος κι οἱ δύο Μαρμαρινοί.

Νερὸ καλάρει τὸ Fore Peak, νερὸ καὶ τὰ πανιόλα
μὰ ἐσένα μία παράξενη ζαλάδα σὲ κινεῖ.
Μὲ στάμπα ποὺ δὲν φαίνεται σὲ κέντησε ἡ Σπανιόλα
ἢ τὸ κορίτσι ποὺ χορεύει ἀπάνω στὸ σκοινί;

Ἀπάνω στὸ γιατάκι σου φίδι νωθρὸ κοιμᾶται
καὶ φέρνει βόλτες ψάχνοντας τὰ ροῦχα σου ἡ μαϊμού.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ μάνα σου κανεὶς δὲν σὲ θυμᾶται
σὲ τοῦτο τὸ τρομακτικὸ ταξίδι τοῦ χαμοῦ.

Ὁ ναύτης ρίχνει τὰ χαρτιὰ κι ὁ θερμαστὴς τὸ ζάρι
κι αὐτὸς ποὺ φταίει καὶ δὲ νογάει, παραπατάει λοξά.
Θυμήσου κεῖνο τὸ στενὸ κινέζικο παζάρι
καὶ τὸ κορίτσι πού ῾κλαιγε πνιχτὰ μὲς στὸ ρικσά.

Κάτω ἀπὸ φῶτα κόκκινα κοιμᾶται ἡ Σαλονίκη.
Πρὶν δέκα χρόνια μεθυσμένη μοῦ ῾πες «σ᾿ ἀγαπῶ».
Αὔριο, σὰν τότε, καὶ χωρὶς χρυσάφι στὸ μανίκι,
μάταια θὰ ψάχνεις τὸ στρατὶ ποὺ πάει γιὰ τὸ Depot.


Η Σονάτα του Σεληνόφωτος
Γιάννης Ρίτσος

Άφησέ με να’ρθω μαζί σου.
Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα.
Δεν ωφελεί.
Άφησέ με να’ρθω μαζί σου.


Σε περιμένω παντού 
Τάσος Λειβαδίτης 

Την αγάπη μας θα τη διαβάζουν τα παιδιά στα σχολικά βιβλία, πλάι στα ονόματα των άστρων και τα καθήκοντα των συντρόφων.
Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου.
Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, φλογέρα και μεγάλα σα δυο νύχτες έρωτα μες στον εμφύλιο πόλεμο.
Α! ναι, ξέχασα να σου πω,
πως τα στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα
Γιατί σ’αγαπώ.

Αγγελίες 
Κική Δημουλά

Διατίθεται ἀπόγνωσις
εἰς ἀρίστην κατάστασιν,
καὶ εὐρύχωρον ἀδιέξοδον.
Σὲ τιμὲς εὐκαιρίας.
Ἀνεκμετάλλευτον καὶ εὔκαρπον
ἔδαφος πωλεῖται
ἐλλείψει τύχης καὶ διαθέσεως.
Καὶ χρόνος
ἀμεταχείριστος ἐντελῶς.
Πληροφορίαι: Ἀδιέξοδον
Ὥρα: Πᾶσα.


Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Τάσος Λειβαδίτης

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι

για την ειρήνη και για το δίκιο.

Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις,

τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές

το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.

Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων

κάθε χειρονομία σου σαν να γκρεμίζεις την αδικία.

Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.

Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια

αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν

ανύποπτα στις πολιτείες

μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα

αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου

έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς

εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα

θα γίνουν στάχτη κάτω απ’ τις οβίδες.

Δεν έχεις καιρό

δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

μπορεί να χρειαστεί ν’ αφήσεις τη μάνα σου,

την αγαπημένη ή το παιδί σου.

Δε θα διστάσεις.

Θ’ απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου

θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι

για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.

Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς.

Το ξέρω, είναι όμορφο ν’ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,

να κοιτάς εν’ άστρο, να ονειρεύεσαι,

είναι όμορφο σκυμμένος

πάνω απ’ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου

να την ακούς να λέει τα όνειρα της για το μέλλον.

Μα εσύ πρέπει να τ’ αποχαιρετήσεις όλ’ αυτά και να ξεκινήσεις

γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,

για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι

ή και περισσότερα χρόνια

μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,

τη μάνα σου και τον κόσμο.

Εσύ και μες απ’ το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου

θα συνεχίζεις το δρόμο σου πάνω στη γη.

Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα

θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο

απ’ τ’ άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.

Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου

και ν’ ασπρίζουν τα μαλλιά σου δε θα γερνάς.

Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος

αφού όλο και νέοι αγώνες θ’ αρχίζουνε στον κόσμο

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.

Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό

γράμμα στη μάνα σου

θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία,

τ’ αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη

σα να ‘γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.

Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό

να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια

σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκερο το μέλλον.

Να μπορείς, απάνω απ’ την ομοβροντία που σε σκοτώνει

εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που

τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.



Εσάς, σας αρέσει η ποίηση; Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ποιητής;

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
INSTAGRAM
και 
FACEBOOK 
Μαρτίου 22, 2022 No σχόλια
 


Καλή χρονιά αγαπημένοι! Με υγεία, χαρά και αυτογνωσία.
Εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να μας κάνει πιο αληθινούς και πιο συνειδητοποιημένους. Εύχομαι να μπορέσουμε να βρούμε επιτέλους το μονοπάτι εκείνο που θα μας οδηγήσει σε μια καλύτερη ζωή, όπως εμείς την ονειρευόμαστε.
Αν και λένε πως το να βάζεις στόχους στην αρχή της χρονιάς μπορεί στην πορεία να λειτουργήσει αγχωτικά, εμένα οι στόχοι, μου υπενθυμίζουν τα θέλω μου.
Και παρ'όλη την κατάσταση που επικρατεί, εγώ θέλω να διατηρήσω την αισιοδοξία μου και να πιστέψω πως το 2022 θα είναι μια καλή ευκαιρία για αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, μια καλή ευκαιρία για ξεκαθαρίσματα, για νέα ξεκινήματα, για ουσιαστικές σχέσεις και πράξεις.

Για το 2022 θέλω:

1. Περισσότερη προσωπική ελευθερία

Ελευθερία που θα πηγάζει από τον ίδιο μου τον εαυτό και δεν θα την περιμένω από εξωτερικούς παράγοντες. Θέλω να νιώθω πιο ελεύθερη να στηρίζω την γνώμη και την άποψη μου για τα πράγματα, πιο ελεύθερη να κάνω περισσότερο αυτά που πραγματικά επιθυμώ και λιγότερο αυτά που "πρέπει", πιο ελεύθερη να εκφράσω ή να μοιραστώ με τους άλλους προσωπικά μου συναισθήματα. 


2. Περισσότερο χρόνο εκτός σύνδεσης

Το τελευταίο διάστημα μου έχει γίνει σαφές πως, η πολύωρη σύνδεση στο διαδίκτυο, μου προκαλεί δυσφορία. Οι πολλαπλές εικόνες και πληροφορίες που συσσωρεύονται στο ζωτικό μου πεδίο, δεν μου αφήνουν αρκετό χώρο για πιο ουσιαστικά πράγματα.
Με άλλα λόγια, έχω πάθει κορεσμό από όλα όσα συμβαίνουν στον εικονικό κόσμο και στόχος μου είναι να ελαττώσω κι άλλο τον χρόνο που περνάω στα social accounts μου και να επικεντρωθώ στην πραγματική ζωή!
Σας έχω μιλήσει πολλές φορές στο παρελθόν για αυτή μου την ανάγκη (μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ΕΔΩ, ΕΔΩ , ΕΔΩ κι ΕΔΩ ) την οποία προσπαθώ να ικανοποιήσω όσο περισσότερο μπορώ.


3. Μια νέα καθημερινή ρουτίνα

Εδώ και καιρό έχω συνειδητοποιήσει, πως η καθημερινή ρουτίνα είναι πολύ σημαντική για την ψυχική μου υγεία. Το να ξεκινάω τη μέρα μου νωρίς το πρωί, κάνοντας καθημερινά πράγματα που με ευχαριστούν, με οργανώνουν και με βάζουν ομαλά στην ροή της ημέρας, είναι μια πολύ ευεργετική συνήθεια που με κάνει να είμαι παραγωγή σε όλες τις υποθέσεις της ζωής μου. Περισσότερα για αυτό, μπορείτε να διαβάσετε σε ΑΥΤΟ μου το post.

4. Να ξαναβρώ τη σχέση μου με την τέχνη

Απέχοντας τα τελευταία χρόνια επαγγελματικά από το θέατρο και παρ' όλο που συνεχίζω να δουλεύω ως ηθοποιός στον τομέα της μεταγλώττισης, φέτος πιο πολύ από ποτέ, νιώθω την ανάγκη να ξαναβρώ την επαφή μου με την τέχνη. Θέλω να ξαναρχίσω να διαβάζω θέατρο και ποίηση, να βλέπω περισσότερο ευρωπαϊκό σινεμά, να ξαναπιάσω τα βιβλία μου για την τέχνη του ηθοποιού. Άλλωστε η τέχνη είναι ζωή και αντίστοιχα η ζωή είναι τέχνη!

5. Βόλτες στη φύση

Μου λείπει πολύ η επαφή μου με την φύση. Δεν θέλω να περιμένω ένα τριήμερο για να ξεκλέψω λίγο χρόνο και να πάω μια εκδρομή στην εξοχή με την οικογένειά μου. Θέλω να βρίσκω χρόνο να πηγαίνω στο κοντινότερο πάρκο, έστω για λίγα λεπτά μέσα στη μέρα. Θέλω να παίρνω το βιβλίο μου, ένα θερμός με το τσάι μου και να πηγαίνω στην αγκαλιά ενός δέντρου για να διαβάσω.

6. Ξεσκαρτάρισμα 

Φέτος νιώθω περισσότερο από ποτέ, την ανάγκη για ένα καλό ξεσκαρτάρισμα. Σε όλα τα επίπεδα. Στα πράγματα που δεν χρησιμοποιώ πια, στα ρούχα που δεν θέλω άλλο να φοράω, στα βιβλία που δεν θέλω να κρατήσω, στις σχέσεις και στους ανθρώπους που δεν χωράνε πια στη ζωή μου, κάνοντας χώρο για οτιδήποτε καινούργιο θελήσει να μου φέρει η ζωή.
Βαρέθηκα να μαζεύω πράγματα μήπως και κάπου χρειαστούνε και βαρέθηκα να έχω σχέσεις με ανθρώπους που δεν έχουμε πλέον επαφή.
Είναι ωραίο να ελευθερώνεις τους άλλους και παράλληλα τον εαυτό σου.

7. Ένα καινούργιο χόμπι

Πριν από κάποια χρόνια, είχα ξεκινήσει να πλέκω, βλέποντας σχετικά βιντεάκια στο Youtube. Θυμάμαι πως είχα ενθουσιαστεί και πως είχα φτιάξει ένα πολύχρωμο κασκόλ (αλήθεια, πού να είναι;).
Πέρασε ο καιρός, καταχώνιασα κάπου τα μαλλιά και τις βελόνες, όμως τώρα μου βγήκε πάλι η επιθυμία να κάνω κάτι με τα χέρια μου.
Αυτή τη φορά, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου με την μεγάλη αγάπη της μητέρας μου, το κέντημα. Ήταν μεγάλη καλλιτέχνης στο συγκεκριμένο εργόχειρο και είχε φτιάξει υπέροχα πράγματα και όλο μου έλεγε να μου μάθει, αλλά εγώ βλέπεις τότε, βαριόμουν να ασχοληθώ με αυτά.
Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα. Θα προσπαθήσω όμως μόνη μου. Ήδη παράγγειλα ένα κουτί με τα απαραίτητα αξεσουάρ αλλά και οδηγίες για το πώς αρχίζεις να κεντάς και λέω μόλις το λάβω, να ξεκινήσω. 
Θα σας κρατήσω ενήμερους!


8. Ισορροπία

Μεγάλο πράγμα η ισορροπία. Πολύ θα ήθελα να την έχω σε όλες τις υποθέσεις της ζωής μου. Στην διατροφή, στις σχέσεις και στην δουλειά μου, στον τρόπο με τον οποίο δέχομαι τα πράγματα.
Φέτος θέλω να δοκιμάσω να έχω περισσότερη ισορροπία στη ζωή μου, περισσότερο αυτοέλεχγο και να είμαι λιγότερο των άκρων. Θέλω να βάζω όρια σε όσα με ενοχλούν και παράλληλα να απολαμβάνω αυτά που μου αρέσουν χωρίς υπερβολές. Θέλω να προσφέρω χρόνο στον εαυτό μου και στους άλλους, χωρίς όμως να αισθάνομαι ότι τον σπαταλάω.

9. Πίστη

Δύσκολο πράγμα η πίστη. Η φράση που ακούω πολύ συχνά γύρω μου να λένε, είναι "δεν το πιστεύω"...
Και ναι, δύσκολα πιστεύουμε οι άνθρωποι. Από τα πιο απλά πράγματα μέχρι τα θαύματα που συμβαίνουν κάθε μέρα γύρω μας κι εμείς τα προσπερνάμε ως αυτονόητα ή τα αποδίδουμε στην τύχη. Κι η ζωτική πίστη, που όλοι  έχουμε κρυμμένη μέσα μας, μένει εκεί αδύναμη και παραπεταμένη.
Αυτήν την πίστη εγώ θέλω να την ανασύρω και να την κάνω συνοδοιπόρο στην ζωή μου.
Πίστη στον εαυτό μου, πίστη σε ένα καλύτερο αύριο, πίστη στους ανθρώπους, πίστη στο θαύμα της ύπαρξης...

10. Χρόνο

Δεν είναι λίγες οι φορές που βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα για κάτι, που δεν αφήνω τον χρόνο να μου δείξει ποια πρέπει να είναι τα επόμενα μου βήματα, που βιάζομαι να γίνουν τα πράγματα όπως τα θέλω εγώ, που δεν μου παρέχω όσο χρόνο χρειάζομαι, που ξοδεύω τον χρόνο μου σε άχρηστες ασχολίες και ανώφελες συζητήσεις, που δεν έχω την υπομονή να εμπιστευτώ την ζωή να με πάει με τον δικό της χρόνο και τρόπο.
Για φέτος θα ήθελα να παίρνω τον χρόνο που έχω ανάγκη και να τον δίνω και στους άλλους, να περιμένω μερικά δευτερόλεπτα πριν πω κάτι, να απολαμβάνω την κάθε στιγμή, να μάθω να ακούω και να περιμένω...

Εσείς, υπάρχει κάτι που θα θέλατε να κάνετε την φετινή χρονιά;

Σας φιλώ


Βρείτε με σε
INSTAGRAM
και 
FACEBOOK
Ιανουαρίου 12, 2022 No σχόλια


Σήμερα θέλω να σου μιλήσω για 26 πράγματα που μου αρέσουν τελευταία. Για 26 πράγματα που μου δίνουν χαρά, που με κάνουν να αισθάνομαι όμορφα, που μου υπενθυμίζουν πως η ζωή είναι γεμάτη από ωραίες στιγμές, φτάνει να είσαι ανοιχτός/ανοιχτή για να τις νιώσεις.
Οι μέρες που βιώνουμε, είναι στα αλήθεια πρωτόγνωρες από όλες τις απόψεις. Κι αυτό που, τουλάχιστον όσον αφορά εμένα, γεμίζει τη ζωή μου με φωτεινές στιγμές ελπίδας, είναι αυτά τα μικρά πράγματα για τα οποία σου μιλάω παρακάτω, πράγματα  προσωπικά, πλαισιωμένα από αγαπημένα μου πρόσωπα, απαλλαγμένα από ο,τιδήποτε ψεύτικο και εικονικό, πράγματα που συνθέτουν το σκηνικό της ζωής που θέλω να έχω.

26 πράγματα που μου αρέσουν τελευταία:

•Η μυρωδιά που αφήνουν στα δάχτυλα μου οι φλούδες των μανταρινιών.
•Τα αργά πρωινά στο σπίτι με τσάι earl gray και κλασσική μουσική.
•Τα ποιήματα που γράφει ο αγαπημένος μου.
•Οι αγκαλιές της Χριστίνας.
•Ο καιρός που χειμωνιάζει.
•Η ελευθερία που νιώθω τις μέρες που κλείνω το κινητό μου.
•Τα αυτοκόλλητα που κολλάω στην ατζέντα μου.
•Οι ακτίνες του ήλιου μέσα από τα σύννεφα.
•Οι συζητήσεις με τους φίλους μου.
•Το ότι δεν με ενδιαφέρει πια να αρέσω στον καθένα.
•Τα φιλιά που μου χαρίζει απλόχερα το σκυλί μας.
•Τα newsletters μου.
•Το χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης που ετοιμάζω για την Χριστίνα.
•Το σπίτι μας.
•Οι μοναχικές μου βόλτες.
•Τα βιβλία μου.
•Το υπόστρωμα που ζεσταίνει το κρεβάτι μου τα βράδια.
•Το ταβερνάκι της γειτονιάς.
•Η αυτάρκεια μου.
•Οι ήλιοι που μου χαρίζει ο ανθοπώλης.
•Τα καινούργια μου κεριά.
•Οι βραδιές με χειροποίητο sushi.
•Το ζεστό gluhwein.
•Οι στόχοι μου.
•Τα Χριστούγεννα που πλησιάζουν.
•Τα όχι μου.

Εσένα, υπάρχουν πράγματα που σου αρέσουν τελευταία;

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
INSTAGRAM
και 
FACEBOOK 
Νοεμβρίου 14, 2021 2 σχόλια



Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα για πρώτη φορά να απέχω τα Σαββατοκύριακα από το ίντερνετ και τα social. Αυτό που σίγουρα θυμάμαι, είναι αυτή η απίθανη αίσθηση ελευθερίας που νιώθω κάθε φορά, όταν την Παρασκευή το βράδυ κλείνω τα δεδομένα μου και ξεκινάω χαρούμενη να απολαύσω το επικείμενο Σαββατοκύριακο μου. Είναι αυτή η φωνή μέσα στο μυαλό μου που μου λέει χαλαρά: "Ήρθε η στιγμή σου! Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις τις επόμενες δύο μέρες, χωρίς καμία πίεση, χωρίς καμία διαδικτυακή υποχρέωση, χωρίς isntagram, facebook, mails και ειδοποιήσεις, χωρίς κανέναν ιντερνετικό περισπασμό!

"Και κάπως έτσι, ξυπνάω το πρωί του Σαββάτου χαλαρά, φτιάχνω μια κούπα τσάι και βάζω να παίζει μουσική από την αγαπημένη μου Φθινοπωρινή Λίστα.
Ετοιμάζω πρωινό για όλους μας, όπως τηγανίτες με σάλτσα μήλου ή το αγαπημένο μας Vegan Brownie με φουντούκια και φυσικά το πεντανόστιμο Chai Latte μου.
Βγάζω μια μεγάλη βόλτα την Σελίνα και αγοράζω λουλούδια από τον αγαπημένο μου ανθοπώλη.
Επιστρέφοντας σπίτι, περνάω ώρες στην κουζίνα τακτοποιώντας τα λουλούδια στα βάζα και ετοιμάζοντας το μενού της ημέρας. Φουρνίζω παράλληλα το νόστιμο ψωμάκι μου (την συνταγή του οποίου θα ανεβάσω σύντομα εδώ) και αν δεν έχουμε κανονίσει κάποια βόλτα ή εκδρομή, παίζουμε παρέα με τον Γιώργο και την Χριστίνα, μέχρι να γίνει το φαγητό.
Το μεσημέρι τρώμε παρέα στο τραπέζι, κάτι που μας αρέσει πολύ να κάνουμε και τις καθημερινές, αφού αυτή μας η συνήθεια μας φέρνει πιο κοντά και μας δίνει την ευκαιρία να πούμε τα νέα και τα σχέδια μας και να απολαύσουμε καλύτερα το φαγητό μας.
Μετά το μεσημεριανό, ειδικά όταν ο καιρός είναι βροχερός, μου αρέσει να ξαπλώνω με ένα καλό βιβλίο στο κρεβάτι, μέχρι να με πάρει για λίγο ο ύπνος. Αυτές οι στιγμές είναι πραγματικό βάλσαμο. Ακόμα κι αν δεν κοιμηθώ, αυτή η μικρή σιέστα που φαντάζει πολυτέλεια τις καθημερινές, με γεμίζει με χαρά!
Το απόγευμα, άλλη μια κούπα τσάι θα μας περιμένει στο σαλόνι συνοδεία κάποιου σνακ, όπως μπισκότα, κέικ ή ρολά κανέλας και είτε θα δούμε μια ταινία, είτε θα παίξουμε μουσική και θα χορέψουμε, είτε θα κάνει ο καθένας μας τα δικά του, μέχρι να έρθει η ώρα του ύπνου. Πολλές φορές τα βράδια του Σαββάτου θα τα περάσουμε παρέα με φίλους μας ανταλλάσσοντας επισκέψεις ή πηγαίνοντας για φαγητό κάπου ωραία.

Οι Κυριακές μας δεν διαφέρουν και πολύ από τα Σάββατα μας. Οι ρυθμοί μας συνεχίζουν να είναι χαλαροί και η απουσία του ίντερνετ και των "υποχρεώσεων" που το συνοδεύουν, επιμηκύνουν μαγικά τον χρόνο και μου αφήνουν χώρο για έμπνευση και καινούργια ερεθίσματα. 
Χωρίς να χρειάζεται να τσεκάρω συνέχεια το κινητό μου, παίρνω τον χρόνο που χρειάζομαι για να περιποιηθώ τον εαυτό μου αλλά και την οικογένεια μου.
Την Κυριακή μου αρέσει να χουζουρεύω λίγο παραπάνω το πρωί στο κρεβάτι, να απολαμβάνω ένα φλιτζάνι γαλλικό καφέ με γεύση βανίλια-καραμέλα, να κάνω μια μάσκα προσώπου, να επιδίδομαι στην αγαπημένη μου ασχολία, το κολάζ, να πίνω ένα ποτήρι κρασί.
Μου αρέσει να σχεδιάζω χαλαρά την εβδομάδα και να μαζεύομαι νωρίς στο σπίτι, όταν το πρόγραμμα μας έχει βόλτα ή εκδρομή.
Στο τέλος την ημέρας είναι όλα στην θέση τους, έτσι ώστε η Δευτέρα να μας βρει και τους τρεις μας χαλαρούς και ξεκούραστους, έτοιμους για νέες περιπέτειες.

Τα Σαββατοκύριακά μου χωρίς τους ιντερνετικούς περισπασμούς, είναι τα αγαπημένα μου. Και μόνο που κλείνω το κινητό μου, είναι για μένα ξεκούραση. 
Τα Σαββατοκύριακά μου είμαι διαθέσιμη μόνο για τους ανθρώπους στις συνθήκες που θέλω εγώ, επιλέγοντας εδώ και χρόνια να μην δουλεύω αυτές τις δύο μέρες.
Τα Σαββατοκύριακά μου είναι αφιερωμένα στην οικογένεια μου και στους φίλους μου, στις μικρές χαρές μου, στα χουζούρια μου, στο παιδί μου, στις αγκαλιές και στις βόλτες μας, στον αργό τρόπο ζωής (που τόσο πολύ θέλω να βάλω γενικότερα στη ζωή μου), στην ιδιωτικότητα μου, στο δικαίωμα να είμαι και να νιώθω ελεύθερη.
Τα Σαββατοκύριακά μου, ο κόσμος μπορεί να περιμένει.
Σίγουρα δεν τα καταφέρνω πάντα τα πράγματα όπως θα τα ήθελα, αφού η εξάρτηση είναι εκεί και με τσιγκλάει κάθε φορά, στέλνοντας συχνά φωνούλες στα αυτιά μου που μου λένε πως σίγουρα κάτι χάνω απέχοντας από την ροή των πραγμάτων, όμως εγώ συνεχίζω κι αντιστέκομαι, ξανακερδίζοντας κάθε φορά όλα αυτά, που κανένα storie, post, like, follow δεν μπορεί να μου τα προσφέρει.

Κλείνοντας αυτή μου την ανάρτηση, θα σας πρότεινα πραγματικά να δοκιμάσετε κι εσείς να βιώσετε μερικά Σαββατοκύριακα χωρίς ιντερνετικούς περισπασμούς, κάνοντας έτσι ένα μεγάλο δώρο στον εαυτό σας!


Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 
INSTAGRAM
Οκτωβρίου 25, 2021 No σχόλια

Έχεις κι εσύ μαύρες μέρες;
Μέρες που ενώ όλα γύρω σου είναι φωτεινά, εσύ βρίσκεσαι στο μαύρο σκοτάδι;
Μέρες που σου είναι σχεδόν αδύνατο να λειτουργήσεις, να μιλήσεις, να φας, να κάνεις μπάνιο, να επικοινωνήσεις, να πιστέψεις, να γελάσεις, να χαρείς;
Μέρες που ενώ τα έχεις όλα, εσύ είσαι χάλια;
Μέρες που το μόνο που νιώθεις είναι τύψεις;
Τύψεις που δεν είσαι αρκετή για την οικογένεια σου, το παιδί σου, τον άντρα σου, τη δουλειά σου, τύψεις για τον κόσμο που υποφέρει, για τα παιδιά στην Συρία, τους άστεγους στους δρόμους, τους ανθρώπους στα νοσοκομεία, όλους όσοι τέλος πάντων δεν έχουν ότι έχεις εσύ;
Έχεις κι εσύ μέρες που δεν αγαπάς τον εαυτό σου; Που δεν τον προσέχεις, που το βασανίζεις, τον κακομεταχειρίζεσαι, τον προσβάλεις, τον μειώνεις, τον παραπετάς και τον υποβαθμίζεις; Έχεις κι εσύ αυτές της μέρες που προσπαθείς να μπουκώσεις το κενό με φαγητό, ποτό, ψώνια, ρούχα, πράγματα, ψέματα;
Έχεις κι εσύ μέρες που ενώ έχεις καταφέρει αυτά που θες δεν είσαι τελικά χαρούμενη, δεν είσαι γεμάτη, δεν είσαι ευχαριστημένη και ψάχνεις την επιβεβαίωση στον κάθε άσχετο, στο ίντερνετ και στα likes;
Που ψάχνεις να γλυτώσεις από αυτό το βαρύ και σκοτεινό συναίσθημα φεύγοντας μακριά, σκεπάζοντας το για να μην το βλέπεις, να μην το ακούς, να μην το νιώθεις να μην το επικοινωνείς, να μην το αποδέχεσαι;
Αν έχεις κι εσύ τέτοιες μαύρες μέρες, θέλω να σου πω πως δεν είσαι μόνη σου.
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ.
Όλοι περάσαμε, περνάμε και θα περάσουμε από αυτήν την σκοτεινή σήραγγα. Όλοι. Όμως κάποια στιγμή θα δούμε το φως στην άκρη του τούνελ και θα νιώσουμε την ελπίδα ξανά και θα σκεφτούμε πως δεν μπορεί, θα έρθουν πάλι όμορφες μέρες, φωτεινές και καλύτερες μέρες.
Θα θυμηθούμε πως δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειες για να είμαστε αρεστές και πως κάπου υπάρχει κάποιος που μας αγαπά και μας αποδέχεται για αυτό και μόνο για αυτό που είμαστε! 
Κράτα γερά.

{για την Δέσποινα}

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
INSTAGRAM
και 
FACEBOOK  



Οκτωβρίου 06, 2021 2 σχόλια


Γιατί το μόνο φίλτρο που θέλω να χρησιμοποιώ πια, είναι αυτό του γαλλικού καφέ:

Γιατί δεν θέλω να δείχνω ότι είμαι κάτι άλλο από αυτό που είμαι.
Γιατί θέλω να έχω ειρήνη με τον εαυτό μου.
Γιατί δεν είμαι τέλεια.
Γιατί αν με ακολουθούσα στα social θα ήθελα να βλέπω την αλήθεια.
Γιατί ότι και να κάνω δεν θα ξαναγίνω ποτέ 20 χρονών.
Γιατί είναι ωραίο να με αποδέχομαι.
Γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός.
Γιατί κουράστηκα να βλέπω φουσκωμένα χείλη και αψεγάδιαστα δέρματα.
Γιατί θέλω να με θέλουν για αυτό που πραγματικά είμαι.
Γιατί έτσι νιώθω ελεύθερη.
Γιατί όλο το άλλο μου δημιουργεί μάταιες προσδοκίες.
Γιατί οι ρυτίδες μου είναι τα σημάδια ότι υπήρξα ζωντανή.
Γιατί έτσι νιώθω πιο δυνατή.
Γιατί δεν θέλω να είμαι ίδια με όλους τους άλλους.
Γιατί έτσι.
Γιατί μου το χρωστάω!

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
INSTAGRAM
και 
FACEBOOK  
Σεπτεμβρίου 22, 2021 No σχόλια
Παλιότερες αναρτήσεις

About me

About me
Είμαι η Ζωή ή αλλιώς Mama Petounia. Ζω στην Αθήνα παρέα με τον άντρα μου, την κόρη μας και το μικρό σκυλί μας. Είμαι ηθοποιός και μεταξύ άλλων δίνω την φωνή μου σε cartoons και προσπαθώ να ανακαλύψω τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής και να τις μοιραστώ μαζί σας! Μου αρέσουν τα ταξίδια, η φωτογραφία και οι χαρούμενοι άνθρωποι! Καλώς ήρθατε στο blog μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Ας συνδεθούμε

Δημοφιλείς αναρτήσεις

  • 10+1 Ιδέες για χειροποίητα δώρα Χριστουγέννων
      Φέτος στις γιορτές, νιώθω περισσότερο από ποτέ τη διάθεση να κάνω χειροποίητα δώρα στους αγαπημένους μου. Όλη αυτή η απομόνωση των ημερών,...
  • Η συνταγή της εβδομάδας: Υπέροχα μελομακάρονα χωρίς ζάχαρη και γλουτένη
    Απαραίτητο στοιχείο στο γευστικό σκηνικό των γιορτών, είναι φυσικά τα γλυκά. Από παιδί περίμενα αυτές τις μέρες για να γευτώ όλα τα νόστιμα ...
  • Λίστα Δεκεμβρίου 2020
      Ήρθε κι ο Δεκέμβρης! Ο μήνας των Χριστουγέννων και των γιορτών, ο μήνας των μαζώξεων, των δώρων και της αγάπης. Και παρόλο που φέτος θα εί...

Αναζήτηση σε αυτό το ιστολόγιο

Ετικέτες

365 ΜΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΨΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗ ΒΙΒΛΙΑ ΒΟΛΤΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΕΘΙΣΜΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΕΡΩΤΑΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΖΩΗ Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΘΕΑΤΡΟ ΙΔΕΕΣ ΛΙΣΤΕΣ ΜΙΚΡΗ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΠΑΡΙΣΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΑΞΙΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ HYGGE MAMA PETOUNIA AND FRIENDS

Αρχειοθήκη Ιστολογίου

  • ▼  2022 (15)
    • ▼  Μαΐου (1)
      • Λίστα Μαΐου
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (7)
    • ►  Φεβρουαρίου (3)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2021 (64)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (5)
    • ►  Οκτωβρίου (9)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (5)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (3)
    • ►  Φεβρουαρίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2020 (77)
    • ►  Δεκεμβρίου (7)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (12)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (5)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (8)
  • ►  2019 (70)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (6)
    • ►  Οκτωβρίου (8)
    • ►  Σεπτεμβρίου (7)
    • ►  Αυγούστου (8)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (6)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (8)
    • ►  Φεβρουαρίου (11)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2018 (91)
    • ►  Δεκεμβρίου (6)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (14)
    • ►  Σεπτεμβρίου (12)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (3)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (4)
    • ►  Μαρτίου (13)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2017 (104)
    • ►  Δεκεμβρίου (3)
    • ►  Νοεμβρίου (7)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (6)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (10)
    • ►  Απριλίου (11)
    • ►  Μαρτίου (14)
    • ►  Φεβρουαρίου (12)
    • ►  Ιανουαρίου (13)
  • ►  2016 (86)
    • ►  Δεκεμβρίου (14)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (6)
    • ►  Ιουλίου (12)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (11)
  • ►  2015 (138)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (14)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (6)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (16)
    • ►  Μαρτίου (6)
    • ►  Φεβρουαρίου (20)
    • ►  Ιανουαρίου (17)
  • ►  2014 (160)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (15)
    • ►  Ιουλίου (13)
    • ►  Ιουνίου (15)
    • ►  Μαΐου (15)
    • ►  Απριλίου (21)
    • ►  Μαρτίου (23)
    • ►  Φεβρουαρίου (10)
  • ►  2013 (3)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαρτίου (2)
  • ►  2012 (4)
    • ►  Αυγούστου (4)

Created with by ThemeXpose