Γεια σας και χαρά σας!
Παρασκευή σήμερα, και είναι μέρα έμπνευσης με εικόνες που μου αρέσουν, εικόνες που με εμπνέουν, εικόνες που με κάνουν να νιώθω όμορφα και θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας.
(όλες οι φωτογραφίες είναι από ΕΔΩ )

Γεια σας και χαρά σας!
Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα μου αρέσει πολύ αυτή η εποχή του φθινοπώρου.
Μετά από ένα πολύ όμορφο καλοκαίρι, με τις όποιες δυσκολίες και τις αναποδιές του, ήρθε το φθινόπωρο για να γεμίσει της μέρες μας με ζεστά τσαγάκια, μυρωδάτα κεριά, όμορφες φιλικές συγκεντρώσεις και χαλαρά Σαββατοκύριακα.
Αυτήν την εποχή, όταν έχω ελεύθερα κάποια από τα πρωινά μου (τα τυχερά του επαγγέλματος) και αφού πάω το Χριστινιώ στο σχολείο, απολαμβάνω την θαλπωρή του σπιτιού μου καθισμένη στον καναπέ με μια κούπα τσάι και ένα βιβλίο.
Μου αρέσει να ακούω την ησυχία και να προγραμματίζω εξορμήσεις στο βουνό, μου αρέσει να φτιάχνω καροτόσουπες και να στολίζω το σπίτι μου με κολοκύθες, κουκουνάρια και ξερά φύλλα.
Σκέφτομαι να δοκιμάσω να φτιάξω μια μηλόπιτα χωρίς γλουτένη και ζάχαρη, με αλεύρι αμυγδάλου και πετιμέζι!
Αν την πετύχω, θα σας δώσω την συνταγή.
Σκέφτομαι να ακούω πιο συχνά μουσική από το παλιό μας πικαπ με δίσκους βινύλιου.
Σκέφτομαι επίσης να περιορίσω την χρήση του ίντερνετ και αντ' αυτού, να διαβάσω πολλά βιβλία.
Ανυπομονώ να πάω για πικ νικ στην Πάρνηθα και να φωνάξω τις φίλες μου στο σπίτι για τσάι και συμπάθεια.
Επίσης σκέφτομαι να κάνω κι φέτος ένα Halloween Party με τις φίλες της Χριστίνας, αφού κάθε χρόνο περνάνε τόσο καλά.
Θα ήθελα να ξαναξεκινήσω και pilates. Ίσως βρω επιτέλους το κουράγιο και γραφτώ, μιας και διαπιστωμένα είναι από τα καλύτερα δώρα που μπορώ να κάνω στον εαυτό μου.
Θέλω να δω πολύ θέατρο και σινεμά και να περάσω πολύ χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μου.
Δεν ξέρω ακριβώς τον λόγο, μα αισθάνομαι πως αυτό το διάστημα, θα είναι η απαρχή μιας υπέροχης χρονιάς!
Εσείς, τι θέλετε να κάνετε αυτήν την περίοδο;

Γεια σας και χαρά σας και καλή εβδομάδα να έχουμε.
Χτες το βράδυ καθώς έβαζα την κόρη μου για ύπνο, με κατέκλυσε μια ξεχασμένη παιδική μου ανάμνηση που με έβαλε σε σκέψεις: Μόλις έχω τελειώσει την Πέμπτη Δημοτικού. Είναι Σεπτέμβρης αργά το απόγευμα κι εγώ βρίσκομαι μέσα στο αυτοκίνητο μαζί με τους γονείς μου οι οποίοι έχουν έρθει να με πάρουν από το καινούργιο μου σχολείο, για να πάμε στο καινούργιο μας σπίτι, στην καινούργια χώρα στην οποία θα ζήσουμε την ζωή μας για τα επόμενα χρόνια. 
Κλαίω απαρηγόρητα καθώς η προσαρμογή, μου πέφτει κομματάκι βαριά. Πάω σε ένα καινούργιο σχολείο αχανές και διαφορετικό, σαν και αυτό που βλέπαμε αργότερα στην σειρά Beverly Hills, μακριά από την χώρα μου και το σπίτι μου, μακριά από τους φίλους μου και την αγαπημένη μου γιαγιά, ενώ παράλληλα με προάγουν στην Πρώτη Γυμνασίου όπου πρέπει να μιλάω και στα γαλλικά.
Η μαμά μου, από το μπροστινό κάθισμα, μου λέει να μην στεναχωριέμαι κι ότι τώρα θα έχω την ευκαιρία να μάθω τόσα πολλά πράγματα, θα κάνω καινούργιους φίλους και πως ο καιρός θα περάσει γρήγορα, θα έρθουν οι διακοπές και θα πάμε στην Ελλάδα για να δούμε τον παππού και την γιαγιά και άλλα τέτοια, ενώ ο μπαμπάς μου, παρκάρει το αυτοκίνητο στο πρώτο σούπερ μάρκετ που βρίσκει, κατεβαίνει και επιστρέφει με ένα πακέτο μπισκότα.
Και κάπου εκεί, γίνεται ένα "κατ" και ο χρόνος σταματάει για λίγο.
Εγώ κρατάω στα χέρια μου ένα πακέτο με μπισκότα της γαλλικής εταιρίας LU που απέξω γράφει PRINCE και γλύφω τα αλμυρά μου δάκρυα, ενώ παράλληλα ο σοκολατένιος τραγανός Πρίγκιπας, με γέμιση βανίλια και επικάλυψη σοκολάτας γάλακτος, βγαίνει από το κουτί του και έρχεται να με σώσει από την δυστυχία μου.
Με την πρώτη δαγκωνιά, ένα γλυκό κύμα με πλημμυρίζει και με χαλαρώνει, κάνοντάς με να ξεχάσω για λίγο τον καημό μου και να αφεθώ στο να χαζεύω από το παράθυρο την φωτισμένη πόλη.
Μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι, έχω φάει όλο το πακέτο με τα μπισκότα και έχω πιστεί πως υπάρχει ελπίδα. Στην τελική, όσο άσχημα κι αν πάνε τα πράγματα, εγώ θα έχω πάντα δίπλα μου τον γλυκό μου Πρίγκιπα να με παρηγορεί... 
Κάπου εδώ πρέπει να σας πω πως θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια την γεύση, την υφή και την μυρωδιά των συγκεκριμένων μπισκότων κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε.
Ο σοκολατένιος Πρίγκιπας, έγινε η λύση, ένα ηρεμιστικό, ένα εύκολο και αποδεχτό μέσο για να καταστείλει την λύπη μου, τον φόβο μου και την αναστάτωση μου ενώ παράλληλα ήταν ένα ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ.
Χωρίς καμία πρόθεση από πλευράς μου να επιρρίψω όλες τις ευθύνες στους γονείς μου για τον λάθος χειρισμό τους, αφού πάντα κάνανε και κάνουν για μένα και τις αδελφές μου το καλύτερο που μπορούν, μένω στο πώς επιλέγοντας αυτόν τον τρόπο, με ενίσχυσαν στο να μάθω να συνδέω την εξάλειψη της στεναχώριας μου, με το φαγητό και συγκεκριμένα με την ζάχαρη.
Σκεφτείτε πόσο καταστροφικό και παράλληλα μπερδευτικό είναι αυτό για ένα παιδί.
Σκοπός του φαγητού είναι να μας δώσει τα θρεπτικά συστατικά τα οποία θα μας κρατήσουν υγιείς στη ζωή, παράλληλα φυσικά και με την γευστική απόλαυση που είναι αδιαμφισβήτητα εξίσου σημαντική. 
Σκοπός του φαγητού σίγουρα δεν είναι να μας πάρει αγκαλιά, να μας κοιτάξει βαθιά στα μάτια και να μας πει: "Κλάψε αγάπη μου... σε καταλαβαίνω... έχεις δίκιο...είμαι εδώ για σένα".
Αυτό πρέπει να το κάνουν οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι το φαγητό.
Αυτό πρέπει να το κάνω κι εγώ στο παιδί μου και όχι να του προσφέρω το φαγητό σαν λύση στα προβλήματά του.
Η λύση δεν είναι να του δώσω ένα μπισκότο όταν κλαίει μέσα στο αυτοκίνητο, ούτε να του πάρω καραμέλες για να σταματήσει να γκρινιάζει. 
Η λύση δεν είναι να του παραγγείλω μια πίτσα όταν βαριέται, ούτε να του πάρω παγωτό επειδή χτύπησε το πόδι του.
Η λύση είναι να του δώσω μια αγκαλιά, την φυσική μου παρουσία, χρόνο από τον χρόνο μου για να καταλάβουμε παρέα τα συναισθήματά του.
Η λύση είναι να αισθανθεί ότι το συμμερίζομαι κι ότι δεν είναι παλαβό που κάνει έτσι, ότι κάποτε ήμουν κι εγώ ένα μικρό παιδί με φόβους κι ανασφάλειες και άσχημες στιγμές. Κι αυτό θα γίνει, μόνο όταν ΕΓΩ αρχίσω να φροντίζω τον εαυτό μου και σταματήσω να τον παρηγορώ με υποκατάστατα όπως το φαγητό, το αλκοόλ, τα ψώνια, το διαδίκτυο κτλ.
Να' μαι λοιπόν τώρα, μετά από πολλά χρόνια να προσπαθώ να βρω την ψυχική και σωματική μου υγεία, να αρνούμαι την "βοήθεια" και την "παρηγοριά" του φαγητού, διεκδικώντας αγάπη και προσοχή από τους ανθρώπους.
Τώρα πια θέλω να βρίσκω το κουράγιο να μένω με τα συναισθήματά μου, με τον φόβο, τον θυμό, τον πόνο μου και να ζητάω μια αγκαλιά, δυο μάτια που θα με δουν με αγάπη και θα με καταλάβουν, δυο αυτιά που θα με ακούσουν προσεκτικά.
Το κάνω για μένα, αλλά και για το παιδί μου.
Δεν θέλω να γεμίζω άλλο το σώμα μου σκουπίδια, που θολώνουν το μυαλό και το συναίσθημά μου και ως άλλο ναρκωτικό με ταξιδεύουν για λίγο σε ηλιόλουστα λιβάδια, όπου τρέχω καβάλα σε ένα άσπρο άλογο παρέα με τον σοκολατένιο Πρίγκιπα μου, ενώ μόλις ξεπεζέψω με γεμίζουν απελπισία και κατάθλιψη. 
Το χρωστάω άλλωστε και σε εκείνο το κοριτσάκι μέσα στο αυτοκίνητο.

Γεια σας και χαρά σας!
Τελευταία μέρα της εβδομάδας σήμερα, κι εγώ θέλω να σας δείξω εικόνες που μου αρέσουν, εικόνες που με εμπνέουν, εικόνες που με κάνουν να νιώθω όμορφα και θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας.
(όλες οι φωτογραφίες είναι από ΕΔΩ )

Γεια σας και χαρά σας!
Μετά από αυτό το ποστ όπου σας μίλησα λίγο για την διατροφή που κάνω τελευταία, και αφού ανέβασα ένα story στον λογαριασμό μου στο Instagram, πολλοί από εσάς μου ζητήσατε την συνταγή για το υπερνόστιμο κέικ μπανάνας χωρίς γλουτένη και ζάχαρη που έφτιαξα .
Γενικά προσπαθώ να μην πετάω φαγητό και φροντίζω να καταναλώνουμε τα φρέσκα φρούτα και τα λαχανικά που παίρνουμε προτού σαπίσουν.
Έτσι προχτές μόλις πήρα χαμπάρι πως οι μπανάνες μας πάνε σιγά, σιγά να μας αποχαιρετήσουν, σκέφτηκα να φτιάξω ένα κέικ για να συνοδεύει το τσαγάκι μας αλλά και για να έχει να παίρνει το Χριστινιώ μαζί του στο σχολείο.
Ένα κέικ πανεύκολο, υγιεινό, μυρωδάτο, χωρίς ζάχαρη και αλεύρι στο οποίο μπορείτε να προσθέσετε ότι σας αρέσει! Σταφίδες, ξηρούς καρπούς, κομματάκια σοκολάτας, χαρουπόμελο, σπόρια, κακάο κτλ.

ΥΛΙΚΑ

- 1/2 κούπα αλεύρι καρύδας
- 4 μεγάλα αυγά
- 2 ώριμες μπανάνες (εγώ έβαλα 3)
- 1/4 της κούπας λάδι καρύδας
- 3/4 κ.γ. αλάτι
- 1/2 κ.γ. μαγειρική σόδα (εγώ βάζω σόδα χωρίς γλουτένη και χωρίς αλουμίνιο)
- 1/4 της κούπας μέλι (εγώ το αντικατέστησα με σταφίδες)
- 1 κ.γ εκχύλισμα βανίλιας
- 1/2 γλ. κανέλα
- τριμμένη καρύδα για γαρνίρισμα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Προθερμαίνουμε στο φούρνο στους 180 βαθμούς.
Σε ένα μπολ βάζουμε το αλεύρι, το αλάτι και τη σόδα και τα ανακατεύουμε.
Σε ένα άλλο μπολ, λιώνουμε τις μπανάνες με ένα πιρούνι και προσθέτουμε τα αυγά, το λάδι καρύδας, την βανίλια, την κανέλα, το μέλι (τις σταφίδες, ή τους ξηρούς καρπούς, ή τα κομματάκια σοκολάτας κλπ) και αφού τα ανακατεύσουμε, προσθέτουμε και το περιεχόμενο του πρώτου μπολ και ξανά ανακατεύουμε (εγώ δεν χρησιμοποιώ μίξερ χειρός, αλλά το χτυπητήρι για τα αυγά).
Αλείφουμε μια φόρμα για κέικ , στρογγυλή ή μακρουλή (it's up to you) με λάδι καρύδας και περιχύνουμε το μείγμα. Γαρνίρουμε με τριμμένη καρύδα (εγώ την ξέχασα χαχαχα).
Ψήνουμε για 45 λεπτά και είναι έτοιμο!


Μπορείτε να το συνοδεύσετε με μαρμελάδα ή με σπιτική φουντουκομερέντα , με ταχίνι και μέλι στο πρωινό σας ή στο απογευματινό σας διάλειμμα για τσάι ή καφέ, ενώ επίσης είναι μια πολύ καλή λύση για ένα γρήγορο, γευστικό και υγιεινό σνακ για το σχολείο.
Καλή σας απόλαυση!

Γεια σας και χαρά σας!
Σήμερα θα σας μιλήσω για δυο νέα βιβλία που διαβάσαμε τελευταία με την Χριστίνα και μας άρεσαν πολύ.
Κι επειδή μας άρεσαν πολύ αποφασίσαμε να τα χαρίσουμε σε δύο τυχερούς από σας! 
Αφήστε ένα σχόλιο κάτω από αυτό το ποστ, με το όνομά σας και τον τίτλο του βιβλίου που θέλετε να κερδίσετε, και την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου δείτε εδώ, εάν είστε εσείς ένας από τους δύο τυχερούς! 



Όταν πέφτουν στα χέρια μου παιδικά βιβλία τα οποία πιστεύω ότι πρέπει να διαβαστούν οπωσδήποτε και από μεγάλους, παίρνω κουράγιο και σκέφτομαι πως υπάρχει ελπίδα.
Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το "Αστερόσκονη" της Jean Willis.
Πρόκειται για μια πολύ τρυφερή ιστορία, για ένα κορίτσι που ζει στην σκιά της μεγαλύτερης του αδελφής και που ονειρεύεται κάποια στιγμή να γίνει κι εκείνο, όπως και η αδελφή του, "αστέρι".
Είναι αλήθεια πως όταν μια οικογένεια έχει πάνω από ένα παιδιά, πρέπει να υπάρχουν ισορροπίες στην ανατροφή τους, γιατί σε αντίθετη περίπτωση μπορεί οι γονείς να προκαλέσουν πολύ βαθιά τραύματα στα παιδιά τους, που επουλώνονται πολύ δύσκολα στο μέλλον.


Στην "Αστερόσκονη" το μικρό κορίτσι βλέπει την αδελφή της να λάμπει και να ξεχωρίζει και αναρωτιέται αν θα έρθει ποτέ η στιγμή να λάμψει κι εκείνη.
Και το καταφέρνει, έχοντας σύμμαχό της τον σοφό παππού της που την περιβάλει με αγάπη, συμπόνια και στήριξη και που της μαθαίνει πως ο καθένας από μας είναι ένα "αστέρι" που λάμπει με τον δικό του μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο και πως αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το ξεχάσει ποτέ.
Πόσο σημαντικό είναι για ένα παιδί και γενικότερα για έναν άνθρωπο, να έχει γύρω του άλλους ανθρώπους που θα πιστεύουν σε αυτόν... Η πίστη των άλλων προς το πρόσωπό και τις δυνατότητές μας, μπορεί να μας κάνει ικανούς να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και γιατί όχι να φτάσουμε και έως το φεγγάρι, όπως συνέβη και με την μικρή ηρωίδα του βιβλίου της Willis.
Με την υπέροχη εικονογράφηση της Briony May Smith να συμπληρώνει το λιτό και συνάμα μεστό και τρυφερό κείμενο, το βιβλίο "Αστερόσκονη" αποτελεί ένα διαμαντάκι για κάθε παιδική βιβλιοθήκη.




Κι όμως! "Τα κορίτσια μπορούν να κάνουν τα πάντα". Αυτό ισχυρίζεται η Κάριλ Χάρτ στο καινούργιο της βιβλίο από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, και εγώ δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα μαζί της.
Κάθε κορίτσι (όπως και κάθε αγόρι), μπορεί να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα, φτάνει να το θελήσει και να δουλέψει σκληρά για αυτά.



Με την καρτουνίστικη εικονογράφηση της Άλι Πάι να συμπληρώνει το κείμενο της Χάρτ, το οποίο άνετα θα γινόταν και ένα ραπ τραγούδι, γνωρίζουμε κορίτσια που έγιναν από πυροσβέστες μέχρι πιλότοι και από κοσμοναύτες μέχρι πρωταθλήτριες της πυγμαχίας. Γυναίκες που δεν δίστασαν να πάνε κόντρα στο κατεστημένο, σε εποχές που η γυναικεία υπόσταση ήταν βαθιά υποβιβασμένη και η διάκριση μεταξύ αντρών και γυναικών ήταν έντονα υποτιμητική για το γυναικείο φύλο. 
Το βιβλίο "Τα κορίτσια μπορούν να κάνουν τα πάντα", μας θυμίζει με όμορφο τρόπο, την δύναμη που κρύβει κάθε κορίτσι μέσα του!

Καλή επιτυχία!

Γεια σας και χαρά σας!
Στο παρελθόν, μέσα από αυτήν την ανάρτηση, μοιράστηκα μαζί σας την εξάρτησή μου από την ζάχαρη αλλά και κάποιες σκέψεις μου γενικότερα πάνω στο θέμα της διατροφής. 
Μου έδωσε μεγάλη χαρά η ανταπόκρισή σας, τα σχόλια και τα μηνύματά σας, τα μοιράσματα και το "άνοιγμα" που κάνατε με αφορμή αυτήν μου την ανάρτηση και για να απαντήσω στα ερωτήματά σας, είπα να γράψω για την διατροφή που κάνω τελευταία και για το πως νιώθω σε σχέση με αυτήν.
Ξεκίνησα να ψάχνομαι περισσότερο για ψυχολογικούς λόγους και λιγότερο για αισθητικούς, όπως σας έχω ήδη πει, μιας και δεν είχα ποτέ πολλά κιλά και πάνω κάτω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, το ίδιο σώμα έχω από το γυμνάσιο, με τις φυσικές αλλαγές που μπορεί να φέρει το αναπόφευκτο πέρασμα του χρόνου.
Το ψυχολογικό κομμάτι είναι το πιο σημαντικό για μένα, αφού γενικότερα η ψυχική μας κατάσταση ορίζει και την σωματική μας.
Τρώγοντας ζάχαρη και γενικότερα άμυλο και γλυκά, νιώθω σαν να πέφτω σε ένα πηγάδι δίχως πάτο. 
Η ζάχαρη συγκεκριμένα με τσακίζει. Το συστατικό που υπάρχει στην καθημερινότητά μας, αλλά και στην πλειονότητα των συσκευασμένων τροφίμων και όχι μόνο, το συστατικό που έχει πάνω από 50 διαφορετικές ονομασίες όπως: δεξτρόζη, καφέ ζάχαρη, σιρόπι καλαμποκιού, φρουκτόζη, μαλτόζη, νέκταρ, σακχαρόζη, σορβιτόλη, μαλιτόλη, ξυλιτόλη, λακτιτόλη, μαλτιτόλη, ισομαλτιτόλη, ερυθριτόλη, ισομαλτουλόζη, τριαλόζη, ζάχαρη καρύδας κ.α υπήρξε για χρόνια στην καθημερινότητά μου και καθόριζε μπορώ να πω τη ζωή μου.
Τώρα πια την αποφεύγω όσο μπορώ, κοιτάζοντας σχολαστικά τις ετικέτες όλων των τροφίμων που αγοράζω ακόμα και των πιο "αθώων", όπως για παράδειγμα των αποξηραμένων φρούτων ή των ξηρών καρπών.
Με τον καιρό έμαθα να αντικαθιστώ τη ζάχαρη με άλλες τροφές, όπως για παράδειγμα το ταχίνι, τα φρούτα, τους ξηρούς καρπούς.
Κατάλαβα πως όλα είναι στο μυαλό μου και πως ΜΠΟΡΩ αν θέλω να το εκπαιδεύσω σιγά-σιγά και μεθοδικά, έτσι ώστε να μην συνδέει τη χαρά με την κατανάλωση της ζάχαρης.
Κατάλαβα πως η σωτηρία είναι μόνο στο δικό μου χέρι.
Δεν λέω πως όλο αυτό είναι εύκολο. Σε καμία περίπτωση. Δεν είναι όμως και ακατόρθωτο. Φτάνει να το θέλω. Κι εγώ πια το θέλω τόσο πολύ που δεν το διαπραγματεύομαι. 
Λόγω της εξάρτησης μου, ξέρω ότι αδυνατώ να βρω το μέτρο εκείνο που θα με κάνει να μπορώ να φάω ένα γλυκό χαλαρά και να σταματήσω εκεί, οπότε για μένα δεν είναι τόσο απλό το θέμα. Είναι σαν να λες σε έναν αλκοολικό να πιει μόνο ένα ποτηράκι κρασί.
Η αποχή με βοηθάει πολύ όσο δύσκολη κι αν είναι μερικές φορές.
Αποχή από όλες τις τροφές που περιέχουν ζάχαρη, φρουκτόζη, στέβια, μέλι, μελάσα, σιρόπι σφενδάμου, ζάχαρη καρύδας κλπ. καθώς και από το αλεύρι και τα προϊόντα που περιέχουν γλουτένη, επειδή πολύ εύκολα με ωθούν πίσω στη ζάχαρη και στον εθισμό μου.
Παρατηρώ ότι όταν απέχω από αυτές τις τροφές, που παρόλα αυτά μου αρέσουν, ΟΛΑ αλλάζουν, όλα μπαίνουν σε ροή. Όλα γίνονται καλύτερα.
Αλλάζει το δέρμα μου, γίνεται πιο λείο και πιο μαλακό, αλλάζει η υφή των μαλλιών μου, η διάθεσή μου, η ενέργειά μου, μα πάνω από όλα αλλάζει η ψυχολογία μου. Χαλαρώνω, ηρεμώ, γίνομαι πιο χαρούμενη, με περισσότερη αυτοπεποίθηση και διάθεση για τη ζωή. 
Τα πρωινά ξυπνάω με ενέργεια αντί με ένα βάρος στην ψυχή μου και νιώθω πως μπορώ να αντεπεξέλθω στο απαιτητικό μου πρόγραμμα, χωρίς να χρειάζεται να ντοπαριστώ πρώτα με ζάχαρη για να πάρω την απαιτούμενη ενέργεια. 
Η ενέργεια πηγάζει από μέσα μου και είναι απολύτως φυσική. 
Κατάλαβα πως ένας βασικός παράγοντας για να μπορώ να υποστηρίξω το οποιοδήποτε πρόγραμμα διατροφής, είναι η σωστή οργάνωση.
Να έχω φροντίσει για τα υλικά που χρειάζομαι για τα γεύματα και τα σνακ μου, να έχω κάνει έστω ένα υποτυπώδες πρόγραμμα και γενικά να μην αφήνομαι στην τύχη. Να με φροντίζω με λίγα λόγια. 
Πάντα υπάρχουν λύσεις και πάντα υπάρχει η δυνατότητα να έχω μαζί μου λίγους ξηρούς καρπούς, ένα μήλο, λίγο τσάι, ένα μικρό σάντουιτς για ώρα ανάγκης.
Αυτά τα μικρά "πολεμοφόδια" θα με αποτρέψουν από το να υποκύψω σε πειρασμούς που ενώ στην αρχή θα ικανοποιήσουν την πείνα μου, στην συνέχεια θα με κάνουν να νιώθω άσχημα.
Ευτυχώς δεν χρειάζεται συχνά να φτιάχνω άλλα φαγητά για την υπόλοιπη οικογένεια, αφού και οι τρεις μας τρώμε πάνω κάτω τα ίδια πράγματα, με εξαίρεση το κρέας.
Το τελευταίο διάστημα ακολουθώ μια διατροφή που ονομάζεται Keto. 
Πρόκειται για διατροφή η οποία μειώνει τους υδατάνθρακες και τους αντικαθιστά με καλά λιπαρά, και πρωτεΐνη και αρχικά σχεδιάστηκε την δεκαετία του '20 για ασθενείς με επιληψία. Αργότερα διαπιστώθηκε πως βοηθάει στην μείωση της πίεσης, των τριγλυκεριδίων και της ισνουλίνης, στην θεραπεία της ακμής, στην βελτίωση της λειτουργίας του εντέρου και σε πολλά άλλα.
Ξεκίνησα να την Keto, έχοντας και στο παρελθόν κόψει για ένα μεγάλο διάστημα την ζάχαρη και το άμυλo κι έτσι δεν δυσκολεύτηκα καθόλου. Άλλωστε υπάρχουν τόσες εναλλακτικές συνταγές και λύσεις πια, που δεν νομίζω ότι στερούμαι κάτι. Προσαρμόζω την διατροφή στα μέτρα μου και παρατηρώ πώς αντιδρά το σώμα μου. 
Αν πχ είμαι οκ με το να τρώω φακές, ενώ η Keto δεν τις περιλαμβάνει, εγώ τις τρώω. Με τον καιρό και παρατηρώντας τις αλλαγές πάνω μου είμαι σε θέση να ξέρω τί με πειράζει και τί μου κάνει καλό.
Είναι πολύ σημαντικό να με ακούω.
Το τελευταίο διάστημα λοιπόν λέω ναι: 

• στο ελαιόλαδο, στο σησαμέλαιο και στο λάδι καρύδας 
• στις ελιές
• στα ψάρια και στα οστρακοειδή
• στα αυγά
• στα γιαούρτια (προτιμώ το κατσικίσιο και τα φυτικά)
• στο γάλα αμυγδάλου
• σε κάποια φρούτα (πράσινο μήλο, μούρα, μύρτιλλα, φράουλες, κράνμπερις) 
• σε κάποια τυριά (παρμεζάνα, μοτσαρέλα, κατσικίσια φέτα αλλά με μέτρο)
• στο κατσικίσιο βούτυρο
• στα λαχανικά (εκτός από αυτά που φυτρώνουν κάτω από τη γη όπως πατάτες, παντζάρια κλπ)
• σε τζίντζερ, σκόρδο και γενικά στα καρυκεύματα
• στο κακάο
• στο τσάι
• στα καρύδια, τα αμύγδαλα, τα μακαντέμια, τα πεκάν ωμά και ανάλατα
• στα σπόρια (σουσάμι, τσία, ηλιόσπορο, λιναρόσπορο, κολοκυθόσπορο κ.α)

Ενώ αποφεύγω: 

• τη ζάχαρη
• το μέλι
• τα γλυκαντικά
• το σιρόπι σφενδάμου
• το ρύζι
• τον καφέ (αν και πίνω που και και που κανέναν ντεκαφεϊνέ)
• το σιτάρι και γενικότερα τη γλουτένη
• τα γλυκά
• ότι περιέχει σφολιάτα
• τα όσπρια
• το αλκοόλ
• τα αναψυκτικά
• τους συσκευασμένους χυμούς

Προσπαθώ σε γενικές γραμμές να μην παρεκκλίνω πολύ από αυτό το πρόγραμμα, το οποίο δεν το γράφω εδώ για να σας πω να το κάνετε κι εσείς, γιατί δεν είμαι γιατρός, ούτε διατροφολόγος, ούτε ειδικός για να σας πω τί θα φάτε και τί όχι. Σας μιλάω για την δική μου εμπειρία και μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις μου και τον τρόπο με τον οποίο τρέφομαι εγώ.

Γεια σας και χαρά σας!
Σήμερα, όπως κάθε φορά μέσα από αυτήν την στήλη, θέλω να σας μιλήσω για 5 πράγματα που μου τράβηξαν την προσοχή, 5 πράγματα που μου άρεσαν τελευταία, για 5 πράγματα που με έκαναν να νιώσω όμορφα και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας.
Εδώ μπορείτε να βρείτε όλα τα προηγούμενα posts από αυτήν τη στήλη!