Γεια σας και χαρά σας και καλή εβδομάδα να έχουμε.
Χτες το βράδυ καθώς έβαζα την κόρη μου για ύπνο, με κατέκλυσε μια ξεχασμένη παιδική μου ανάμνηση που με έβαλε σε σκέψεις: Μόλις έχω τελειώσει την Πέμπτη Δημοτικού. Είναι Σεπτέμβρης αργά το απόγευμα κι εγώ βρίσκομαι μέσα στο αυτοκίνητο μαζί με τους γονείς μου οι οποίοι έχουν έρθει να με πάρουν από το καινούργιο μου σχολείο, για να πάμε στο καινούργιο μας σπίτι, στην καινούργια χώρα στην οποία θα ζήσουμε την ζωή μας για τα επόμενα χρόνια. 
Κλαίω απαρηγόρητα καθώς η προσαρμογή, μου πέφτει κομματάκι βαριά. Πάω σε ένα καινούργιο σχολείο αχανές και διαφορετικό, σαν και αυτό που βλέπαμε αργότερα στην σειρά Beverly Hills, μακριά από την χώρα μου και το σπίτι μου, μακριά από τους φίλους μου και την αγαπημένη μου γιαγιά, ενώ παράλληλα με προάγουν στην Πρώτη Γυμνασίου όπου πρέπει να μιλάω και στα γαλλικά.
Η μαμά μου, από το μπροστινό κάθισμα, μου λέει να μην στεναχωριέμαι κι ότι τώρα θα έχω την ευκαιρία να μάθω τόσα πολλά πράγματα, θα κάνω καινούργιους φίλους και πως ο καιρός θα περάσει γρήγορα, θα έρθουν οι διακοπές και θα πάμε στην Ελλάδα για να δούμε τον παππού και την γιαγιά και άλλα τέτοια, ενώ ο μπαμπάς μου, παρκάρει το αυτοκίνητο στο πρώτο σούπερ μάρκετ που βρίσκει, κατεβαίνει και επιστρέφει με ένα πακέτο μπισκότα.
Και κάπου εκεί, γίνεται ένα "κατ" και ο χρόνος σταματάει για λίγο.
Εγώ κρατάω στα χέρια μου ένα πακέτο με μπισκότα της γαλλικής εταιρίας LU που απέξω γράφει PRINCE και γλύφω τα αλμυρά μου δάκρυα, ενώ παράλληλα ο σοκολατένιος τραγανός Πρίγκιπας, με γέμιση βανίλια και επικάλυψη σοκολάτας γάλακτος, βγαίνει από το κουτί του και έρχεται να με σώσει από την δυστυχία μου.
Με την πρώτη δαγκωνιά, ένα γλυκό κύμα με πλημμυρίζει και με χαλαρώνει, κάνοντάς με να ξεχάσω για λίγο τον καημό μου και να αφεθώ στο να χαζεύω από το παράθυρο την φωτισμένη πόλη.
Μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι, έχω φάει όλο το πακέτο με τα μπισκότα και έχω πιστεί πως υπάρχει ελπίδα. Στην τελική, όσο άσχημα κι αν πάνε τα πράγματα, εγώ θα έχω πάντα δίπλα μου τον γλυκό μου Πρίγκιπα να με παρηγορεί... 
Κάπου εδώ πρέπει να σας πω πως θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια την γεύση, την υφή και την μυρωδιά των συγκεκριμένων μπισκότων κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε.
Ο σοκολατένιος Πρίγκιπας, έγινε η λύση, ένα ηρεμιστικό, ένα εύκολο και αποδεχτό μέσο για να καταστείλει την λύπη μου, τον φόβο μου και την αναστάτωση μου ενώ παράλληλα ήταν ένα ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ.
Χωρίς καμία πρόθεση από πλευράς μου να επιρρίψω όλες τις ευθύνες στους γονείς μου για τον λάθος χειρισμό τους, αφού πάντα κάνανε και κάνουν για μένα και τις αδελφές μου το καλύτερο που μπορούν, μένω στο πώς επιλέγοντας αυτόν τον τρόπο, με ενίσχυσαν στο να μάθω να συνδέω την εξάλειψη της στεναχώριας μου, με το φαγητό και συγκεκριμένα με την ζάχαρη.
Σκεφτείτε πόσο καταστροφικό και παράλληλα μπερδευτικό είναι αυτό για ένα παιδί.
Σκοπός του φαγητού είναι να μας δώσει τα θρεπτικά συστατικά τα οποία θα μας κρατήσουν υγιείς στη ζωή, παράλληλα φυσικά και με την γευστική απόλαυση που είναι αδιαμφισβήτητα εξίσου σημαντική. 
Σκοπός του φαγητού σίγουρα δεν είναι να μας πάρει αγκαλιά, να μας κοιτάξει βαθιά στα μάτια και να μας πει: "Κλάψε αγάπη μου... σε καταλαβαίνω... έχεις δίκιο...είμαι εδώ για σένα".
Αυτό πρέπει να το κάνουν οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι το φαγητό.
Αυτό πρέπει να το κάνω κι εγώ στο παιδί μου και όχι να του προσφέρω το φαγητό σαν λύση στα προβλήματά του.
Η λύση δεν είναι να του δώσω ένα μπισκότο όταν κλαίει μέσα στο αυτοκίνητο, ούτε να του πάρω καραμέλες για να σταματήσει να γκρινιάζει. 
Η λύση δεν είναι να του παραγγείλω μια πίτσα όταν βαριέται, ούτε να του πάρω παγωτό επειδή χτύπησε το πόδι του.
Η λύση είναι να του δώσω μια αγκαλιά, την φυσική μου παρουσία, χρόνο από τον χρόνο μου για να καταλάβουμε παρέα τα συναισθήματά του.
Η λύση είναι να αισθανθεί ότι το συμμερίζομαι κι ότι δεν είναι παλαβό που κάνει έτσι, ότι κάποτε ήμουν κι εγώ ένα μικρό παιδί με φόβους κι ανασφάλειες και άσχημες στιγμές. Κι αυτό θα γίνει, μόνο όταν ΕΓΩ αρχίσω να φροντίζω τον εαυτό μου και σταματήσω να τον παρηγορώ με υποκατάστατα όπως το φαγητό, το αλκοόλ, τα ψώνια, το διαδίκτυο κτλ.
Να' μαι λοιπόν τώρα, μετά από πολλά χρόνια να προσπαθώ να βρω την ψυχική και σωματική μου υγεία, να αρνούμαι την "βοήθεια" και την "παρηγοριά" του φαγητού, διεκδικώντας αγάπη και προσοχή από τους ανθρώπους.
Τώρα πια θέλω να βρίσκω το κουράγιο να μένω με τα συναισθήματά μου, με τον φόβο, τον θυμό, τον πόνο μου και να ζητάω μια αγκαλιά, δυο μάτια που θα με δουν με αγάπη και θα με καταλάβουν, δυο αυτιά που θα με ακούσουν προσεκτικά.
Το κάνω για μένα, αλλά και για το παιδί μου.
Δεν θέλω να γεμίζω άλλο το σώμα μου σκουπίδια, που θολώνουν το μυαλό και το συναίσθημά μου και ως άλλο ναρκωτικό με ταξιδεύουν για λίγο σε ηλιόλουστα λιβάδια, όπου τρέχω καβάλα σε ένα άσπρο άλογο παρέα με τον σοκολατένιο Πρίγκιπα μου, ενώ μόλις ξεπεζέψω με γεμίζουν απελπισία και κατάθλιψη. 
Το χρωστάω άλλωστε και σε εκείνο το κοριτσάκι μέσα στο αυτοκίνητο.

Γεια σας και χαρά σας!
Στο παρελθόν, μέσα από αυτήν την ανάρτηση, μοιράστηκα μαζί σας την εξάρτησή μου από την ζάχαρη αλλά και κάποιες σκέψεις μου γενικότερα πάνω στο θέμα της διατροφής. 
Μου έδωσε μεγάλη χαρά η ανταπόκρισή σας, τα σχόλια και τα μηνύματά σας, τα μοιράσματα και το "άνοιγμα" που κάνατε με αφορμή αυτήν μου την ανάρτηση και για να απαντήσω στα ερωτήματά σας, είπα να γράψω για την διατροφή που κάνω τελευταία και για το πως νιώθω σε σχέση με αυτήν.
Ξεκίνησα να ψάχνομαι περισσότερο για ψυχολογικούς λόγους και λιγότερο για αισθητικούς, όπως σας έχω ήδη πει, μιας και δεν είχα ποτέ πολλά κιλά και πάνω κάτω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, το ίδιο σώμα έχω από το γυμνάσιο, με τις φυσικές αλλαγές που μπορεί να φέρει το αναπόφευκτο πέρασμα του χρόνου.
Το ψυχολογικό κομμάτι είναι το πιο σημαντικό για μένα, αφού γενικότερα η ψυχική μας κατάσταση ορίζει και την σωματική μας.
Τρώγοντας ζάχαρη και γενικότερα άμυλο και γλυκά, νιώθω σαν να πέφτω σε ένα πηγάδι δίχως πάτο. 
Η ζάχαρη συγκεκριμένα με τσακίζει. Το συστατικό που υπάρχει στην καθημερινότητά μας, αλλά και στην πλειονότητα των συσκευασμένων τροφίμων και όχι μόνο, το συστατικό που έχει πάνω από 50 διαφορετικές ονομασίες όπως: δεξτρόζη, καφέ ζάχαρη, σιρόπι καλαμποκιού, φρουκτόζη, μαλτόζη, νέκταρ, σακχαρόζη, σορβιτόλη, μαλιτόλη, ξυλιτόλη, λακτιτόλη, μαλτιτόλη, ισομαλτιτόλη, ερυθριτόλη, ισομαλτουλόζη, τριαλόζη, ζάχαρη καρύδας κ.α υπήρξε για χρόνια στην καθημερινότητά μου και καθόριζε μπορώ να πω τη ζωή μου.
Τώρα πια την αποφεύγω όσο μπορώ, κοιτάζοντας σχολαστικά τις ετικέτες όλων των τροφίμων που αγοράζω ακόμα και των πιο "αθώων", όπως για παράδειγμα των αποξηραμένων φρούτων ή των ξηρών καρπών.
Με τον καιρό έμαθα να αντικαθιστώ τη ζάχαρη με άλλες τροφές, όπως για παράδειγμα το ταχίνι, τα φρούτα, τους ξηρούς καρπούς.
Κατάλαβα πως όλα είναι στο μυαλό μου και πως ΜΠΟΡΩ αν θέλω να το εκπαιδεύσω σιγά-σιγά και μεθοδικά, έτσι ώστε να μην συνδέει τη χαρά με την κατανάλωση της ζάχαρης.
Κατάλαβα πως η σωτηρία είναι μόνο στο δικό μου χέρι.
Δεν λέω πως όλο αυτό είναι εύκολο. Σε καμία περίπτωση. Δεν είναι όμως και ακατόρθωτο. Φτάνει να το θέλω. Κι εγώ πια το θέλω τόσο πολύ που δεν το διαπραγματεύομαι. 
Λόγω της εξάρτησης μου, ξέρω ότι αδυνατώ να βρω το μέτρο εκείνο που θα με κάνει να μπορώ να φάω ένα γλυκό χαλαρά και να σταματήσω εκεί, οπότε για μένα δεν είναι τόσο απλό το θέμα. Είναι σαν να λες σε έναν αλκοολικό να πιει μόνο ένα ποτηράκι κρασί.
Η αποχή με βοηθάει πολύ όσο δύσκολη κι αν είναι μερικές φορές.
Αποχή από όλες τις τροφές που περιέχουν ζάχαρη, φρουκτόζη, στέβια, μέλι, μελάσα, σιρόπι σφενδάμου, ζάχαρη καρύδας κλπ. καθώς και από το αλεύρι και τα προϊόντα που περιέχουν γλουτένη, επειδή πολύ εύκολα με ωθούν πίσω στη ζάχαρη και στον εθισμό μου.
Παρατηρώ ότι όταν απέχω από αυτές τις τροφές, που παρόλα αυτά μου αρέσουν, ΟΛΑ αλλάζουν, όλα μπαίνουν σε ροή. Όλα γίνονται καλύτερα.
Αλλάζει το δέρμα μου, γίνεται πιο λείο και πιο μαλακό, αλλάζει η υφή των μαλλιών μου, η διάθεσή μου, η ενέργειά μου, μα πάνω από όλα αλλάζει η ψυχολογία μου. Χαλαρώνω, ηρεμώ, γίνομαι πιο χαρούμενη, με περισσότερη αυτοπεποίθηση και διάθεση για τη ζωή. 
Τα πρωινά ξυπνάω με ενέργεια αντί με ένα βάρος στην ψυχή μου και νιώθω πως μπορώ να αντεπεξέλθω στο απαιτητικό μου πρόγραμμα, χωρίς να χρειάζεται να ντοπαριστώ πρώτα με ζάχαρη για να πάρω την απαιτούμενη ενέργεια. 
Η ενέργεια πηγάζει από μέσα μου και είναι απολύτως φυσική. 
Κατάλαβα πως ένας βασικός παράγοντας για να μπορώ να υποστηρίξω το οποιοδήποτε πρόγραμμα διατροφής, είναι η σωστή οργάνωση.
Να έχω φροντίσει για τα υλικά που χρειάζομαι για τα γεύματα και τα σνακ μου, να έχω κάνει έστω ένα υποτυπώδες πρόγραμμα και γενικά να μην αφήνομαι στην τύχη. Να με φροντίζω με λίγα λόγια. 
Πάντα υπάρχουν λύσεις και πάντα υπάρχει η δυνατότητα να έχω μαζί μου λίγους ξηρούς καρπούς, ένα μήλο, λίγο τσάι, ένα μικρό σάντουιτς για ώρα ανάγκης.
Αυτά τα μικρά "πολεμοφόδια" θα με αποτρέψουν από το να υποκύψω σε πειρασμούς που ενώ στην αρχή θα ικανοποιήσουν την πείνα μου, στην συνέχεια θα με κάνουν να νιώθω άσχημα.
Ευτυχώς δεν χρειάζεται συχνά να φτιάχνω άλλα φαγητά για την υπόλοιπη οικογένεια, αφού και οι τρεις μας τρώμε πάνω κάτω τα ίδια πράγματα, με εξαίρεση το κρέας.
Το τελευταίο διάστημα ακολουθώ μια διατροφή που ονομάζεται Keto. 
Πρόκειται για διατροφή η οποία μειώνει τους υδατάνθρακες και τους αντικαθιστά με καλά λιπαρά, και πρωτεΐνη και αρχικά σχεδιάστηκε την δεκαετία του '20 για ασθενείς με επιληψία. Αργότερα διαπιστώθηκε πως βοηθάει στην μείωση της πίεσης, των τριγλυκεριδίων και της ισνουλίνης, στην θεραπεία της ακμής, στην βελτίωση της λειτουργίας του εντέρου και σε πολλά άλλα.
Ξεκίνησα να την Keto, έχοντας και στο παρελθόν κόψει για ένα μεγάλο διάστημα την ζάχαρη και το άμυλo κι έτσι δεν δυσκολεύτηκα καθόλου. Άλλωστε υπάρχουν τόσες εναλλακτικές συνταγές και λύσεις πια, που δεν νομίζω ότι στερούμαι κάτι. Προσαρμόζω την διατροφή στα μέτρα μου και παρατηρώ πώς αντιδρά το σώμα μου. 
Αν πχ είμαι οκ με το να τρώω φακές, ενώ η Keto δεν τις περιλαμβάνει, εγώ τις τρώω. Με τον καιρό και παρατηρώντας τις αλλαγές πάνω μου είμαι σε θέση να ξέρω τί με πειράζει και τί μου κάνει καλό.
Είναι πολύ σημαντικό να με ακούω.
Το τελευταίο διάστημα λοιπόν λέω ναι: 

• στο ελαιόλαδο, στο σησαμέλαιο και στο λάδι καρύδας 
• στις ελιές
• στα ψάρια και στα οστρακοειδή
• στα αυγά
• στα γιαούρτια (προτιμώ το κατσικίσιο και τα φυτικά)
• στο γάλα αμυγδάλου
• σε κάποια φρούτα (πράσινο μήλο, μούρα, μύρτιλλα, φράουλες, κράνμπερις) 
• σε κάποια τυριά (παρμεζάνα, μοτσαρέλα, κατσικίσια φέτα αλλά με μέτρο)
• στο κατσικίσιο βούτυρο
• στα λαχανικά (εκτός από αυτά που φυτρώνουν κάτω από τη γη όπως πατάτες, παντζάρια κλπ)
• σε τζίντζερ, σκόρδο και γενικά στα καρυκεύματα
• στο κακάο
• στο τσάι
• στα καρύδια, τα αμύγδαλα, τα μακαντέμια, τα πεκάν ωμά και ανάλατα
• στα σπόρια (σουσάμι, τσία, ηλιόσπορο, λιναρόσπορο, κολοκυθόσπορο κ.α)

Ενώ αποφεύγω: 

• τη ζάχαρη
• το μέλι
• τα γλυκαντικά
• το σιρόπι σφενδάμου
• το ρύζι
• τον καφέ (αν και πίνω που και και που κανέναν ντεκαφεϊνέ)
• το σιτάρι και γενικότερα τη γλουτένη
• τα γλυκά
• ότι περιέχει σφολιάτα
• τα όσπρια
• το αλκοόλ
• τα αναψυκτικά
• τους συσκευασμένους χυμούς

Προσπαθώ σε γενικές γραμμές να μην παρεκκλίνω πολύ από αυτό το πρόγραμμα, το οποίο δεν το γράφω εδώ για να σας πω να το κάνετε κι εσείς, γιατί δεν είμαι γιατρός, ούτε διατροφολόγος, ούτε ειδικός για να σας πω τί θα φάτε και τί όχι. Σας μιλάω για την δική μου εμπειρία και μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις μου και τον τρόπο με τον οποίο τρέφομαι εγώ.

Γεια σας και χαρά σας!
Την μεγάλη αγάπη μου για το τσάι θα την ξέρετε ήδη.
Από τότε που έκοψα τον καφέ, πάνε περίπου 10 χρόνια, "κόλλησα" με το πράσινο τσάι και τα αφεψήματα τα οποία και πίνω καθημερινά.
Έχω διάφορα τσάγια στο σπίτι μου και δεν παραλείπω κάθε τόσο να προσθέτω κι από ένα καινούργιο στην συλλογή μου, ειδικά όταν επιστρέφω από κάποιο ταξίδι μου στο εξωτερικό.
Πριν δύο χρόνια περίπου, δοκίμασα στο καφέ του Γιαπωνέζικου οίκου Kitsune στο Παρίσι, το πρώτο μου φλιτζάνι τσάι Matcha, κι από τότε το ερωτεύτηκα! Μου άρεσε τόσο πολύ η ιδιαίτερη γεύση του η κάπως χορταρένια, και το χρώμα του που είναι πράσινο ανοιχτό.
Η αλήθεια είναι πως το είχα δει τότε να "διαφημίζεται" πολύ σε ξένα blogs, κι έτσι η περιέργεια με ώθησε στο να το δοκιμάσω!


Όπως συμβαίνει με κάθε " κεραυνοβόλο έρωτα" έψαξα, ρώτησα και έμαθα πως το "Ma" σημαίνει σκόνη και "tcha" σημαίνει τσάι!
Το Matcha λοιπόν, είναι μια ποικιλία υψηλής ποιότητας πράσινου τσαγιού, όπου ολόκληρα τα φύλλα του αλέθονται σε σκόνη χαρίζοντας του 137 φορές περισσότερες πολυφαινόλες από ένα πράσινο τσάι, και 60 φορές περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες από το σπανάκι!
Η ιστορία του ξεκινά το 1100, όταν ο Ιάπωνας μοναχός Eisai το ανακάλυψε και το χρησιμοποίησε στις θεραπευτικές του τελετουργίες.


Εκτός από το ότι είναι πολύ φωτογενές και βγαίνει τέλειο στις φωτογραφίες, το τσάι Matcha είναι πλούσιο σε αντί-οξειδωτικά τα οποία έχουν αντικαρκινική δράση, καταπολεμούν την πρόωρη γήρανση και προστατεύουν από τις καρδιακές παθήσεις. Τονώνει το ανοσοποιητικό, ενισχύει τον μεταβολισμό και βελτιώνει την λειτουργία του πεπτικού συστήματος.
Περιέχει πολύ λιγότερη αναλογία καφεΐνης, και σε συνδυασμό με την υψηλή συγκέντρωση των αμινοξέων L-Theanine, τονώνει και μου χαρίζει ενέργεια κλιμακωτά και όχι απότομα όπως ο καφές. Το Matcha βελτιώνει την διάθεση μου και βοηθάει στην μείωση του άγχους και του στρες, ενώ διατηρεί σταθερό το επίπεδο σακχάρου στο αίμα. Με άλλα λόγια, λειτουργεί σαν μια υψηλής ποιότητας καθημερινή πολυβιταμίνη, για αυτό και κατατάσσεται στα superfoods.


Είναι πολύ εύκολο και γρήγορο στην παρασκευή του. Ρίχνετε μισό κουταλάκι του γλυκού τσάι Matcha σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό (λίγο πριν βράσει) , ανακατεύετε μέχρι να διαλυθεί καλά και είναι έτοιμο! Εγώ προσθέτω και ζεστό γάλα αμυγδάλου και λίγο τζίντζερ σε σκόνη φτιάχνοντας έτσι το δικό μου latte.
Πίνεται μια χαρά σκέτο, αλλά αν το θέλετε γλυκό, θα σας πρότεινα να προσθέσετε ένα κουταλάκι μέλι ή σιρόπι σφενδάμου αντί για ζάχαρη. Επίσης μπορείτε να το προσθέσετε σε μείγμα για κέικ, σε μπισκότα, γλυκά, σε αλμυρές συνταγές, στο μπολ με τα δημητριακά σας αλλά και στα smoothies σας για να επωφεληθείτε από τις ευεργετικές του ιδιότητες.
Εγώ προτιμώ να το πίνω το πρωί για τόνωση και ενέργεια, και μέχρι στιγμής δεν έχω ξεπεράσει το ένα φλιτζάνι την ημέρα. Θεωρώ πως πρέπει να ακούμε το σώμα μας και να πράττουμε ανάλογα με το τι μας λέει. Εμένα για παράδειγμα το ένα φλιτζάνι Matcha την ημέρα μου είναι αρκετό. Το ίδιο έκανα και με τον καφέ.
Για την χρήση του Matcha κατά την εγκυμοσύνη και τον θηλασμό, αλλά και κατά την περίοδο που κάνετε κάποια ομοιοπαθητική αγωγή, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας όπως θα κάνατε και για την χρήση του καφέ.


Υπάρχουν διάφορα Matcha στο εμπόριο. Συσκευασμένα αλλά και χύμα. Προσωπικά τα χύμα τα αποφεύγω μιας και είναι αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης.
Έχω δοκιμάσει αρκετά Matcha και έχω καταλήξει στο Matcha Maiden για την άριστη ποιότητά του και την γεμάτη γεύση του, στην προσπάθεια μου να αγοράζω όσο μπορώ ποιοτικές πρώτες ύλες για την διατροφή μου.
Το Matcha Maiden είναι 100% πιστοποιημένο ιαπωνικό οργανικό τσάι, που προέρχεται αποκλειστικά από την περιοχή Uji του Κιότο. Είναι από τα λίγα προϊόντα παγκοσμίως, που τηρεί πιστά όλες τις προδιαγραφές ποιότητας και χαρακτηριστικών του αυθεντικού ιαπωνικού Matcha.
Είναι ένα τσάι ξεχωριστό με μοναδική γεύση και υφή, που πληρεί όλα τα κριτήρια για να είναι υψηλής ποιότητας τσάι (Ceremonial Grade), ώστε να πίνεται σκέτο και παράλληλα να μην σβωλιάζει όταν το χρησιμοποιούμε στις συνταγές.
Επίσης το Matcha Maiden  βγαίνει και σε 3 φανταστικά διαφορετικά blends που περιέχουν superfoods..


Έχετε δοκιμάσει τσάι Matcha; Το γνωρίζετε; Σας αρέσει;
Θα θέλατε να σας προτείνω τις συνταγές που φτιάχνω με αυτό;
Περιμένω με χαρά τα σχόλια σας!

Σας φιλώ

Γεια σας και χαρά σας και καλή Σαρακοστή.
Τις τελευταίες μέρες σχεδόν καθημερινά μέσα από μηνύματά σας στον λογαριασμό μου στο Instagram, μου στέλνετε ερωτήσεις σχετικές με την διατροφή μου. Σκέφτηκα λοιπόν να σας τις απαντήσω μέσα από μερικά ποστς, ξεκινώντας από την αρχή!
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μου άρεσαν πολύ τα γλυκά και ιδιαίτερα η σοκολάτα.
Στο σπίτι μας υπήρχε πάντα ένα σπιτικό γλυκό για μετά το φαγητό, και οι γονείς μου ήταν γενικά "άνετοι" με τα γλυκά που τρώγαμε, αφού η διατροφή μας γενικότερα ήταν καλή. Ως παιδί λοιπόν δεν με θυμάμαι να έχω ιδιαίτερο πρόβλημα.
Μεγαλώνοντας και όταν πια άρχισα να μένω στο δικό μου σπίτι, επειδή δεν είχα καθημερινά "έτοιμο" φαγητό, η διατροφή μου ήταν άστατη και πολλές φορές πρόχειρη και ανθυγιεινή.
Τα κιλά μου πάνω-κάτω ήταν τα ίδια, χωρίς ιδιαίτερες μεταβολές, οπότε η κακή μου διατροφή συνεχιζόταν για καιρό και περιελάμβανε μεγάλες ποσότητες ζάχαρης, ειδικά στις περιόδους που δεν ένιωθα και τόσο καλά, πιστεύοντας -ματαίως- πως αυτό θα με βοηθούσε να νιώσω λίγο καλύτερα. Και λέω "ματαίως", γιατί όχι μόνο δεν με βοηθούσε, αντιθέτως με βούλιαζε ακόμα περισσότερο μέσα στο πρόβλημά μου.
Μπορεί τα πρώτα λεπτά της κατανάλωσης-χρήσης, η ζάχαρη να μου δημιουργούσε ένα αίσθημα ευφορίας, στην συνέχεια όμως με γέμιζε με ματαίωση, ενοχές, δυσφορία, νευρικότητα κι ένα αίσθημα αποτυχίας.
Και σε αυτό το σημείο να σας πω, πως αναφέρομαι σε ΜΕΓΑΛΕΣ ποσότητες ζάχαρης, μιας και σιγά, σιγά, δεν μου αρκούσε να φάω μόνο ένα γλυκό ή μια σοκολάτα. Είχα ανάγκη να τρώω καθημερινά και πολύ. Υπήρχαν μέρες που μπορούσα να τρέφομαι από το πρωί μέχρι το βράδυ μόνο με γλυκά.
Για φρούτα και λαχανικά ούτε λόγος...
Στην αρχή δεν είχα καταλάβει απολύτως τίποτα. Είχα κοτσάρει στον εαυτό μου την ετικέτα της γλυκατζούς και άφηνα την κατάσταση να ξεφεύγει πέρα από κάθε έλεγχο.
Η μεγάλη παγίδα ήταν πως δεν έπαιρνα κιλά αναλογικά με την τεράστια κατανάλωση ζάχαρης, οπότε την αρνητική μου διάθεση και τις απότομες εναλλαγές της, τα νεύρα μου, τις στιγμές έντονης κατάθλιψης και αυτό το αίσθημα κενού, τα απέδιδα στην εκάστοτε στιγμή και φάση που πέρναγα.
Όταν γνώρισα τον άντρα μου και αρχίσαμε να μένουμε μαζί, η διατροφή μου προσαρμόστηκε στην καινούργια αυτή συνθήκη. Βλέπετε ο καλός μου δεν αγαπά καθόλου τα γλυκά και είναι υπέρμαχος της καλής και ισορροπημένης διατροφής, κάτι το οποίο με βοήθησε πολύ να δω το πρόβλημά μου.
Συνειδητοποίησα πως δεν πάει άλλο και πως έπρεπε να παραδεχτώ πως ήμουν εθισμένη στη ζάχαρη και πως την χρησιμοποιούσα όπως ένα ναρκωτικό για να μου καλύψει τα αρνητικά μου συναισθήματα, να με χαλαρώσει, να με παρηγορήσει, να με κάνει να ξεχαστώ, να νιώσω ζεστασιά και αγάπη... Αντί να πάρω στο τηλέφωνο έναν φίλο και να του πω το πρόβλημά μου, έπαιρνα ένα κουτί σοκολατάκια και νόμιζα ότι μπορούσα να το λύσω μόνη μου χωρίς μάλιστα να γίνω βάρος σε κανέναν. Δεν είχα μάθει να ζητάω, να "ενοχλώ", να μοιράζομαι.
Με την έλευση της Χριστίνας στη ζωή μου,  γεννήθηκε αυτόματα και ταυτόχρονα η ανάγκη μου να γίνω επιτέλους ειλικρινής με τον εαυτό μου. Να πάψω να κρύβω τα όποια προβλήματά μου κάτω από το χαλί. Να πάψω να παριστάνω πως είμαι ένας ισορροπημένος άνθρωπος χωρίς ελαττώματα, που παρεμπιπτόντως έκανε και ένα παιδί. Ένα παιδί που αναπόφευκτα θα φορτωθεί τα "φυσιολογικά" μου προβλήματα.
Έτσι σιγά, σιγά και με την πολύτιμη βοήθεια κάποιων ξεχωριστών ανθρώπων που ήρθαν στη ζωή μου, άρχισα να βλέπω καθαρά το πρόβλημά μου με τη ζάχαρη και να το δουλεύω.
Άρχισα να επιλέγω πιο καθαρές τροφές, πιο φυσικές και λιγότερο επεξεργασμένες. Τα όσπρια, τα ψάρια, τα φρούτα και τα λαχανικά μπήκαν στην καθημερινότητά μου. Παράλληλα με την ζάχαρη μείωσα σημαντικά και την γλουτένη, καθώς με οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια ξανά στον εθισμό..
Περνάω περιόδους όπως τώρα, που απέχω εντελώς από ζάχαρη και γλουτένη και βλέπω τα ευεργετικά αποτελέσματα στο σώμα, την ψυχή και το μυαλό μου. Είμαι χαρούμενη, αισιόδοξη, επικοινωνιακή, με περισσότερη αυτοπεποίθηση και λιγότερο νευρική, ευερέθιστη, φοβική και κατατονική.
Μαζί με την καλή και ισορροπημένη διατροφή, πρόσθεσα στη ζωή μου τον διαλογισμό, την άσκηση, την έκφραση των συναισθημάτων μου, την συχνή επαφή μου με φίλους, το γράψιμο και το διάβασμα.
Αλλά για όλα αυτά θα σας μιλήσω σε ξεχωριστά ποστ.
Θέλω να φτάσω στο σημείο να μπορώ να τρώω τα πάντα αλλά με μέτρο, αφού κακά τα ψέματα, το φαγητό είναι ευλογία, είναι απόλαυση, είναι "ταξίδι".
Μέχρι να βρω την προσωπική μου ισορροπία, μαθαίνω να τρέφομαι σωστά και να ακούω το σώμα μου και την ψυχή μου. Μαθαίνω να με αγαπώ και να μην με κακοποιώ πετώντας μέσα μου διατροφικά σκουπίδια που μόνο κακό μου κάνουν. Ανακαλύπτω νέες συνταγές, νέες τροφές, νέες γεύσεις, νέους τρόπους δράσης.
Μαθαίνω να ζητάω, να αναζητάω, να με σέβομαι και να με αποδέχομαι με τα καλά και τα άσχημα μου.
Κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να ζήσω μέσα στην αρμονία, την ισορροπία, την αποδοχή και την αγάπη. Το χρωστάω στον εαυτό μου, στο παιδί μου, στη ζωή.
Σε επόμενα ποστ, θα σας μιλήσω για την ρουτίνα της διατροφής μου, για συνταγές που μου δίνουν χαρά και για τα "εργαλεία", που με βοηθούν τις δύσκολες μέρες.
Οι γνώμες που εκφράστηκαν σε αυτό το ποστ είναι καθαρά προσωπικές και σίγουρα υπάρχουν και άλλες, που θα ήθελα πολύ να ακούσω. Περιμένω πάντα τα σχόλια και τις ερωτήσεις σας με μεγάλη χαρά!

Μου αρέσει να φροντίζω το σώμα μου. Τα τελευταία όμως 5 χρόνια, μετά τη γέννηση της Χριστίνας, κατά περιόδους με άφησα χωρίς τακτική γυμναστική, αλλά και με εκπτώσεις στην διατροφή μου και έτσι άρχισα να αποκτώ κυτταρίτιδα.
Και ναι μεν αυτό δεν είναι κάτι το φοβερό, αλλά θεωρώ ότι φανερώνει έλλειψη αυτοφροντίδας , μιας και μπ να απαλλαγώ από αυτήν ή να την περιορίσω με
γυμναστική, καλή διατροφή αλλά και περιποίηση σώματος με όσο το δυνατόν αγνά, βιολογικά προϊόντα. από εταιρίες που δεν κάνουν πειράματα στα ζώα.
Μια από αυτές είναι και η LAVERA  μια εταιρία βιολογικών καλλυντικών που το όνομά της σημαίνει "η αλήθεια". Η Lavera λοιπόν παράγει πιστοποιημένα βιολογικά καλλυντικά από 100% φυσικά, βιολογικά συστατικά χωρίς καθόλου χημικά, με φιλικές προς το περιβάλλον μεθόδους παραγωγής.
Αυτό αποτελεί ένα επί πλέον κίνητρο για μένα, που προσπαθώ να μην επιβαρύνω το περιβάλλον.
.


Αποφάσισα λοιπόν να δοκιμάσω δύο προϊόντα της LAVENA που προλαμβάνουν την κυτταρίτιδα και λειαίνουν  την όψη που μοιάζει με φλοιό πορτοκαλιού.
1. Το πρώτο προϊόν είναι ένα πίλινγκ σώματος που κάνει απαλό μασάζ στο δέρμα, απομακρύνοντας τα νεκρά κύτταρα βελτιώνοντας την όψη της επιδερμίδας.
Έχει ωραίο άρωμα και η βάση του είναι το πράσινο τσάι και οι κόκκοι πράσινου καφέ.

2. Το δεύτερο προϊόν είναι μια κρέμα με βάση το δεντρολίβανο και το εκχύλισμα σταφυλιού, η οποία συσφίγγει το δέρμα (μέσα σε 14 μέρες μετά από καθημερινή χρήση), ενώ τα βιολογικά έλαια που περιέχει φροντίζουν το δέρμα, ενισχύοντας την σφριγηλότητα και την ελαστικότητά του, αφήνοντάς το απίστευτα απαλό!


Ξέρω πως η σωστή διατροφή και η άσκηση είναι οι δύο βασικές προϋποθέσεις για ένα υγιές και καλλίγραμμο σώμα. Μερικές φορές όμως, χρειάζεται και η βοήθεια της κοσμετολογίας.
Πίνοντας αρκετό νερό, κάνοντας γιόγκα και γυμναστική, αποφεύγοντας την ζάχαρη και τα λιπαρά φαγητά και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα προϊόντα, βοηθάω το σώμα μου αλλά και την ψυχή μου.
Τα συγκεκριμένα, τα χρησιμοποιώ καθημερινά εδώ και 10 περίπου μέρες και είμαι πολύ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα.
Θα επανέλθω ξανά, αφού ολοκληρώσω το εγχείρημα!

Γεια σας και χαρά σας!
Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας, τα πέντε πράγματα που προσπαθώ το τελευταίο διάστημα να εντάξω στην καθημερινότητά του πρωινού μου ξεκινήματος και τα οποία με κάνουν να αισθάνομαι καλά.
Σας έχω μιλήσει από δω κι από κει για τα περισσότερα από αυτά, αλλά είπα σήμερα να τα συγκεντρώσω σε ένα ποστ.

1. Διαλογισμός κι ευγνωμοσύνες

Μου αρέσει να ξεκινάω την μέρα μου με διαλογισμό και ευγνωμοσύνες.
Με αυτόν τον τρόπο ηρεμώ και συγκεντρώνομαι στο σώμα μου, στο πνεύμα μου και στις ανάγκες μου. Αδειάζω το μυαλό μου από τις σκέψεις και ξεκινάω χαλαρά και αισιόδοξα τη μέρα μου, σε αντίθεση με την συνήθεια του να ανοίγω πρώτα από όλα το κινητό μου για να πάρω mail και ειδοποιήσεις, κάτι που με γεμίζει με στρες και εκνευρισμό με το καλημέρα σας.
Ανάβω το αγαπημένο μου κερί, παίρνω το μαξιλάρι μου και βρίσκω μια βολική και ήσυχη γωνιά μέσα στο σπίτι.
Μερικά λεπτά διαλογισμού (στην αρχή μπορεί να είναι 10-15 και να αυξάνονται με τον καιρό), κι έπειτα λίγος χρόνος για να σκεφτώ όλα όσα “έχω” στη ζωή μου, όλα αυτά για τα οποία νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη, είναι το μυστικό για την καλή αρχή της μέρας μου!



2. Γιόγκα και stretching

Ξέρω πως ο χρόνος μιας μητέρας και πόσο μάλλον εργαζόμενης, είναι λίγος και πολύτιμος. Και πως μερικές φορές λίγος ύπνος παραπάνω το πρωί, είναι ένα δώρο ανεκτίμητο. Μα πιστέψτε με. Όσες φορές επιλέγω να αφιερώσω τα “παραπανίσια” μου λεπτά στον ύπνο και όχι στην γυμναστική, σηκώνομαι από το κρεβάτι πιο κουρασμένη από ότι περίμενα.
Αν καταφέρω και κάνω έστω 2-3 στάσεις από την αγαπημένη μου γιόγκα και τέλος ένα καλό τέντωμα σε όλο μου το κορμί, γεμίζω με ενέργεια, ζωτικότητα και είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω και την πιο απαιτητική μέρα!


3. Πρωινό

Ένα καλό και ισορροπημένο πρωινό είναι για μένα, ένα πολύ σημαντικό εφόδιο για το ξεκίνημα της μέρας μου. Είναι ίσως το βασικό μου γεύμα, μιας και αφού έχουν περάσει αρκετές ώρες κατά την διάρκεια της νύχτας που το στομάχι μου έχει μείνει άδειο, το φχαριστιέμαι πιο πολύ από όλα.
Η παράλειψή του μου προκαλεί εκνευρισμό, κούραση, εξάντληση, πείνα, διαταραχή.
Πάντα φροντίζω να υπάρχει στο τραπέζι μου (και ενίοτε όποτε τα καταφέρνω στο κρεβάτι μου 😊), ένας συνδυασμός από το τρίπτυχο φρούτο-πρωτεΐνη-δημητριακά.
Μου αρέσει πολύ να αλλάζω συχνά το πρωινό μου γεύμα και να μην τρώω συνέχει τα ίδια.
Ένα μπολ με γιαούρτι, βρώμη ή νυφάδες κινόα, σπόρια, ταχίνι και ένα φρούτο, είναι ικανό να με κρατήσει χορτάτη μέχρι τις 12 που θα φάω ένα μικρό σνακ. Εναλλακτικά ετοιμάζω avocado toast με αυγό και πάντα ένα φρούτο από δίπλά ή smoothie με φρούτα-δημητριακά και γάλα καρύδας ή ακόμα τυρί με κράκερς και έναν χυμό. Τα Σαββατοκύριακα που έχω τον χρόνο και την δυνατότητα να φτιάξω κάτι για όλους μας, μια ομελέτα με σπανάκι και τυρί ή τηγανίτες με μπανάνα και χαρούπι, συνοδεύουν τα φρούτα και το τσάι μας.
Είναι τόσοι πολλοί οι συνδυασμοί που μπορούμε να κάνουμε, έτσι ώστε το πρωινό μας να είναι ένα όμορφο και ευχάριστο γεύμα!



4. Οργάνωση

Η οργάνωση είναι ένα από τα κλειδιά μου για μια ισορροπημένη μέρα.
Παίρνω λίγο χρόνο και σημειώνω στην ατζέντα μου, όλα όσα έχω να κάνω μέσα στη μέρα. Δουλειές για το σπίτι, εξωτερικές δουλειές, πράγματα για το blog και την δουλειά μου στο στούντιο, ραντεβού, mail που πρέπει να στείλω και ότι άλλο περιλαμβάνει η μέρα μου.
Με τον τρόπο αυτό, έχω μια εικόνα, ένα μπούσουλα των όσων πρέπει να γίνουν, νιώθω λιγότερο αγχωμένη και πολύ πιο ήρεμη και έχω τη χαρά να βάζω και ένα μικρό “τικ”, κάθε φορά που τελειώνω κάτι!
Είναι φυσικά πολλές οι φορές που δεν προλαβαίνω να τα κάνω όλα, αλλά όσα “περισσέψουν”, πάνε για την επόμενη μέρα.
Αφού με ξέρετε τώρα πια! Αγαπώ τις λίστες. 



5. Μουσική

Όσοι με ακολουθείτε στο instagram και βλέπετε τα βιντεάκια που κάνω στις instastories (κάτι που μου αρέσει πολύ!😊), θα έχετε παρατηρήσει ότι παίρνω το πρωινό μου μετά μουσικής! Ανάλογα με την διάθεση που έχω βάζω και την κατάλληλη μουσική, που άλλες φορές με χαλαρώνει κι άλλες με ξεσηκώνει ευχάριστα. Μου φτιάχνει την διάθεση και μπορεί να καταλήξω να χορεύω ξέφρενα, κάτι που αναμφισβήτητα με γεμίζει με χαρά και ενέργεια. Δοκιμάστε το!



Αυτά είναι τα 5 πράγματα που προσπαθώ καθημερινά να εντάξω στην καθημερινότητά μου, για μια καλύτερη ποιότητα ζωής κι ένα όμορφο ξεκίνημα. Είναι αλήθεια πως δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά νομίζω πως ακόμα και ένα από όλα αυτά να κάνω, κερδισμένη θα βγω!