Ξέρω καλά πως για να υπάρξει αυτό το blog, χρειάζεται δουλειά και συνέπεια..
Χρειάζεται να πιστέψω σε αυτό. Να πιστέψω πως αξίζει να του αφιερώσω χρόνο και σκέψη.
Χρειάζεται να το αγαπήσω και να το κάνω κομμάτι της καθημερινότητάς μου..
Κι εγώ δεν έχω κάνει ακόμα τίποτα απο αυτά..
Είναι φορές που θέλω να γράψω σκέψεις μου και γεγονότα της ζωής μου, κι όμως δεν το κάνω, σκεπτόμενη πως δεν έχει κανένα νόημα, πως δεν αφορούν κανέναν..
Μάλλον δεν είναι έτσι μιας και νομίζω πως το πιο σημαντικό είναι να τα γράψω για μένα. Κι ας μην τα διαβάσει κανείς. Κι ας μην αφορούν κανέναν άλλον πέρα απο μένα. Αφού στο κάτω κάτω της γραφής, εγώ υπάρχω μέσα απο αυτό. Εγώ αισθάνομαι τη χαρά να βλέπω τις σκέψεις μου αποτυπωμένες σε μια λευκή σελίδα..Αν τύχη βέβαια να διαβαστούν και να αγγίξουν κι άλλους, ε τότε μιλάμε για ευτυχία...
Λέω λοιπόν να αρχίσω ξανα κι όπου με βγάλει.
Ελπίζω στην πορεία να βρω και παρέα!

Καληνύχτα σας

και η σελίδα μου στο facebook

mama petounia