Δεν είναι η πρώτη φορά που απέχω από τα social media.
Η αρχή έγινε το 2019, όταν αποφάσισα να κάνω ένα digital detox για μια βδομάδα.
Έναν χρόνο περίπου μετά από την συνειδητοποίηση ότι είμαι εξαρτημένη από το διαδίκτυο και συγκεκριμένα από το instagram, πήρα την απόφαση να κλείσω για λίγες μέρες τα δεδομένα μου και το wifi και να αποστασιοποιηθώ για λίγο από τις γνωστές εφαρμογές. Και τα κατάφερα. Κι ήταν για μένα μια μεγάλη αποκάλυψη, της οποίας η αρχή είχε ήδη γίνει μόλις παραδέχτηκα την αδυναμία μου.
Είναι τόσο ανακουφιστικό να το συνειδητοποιείς και πιο πολύ από όλα να το ξεστομίζεις:
«Ε Ι Μ Α Ι Ε Ξ Α Ρ Τ Η Μ Ε Ν Η Α Π Ο Τ Ο I N S T A G R A M»
Μου αρέσει να μπαίνω εκεί μέσα και να μοιράζομαι στιγμές από την καθημερινότητά μου, πράγματα που μου αρέσουν, κομμάτια της δουλειάς μου, μικρές χαρές. Μου αρέσει η αλληλεπίδραση με κάποιους ανθρώπους και η χαρά που παίρνω όταν κάποιος μπορεί να επηρεαστεί θετικά από τις προτάσεις μου ή τον δικό μου τρόπο ζωής και αντιστρόφως.
Και όλα αυτά θα ήταν μια χαρά αν είχα συνεχώς την επίγνωση ότι αυτή είναι μια εικονική πραγματικότητα που απέχει πολύ από την αλήθεια και παράλληλα δεν ξόδευα την ώρα μου εκεί μέσα, για να ξεχνιέμαι και να χαλαρώνω, ενώ ταυτόχρονα μάθαινα να εξασκούμαι στην τέχνη της κλειδαρότρυπας, χαζεύοντας τις ζωές των άλλων.
Ανθρώπων που ως επί το πλείστον δεν γνωρίζω προσωπικά και που με μαθηματική ακρίβεια δεν θα γνωρίσω ποτέ στη ζωή μου ή και άλλων που, κατά βάθος, δεν θα με ενδιέφερε ποτέ να τους συναναστραφώ.
Ανθρώπων που μέσα από τις φωτογραφίες και τα stories τους μου λένε πως η ζωή τους είναι υπέροχη και πως αν η δική μου δεν είναι έτσι, ε τότε, κάτι δεν πάει καλά με μένα.
Η αρχή έγινε το 2019, όταν αποφάσισα να κάνω ένα digital detox για μια βδομάδα.
Έναν χρόνο περίπου μετά από την συνειδητοποίηση ότι είμαι εξαρτημένη από το διαδίκτυο και συγκεκριμένα από το instagram, πήρα την απόφαση να κλείσω για λίγες μέρες τα δεδομένα μου και το wifi και να αποστασιοποιηθώ για λίγο από τις γνωστές εφαρμογές. Και τα κατάφερα. Κι ήταν για μένα μια μεγάλη αποκάλυψη, της οποίας η αρχή είχε ήδη γίνει μόλις παραδέχτηκα την αδυναμία μου.
Είναι τόσο ανακουφιστικό να το συνειδητοποιείς και πιο πολύ από όλα να το ξεστομίζεις:
«Ε Ι Μ Α Ι Ε Ξ Α Ρ Τ Η Μ Ε Ν Η Α Π Ο Τ Ο I N S T A G R A M»
Μου αρέσει να μπαίνω εκεί μέσα και να μοιράζομαι στιγμές από την καθημερινότητά μου, πράγματα που μου αρέσουν, κομμάτια της δουλειάς μου, μικρές χαρές. Μου αρέσει η αλληλεπίδραση με κάποιους ανθρώπους και η χαρά που παίρνω όταν κάποιος μπορεί να επηρεαστεί θετικά από τις προτάσεις μου ή τον δικό μου τρόπο ζωής και αντιστρόφως.
Και όλα αυτά θα ήταν μια χαρά αν είχα συνεχώς την επίγνωση ότι αυτή είναι μια εικονική πραγματικότητα που απέχει πολύ από την αλήθεια και παράλληλα δεν ξόδευα την ώρα μου εκεί μέσα, για να ξεχνιέμαι και να χαλαρώνω, ενώ ταυτόχρονα μάθαινα να εξασκούμαι στην τέχνη της κλειδαρότρυπας, χαζεύοντας τις ζωές των άλλων.
Ανθρώπων που ως επί το πλείστον δεν γνωρίζω προσωπικά και που με μαθηματική ακρίβεια δεν θα γνωρίσω ποτέ στη ζωή μου ή και άλλων που, κατά βάθος, δεν θα με ενδιέφερε ποτέ να τους συναναστραφώ.
Ανθρώπων που μέσα από τις φωτογραφίες και τα stories τους μου λένε πως η ζωή τους είναι υπέροχη και πως αν η δική μου δεν είναι έτσι, ε τότε, κάτι δεν πάει καλά με μένα.
Και εδώ είναι το πρόβλημα και η παγίδα: Αν δεν έχεις την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση και το σχετικό αίσθημα πληρότητας στη ζωή σου (πράγμα που λίγοι άνθρωποι στις μέρες μας διαθέτουν), αργά ή γρήγορα, οι συνέπειες αυτής της φαινομενικά χαλαρής συνήθειας, θα είναι το άγχος, η σύγκριση, η κούραση, το αίσθημα της ματαιότητας και της αδικίας, η υποτίμηση της ζωής και του εαυτού σου, η ψευδαίσθηση ότι όλοι οι άλλοι περνάνε πολύ καλύτερα από σένα, ότι είναι τυχεροί, ευτυχισμένοι, έχουν πάντα ευκαιρίες για δουλειά, καλούς φίλους και αναγνωρισιμότητα και είναι πολύ, μα πάρα πολύ, ικανοποιημένοι από την ζωή τους.
Από εκείνο το καλοκαίρι του 2019 λοιπόν μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο προσπαθώ να μου εξασφαλίσω κάποιες μέρες μακριά από τα social media για να αποτοξινωθώ, αυξάνοντας κάθε τόσο το διάστημα που μένω εκτός.
Και κάθε φορά μου είναι πολύ δύσκολο να φανώ συνεπής σε αυτή μου την δέσμευση, γιατί κάθε φορά το ίδιο μου το μυαλό, μου δημιουργεί παγίδες για να πέσω ξανά μέσα στην τρύπα.
"Κι αν σε ψάχνουν για δουλειά;", "Κι αν σου έχουν στείλει ένα σημαντικό μήνυμα και εσύ το δεις μετά από ένα μήνα;", "Κι αν με αυτή σου την απόφαση χάσεις όσους σε ακολουθούν;", "Κι αν δεν έχεις πια προτάσεις για συνεργασία;".
Δεν μου είναι πάντα εύκολο να πω: "ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!" σε αυτές τις φωνές.
Δεν μου είναι πάντα εύκολο να τους πω πως η δουλειά μου δεν είναι το να χάνω τις ώρες μου στο διαδίκτυο ούτε το να βλέπω τί κάνει ο ένας και ο άλλος, πως οι συνεργασίες με ανθρώπους που δεν με σέβονται και δεν με υπολογίζουν δεν με ενδιαφέρουν πια, πως αν θέλει πραγματικά κάποιος να με βρει, θα βρει τον τρόπο να το κάνει και πως οι άνθρωποι που με ακολουθούν για την αλήθεια που μοιράζομαι μαζί τους, τότε θα εκτιμήσουν την προσπάθεια που κάνω.
Φέτος πάλεψα έναν μήνα μακριά από τον εθισμό. Δεν ήταν εύκολο αλλά άξιζε ΤΟΣΟ πολύ τον κόπο. Οι μέρες μακριά από τις "ζωές" των άλλων, μου χάρισαν όμορφες μέρες με την δικιά μου ζωή.
Είναι σχεδόν μαγικός το τρόπος που εμφανίζεται η έμπνευση, η ελευθερία και η δημιουργικότητα, μόλις απομακρυνθείς για λίγο από τις εξαρτήσεις και τους εθισμούς! Είναι μαγικές οι στιγμές της ξεγνοιασιάς όταν δεν είσαι με ένα κινητό στο χέρι τραβώντας βίντεο και φωτογραφίες για να δείξεις στους άλλους πόσο τέλεια περνάς, πόσο ωραία ήταν εκεί που πήγες, πόσο υπέροχα είναι τα καινούργια ρούχα που αγόρασες ή πόσο υπέροχες είναι οι νέες συνεργασίες που έκλεισες!
Είναι απίστευτο πως ο χρόνος αποκτά άλλη διάσταση και πόσο ουσιαστικά είσαι παρών και νιώθεις βαθύτερα όλα όσα συμβαίνουν μέσα σου και γύρω σου.
Είναι τόσο ΘΑΥΜΑΣΤΟ να κάνεις όλα όσα θέλεις χωρίς να τα εκθέτεις στα μάτια των άλλων, χωρίς να περιμένεις την αποδοχή και την επιβράβευσή τους μέσα από ένα like, comment, share κ.λ.π..
Τον μήνα αυτό αποφάσισα να ξεκινήσω κάτι καινούργιο. Αποφάσισα να κάνω κάτι από την αρχή. Χωρίς προσδοκίες. Χωρίς να θέλω να αποδείξω σε κανέναν τίποτα.
Κάτι για όλα όσα θέλω να πω, να μοιραστώ, να εκφράσω. Κάτι που θα μιλάει για όλα όσα λαχταρώ.
Σύντομα θα σας πω περισσότερα πράγματα για να το νέο μου ξεκίνημα, αλλά αν εσείς θέλετε να είστε από τους πρώτους που θα μάθουν περί τίνος πρόκειται, μπορείτε να κάνετε την εγγραφή σας στο newsletter μου εδώ, ώστε την Παρασκευή να σας σταλεί η απάντηση!
Σύντομα θα σας πω περισσότερα πράγματα για να το νέο μου ξεκίνημα, αλλά αν εσείς θέλετε να είστε από τους πρώτους που θα μάθουν περί τίνος πρόκειται, μπορείτε να κάνετε την εγγραφή σας στο newsletter μου εδώ, ώστε την Παρασκευή να σας σταλεί η απάντηση!
Δεν έχω κάτι άλλο να σας πω για αυτόν τον μήνα που έμεινα εκτός.
Επιθυμία μου είναι να βρω την ισορροπία του να μοιράζομαι όλα όσα θέλω, ζώντας περισσότερο στην αληθινή ζωή.
Κι αν είστε κι εσείς χωμένοι στην ίδια τρύπα, κι αν αισθάνεστε κι εσείς ότι σπαταλάτε πολύ περισσότερο χρόνο από όσο θα θέλατε στα social media συγκρίνοντας τη ζωή σας με τις "υπέροχες" ζωές των άλλων, θέλω να ξέρετε πως ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ.
Όλοι λίγο πολύ αυτό κάνουμε. Και οι "τυχεροί" και οι "άτυχοι" αυτού του παιχνιδιού.
Κάντε ένα διάλειμμα. Κλείστε για λίγο το κινητό σας και νιώστε μέσα σας τί είναι πιο σημαντικό για εσάς. Να σας αποδέχεται ο εαυτός σας, ο σύντροφος σας, οι φίλοι σας, οι γονείς σας, το παιδί σας ή κάποιοι άσχετοι άνθρωποι που σε άλλη περίπτωση δεν θα σας έλεγαν ή δεν θα τους λέγατε ούτε καλημέρα; Σκεφτείτε πόσα πολύτιμα πράγματα σκορπάτε διαθέτοντας τον χρόνο και την ενέργεια σας εκεί μέσα, σκεφτείτε ποιους ανθρώπους από κει μέσα θα θέλατε πραγματικά να είχατε στην παρέα σας, ποιοι πραγματικά σας εμπνέουν και σας πάνε λίγο παραπέρα και ποιοι από αυτούς σας πασάρουν ότι τους αποφέρει όφελος, σας στρεσάρουν, σας κάνουν να χάνετε τον χρόνο σας και πράξτε αναλόγως.
Σας φιλώ
