Ο Χ. είναι ένας κύριος γύρω στα 80, που έχει περάσει πολλά στη ζωή του.
Από τα τελευταία και ένα από τα πιο δύσκολα, ήταν και ο καρκίνος που τον ταλαιπώρησε για μεγάλο διάστημα, μαθαίνοντάς του παράλληλα τη ζωή από την αρχή.
Ο κύριος Χ. λοιπόν, την περίοδο της αρρώστιας του, ψάχτηκε πολύ και φιλοσόφησε περισσότερο τα πράγματα αλλά και την ίδια τη ζωή.
Κατάλαβε πως το μυαλό του ανθρώπου, εργάζεται και συσχετίζει τα δεδομένα του, όπως θα έκανε και ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής. Έτσι όσο το φορτώνεις με αρνητικές σκέψεις, λέξεις και συναισθήματα, τόσο εκείνο τα αποθηκεύει στον σκληρό του δίσκο, διαμορφώνοντας το πρόγραμμα με το οποίο δουλεύει, άρα και τον τρόπο που ζεις εσύ τη ζωή σου.
"Και ποια είναι η λύση;", τον ρώτησα ένα καλοκαιρινό απόγευμα που πίναμε τον καφέ μας στην πλατεία του νησιού;
Η λύση λέει, για να μην γεμίζει ο δίσκος σου με "σκουπίδια" και αρνητισμό, που θα μολύνουν το σύστημά σου, θα αποδιοργανώσουν την ψυχοσύνθεσή σου και τελικά θα φθείρουν τον οργανισμό σου, είναι να μιλάς με λέξεις και φράσεις θετικές, αισιόδοξες και να μην εστιάζεις στα αρνητικά.
"Εύκολο είναι;" του αντιγύρισα την ερώτηση.
"Εύκολο μπορεί να μην είναι, αλλά σιγά σιγά γίνεται εφικτό", μου είπε.
"Ο άνθρωπος, ειδικά όσο μεγαλώνει και βλέπει μπροστά του φθορά και ανημπόρια, έχει μια ροπή προς τα αρνητικά και τα τοξικά πράγματα.
Ένα κόλπο για να επαναφέρει κανείς τον εαυτό του στον θετικό δρόμο και την ισορροπία είναι, κάθε φορά που αρχίζει να μιλάει με αρνητικό πρόσημο και απαισιοδοξία,
αμέσως μόλις το καταλάβει, να επαναλάβει δυο φορές τη λέξη Άκυρον! 'Ακυρον!.
Το μυαλό, εισπράττει το μήνυμα της ακύρωσης, αναδιατάσσει τα συναισθήματα, σβήνει από τον "σκληρό δίσκο" το αρνητικό και επανεκκινεί το σύστημα με θετικό πρόσημο. Στην αρχή μπορεί να είναι λίγο δύσκολο να το θυμάσαι, αλλά κι αυτό μια συνήθεια είναι, όπως συνήθεια είναι και το να μιλάμε αρνητικά".
Από εκείνη τη μέρα, κάθε φορά που το μυαλό μου δεν θέλει να κάνει θετικές σκέψεις και κολλάει στα άσχημα και στ'αρνητικά, κάθε φορά που με ρωτάει κάποιος τι κάνω κι εγώ ξεκινάω να του λέω τι δεν πάει καλά, θυμάμαι την κουβέντα που κάναμε με τον κύριο Χ. και επανεκκινώ το σύστημα μου, λέγοντας εις διπλούν αυτή τη λέξη.
Και κάπως μαγικά, αν θέλετε πιστέψτε το, αλλάζει το σκηνικό και η ψυχολογία μου και νιώθω πως κάπου στο βάθος, υπάρχει ελπίδα!
Δοκιμάστε το, και θα με θυμηθείτε!
