facebook instagram
COPYRIGHT Όλα τα κείμενα και οι εικόνες είναι πνευματική ιδιοκτησία του Mama Petounia.. Από το Blogger.
  • Αρχική
  • About me
  • Νιώθω
    • Σκέψεις
    • Λίστες
    • Έμπνευση
    • Μικρές χαρές
  • Ζω
    • Από το κινητό
    • Home Schooling
    • Ταξίδια
    • Βόλτες
  • Προτείνω
    • Γεύσεις
    • Βιβλία
    • Θέατρο
    • Ομορφιά
    • 5things
  • Συνεργασίες
  • Επικοινωνία

Mama Petounia


Πριν από 7 χρόνια. όταν ξεκίνησα το blogging, δεν μπορούσα να φανταστώ πόση χαρά και πόσες όμορφες στιγμές θα μου έδινε.
Την Τετάρτη που μας πέρασε, πραγματοποίησα μια σκέψη που είχα από καιρό στο μυαλό μου.
Έκανα το πρώτο μου meet-up, όπου συναντήθηκα με 5 φίλες του blog, με 5 κοπέλες που ενώ δεν γνωρίζω προσωπικά, μοιράζομαι μεταξύ άλλων κομμάτια της καθημερινότητάς μου!
Η ιδέα μου ήταν να γνωρίσω από κοντά ένα μικρό κομμάτι από τον κόσμο που με διαβάζει, από τους ανθρώπους με τους οποίους συνομιλώ καθημερινά μέσα από το blog και τα social media. Διάλεξα λοιπόν 5 άτομα για να πάρουμε παρέα ένα brunch και να γνωριστούμε καλύτερα.




Η συνάντηση έγινε στο πάντα φιλόξενο Spitimas στου Ψυρρή, για το οποίο σας έχω μιλήσει πολλές φορές μέσα από εδώ αλλά και από τον λογαριασμό μου στο Instagram, αφού πραγματικά είναι ίσως το μοναδικό μαγαζί στην Αθήνα όπου αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου. 
Και η αλήθεια είναι πως η φιλοξενία του ήταν μοναδική!
Η Αθηνά, είχε φροντίσει για όλα.
Φρέσκες τουλίπες και αναμμένα κεριά μας περίμεναν, δημιουργώντας μια πραγματικά σπιτίσια ατμόσφαιρα στον ήδη πολύ όμορφο χώρο.


Από την πρώτη στιγμή ένιωσα πολύ άνετα με τα κορίτσια και το ίδιο αισθάνθηκαν κι εκείνες μαζί μου αλλά και μεταξύ τους.
Ξεκινήσαμε με τις απαραίτητες συστάσεις κι αφού παραγγείλαμε τα ροφήματα μας, αρχίσαμε να συζητάμε σαν να γνωριζόμασταν από παλιά.
Σιγά-σιγά άρχισαν να έρχονται και τα πρώτα φαγητά, που η Αθηνά μας είχε ετοιμάσει με πολύ αγάπη.
Οι φημισμένες της πίτες με φέτα και ντομάτα, με προσούτο και λάδι τρούφας, με κιμά και μπαχαρικά, μας ενθουσίασαν!
Αλλά και οι σαλάτες και όλα όσα μας προσέφερε ήταν εξαιρετικά.






Η διαίσθηση μου για αυτήν μας την συνάντηση επαληθεύτηκε, αφού ήξερα πως η ειλικρίνεια και η καλή μας διάθεση ήταν τα συστατικά που θα την κάνανε μοναδική.Η ώρα πέρασε με γέλια και όμορφες συζητήσεις, με γλυκά και σπιτική λεμονάδα, παρέα με αυτές τις 5 αξιόλογες γυναίκες που μου έκαναν την τιμή να με εμπιστευτούν και να μοιραστούν μαζί μου κομμάτια από την ζωή τους.




Στο τέλος ανταλλάξαμε και δώρα. Τα δικά μου προς εκείνες ήταν προσφορά των αγαπημένων εταιριών Bioselect (φυσικά καλλυντικά) και των εκδόσεων Μεταίχμιο.





Χωριστήκαμε μια ώρα περίπου μετά την προβλεπόμενη λήξη του event και σίγουρα θα μπορούσαμε να κάτσουμε έτσι μέχρι αργά, αν δεν είχαμε η κάθε μια τις δουλειές της.
Έφυγα με μια αίσθηση πληρότητας και χαράς και με την σκέψη πως κάπου εκεί έξω, τα λόγια μου και τα μοιράσματα μου, βρίσκουν τους αποδέκτες τους!
Κορίτσια σας ευχαριστώ για όλα...
Εις το επανιδείν!

Σας φιλώ
Νοεμβρίου 11, 2019 No σχόλια

Καλή σας μέρα.
Σήμερα έχω την χαρά να φιλοξενώ στην στήλη “Mama Petounia and friends” τον ταλαντούχο κύριο Σωτηρίου και το blog του “Νεανικόν” !
Τον Άρη τον γνώρισα μέσα από τα social media και αμέσως αγάπησα τις υπέροχες γλύκες συνταγές του, τις ρετρό φωτογραφίες του και τώρα τελευταία τις επίσης ρετρό χάρτινες δημιουργίες του.
Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν ταλέντο και που δουλεύουν παράλληλα πολύ για να το αξιοποιήσουν και ο Άρης είναι ένας από αυτούς. Πολυπράγμων, καλαίσθητος, ευγενικός και πάντα δημιουργικός. Ένα Έλληνας food blogger που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχους του εξωτερικού.
Οι συνταγές του με κέρδισαν αμέσως μιας και ο Άρης δεν βάζει ζάχαρη στα γλυκά του και χρησιμοποιεί μόνο αγνά και φυσικά υλικά. Πετιμέζι, μέλι, ξηρούς καρπούς, φρούτα και ταχίνι είναι μερικά από τα αγαπημένα του. Οι παρουσίασή τους δε, είναι εξαιρετική. Οι φωτογραφίες του με ταξιδεύουν στα παιδικά μου χρόνια και μου δημιουργούν μια αίσθηση ζεστασιάς και γαλήνης.
Πολύ θα ήθελα κάποια στιγμή να βρεθώ στην πολύ όμορφη κουζίνα του, πίνοντας τσάι και τρώγοντας γλυκό και να τον γνωρίσω από κοντά!



1. Άρη, πες μας λίγα λόγια για το “Νεανικόν”. Πότε σου γεννήθηκε η ανάγκη να δημιουργήσεις αυτό το blog και γιατί; Πώς πήρε το όνομά του;

Πριν 2,5 χρόνια σκέφτηκα πως ένα food blog θα αποτελούσε την ιδανική πλατφόρμα για να μοιραστώ τις συνταγές μου με τους φίλους μου και τους φίλους των φίλων μου. Στην συνέχεια, όπως με καθετί που αναλαμβάνω, θέλησα να το εξελίξω. Αρχικά το blog είχε την ονομασία “ Γλυκοπλαστείο Νεανικόν”, εμπνευσμένο από τα παλιά Αθηναϊκά ζαχαροπλαστεία, στην πορεία όμως η λέξη “ Γλυκοπλαστείο” αφαιρέθηκε γιατί αρκετοί με ρωτούσαν: “που βρίσκεστε να έρθω να ψωνίσω;” :-)



2. Έχεις σκεφτεί να φτιάξεις και αλμυρές συνταγές;

Όχι, γιατί στη μαγειρική λειτουργώ πολύ απλά, δεν είμαι τόσο δημιουργικός. Τα γλυκά έχουν και μία καλλιτεχνική πλευρά και νιώθω πως ταιριάζουν περισσότερο στο ύφος του blog.


3. Υπάρχει αγαπημένη σου συνταγή;
 
Πολλές! Σίγουρα η lemon pie (http://www.neanikon.gr/lemonpie2/), η τούρτα πριγκίπισσα (http://www.neanikon.gr/princesscake/) και η σοκολάτα (http://www.neanikon.gr/chocolate/).



 4. Πόσα χρόνια ασχολείσαι με την ζαχαροπλαστική;

Περίπου 3 χρόνια. Με την συμβατική/κλασσική ζαχαροπλαστική δεν έχω ασχοληθεί σχεδόν καθόλου. 



 5. Έχεις σκεφτεί να εκδόσεις κάποια στιγμή τις συνταγές σου;
 
Παλιότερα το ονειρευόμουν λίγο, αλλά πιστεύω πως δεν αξίζει ο κόπος και το κόστος. Οι πετυχημένοι διεθνής bloggers που έχουν εκδώσει βιβλία απευθύνονται σε μία τεράστια αγορά και οι εκδοτικοί οίκοι επενδύουν γιατί αντιλαμβάνονται πως υπάρχει κάποιο γόνιμο target group μες στους followers του blog. Πάντως αν κάποια στιγμή υπάρξει μία δυνατότητα να γίνει κάτι τέτοιο θα ήθελα να ναι ένα concept book και όχι άλλο ένα cookbook. Μια άλλη ιδέα, που θα μπορούσα να αναπτύξω μόνος μου (μιας και το επάγγελμά μου είναι software engineer) είναι εκδοθούν κάποιες συνταγές σε μορφή app για κινητά και tablets. Αλλά και αυτό απαιτεί δραματικά πολύ χρόνο που δεν διαθέτω.



6. Το να αρχίσεις να πουλάς τα γλυκά σου είναι μέσα στα μελλοντικά σου σχέδια;

Δυστυχώς όχι. Δεν υπάρχει ο χρόνος αλλά ούτε και η υποδομή για να υποστηριχθεί επαγγελματικά αυτή η δραστηριότητα. 



 7. Πώς φαντάζεσαι το “Νεανικόν” σε 5 χρόνια από τώρα;
 
Φαντάζομαι έναν ολόκληρο κόσμο :-)



 8. Οι φωτογραφίες σου είναι εξαιρετικές. Έχεις κάνει κάποια μαθήματα φωτογραφίας; 

Απολύτως κανένα. Πριν το blog, ούτε μια απλή μηχανή δεν είχα. Πιέστηκα και πιέζομαι πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι. Και πάντα αγχώνομαι πριν από μια φωτογράφιση. Να φανταστείς παλιότερα σχεδίαζα τα πάντα στο χαρτί: εδώ θα μπει το γλυκό, εδώ τα props, από εδώ θα έρχεται το φως, εδώ ο ανακλαστήρας, εδώ θέλουμε σκιές άρα μπλοκάρουμε το φως …


9. Η παιδική σου ηλικία, υπάρχει σε κάποιο γλυκό σου;
 
Ναι, στο γλυκό βύσσινο :-) Πλέον το φτιάχνω με πετιμέζι και γίνεται υπέροχο! 



10. Πώς προέκυψε το “Νεανικόν Paperie”;
 
Θα έλεγα τελείως οργανικά. Οι χάρτινες κατασκευές πάντα υπήρχαν στην θεματολογία του blog, σε μικρότερο βαθμό στην αρχή. Στην πορεία κέρδιζαν ολοένα και περισσότερο έδαφος μέχρι που κάποια στιγμή σκέφτηκα να τις διαθέσω μέσα από το jamjar. Μέχρι στιγμής αυτή η προσπάθεια φαίνεται να πως πάει καλά και αυτό με τροφοδοτεί με ατελείωτη χαρά! Αυτή την εποχή ετοιμάζω πυρετωδώς νέες δημιουργίες και ανυπομονώ να τις ανεβάσω στο e-shopάκι μου! 


 
11. Πόση ώρα την ημέρα ασχολείσαι με το blog σου; 

Τις καθημερινές ελάχιστα. 20 λεπτά το πρωί και μια ωρίτσα περίπου πριν κοιμηθώ το βράδυ. Τα Σαββατοκύριακα, στις άδειες και στις αργίες ασχολούμαι πάρα πολλές ώρες. Για παράδειγμα, σχεδόν κάθε Κυριακή ξυπνώ πριν τις 7 για να ολοκληρώσω setup και shooting όσο ο ήλιος είναι ακόμα γλυκός στο συγκεκριμένο σημείο του σπιτιού μου.



12. Παρακολουθείς άλλα blogs; Κι αν ναι ποια είναι αυτά;

Στον λίγο χρόνο που διαθέτω προσπαθώ λίγο - πολύ να επισκέπτομαι πολλά ελληνικά και ξένα blogs. Δεν θα αναφερθώ σε ελληνικά για να μην ξεχάσω κάποιο :-) αλλά από ξένα ενδεικτικά να αναφέρω την Sarah από το My New Roots (www.mynewroots.org) για τις υπέροχες συνταγές, την ελληνικής καταγωγής Eva από το Adventures in Cooking (http://adventuresincooking.com/) για τις απίστευτες φωτογραφίες, τον Adam από το I am Gala (iamgalla.com) για το άψογο στυλ και τον Igor από το Happy Interior Blog  (https://happyinteriorblog.com/) για την αγάπη του για τα ταξίδια, το interior design και τα φυτά.
 


 13. Θα ήθελες να ξέρουμε κάτι περισσότερο για τον Άρη πέραν του ότι έχει πολύ ωραίο blog με λαχταριστές συνταγές;

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι που αξίζει να μοιραστώ. Σίγουρα η ζωή μου και η προσωπικότητά μου δεν εξαντλείται στο blog.  



14. Τι δεν λείπει ποτέ από το ψυγείο σου;

Φρούτα, λαχανικά, κεφίρ. Τα περισσότερα τρόφιμα που καταναλώνω μάλλον δεν χρειάζονται ψυγείο ;)


Άρη σε ευχαριστώ πολύ για αυτή μας την κουβέντα!

Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ Ζωή! 

Περισσότερα για το Νεανικόν μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ.

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 

INSTAGRAM
Ιανουαρίου 13, 2017 2 σχόλια

Σήμερα στο Φίλων γράμματα, η γλυκιά Έλενα, babysitter και Βοηθός Μητρότητας, μας μιλάει για μερικές μαγικές στιγμές που βιώνει με τα παιδάκια που προσέχει!


Πριν από μερικούς μήνες η Ζωή μου είχε μιλήσει για την καινούργια της στήλη “Φίλων γράμματα” και μου είχε ζητήσει να της στείλω κάποιο κείμενο. Εγώ τότε δεν είχα τίποτα εμπνευστικό. Όμως τις προάλλες έγινε κάτι που θέλησα να το μοιραστώ με κόσμο και έτσι της το έστειλα.

Σύνδεση

Με ρώτησε χτες ένας φίλος καθώς μιλούσαμε στο τσατ: «Κάποια όμορφη στιγμή της βδομάδας σου που θες να μοιραστείς;» Και μου ήρθαν στο μυαλό αμέσως αθώα παιδικά μάτια να με κοιτάνε με ένταση… Αλλά πώς να του το εξηγήσω….
“Δεν μπορώ να σου γράψω τώρα, είμαι σε μια εκδήλωση” του είπα.
Και πήγα στην εκδήλωση και εμπνεύστηκα, και γνώρισα και μια καινούρια φίλη! Και καθώς μετά την εκδήλωση μιλούσαμε για τα παιδιά και για διάφορα άλλα, μου εξηγεί: «Τα παιδιά αποζητάνε τη σύνδεση με τη θηλυκή φιγούρα που τα φροντίζει, είτε μαμά, είτε γιαγιά είτε εν προκριμένο τη νταντά. Είναι σημαντικό για αυτά να συντονίζονται με αυτήν για να μπορούν να αυτορυθμίζονται πιο αποτελεσματικά.» 
Ναι! Αυτό ένιωσα. Σύνδεση! Και δεν ήξερα μέχρι τώρα να εξηγήσω θεωρητικά γιατί συνέβαινε αυτό. Απλά το είχα βιώσει! Και γύρισα στο σπίτι και έγραψα στο φίλο μου “ κάποιες στιγμές που μοιράζομαι με τα παιδιά που προσέχω, είναι μαγικές.” 
Τα παιδιά έχουν ανάγκη για σύνδεση και ένας από τους κύριους τρόπους που το κάνουν αυτό είναι με τη βλεμματική επαφή. Δηλαδή καθώς παίζουμε ή απλά καθόμαστε, κάποια στιγμή μένουν σιωπηλά και απλά σε κοιτάνε έντονα στα μάτια. Εκεί συμβαίνει το θαύμα. Είναι ελάχιστα δευτερόλεπτα φαινομενικής σιωπής, που όμως έχουμε μοιραστεί τόσα πολλά! Και εκεί νιώθω τη σύνδεση με αυτά και είμαι ευγνώμων που μοιράζομαι αυτές τις στιγμές και είμαι εκεί μαζί τους!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Έλενα! Κι εγώ σε ευχαριστώ.


Σας φιλώ

FACEBOOK  

INSTAGRAM
Ιανουαρίου 18, 2016 1 σχόλια

Δευτέρα σήμερα, και στο “Φίλων γράμματα”, η φίλη Μαριάνθη η γλυκιά μαμά δυο αγοριών,  με αφορμή το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της γύρω από το μερίδιο μας στην καταγραφή της νεότερης ιστορίας.



Μα μόνο η Ιστορία αλλιώς σου μίλησε…


Με πολύ χαρά δέχθηκα την πρόσκληση της Ζωής να γράψω σ’ αυτή την απολαυστική γωνιά του διαδικτύου. Με τη Ζωή γνωριστήκαμε σε παιδικό πάρτυ της αγαπημένης μας κοινής φίλης που στάθηκε η αφορμή για να γνωρίσω το blog αυτό και στη συνέχεια και τη Ζωή. Θυμάμαι ακόμη τις πρώτες μου εντυπώσεις, εκείνο το βράδυ, που αφού κοιμήθηκαν τα παιδιά διάβασα ένα σωρό post της. Από τότε και μέχρι σήμερα αυτό το blog είναι μια γωνιά που μου θυμίζει την ομορφιά, την απολαυστική και χαρούμενη πλευρά της ζωής και συνεχίζει να με εμπνέει ώστε να μεγαλώνω τη διάρκεια τέτοιων στιγμών στη ζωή μου.
Σκεφτόμουν τι αξίζει να μοιραστώ με την παρέα αυτή. Μια αγαπημένη συνταγή, μια πρόταση για εκδρομή ή βόλτα σε ένα από τα αγαπημένα μας πάρκα που συνηθίζουμε να πηγαίνουμε με τα παιδιά, στιγμές μου από τη μαμαδοζωή που με έχουν συγκινήσει, ένα βιβλίο που διάβασα και μου άρεσε πολύ κλπ.κλπ.κλπ. τελικά ξύπνησα σήμερα με μια σκέψη που θα ήθελα να μοιραστώ.
Είναι η Δευτέρα μετά από όσα έγιναν την Παρασκευή το βράδυ στο Παρίσι. Σε αυτή την μεγάλη, φωτεινή, πολυπολιτισμική πόλη που δεν μπορείς να χορτάσεις. Παγωμένη, παρακολούθησα άρθρα και σχολιασμούς γύρω από τα γεγονότα αυτά στο διαδίκτυο. Αυτοί που δήλωναν συμπαράσταση, γράφοντας ή αλλάζοντας την εικόνα του προφίλ τους στο facebook, αυτοί που μας θύμιζαν ότι δεν δίνουμε την ίδια σημασία στις άλλες ψυχές που δεν ανήκουν στη δική μας «γειτονιά», αυτοί που θύμωναν με όσους τους το θύμιζαν αυτό, αυτοί που παρά τη συμπόνια και τη συμπαράσταση που έδειχναν με την εικόνα του προφίλ τους, το ίδιο βράδυ φωτογραφίζονταν τρισευτυχισμένοι, χαμογελώντας σε μια selfie, μέσα σε ένα νυχτερινό μαγαζί. Τι είναι όλο αυτό; Τι σημαίνει άραγε; 
Αυτό που συζητάμε είναι η πραγματικότητά μας, είναι η ιστορία που φτιάχνουμε καθημερινά, είναι η ιστορία που μαθαίνουμε, είναι η ιστορία που ζούμε. Γιατί άραγε δεν μαθαίνουμε ιστορία στο σχολείο; Γιατί δεν μαθαίνουμε την ιστορία μας και την ιστορία του κόσμου που ζούμε, μέσα από την ιστορία των ιστορικών; 
Θυμήθηκα πώς πριν υπάρξει γραφή και καταγραφή της ιστορίας, αυτή υπήρχε μέσα από την εξιστόρηση, τα παραμύθια και τους μύθους. Ζούσε, χτυπούσε η καρδιά της και αναδιαμορφωνόταν συνεχώς μέσα από την εξιστόρηση των διαφορετικών ανθρώπων.
Έτσι και σήμερα. Μέσα από το facebook, το twitter, τις κουβέντες με τους φίλους μας δημιουργούμε την ιστορία μας, την ιστορία που μαθαίνουμε, την ιστορία που λέμε στα παιδιά μας. Την ιστορία που πιστεύουμε. Τι σημασία έχει άραγε τι θα γράψουν τα βιβλία; Πότε έχουμε ασχοληθεί στην ενήλικη και υπεύθυνη ζωή μας να διαβάσουμε την ιστορία των βιβλίων; Να μάθουμε να καταλαβαίνουμε τη σημερινή ιστορία μέσα από την ιστορία που με επιστημονική μεθοδολογία έχει καταγραφεί; 
Είναι εύκολο να μιλάμε, δικτυακά ή πρόσωπο με πρόσωπο. Και καμιά φορά να πετάμε αδιακρίτως το θυμό μας ή τις μη επεξεργασμένες σκέψεις μας στις διαδικτυακές παρέες μας. Συνειδητοποιούμε άραγε πώς με αυτή την εξιστόρηση μας συμμετέχουμε στη δημιουργία της δημόσιας ιστορίας; Αναλογιζόμαστε αυτή την ευθύνη πριν κοινοποιήσουμε την είδηση ή την άποψη που μας εντυπωσίασε και μας τύφλωσε την ίδια στιγμή;

Μ’αυτά και μ’αυτά… θα πάω σε ένα βιβλιοπωλείο να διαλέξω ένα ιστορικό βιβλίο, που θα με βοηθήσει να σκέφτομαι πιο «ιστορικά».

Μαριάνθη μου, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και γι’αυτό σου το μοίρασμα.


Σας φιλώ

FACEBOOK  

INSTAGRAM
Νοεμβρίου 23, 2015 No σχόλια

Σήμερα στη στήλη Φίλων γράμματα, η γλυκιά Μαρία, μητέρα δυο αγοριών, από το blog Maria’s Lil’ Men, μοιράζεται μαζί μας την αγαπημένη της συνταγή για μια σούπα βελουτέ με μανιτάρια!  





Σούπα βελουτέ με μανιτάρια, μπρόκολο και λαχανικά!

Η διαδικτυακή μου γνωριμία  με τη Ζωή έγινε πριν 2 χρόνια περίπου όταν άρχισα να διαβάζω το μπλογκ της… Δυστυχώς δεν είχαμε μέχρι σήμερα την ευκαιρία για μία διά ζώσης συνάντηση, αλλά ελπίζω να γίνει κι αυτό! Πριν μέρες, μου πρότεινε να συμμετέχω στη νέα στήλη του μπλογκ της, με τίτλο «Φίλων γράμματα» και φυσικά δέχτηκα με χαρά! Το γράμμα μου λοιπόν, είναι μια συνταγή για χορταφάγους κι όχι μόνο… Μια αγαπημένη μου συνταγή για σουπίτσα βελουτέ, ότι πρέπει για τις κρύες μέρες του χειμώνα! Τη δοκίμασα πρώτη φορά, πριν μερικά χρόνια στο σπίτι μιας κολλητής μου κι ενθουσιάστηκα! Έκτοτε, την μαγειρεύω πολύ συχνά στο σπίτι μας κι έχει γίνει αγαπημένη όλων! Ελπίζω να γίνει και δική σας… Είναι απλή στην εκτέλεση και γρήγορη! Θρεπτική και αναζωογονητική χάρη στο συνδυασμό υλικών που περιέχει!  Με υπέροχη γεύση και βελούδινη υφή! 

Υλικά για 4 άτομα
10-12 μανιτάρια (λευκά)
1 μέτριο μπρόκολο
2 μεγάλες πατάτες 
2 μεγάλα καρότα
1 -2 σκελίδες σκόρδο
1 μεγάλο κρεμμύδι
½ ποτήρι λευκό κρασί
1 λίτρο ζωμό λαχανικών
½ φλιτζάνι ελαιόλαδο
Αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση
  • Χωρίζουμε το μπρόκολο σε φουντίτσες και το αφήνουμε σε μία λεκάνη για 10 λεπτά με νερό και ξύδι.
  • Πλένουμε και κόβουμε σε μέτρια κομμάτια τις πατάτες και το καρότα.
  • Ξεφλουδίζουμε το εξωτερικό από τα μανιτάρια και τα κόβουμε σε ροδέλες.
  • Σε αντικολλητική κατσαρόλα ρίχνουμε το μισό  ελαιόλαδο και  σοτάρουμε τα μανιτάρια.
  • Προσθέτουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο για να σοταριστούν κι αυτά. 
  • Σβήνουμε με το κρασί κι όταν εξατμιστεί το αλκοόλ προσθέτουμε μέσα το ζωμό κότας, τις πατάτες και τα καρότα.
  • Αλατοπιπερώνουμε και αφήνουμε τη σούπα να σιγοβράσει μέχρι να αρχίσουν να μαλακώνουν οι πατάτες και τα καρότα.
  • Μετά από λίγο, προσθέτουμε στο μείγμα μας το μπρόκολο, επειδή δεν θέλουμε να παραβράσει και να χάσει τη θρεπτική του αξία.
  • Συνεχίζουμε το βράσιμο για λίγα λεπτά ακόμα, έως ότου μαλακώσει και το μπρόκολο.
  • Αποσύρουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε το υπόλοιπο ελαιόλαδο και περνάμε τη σούπα από το μπλέντερ. 
  • Αν χρειαστεί προσθέτουμε κι άλλο αλάτι και ίσως λίγο βραστό νερό αν τη θέλουμε πιο αραιή.
  • Σερβίρουμε με φρέσκο πιπέρι και τριμμένη γραβιέρα (πικάντικη κατά προτίμηση)
  • Προαιρετικά γαρνίρουμε με κρέμα γάλακτος ή μια κουταλιά στραγγιστό γιαούρτι.
Εγώ συνόδευσα τη σούπα μας, με καψαλισμένες  μπρουσκέτες ντομάτας και βασιλικού, αρωματισμένες με σκόρδο!

Καλή σας απόλαυση!

Μαρία μου, σε ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμα σου! Ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία κάποια στιγμή να τα πούμε κι από κοντά! 
Περισσότερα για την Μαρία μπορείτε να βρείτε στο blog της, αλλά και στην σελίδα της στο facebook

Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM
Νοεμβρίου 16, 2015 8 σχόλια

Σήμερα στο Φίλων γράμματα, η γλυκιά Δανάη από το blog a spoonful of inspiration, μας μιλάει για την μητρότητα και για όλα όσα φέρνει στη ζωή μας!


Μάνα, Μητέρα, Μαμά. Εσύ, εγώ, εκείνη, η ηρωίδα της διπλανής πόρτας.

Περπατούσα αμέριμνη όταν ένα αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα μου, άνοιξε το παράθυρο και εμφανίστηκαν δύο γελαστές γυναικείες αλλά και κοριτσίστικες μαζί φάτσες! Με ρώτησαν πώς θα βρουν τον τάδε δρόμο και μόλις διαπιστώσαμε ότι πηγαίνουμε στο ίδιο σημείο, μπήκα απλά στο αυτοκίνητο, σα να τις ήξερα από πάντα, και ξεκινήσαμε. Ήταν η Mama Petounia, η Ζωή, με το καπέλο της και τη φίλη της την Ευσταθία. Γνωριστήκαμε λοιπόν με αφορμή τα Σεμινάρια Βοηθών Μητρότητας που παρακολουθήσαμε και οι 2. Πολύ γρήγορα καταλάβαμε και συνομολογήσαμε τη λατρεία μας για τα αυτοκόλλητα, τα σημειωματάρια moleskine, τις ιδιαίτερες συνταγές, το τσάι και πολλά ακόμα. Τώρα, ένα χρόνο σχεδόν αργότερα, που έχουμε πλέον γνωριστεί κάπως καλύτερα, που έχουμε κάνει και λίγη παρέα με τα κορίτσια μας οικογενειακώς και που έχουμε συζητήσει και προσπαθήσει για διάφορες όμορφες συνεργασίες σε κοινά πλάνα, μπορώ να πω πως το αγαπώ αυτό το κορίτσι με τον παριζιάνικο αέρα και πως εκτιμώ πολύ τις προσπάθειες που κάνει τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και μέσα από το blog της, να κρατήσει τη ψυχή και τη ζωή της ανέπαφη, χαρούμενη και με κέφι, κόντρα στη μιζέρια των καιρών.
Με χαρά ανταποκρίθηκα στην πρότασή της να γράψω το παρακάτω κείμενο για τη νέα της στήλη, ένα κείμενο που ξεπήδησε αβίαστα από μέσα μου, σα γάργαρο νερό, και που δεν θα μπορούσε παρά να αφορά τη μητρότητα, τη βασική, δηλαδή, ‘αφορμή’ για τη γνωριμία μας.


Αμήχανα ακόμα, το παίρνεις, βρέφος, στην αγκαλιά σου λίγα μόλις λεπτά αφού το βοήθησες να βγει από το σκοτάδι στο φως, από το αίνιγμα της ενδομήτριας ζωής στο προφανές του κόσμου σου. Προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις το θαύμα, περνάς λεπτά, ώρες και μέρες σε μια θολούρα ευτυχίας, αλλαγών, ακατάστατων ορμονών, ερωτηματικών και αγωνίας. Τα λεπτά, οι ώρες και οι μέρες γίνονται στιγμές, εβδομάδες, μήνες μιας ζωής που αλλάζει και μετουσιώνεται σε κάτι άλλο, κάτι νέο, πρωτόγνωρο και διαφορετικό από οτιδήποτε έχεις ζήσει, φανταστεί, διαβάσει, από οτιδήποτε σου έχουν πει ή περίμενες. Μικρές και μεγάλες χαρές, απογοητεύσεις, συνειδητοποιήσεις, βουτιές στα βαθιά…..και εσύ που αλλάζεις. Και όσο και αν ευτυχείς, παράλληλα φοβάσαι. Σου είπαν ότι τώρα έγινες μαμά. Και έγινες. Το ξέρεις όμως;
Πριν καλά-καλά προλάβεις να απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα το βρέφος γίνεται μωρό, γαντζωμένο πάνω σου, στο στήθος σου, στη μυρωδιά σου, 24/24. Πόσες φορές θα αλλάξεις πια αυτή την πάνα, πόσες ρίζες θα βγάλεις στον καναπέ, την πολυθρόνα και το κρεβάτι θηλάζοντας, πόσες φορές θα σηκωθείς τη νύχτα απλά για να βεβαιωθείς ότι αναπνέει, πόσα 24ωρα θα περάσεις όπου όλα θα είναι εξωφρενικά ίδια και απαράλλαχτα, πόσες κλωτσιές θα δώσεις στην κατάθλιψη που θα σου χτυπήσει ουκ ολίγες φορές την πόρτα, ενώ οι ορμόνες σου προσπαθούν να βρουν και πάλι το δρόμο τους και η χημεία του κορμιού και του εγκεφάλου σου να αποκαταστήσει την ισορροπία της, πόσο θα παλέψεις για την ψυχή και την καρδιά σου, για να γεμίσει μόνο με αποδοχή της όλης κατάστασης; Πότε θα συνειδητοποιήσεις ότι με τη γέννηση του παιδιού σου ξαναγεννήθηκες και εσύ και πως ό,τι μέχρι τώρα ήξερες αποτελεί πια παρελθόν; 
Με την έλευση ενός παιδιού η ιστορία της γυναίκας ξαναγράφεται από την αρχή. Το κορίτσι που είναι πια γυναίκα γίνεται μάνα, όμως η οντότητα της μάνας παίρνει καιρό για να συνειδητοποιηθεί. Η μητρότητα είναι σαν ένα ρούχο που στην αρχή μοιάζει τόσο στενό, σε σημείο να γίνεται ασφυκτικό κάποιες στιγμές. Σιγά-σιγά το ρούχο αρχίζει να φοριέται πιο άνετα, πιο ευχάριστα, πιο συνειδητά, μέχρι που γίνεται ένα με το σώμα. Σιγά-σιγά και με αγώνα.
Η κούραση αποτελεί συχνά μονιμότητα, η μονοτονία απειλεί το νευρικό σου σύστημα…Κι όμως κάπου εκεί, ανάμεσα στα ξενύχτια και τις δυσκολίες, το μωρό αρχίζει να γίνεται ανθρωπάκι που αλληλοεπιδρά, εκφράζεται πιο ξεκάθαρα, σου χαρίζει γελάκια, αστείους ήχους και φωνούλες, σε κοιτά στα μάτια με ένα βλέμμα απόλυτο και αφοπλιστικά καθάριο, ένα βλέμμα ικανό να λιώσει κάθε πάγο, να απαλύνει αμυχές, να πάρει την εξάντληση, τα άγχη από τους ώμους σου, να σβήσει τις μαυρίλες και να φωτίσει τα μελανά σημεία. Επιτέλους, χαραμάδες φωτός! Λες τελικά να άξιζε τον κόπο; 
Σίγουρα τα περισσότερα, αν όχι όλα από αυτά, τολμάς και τα λες μόνο από μέσα σου, μιας και η παραδοχή του ότι η μητρότητα είναι ζόρικη, ειδικά στο ξεκίνημά της, αποτελεί ταμπού και αν δεν αστράφτεις από ευτυχία και χαρά κρατώντας το ροδαλό σου πλασματάκι, για τους πολλούς, σημαίνει μάλλον πως κάτι δεν πάει καλά.Ένα συνονθύλευμα από συναισθήματα, σκαμπανεβάσματα της σκέψης, ανάληψης νέων και τρομακτικών ίσως στην αρχή ευθυνών, αγωνίας και αγάπης, όλα αυτά που εναλλάσσονται και που είναι παράλληλα ένα, ό,τι αποτελεί το νέο σου εγώ, τον καινούριο σου εαυτό, την ολόφρεσκη ταυτότητα της μητέρας που άλλοτε καταβαραθρώνεται και προσωρινά εξοντώνεται και άλλοτε λάμπει από αυτοπεποίθηση, πίστη και εμπιστοσύνη.
Έρχονται και εκείνες οι στιγμές που ακόμα και ο πιο δοτικός και συμμετοχικός σύντροφος και πατέρας του παιδιού σου, αδυνατεί να σε καταλάβει πλήρως. Να μπει στα ρούχα σου, να νιώσει την αγωνία σου, να γίνει μάνα και εκείνος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θέλεις, το ζητάς, μα δεν γίνεται. Αδυνατεί αγαπημένη φίλη γιατί η Μάνα είναι πάντα μόνο Μία και αυτή είσαι Εσύ και μόνο Εσύ. Μη θυμώνεις και μη δηλητηριάζεσαι. Είσαι μια μοναδική ύπαρξη, με όλη την παντοδυναμία που σου χάρισε η Φύση για να δίνεις και να συντηρείς, με κάθε τρόπο, τη ζωή. Οι υπόλοιποι θα είναι συμπαραστάτες, σύντροφοι και συνοδοιπόροι σε ένα ταξίδι που κακά τα ψέματα αυτός που κυρίως θα χαράσσει το δρόμο, θα είσαι Εσύ.
Και ο καιρός περνάει…
Κι έπειτα…σκουπίζεις ένα δάκρυ συγκίνησης, ενώ τέτοιες ή παρόμοιες σκέψεις σε κατακλύζουν και ενώ αναρωτιέσαι πώς και πότε άραγε έφτασες ως εδώ, στρέφεις το βλέμμα σου και βλέπεις το παιδί σου, πια, αυτό που εσύ με πόνο και αγάπη μεγάλωσες και μεγαλώνεις, να τρέχει καθώς οι αχτίδες του ήλιου λαμπυρίζουν στα μαλλιά του, ακούς το γέλιο του, φρέσκο σαν το γάργαρο νερό και συνειδητοποιείς πως το δίχως επιστροφή ταξίδι της μητρότητας στο οποίο πρόσφατα μπήκες είναι Λόγος για να Ζεις. Να ζεις χωρίς να πετάς απολύτως τίποτα, χωρίς να εύχεσαι τα πράγματα να ήταν κάπως αλλιώς. Να ζεις με τη μεταμορφωτική δύναμη της ευγνωμοσύνης, ένα δώρο ζωής προς εσένα από τον μεγαλύτερό σου Δάσκαλο, το παιδί σου που σε έκανε Μάνα, Μητέρα και Μαμά, μια αθέατη συχνά ύπαρξη, αλλά μια αναμφισβήτητη ηρωίδα ανάμεσά μας.
Πάρε τον εαυτό σου μια μεγάλη αγκαλιά και προχώρα μπροστά - Αρκείς και Μπορείς! 


Δανάη, σε ευχαριστώ πολύ για αυτό σου το μοίρασμα!
Περισσότερα για την Δανάη, μπορείτε να βρείτε στο blog της, και στην σελίδα της στο facebook!


Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM

Νοεμβρίου 02, 2015 2 σχόλια

Σήμερα, στο Φίλων γράμματα, η γλυκιά φίλη Καρολίν, μια δραστήρια εργαζόμενη μητέρα τριών υπέροχων αγοριών, μοιράζεται μαζί μας μια πολύ νόστιμη συνταγή: Τάρτα γλυκιάς κολοκύθας!! 
Δεν ξέρω για σας, εγώ πάντως θα την τιμήσω στο Halloween πάρτι που ετοιμάζω!


ΓΛΥΚΙΑ ΤΑΡΤΑ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ

Τη Ζωή την γνώρισα πριν λίγους μήνες σ’ένα σεμινάριο όπου προφανώς οδηγηθήκαμε κι οι δυο, από την αγάπη μας για τη μητρότητα, το παιδί, την μητέρα, την αγάπη και όλα τα όμορφα που αυτό περιλαμβάνει. Αισθήματα και αξίες που μεταφέρει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο στο μπλογκ της που πλέον παρακολουθώ ανελλιπώς.  Λατρεύω την απλότητα, τη γεμάτη ουσία στα άρθρα της, τη θετικότητα, τη γλυκύτητα, τις όμορφες φωτογραφίες και τη μηνιαία λίστα! Αυτός ο μήνας, μάλιστα, είναι ο πρώτος όπου είπα να την ξεκινήσω κι εγώ. Ειδικά οι πρώτες ώρες, οι πρώτες μέρες ήταν σαν…”μαγικές". Πολλά απ'όσα είχα βάλει στη λίστα μου γίνονταν απλά κι αβίαστα. Αυτή η όμορφη διαδικασία συνεχίζεται, και νιώθω πολύ ωραία. Με τον καιρό, ανακαλύψαμε πως υπήρχαν κι άλλα κοινά μεταξύ μας. Ένα απ’αυτά είναι η αγάπη μας για το πλέξιμο. Έτσι λοιπόν, η Ζωή ήρθε να μεγαλώσει την ωραία μας παρέα στις τακτικές συναντήσεις μας γύρω από κουβάρια, βελόνες, τσάι και λιχουδιές! Ε ναι, τα τελευταία δίνουν άλλη χάρη στην όλη κατάσταση, η αλήθεια είναι. Πριν λίγες μέρες λοιπόν, "εγκαινιάσαμε" την νέα αυτή σεζόν και το σπίτι πλημμύρισε από χαρά, θετικές δονήσεις, χαμόγελα, αγκαλιές, παλιά και νέα πρότζεκτς. Εκεί κοντά, είχαμε για συντροφιά το τσάι μας, σπιτικά μπισκοτάκια, σοκολατάκια και την αγαπημένη μου τάρτα αυτής της εποχής: γλυκιά τάρτα κολοκύθας. Η συνταγή μπορεί να φανεί λίγο “ πελαλίδικη", αλλά η γεύση της σε αποζημιώνει.

ΥΛΙΚΑ
Για την ζύμη:
  • 150 γρ. αλεύρι
  • 100 γρ. κρύο βούτυρο σε κομματάκια
  • 2 κουταλάκια καστανή ζάχαρη
  • 4 κουταλιές νερό κρύο
  • 1 κρόκος ελαφρά χτυπημένος
  • 1 κουταλιά γάλα


Για τη γέμιση:
  • 2 αυγά ελαφρά χτυπημένα
  • 185 γρ. καστανή ζάχαρη (ή μαύρη μαλακή)
  • 500 γρ. κολοκύθα βρασμένη, λιωμένη και κρύα
  • 80 ml κρέμα γάλακτος
  • 1 κουταλάκι κανέλα σε σκόνη
  • ½ κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο
  • ½ κουταλάκι τζίντζερ σε σκόνη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ζεσταίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Κοσκινίζουμε το αλεύρι. Προσθέτουμε το βούτυρο και δουλεύουμε μέχρι να ενσωματωθεί καλά στο αλεύρι. Προσθέτουμε τη ζάχαρη και σχεδόν όλα τα υγρά. Ζυμώνουμε μέχρι ν'αποκτήσουμε μια ομοιόμορφη ζύμη, προσθέτοντας ΑΝ χρειαστεί λίγο νερό. Τυλίγουμε τη ζύμη με μεμβράνη και την αφήνουμε λίγο να ξεκουραστεί.
'Υστερα σε ένα ταψί για τάρτα (περίπου 24εκ) απλώνουμε τη ζύμη ανάμεσα σε δύο λαδόκολλες. Ρίχνουμε μερικά φασόλια στη λαδόκολλα που σκεπάζει τη ζύμη και ψήνουμε για 10'. Αφαιρούμε τα φασόλια και τη λαδόκολλα και συνεχίζουμε το ψήσιμο περίπου 5', ή μέχρι να ροδίσει ελαφρώς η ζύμη μας. Κατ'όπιν, την αφήνουμε να κρυώσει εκτός φούρνου.
Σ'ένα μεγάλο μπολ, χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη. Προσθέτουμε την κολοκύθα, την κρέμα και τα μπαχαρικά κι ανακατεύουμε καλά. Περιχύνουμε τη ζύμη μ'αυτό το μείγμα και το ψήνουμε περίπου 40' μέχρι να 'σφίξει' η γέμιση.

Την αφήνουμε να κρυώσει….και καλή σας απόλαυση!

Καρολίν! Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για την πεντανόστιμη συνταγή που μοιράστηκες μαζί μας!! 
Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM
Οκτωβρίου 26, 2015 2 σχόλια
Παλιότερες αναρτήσεις

About me

About me
Είμαι η Ζωή ή αλλιώς Mama Petounia. Ζω στην Αθήνα παρέα με τον άντρα μου, την κόρη μας και το μικρό σκυλί μας. Είμαι ηθοποιός και μεταξύ άλλων δίνω την φωνή μου σε cartoons και προσπαθώ να ανακαλύψω τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής και να τις μοιραστώ μαζί σας! Μου αρέσουν τα ταξίδια, η φωτογραφία και οι χαρούμενοι άνθρωποι! Καλώς ήρθατε στο blog μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Ας συνδεθούμε

Δημοφιλείς αναρτήσεις

  • 10+1 Ιδέες για χειροποίητα δώρα Χριστουγέννων
      Φέτος στις γιορτές, νιώθω περισσότερο από ποτέ τη διάθεση να κάνω χειροποίητα δώρα στους αγαπημένους μου. Όλη αυτή η απομόνωση των ημερών,...
  • Η συνταγή της εβδομάδας: Υπέροχα μελομακάρονα χωρίς ζάχαρη και γλουτένη
    Απαραίτητο στοιχείο στο γευστικό σκηνικό των γιορτών, είναι φυσικά τα γλυκά. Από παιδί περίμενα αυτές τις μέρες για να γευτώ όλα τα νόστιμα ...
  • Λίστα Δεκεμβρίου 2020
      Ήρθε κι ο Δεκέμβρης! Ο μήνας των Χριστουγέννων και των γιορτών, ο μήνας των μαζώξεων, των δώρων και της αγάπης. Και παρόλο που φέτος θα εί...

Αναζήτηση σε αυτό το ιστολόγιο

Ετικέτες

365 ΜΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΨΩΝΙΑ HYGGE MAMA PETOUNIA AND FRIENDS ΑΓΑΠΗ ΒΙΒΛΙΑ ΒΟΛΤΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΕΘΙΣΜΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΕΡΩΤΑΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΖΩΗ Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΘΕΑΤΡΟ ΙΔΕΕΣ ΛΙΣΤΕΣ ΜΙΚΡΗ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΠΑΡΙΣΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΑΞΙΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αρχειοθήκη Ιστολογίου

  • ▼  2025 (24)
    • ▼  Ιουνίου (2)
      • Ταξίδι στη Ρώμη
      • Λίστα Ιουνίου
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (2)
    • ►  Μαρτίου (4)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2024 (21)
    • ►  Δεκεμβρίου (2)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Μαΐου (1)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2023 (32)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (4)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (5)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2022 (35)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (4)
    • ►  Σεπτεμβρίου (3)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (7)
    • ►  Φεβρουαρίου (3)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2021 (64)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (5)
    • ►  Οκτωβρίου (9)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (5)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (3)
    • ►  Φεβρουαρίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2020 (76)
    • ►  Δεκεμβρίου (7)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (5)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (8)
  • ►  2019 (70)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (6)
    • ►  Οκτωβρίου (8)
    • ►  Σεπτεμβρίου (7)
    • ►  Αυγούστου (8)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (6)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (8)
    • ►  Φεβρουαρίου (11)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2018 (91)
    • ►  Δεκεμβρίου (6)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (14)
    • ►  Σεπτεμβρίου (12)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (3)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (4)
    • ►  Μαρτίου (13)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2017 (104)
    • ►  Δεκεμβρίου (3)
    • ►  Νοεμβρίου (7)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (6)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (10)
    • ►  Απριλίου (11)
    • ►  Μαρτίου (14)
    • ►  Φεβρουαρίου (12)
    • ►  Ιανουαρίου (13)
  • ►  2016 (86)
    • ►  Δεκεμβρίου (14)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (6)
    • ►  Ιουλίου (12)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (11)
  • ►  2015 (138)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (14)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (6)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (16)
    • ►  Μαρτίου (6)
    • ►  Φεβρουαρίου (20)
    • ►  Ιανουαρίου (17)
  • ►  2014 (160)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (15)
    • ►  Ιουλίου (13)
    • ►  Ιουνίου (15)
    • ►  Μαΐου (15)
    • ►  Απριλίου (21)
    • ►  Μαρτίου (23)
    • ►  Φεβρουαρίου (10)
  • ►  2013 (3)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαρτίου (2)
  • ►  2012 (4)
    • ►  Αυγούστου (4)

Created with by ThemeXpose