facebook instagram
COPYRIGHT Όλα τα κείμενα και οι εικόνες είναι πνευματική ιδιοκτησία του Mama Petounia.. Από το Blogger.
  • Αρχική
  • About me
  • Νιώθω
    • Σκέψεις
    • Λίστες
    • Έμπνευση
    • Μικρές χαρές
  • Ζω
    • Από το κινητό
    • Home Schooling
    • Ταξίδια
    • Βόλτες
  • Προτείνω
    • Γεύσεις
    • Βιβλία
    • Θέατρο
    • Ομορφιά
    • 5things
  • Συνεργασίες
  • Επικοινωνία

Mama Petounia


Σήμερα στο Φίλων γράμματα, η φίλη μου Μαρία μαμά δυο αγοριών, μας δίνει μια συνταγή για ένα πολύ νόστιμο γλυκό ψωμί με βρώμη, μέλι και μπανάνα!!!



Με τη Ζωή γνωριστήκαμε πριν από 4 περίπου χρόνια σε μαθήματα φυσικού τοκετού που παρακολουθούσαμε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μας. Τα μικρά μας πλασματάκια στάθηκαν η αφορμή να γνωριστούμε, να έρθουμε κοντά και να καταλήξουμε να γίνουμε φίλες! Το blog αυτό το παρακολουθώ από το πρώτο post και κάθε μέρα μου δίνει χαρά και έμπνευση και πάνω από όλα θετική ενέργεια. Χαίρομαι να βλέπω την εξέλιξή του και με μεγάλη χαρά δέχτηκα την πρόσκληση της Ζωής να συνεισφέρω και εγώ σε αυτό με μια συνταγή! Μιας και είμαι λάτρης των γλυκών αλλά παράλληλα προσπαθώ όσο μπορώ (όχι ότι τα καταφέρνω και πολύ καλά) να επιλέγω τις πιο υγιεινές εκδοχές τους ειδικά τώρα που έχω παιδιά, θα μοιραστώ μαζί σας μια συνταγή εύκολη και υγιεινή για γλυκό ψωμί με βρώμη, μέλι και μπανάνα. Μπορεί κανείς να το φάει για πρωινό ή να το πάρει  μαζί του για σνακ (βολικό και για το σχολείο). Είναι πολύ χορταστικό και δίνει ενέργεια που ειδικά εμείς οι μαμάδες τη χρειαζόμαστε...για τα παιδιά δεν το συζητώ γιατί την έχουν ούτως ή άλλως!

Γλυκό ψωμί με βρώμη, μέλι και μπανάνα
Για 12 φέτες 
Ενεργός χρόνος: 15 λεπτά
Συνολικός χρόνος: 1 ώρα και 45 λεπτά (συμπεριλαμβάνει και το χρόνο κρυώματος).
ΥΛΙΚΑ
1 φλ. βρώμη συν 2 κ.σ. χωρισμένα
1 ¾ φλ. αλεύρι ολικής αλέσεως
½ φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 ¼ κ.γλ. baking powder
¼ κ.γλ. μαγειρική σόδα
1 ¼ κ.γλ. αλάτι 
240 γραμμάρια (σχεδόν 1 φλ.) γιαούρτι χαμηλών λιπαρών
1 μεγάλο αυγό 
2 μεγάλες ώριμες μπανάνες, λιωμένες 
¼ φλ ελαιόλαδο
¼ φλ μέλι
¾ φλ γάλα χαμηλών λιπαρών
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
1. Βάλτε τη σχάρα του φούρνου στη μεσαία θέση. Προθερμάνετε στους 190 βαθμούς. Λαδώστε μια μακρόστενη φόρμα  για κέικ (23-13 εκατοστά). Πασπαλίστε με 1 κουταλιά βρώμης τη φόρμα, προσέχοντας να πάει η βρώμη και στα πλάγια της φόρμας.
2. Ανακατέψτε καλά τα αλεύρια, τη μαγειρική σόδα, το baking powder και το αλάτι σε ένα μεγάλο μπολ. 
3. Χρησιμοποιώντας ένα πιρούνι, αναμίξετε καλά σε ένα μεσαίο μπολ το 1 φλ βρώμης, το γιαούρτι, το αυγό, τις μπανάνες, το λάδι και το μέλι. Προσθέστε το γάλα.
4. Προσεχτικά ανακατέψτε το μίγμα του γιαουρτιού μέσα στα στερεά υλικά,  μην τα ανακατέψετε πολύ γιατί θα σκληρύνει το ψωμί. Αμέσως βάλτε τη ζύμη μέσα στο ταψί και πασπαλίστε την με την υπόλοιπη 1 κουταλιά βρώμης. 
5. Ψήστε το ψωμί για 40-50 λεπτά. Αφήστε να κρυώσει εκτός φούρνου για 15 λεπτά, βγάλτε το από τη φόρμα με ένα μαχαίρι και αφήστε άλλα 45 λεπτά να κρυώσει εντελώς.   

Μαράκι, σ’ευχαριστώ πολύ! 
Καλή σας απόλαυση.
Σας φιλώ
FACEBOOK  

INSTAGRAM
Ιανουαρίου 10, 2016 No σχόλια

Δευτέρα σήμερα, και στο “Φίλων γράμματα”, η φίλη Μαριάνθη η γλυκιά μαμά δυο αγοριών,  με αφορμή το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της γύρω από το μερίδιο μας στην καταγραφή της νεότερης ιστορίας.



Μα μόνο η Ιστορία αλλιώς σου μίλησε…


Με πολύ χαρά δέχθηκα την πρόσκληση της Ζωής να γράψω σ’ αυτή την απολαυστική γωνιά του διαδικτύου. Με τη Ζωή γνωριστήκαμε σε παιδικό πάρτυ της αγαπημένης μας κοινής φίλης που στάθηκε η αφορμή για να γνωρίσω το blog αυτό και στη συνέχεια και τη Ζωή. Θυμάμαι ακόμη τις πρώτες μου εντυπώσεις, εκείνο το βράδυ, που αφού κοιμήθηκαν τα παιδιά διάβασα ένα σωρό post της. Από τότε και μέχρι σήμερα αυτό το blog είναι μια γωνιά που μου θυμίζει την ομορφιά, την απολαυστική και χαρούμενη πλευρά της ζωής και συνεχίζει να με εμπνέει ώστε να μεγαλώνω τη διάρκεια τέτοιων στιγμών στη ζωή μου.
Σκεφτόμουν τι αξίζει να μοιραστώ με την παρέα αυτή. Μια αγαπημένη συνταγή, μια πρόταση για εκδρομή ή βόλτα σε ένα από τα αγαπημένα μας πάρκα που συνηθίζουμε να πηγαίνουμε με τα παιδιά, στιγμές μου από τη μαμαδοζωή που με έχουν συγκινήσει, ένα βιβλίο που διάβασα και μου άρεσε πολύ κλπ.κλπ.κλπ. τελικά ξύπνησα σήμερα με μια σκέψη που θα ήθελα να μοιραστώ.
Είναι η Δευτέρα μετά από όσα έγιναν την Παρασκευή το βράδυ στο Παρίσι. Σε αυτή την μεγάλη, φωτεινή, πολυπολιτισμική πόλη που δεν μπορείς να χορτάσεις. Παγωμένη, παρακολούθησα άρθρα και σχολιασμούς γύρω από τα γεγονότα αυτά στο διαδίκτυο. Αυτοί που δήλωναν συμπαράσταση, γράφοντας ή αλλάζοντας την εικόνα του προφίλ τους στο facebook, αυτοί που μας θύμιζαν ότι δεν δίνουμε την ίδια σημασία στις άλλες ψυχές που δεν ανήκουν στη δική μας «γειτονιά», αυτοί που θύμωναν με όσους τους το θύμιζαν αυτό, αυτοί που παρά τη συμπόνια και τη συμπαράσταση που έδειχναν με την εικόνα του προφίλ τους, το ίδιο βράδυ φωτογραφίζονταν τρισευτυχισμένοι, χαμογελώντας σε μια selfie, μέσα σε ένα νυχτερινό μαγαζί. Τι είναι όλο αυτό; Τι σημαίνει άραγε; 
Αυτό που συζητάμε είναι η πραγματικότητά μας, είναι η ιστορία που φτιάχνουμε καθημερινά, είναι η ιστορία που μαθαίνουμε, είναι η ιστορία που ζούμε. Γιατί άραγε δεν μαθαίνουμε ιστορία στο σχολείο; Γιατί δεν μαθαίνουμε την ιστορία μας και την ιστορία του κόσμου που ζούμε, μέσα από την ιστορία των ιστορικών; 
Θυμήθηκα πώς πριν υπάρξει γραφή και καταγραφή της ιστορίας, αυτή υπήρχε μέσα από την εξιστόρηση, τα παραμύθια και τους μύθους. Ζούσε, χτυπούσε η καρδιά της και αναδιαμορφωνόταν συνεχώς μέσα από την εξιστόρηση των διαφορετικών ανθρώπων.
Έτσι και σήμερα. Μέσα από το facebook, το twitter, τις κουβέντες με τους φίλους μας δημιουργούμε την ιστορία μας, την ιστορία που μαθαίνουμε, την ιστορία που λέμε στα παιδιά μας. Την ιστορία που πιστεύουμε. Τι σημασία έχει άραγε τι θα γράψουν τα βιβλία; Πότε έχουμε ασχοληθεί στην ενήλικη και υπεύθυνη ζωή μας να διαβάσουμε την ιστορία των βιβλίων; Να μάθουμε να καταλαβαίνουμε τη σημερινή ιστορία μέσα από την ιστορία που με επιστημονική μεθοδολογία έχει καταγραφεί; 
Είναι εύκολο να μιλάμε, δικτυακά ή πρόσωπο με πρόσωπο. Και καμιά φορά να πετάμε αδιακρίτως το θυμό μας ή τις μη επεξεργασμένες σκέψεις μας στις διαδικτυακές παρέες μας. Συνειδητοποιούμε άραγε πώς με αυτή την εξιστόρηση μας συμμετέχουμε στη δημιουργία της δημόσιας ιστορίας; Αναλογιζόμαστε αυτή την ευθύνη πριν κοινοποιήσουμε την είδηση ή την άποψη που μας εντυπωσίασε και μας τύφλωσε την ίδια στιγμή;

Μ’αυτά και μ’αυτά… θα πάω σε ένα βιβλιοπωλείο να διαλέξω ένα ιστορικό βιβλίο, που θα με βοηθήσει να σκέφτομαι πιο «ιστορικά».

Μαριάνθη μου, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και γι’αυτό σου το μοίρασμα.


Σας φιλώ

FACEBOOK  

INSTAGRAM
Νοεμβρίου 23, 2015 No σχόλια

Σήμερα στη στήλη Φίλων γράμματα, η γλυκιά Μαρία, μητέρα δυο αγοριών, από το blog Maria’s Lil’ Men, μοιράζεται μαζί μας την αγαπημένη της συνταγή για μια σούπα βελουτέ με μανιτάρια!  





Σούπα βελουτέ με μανιτάρια, μπρόκολο και λαχανικά!

Η διαδικτυακή μου γνωριμία  με τη Ζωή έγινε πριν 2 χρόνια περίπου όταν άρχισα να διαβάζω το μπλογκ της… Δυστυχώς δεν είχαμε μέχρι σήμερα την ευκαιρία για μία διά ζώσης συνάντηση, αλλά ελπίζω να γίνει κι αυτό! Πριν μέρες, μου πρότεινε να συμμετέχω στη νέα στήλη του μπλογκ της, με τίτλο «Φίλων γράμματα» και φυσικά δέχτηκα με χαρά! Το γράμμα μου λοιπόν, είναι μια συνταγή για χορταφάγους κι όχι μόνο… Μια αγαπημένη μου συνταγή για σουπίτσα βελουτέ, ότι πρέπει για τις κρύες μέρες του χειμώνα! Τη δοκίμασα πρώτη φορά, πριν μερικά χρόνια στο σπίτι μιας κολλητής μου κι ενθουσιάστηκα! Έκτοτε, την μαγειρεύω πολύ συχνά στο σπίτι μας κι έχει γίνει αγαπημένη όλων! Ελπίζω να γίνει και δική σας… Είναι απλή στην εκτέλεση και γρήγορη! Θρεπτική και αναζωογονητική χάρη στο συνδυασμό υλικών που περιέχει!  Με υπέροχη γεύση και βελούδινη υφή! 

Υλικά για 4 άτομα
10-12 μανιτάρια (λευκά)
1 μέτριο μπρόκολο
2 μεγάλες πατάτες 
2 μεγάλα καρότα
1 -2 σκελίδες σκόρδο
1 μεγάλο κρεμμύδι
½ ποτήρι λευκό κρασί
1 λίτρο ζωμό λαχανικών
½ φλιτζάνι ελαιόλαδο
Αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση
  • Χωρίζουμε το μπρόκολο σε φουντίτσες και το αφήνουμε σε μία λεκάνη για 10 λεπτά με νερό και ξύδι.
  • Πλένουμε και κόβουμε σε μέτρια κομμάτια τις πατάτες και το καρότα.
  • Ξεφλουδίζουμε το εξωτερικό από τα μανιτάρια και τα κόβουμε σε ροδέλες.
  • Σε αντικολλητική κατσαρόλα ρίχνουμε το μισό  ελαιόλαδο και  σοτάρουμε τα μανιτάρια.
  • Προσθέτουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο για να σοταριστούν κι αυτά. 
  • Σβήνουμε με το κρασί κι όταν εξατμιστεί το αλκοόλ προσθέτουμε μέσα το ζωμό κότας, τις πατάτες και τα καρότα.
  • Αλατοπιπερώνουμε και αφήνουμε τη σούπα να σιγοβράσει μέχρι να αρχίσουν να μαλακώνουν οι πατάτες και τα καρότα.
  • Μετά από λίγο, προσθέτουμε στο μείγμα μας το μπρόκολο, επειδή δεν θέλουμε να παραβράσει και να χάσει τη θρεπτική του αξία.
  • Συνεχίζουμε το βράσιμο για λίγα λεπτά ακόμα, έως ότου μαλακώσει και το μπρόκολο.
  • Αποσύρουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε το υπόλοιπο ελαιόλαδο και περνάμε τη σούπα από το μπλέντερ. 
  • Αν χρειαστεί προσθέτουμε κι άλλο αλάτι και ίσως λίγο βραστό νερό αν τη θέλουμε πιο αραιή.
  • Σερβίρουμε με φρέσκο πιπέρι και τριμμένη γραβιέρα (πικάντικη κατά προτίμηση)
  • Προαιρετικά γαρνίρουμε με κρέμα γάλακτος ή μια κουταλιά στραγγιστό γιαούρτι.
Εγώ συνόδευσα τη σούπα μας, με καψαλισμένες  μπρουσκέτες ντομάτας και βασιλικού, αρωματισμένες με σκόρδο!

Καλή σας απόλαυση!

Μαρία μου, σε ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμα σου! Ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία κάποια στιγμή να τα πούμε κι από κοντά! 
Περισσότερα για την Μαρία μπορείτε να βρείτε στο blog της, αλλά και στην σελίδα της στο facebook

Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM
Νοεμβρίου 16, 2015 8 σχόλια

Σήμερα στο Φίλων γράμματα, η γλυκιά Δανάη από το blog a spoonful of inspiration, μας μιλάει για την μητρότητα και για όλα όσα φέρνει στη ζωή μας!


Μάνα, Μητέρα, Μαμά. Εσύ, εγώ, εκείνη, η ηρωίδα της διπλανής πόρτας.

Περπατούσα αμέριμνη όταν ένα αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα μου, άνοιξε το παράθυρο και εμφανίστηκαν δύο γελαστές γυναικείες αλλά και κοριτσίστικες μαζί φάτσες! Με ρώτησαν πώς θα βρουν τον τάδε δρόμο και μόλις διαπιστώσαμε ότι πηγαίνουμε στο ίδιο σημείο, μπήκα απλά στο αυτοκίνητο, σα να τις ήξερα από πάντα, και ξεκινήσαμε. Ήταν η Mama Petounia, η Ζωή, με το καπέλο της και τη φίλη της την Ευσταθία. Γνωριστήκαμε λοιπόν με αφορμή τα Σεμινάρια Βοηθών Μητρότητας που παρακολουθήσαμε και οι 2. Πολύ γρήγορα καταλάβαμε και συνομολογήσαμε τη λατρεία μας για τα αυτοκόλλητα, τα σημειωματάρια moleskine, τις ιδιαίτερες συνταγές, το τσάι και πολλά ακόμα. Τώρα, ένα χρόνο σχεδόν αργότερα, που έχουμε πλέον γνωριστεί κάπως καλύτερα, που έχουμε κάνει και λίγη παρέα με τα κορίτσια μας οικογενειακώς και που έχουμε συζητήσει και προσπαθήσει για διάφορες όμορφες συνεργασίες σε κοινά πλάνα, μπορώ να πω πως το αγαπώ αυτό το κορίτσι με τον παριζιάνικο αέρα και πως εκτιμώ πολύ τις προσπάθειες που κάνει τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και μέσα από το blog της, να κρατήσει τη ψυχή και τη ζωή της ανέπαφη, χαρούμενη και με κέφι, κόντρα στη μιζέρια των καιρών.
Με χαρά ανταποκρίθηκα στην πρότασή της να γράψω το παρακάτω κείμενο για τη νέα της στήλη, ένα κείμενο που ξεπήδησε αβίαστα από μέσα μου, σα γάργαρο νερό, και που δεν θα μπορούσε παρά να αφορά τη μητρότητα, τη βασική, δηλαδή, ‘αφορμή’ για τη γνωριμία μας.


Αμήχανα ακόμα, το παίρνεις, βρέφος, στην αγκαλιά σου λίγα μόλις λεπτά αφού το βοήθησες να βγει από το σκοτάδι στο φως, από το αίνιγμα της ενδομήτριας ζωής στο προφανές του κόσμου σου. Προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις το θαύμα, περνάς λεπτά, ώρες και μέρες σε μια θολούρα ευτυχίας, αλλαγών, ακατάστατων ορμονών, ερωτηματικών και αγωνίας. Τα λεπτά, οι ώρες και οι μέρες γίνονται στιγμές, εβδομάδες, μήνες μιας ζωής που αλλάζει και μετουσιώνεται σε κάτι άλλο, κάτι νέο, πρωτόγνωρο και διαφορετικό από οτιδήποτε έχεις ζήσει, φανταστεί, διαβάσει, από οτιδήποτε σου έχουν πει ή περίμενες. Μικρές και μεγάλες χαρές, απογοητεύσεις, συνειδητοποιήσεις, βουτιές στα βαθιά…..και εσύ που αλλάζεις. Και όσο και αν ευτυχείς, παράλληλα φοβάσαι. Σου είπαν ότι τώρα έγινες μαμά. Και έγινες. Το ξέρεις όμως;
Πριν καλά-καλά προλάβεις να απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα το βρέφος γίνεται μωρό, γαντζωμένο πάνω σου, στο στήθος σου, στη μυρωδιά σου, 24/24. Πόσες φορές θα αλλάξεις πια αυτή την πάνα, πόσες ρίζες θα βγάλεις στον καναπέ, την πολυθρόνα και το κρεβάτι θηλάζοντας, πόσες φορές θα σηκωθείς τη νύχτα απλά για να βεβαιωθείς ότι αναπνέει, πόσα 24ωρα θα περάσεις όπου όλα θα είναι εξωφρενικά ίδια και απαράλλαχτα, πόσες κλωτσιές θα δώσεις στην κατάθλιψη που θα σου χτυπήσει ουκ ολίγες φορές την πόρτα, ενώ οι ορμόνες σου προσπαθούν να βρουν και πάλι το δρόμο τους και η χημεία του κορμιού και του εγκεφάλου σου να αποκαταστήσει την ισορροπία της, πόσο θα παλέψεις για την ψυχή και την καρδιά σου, για να γεμίσει μόνο με αποδοχή της όλης κατάστασης; Πότε θα συνειδητοποιήσεις ότι με τη γέννηση του παιδιού σου ξαναγεννήθηκες και εσύ και πως ό,τι μέχρι τώρα ήξερες αποτελεί πια παρελθόν; 
Με την έλευση ενός παιδιού η ιστορία της γυναίκας ξαναγράφεται από την αρχή. Το κορίτσι που είναι πια γυναίκα γίνεται μάνα, όμως η οντότητα της μάνας παίρνει καιρό για να συνειδητοποιηθεί. Η μητρότητα είναι σαν ένα ρούχο που στην αρχή μοιάζει τόσο στενό, σε σημείο να γίνεται ασφυκτικό κάποιες στιγμές. Σιγά-σιγά το ρούχο αρχίζει να φοριέται πιο άνετα, πιο ευχάριστα, πιο συνειδητά, μέχρι που γίνεται ένα με το σώμα. Σιγά-σιγά και με αγώνα.
Η κούραση αποτελεί συχνά μονιμότητα, η μονοτονία απειλεί το νευρικό σου σύστημα…Κι όμως κάπου εκεί, ανάμεσα στα ξενύχτια και τις δυσκολίες, το μωρό αρχίζει να γίνεται ανθρωπάκι που αλληλοεπιδρά, εκφράζεται πιο ξεκάθαρα, σου χαρίζει γελάκια, αστείους ήχους και φωνούλες, σε κοιτά στα μάτια με ένα βλέμμα απόλυτο και αφοπλιστικά καθάριο, ένα βλέμμα ικανό να λιώσει κάθε πάγο, να απαλύνει αμυχές, να πάρει την εξάντληση, τα άγχη από τους ώμους σου, να σβήσει τις μαυρίλες και να φωτίσει τα μελανά σημεία. Επιτέλους, χαραμάδες φωτός! Λες τελικά να άξιζε τον κόπο; 
Σίγουρα τα περισσότερα, αν όχι όλα από αυτά, τολμάς και τα λες μόνο από μέσα σου, μιας και η παραδοχή του ότι η μητρότητα είναι ζόρικη, ειδικά στο ξεκίνημά της, αποτελεί ταμπού και αν δεν αστράφτεις από ευτυχία και χαρά κρατώντας το ροδαλό σου πλασματάκι, για τους πολλούς, σημαίνει μάλλον πως κάτι δεν πάει καλά.Ένα συνονθύλευμα από συναισθήματα, σκαμπανεβάσματα της σκέψης, ανάληψης νέων και τρομακτικών ίσως στην αρχή ευθυνών, αγωνίας και αγάπης, όλα αυτά που εναλλάσσονται και που είναι παράλληλα ένα, ό,τι αποτελεί το νέο σου εγώ, τον καινούριο σου εαυτό, την ολόφρεσκη ταυτότητα της μητέρας που άλλοτε καταβαραθρώνεται και προσωρινά εξοντώνεται και άλλοτε λάμπει από αυτοπεποίθηση, πίστη και εμπιστοσύνη.
Έρχονται και εκείνες οι στιγμές που ακόμα και ο πιο δοτικός και συμμετοχικός σύντροφος και πατέρας του παιδιού σου, αδυνατεί να σε καταλάβει πλήρως. Να μπει στα ρούχα σου, να νιώσει την αγωνία σου, να γίνει μάνα και εκείνος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θέλεις, το ζητάς, μα δεν γίνεται. Αδυνατεί αγαπημένη φίλη γιατί η Μάνα είναι πάντα μόνο Μία και αυτή είσαι Εσύ και μόνο Εσύ. Μη θυμώνεις και μη δηλητηριάζεσαι. Είσαι μια μοναδική ύπαρξη, με όλη την παντοδυναμία που σου χάρισε η Φύση για να δίνεις και να συντηρείς, με κάθε τρόπο, τη ζωή. Οι υπόλοιποι θα είναι συμπαραστάτες, σύντροφοι και συνοδοιπόροι σε ένα ταξίδι που κακά τα ψέματα αυτός που κυρίως θα χαράσσει το δρόμο, θα είσαι Εσύ.
Και ο καιρός περνάει…
Κι έπειτα…σκουπίζεις ένα δάκρυ συγκίνησης, ενώ τέτοιες ή παρόμοιες σκέψεις σε κατακλύζουν και ενώ αναρωτιέσαι πώς και πότε άραγε έφτασες ως εδώ, στρέφεις το βλέμμα σου και βλέπεις το παιδί σου, πια, αυτό που εσύ με πόνο και αγάπη μεγάλωσες και μεγαλώνεις, να τρέχει καθώς οι αχτίδες του ήλιου λαμπυρίζουν στα μαλλιά του, ακούς το γέλιο του, φρέσκο σαν το γάργαρο νερό και συνειδητοποιείς πως το δίχως επιστροφή ταξίδι της μητρότητας στο οποίο πρόσφατα μπήκες είναι Λόγος για να Ζεις. Να ζεις χωρίς να πετάς απολύτως τίποτα, χωρίς να εύχεσαι τα πράγματα να ήταν κάπως αλλιώς. Να ζεις με τη μεταμορφωτική δύναμη της ευγνωμοσύνης, ένα δώρο ζωής προς εσένα από τον μεγαλύτερό σου Δάσκαλο, το παιδί σου που σε έκανε Μάνα, Μητέρα και Μαμά, μια αθέατη συχνά ύπαρξη, αλλά μια αναμφισβήτητη ηρωίδα ανάμεσά μας.
Πάρε τον εαυτό σου μια μεγάλη αγκαλιά και προχώρα μπροστά - Αρκείς και Μπορείς! 


Δανάη, σε ευχαριστώ πολύ για αυτό σου το μοίρασμα!
Περισσότερα για την Δανάη, μπορείτε να βρείτε στο blog της, και στην σελίδα της στο facebook!


Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM

Νοεμβρίου 02, 2015 2 σχόλια

Σήμερα, στο Φίλων γράμματα, η γλυκιά φίλη Καρολίν, μια δραστήρια εργαζόμενη μητέρα τριών υπέροχων αγοριών, μοιράζεται μαζί μας μια πολύ νόστιμη συνταγή: Τάρτα γλυκιάς κολοκύθας!! 
Δεν ξέρω για σας, εγώ πάντως θα την τιμήσω στο Halloween πάρτι που ετοιμάζω!


ΓΛΥΚΙΑ ΤΑΡΤΑ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ

Τη Ζωή την γνώρισα πριν λίγους μήνες σ’ένα σεμινάριο όπου προφανώς οδηγηθήκαμε κι οι δυο, από την αγάπη μας για τη μητρότητα, το παιδί, την μητέρα, την αγάπη και όλα τα όμορφα που αυτό περιλαμβάνει. Αισθήματα και αξίες που μεταφέρει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο στο μπλογκ της που πλέον παρακολουθώ ανελλιπώς.  Λατρεύω την απλότητα, τη γεμάτη ουσία στα άρθρα της, τη θετικότητα, τη γλυκύτητα, τις όμορφες φωτογραφίες και τη μηνιαία λίστα! Αυτός ο μήνας, μάλιστα, είναι ο πρώτος όπου είπα να την ξεκινήσω κι εγώ. Ειδικά οι πρώτες ώρες, οι πρώτες μέρες ήταν σαν…”μαγικές". Πολλά απ'όσα είχα βάλει στη λίστα μου γίνονταν απλά κι αβίαστα. Αυτή η όμορφη διαδικασία συνεχίζεται, και νιώθω πολύ ωραία. Με τον καιρό, ανακαλύψαμε πως υπήρχαν κι άλλα κοινά μεταξύ μας. Ένα απ’αυτά είναι η αγάπη μας για το πλέξιμο. Έτσι λοιπόν, η Ζωή ήρθε να μεγαλώσει την ωραία μας παρέα στις τακτικές συναντήσεις μας γύρω από κουβάρια, βελόνες, τσάι και λιχουδιές! Ε ναι, τα τελευταία δίνουν άλλη χάρη στην όλη κατάσταση, η αλήθεια είναι. Πριν λίγες μέρες λοιπόν, "εγκαινιάσαμε" την νέα αυτή σεζόν και το σπίτι πλημμύρισε από χαρά, θετικές δονήσεις, χαμόγελα, αγκαλιές, παλιά και νέα πρότζεκτς. Εκεί κοντά, είχαμε για συντροφιά το τσάι μας, σπιτικά μπισκοτάκια, σοκολατάκια και την αγαπημένη μου τάρτα αυτής της εποχής: γλυκιά τάρτα κολοκύθας. Η συνταγή μπορεί να φανεί λίγο “ πελαλίδικη", αλλά η γεύση της σε αποζημιώνει.

ΥΛΙΚΑ
Για την ζύμη:
  • 150 γρ. αλεύρι
  • 100 γρ. κρύο βούτυρο σε κομματάκια
  • 2 κουταλάκια καστανή ζάχαρη
  • 4 κουταλιές νερό κρύο
  • 1 κρόκος ελαφρά χτυπημένος
  • 1 κουταλιά γάλα


Για τη γέμιση:
  • 2 αυγά ελαφρά χτυπημένα
  • 185 γρ. καστανή ζάχαρη (ή μαύρη μαλακή)
  • 500 γρ. κολοκύθα βρασμένη, λιωμένη και κρύα
  • 80 ml κρέμα γάλακτος
  • 1 κουταλάκι κανέλα σε σκόνη
  • ½ κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο
  • ½ κουταλάκι τζίντζερ σε σκόνη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ζεσταίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Κοσκινίζουμε το αλεύρι. Προσθέτουμε το βούτυρο και δουλεύουμε μέχρι να ενσωματωθεί καλά στο αλεύρι. Προσθέτουμε τη ζάχαρη και σχεδόν όλα τα υγρά. Ζυμώνουμε μέχρι ν'αποκτήσουμε μια ομοιόμορφη ζύμη, προσθέτοντας ΑΝ χρειαστεί λίγο νερό. Τυλίγουμε τη ζύμη με μεμβράνη και την αφήνουμε λίγο να ξεκουραστεί.
'Υστερα σε ένα ταψί για τάρτα (περίπου 24εκ) απλώνουμε τη ζύμη ανάμεσα σε δύο λαδόκολλες. Ρίχνουμε μερικά φασόλια στη λαδόκολλα που σκεπάζει τη ζύμη και ψήνουμε για 10'. Αφαιρούμε τα φασόλια και τη λαδόκολλα και συνεχίζουμε το ψήσιμο περίπου 5', ή μέχρι να ροδίσει ελαφρώς η ζύμη μας. Κατ'όπιν, την αφήνουμε να κρυώσει εκτός φούρνου.
Σ'ένα μεγάλο μπολ, χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη. Προσθέτουμε την κολοκύθα, την κρέμα και τα μπαχαρικά κι ανακατεύουμε καλά. Περιχύνουμε τη ζύμη μ'αυτό το μείγμα και το ψήνουμε περίπου 40' μέχρι να 'σφίξει' η γέμιση.

Την αφήνουμε να κρυώσει….και καλή σας απόλαυση!

Καρολίν! Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για την πεντανόστιμη συνταγή που μοιράστηκες μαζί μας!! 
Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM
Οκτωβρίου 26, 2015 2 σχόλια

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Σήμερα στο Φίλων γράμματα, ο αγαπημένος Βασίλης, εκπαιδευτής σκύλων από την HappyDogs, μας μιλάει μέσα από έρευνες αλλά και από την προσωπική του εμπειρία για την σχέση παιδιού και σκύλου.


“Παιδί και σκύλος, μια τρυφερή σχέση”

Νομίζω πως η καλύτερη ή μία από τις καλύτερες συντροφιές για ένα παιδί είναι ένα κατοικίδιο. Μάλλον δεν το νομίζω, είμαι σίγουρος! Το βλέπω καθημερινά εδώ και πολλά χρόνια στα μαθήματα που κάνω, το ζω όμως και στο σπίτι μου. Δεν μιλώ σαν εκπαιδευτής ή σαν δογματικός ζωόφιλος. Συζητώντας με πελάτες μου, γιατρούς, εκπαιδευτικούς, ανθρώπους από τον χώρο της ψυχικής υγείας και κτηνιάτρους, παρατήρησα πως όλοι αυτοί συνέκλιναν στο ότι η παρουσία ενός ζώου (σκύλος, γάτα) βοήθησε το παιδί τους.
Ευτυχώς βέβαια που υπάρχουν και οι έρευνες για τους “άπιστους Θωμάδες”, όπως του Κuopio University Hospital στην Φιλανδία (νομίζω πως όταν μιλάμε για Σκανδιναβία τα σχόλια περιττεύουν...), η οποία κατέγραψε πως τα μωρά που έμεναν σε σπίτια με εμβολιασμένα-εννοείται- κατοικίδια είχαν 30% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν λοιμώξεις του αναπνευστικού, ενώ από τα ευρήματα φάνηκε πως τα παιδιά αυτά μπορεί να έχουν πιο ενισχυμένο ανοσοποιητικό σύστημα.
Ξέρω πως δεν θα αποτελέσει για κάποιον προτεραιότητα το να πάρει ένα σκύλο για να θωρακίσει την υγεία του παιδιού του. Απλά παρέθεσα μια από τις εκατοντάδες έρευνες αναφορικά με το θέμα “σκύλος-παιδί-υγεία", καθώς στην Ελλάδα τα οικόσιτα ζώα έχουν δαιμονοποιηθεί αδίκως.
Ο σκύλος είναι ένας τρυφερός σύντροφος ο οποίος μοιράζει απλόχερα αγάπη και ενθουσιασμό. Δεν κρίνει και δεν διορθώνει το παιδί, δεν του υπογραμμίζει τι δεν έκανε καλά. Είναι απλά εκεί και με τον τρόπο του το κάνει να νιώθει ξεχωριστό και υπεύθυνο!
Τρανή απόδειξη το πρόγραμμα "reading dogs" ή "school dogs" που τρέχει σε χώρες όπως οι Η.Π.Α και το Ην.Βασίλειο. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα πρόγραμμα που πρωτοξεκίνησε στην Γιούτα των Ην.Πολιτειών το 1999 και αφορούσε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. 
Το πρόγραμμα είχε δημιουργηθεί από ψυχολόγους και εκπαιδευτικούς, ενώ η ιδέα ήταν εξαιρετικά απλή. “Κανένα σκυλί ποτέ δεν διέκοψε κάποιο μαθητή, ενώ όλοι οι μαθητές περιμένουν πως και πως να διαβάσουν κάτι στο σκύλο”
Στην Αγγλία ο Tony Nevvet ιδρυτής αντίστοιχου προγράμματος, δηλώνει πως “οι σκύλοι χαλαρώνουν πραγματικά τα παιδιά και μειώνουν την αρτηριακή τους πίεση μιας και δεν τα επικρίνουν, ενώ παράλληλα τα βοηθούν στην οικοδόμηση της αυτοπεποίθησής τους”.
Στη χώρα μας κάτι αντίστοιχο δημιούργησε η κτηνίατρος κα Βασιλική Σταθοπούλου.
Φέτος το καλοκαίρι πρόσεξα κάτι σχετικά με τον γιο μου το Φοίβο και τη σκύλα μας τη Sugar, στο κομμάτι της αυτοπεποίθησης… 
Καθώς παραθερίζαμε στο Πήλιο, παρατήρησα πως μερικά μεγαλύτερα παιδιά περίπου 6-7 ετών έπαιζαν “κάπως δυναμικά” με τον Φοίβο. Έτσι λοιπόν είπα στον 4χρονο γιο μου αν ήθελε να εκπαιδεύσει τη Sugar…
Πραγματικά τα πιτσιρίκια έμειναν με το στόμα ανοιχτό βλέποντας έναν μικρότερο να λέει “Κάτσε- Ξάπλα- Μείνε-Έλα” κλπ, σε ένα σκυλί το οποίο κι όλας τον υπάκουε.
Μάλιστα με ρώτησαν, “κύριε, αλήθεια ο γιος σας το εκπαιδεύει;” “βέβαια!" τους απάντησα, ενώ ο Φοίβος ένιωθε πολύ περήφανος.
Η αγάπη που οικοδομείται μέσα από αυτήν την τρυφερή σχέση είναι πραγματικά συγκινητική…Ανιδιοτελής. 
Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ΚΑΘΟΛΟΥ να πείσω κάποιον να πάρει σκύλο στο παιδί του. Απλά μοιράζομαι μαζί σας μερικά στοιχεία ερευνών και κάποιες οικογενειακές μου στιγμές.
Η συμβίωση μεταξύ παιδιού και σκυλιού, μπορεί να πάει εξαιρετικά καλά, αρκεί να έχουμε από πριν στο μυαλό μας πως καλό θα ήταν:

  • Να μην αγοράσουμε κουτάβι ως έκπληξη…Κοιτάξτε πόσες χιλιάδες “εκπλήξεις” κυκλοφορούν αποστεωμένες στους δρόμους και στα βουνά. Σκυλιά ετοιμοθάνατα επειδή κάποιοι τα βαρέθηκαν.
  • Να μην πάρουμε σκύλο πριν συμφωνήσουμε οικογενειακώς. Το κουτάβι κακά τα ψέματα θέλει δουλίτσα, ειδικά στην αρχή.
  • Να μην αφήνουμε το παιδί μας χωρίς εποπτεία τις πρώτες μέρες με το σκυλί, μέχρι να δούμε πως τα πάνε…
  • Να είμαστε δίκαιοι! Διορθώνουμε το παιδί μας όπως και το κουτάβι. Το παιδί πρέπει να μάθει, πως δεν μπορεί να παραβιάζει τον σκύλο επειδή είναι θυμωμένο, κουρασμένο ή επειδή τα “έχει” μαζί μας…
  • Να καλλιεργήσουμε εμείς με τον σκύλο μας μια σχέση αγάπης και υπευθυνότητας ώστε να μας αντιγράψει και το παιδί μας.
  • Να του εξηγήσουμε τι ανάγκες έχει ένα κουτάβι και ότι πρέπει να είναι υπομονετικό μαζί του.
  • Να μην αφήσουμε τα φιλαράκια του να φέρονται στο σκυλί ως παιχνίδι και άθελα τους να το ταλαιπωρούν.

Ζώντας και δουλεύοντας τόσα χρόνια με σκύλους έχω νιώσει πολύ καθαρά την αγάπη και την ηρεμία που σου προσφέρουν. Βλέποντας και τον γιο μου με τη σκύλα μας, αισθάνομαι πως είναι πολύ τυχερός που βιώνει τόσο όμορφα συναισθήματα, εικόνες και στιγμές από τόσο μικρή ηλικία.
Βασίλης Μπορομπόκας Εκπαιδευτής σκύλων CPDT

Βασίλη, σε ευχαριστώ πολύ!
Περισσότερα για τον Βασίλη μπορείτε να βρείτε στο site του, αλλά και στην σελίδα του στο facebook.

Σας φιλώ

FACEBOOK  

INSTAGRAM
Οκτωβρίου 19, 2015 1 σχόλια
Παλιότερες αναρτήσεις

About me

About me
Είμαι η Ζωή ή αλλιώς Mama Petounia. Ζω στην Αθήνα παρέα με τον άντρα μου, την κόρη μας και το μικρό σκυλί μας. Είμαι ηθοποιός και μεταξύ άλλων δίνω την φωνή μου σε cartoons και προσπαθώ να ανακαλύψω τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής και να τις μοιραστώ μαζί σας! Μου αρέσουν τα ταξίδια, η φωτογραφία και οι χαρούμενοι άνθρωποι! Καλώς ήρθατε στο blog μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Ας συνδεθούμε

Δημοφιλείς αναρτήσεις

  • 10+1 Ιδέες για χειροποίητα δώρα Χριστουγέννων
      Φέτος στις γιορτές, νιώθω περισσότερο από ποτέ τη διάθεση να κάνω χειροποίητα δώρα στους αγαπημένους μου. Όλη αυτή η απομόνωση των ημερών,...
  • Η συνταγή της εβδομάδας: Υπέροχα μελομακάρονα χωρίς ζάχαρη και γλουτένη
    Απαραίτητο στοιχείο στο γευστικό σκηνικό των γιορτών, είναι φυσικά τα γλυκά. Από παιδί περίμενα αυτές τις μέρες για να γευτώ όλα τα νόστιμα ...
  • Λίστα Δεκεμβρίου 2020
      Ήρθε κι ο Δεκέμβρης! Ο μήνας των Χριστουγέννων και των γιορτών, ο μήνας των μαζώξεων, των δώρων και της αγάπης. Και παρόλο που φέτος θα εί...

Αναζήτηση σε αυτό το ιστολόγιο

Ετικέτες

365 ΜΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΨΩΝΙΑ HYGGE MAMA PETOUNIA AND FRIENDS ΑΓΑΠΗ ΒΙΒΛΙΑ ΒΟΛΤΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΕΘΙΣΜΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΕΡΩΤΑΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΖΩΗ Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΘΕΑΤΡΟ ΙΔΕΕΣ ΛΙΣΤΕΣ ΜΙΚΡΗ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΠΑΡΙΣΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΑΞΙΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αρχειοθήκη Ιστολογίου

  • ▼  2025 (24)
    • ▼  Ιουνίου (2)
      • Ταξίδι στη Ρώμη
      • Λίστα Ιουνίου
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (2)
    • ►  Μαρτίου (4)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2024 (21)
    • ►  Δεκεμβρίου (2)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Μαΐου (1)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2023 (32)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (4)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (5)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2022 (35)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (4)
    • ►  Σεπτεμβρίου (3)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (7)
    • ►  Φεβρουαρίου (3)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2021 (64)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (5)
    • ►  Οκτωβρίου (9)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (5)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (3)
    • ►  Φεβρουαρίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2020 (76)
    • ►  Δεκεμβρίου (7)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (5)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (8)
  • ►  2019 (70)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (6)
    • ►  Οκτωβρίου (8)
    • ►  Σεπτεμβρίου (7)
    • ►  Αυγούστου (8)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (6)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (8)
    • ►  Φεβρουαρίου (11)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2018 (91)
    • ►  Δεκεμβρίου (6)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (14)
    • ►  Σεπτεμβρίου (12)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (3)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (4)
    • ►  Μαρτίου (13)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2017 (104)
    • ►  Δεκεμβρίου (3)
    • ►  Νοεμβρίου (7)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (6)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (10)
    • ►  Απριλίου (11)
    • ►  Μαρτίου (14)
    • ►  Φεβρουαρίου (12)
    • ►  Ιανουαρίου (13)
  • ►  2016 (86)
    • ►  Δεκεμβρίου (14)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (6)
    • ►  Ιουλίου (12)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (11)
  • ►  2015 (138)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (14)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (6)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (16)
    • ►  Μαρτίου (6)
    • ►  Φεβρουαρίου (20)
    • ►  Ιανουαρίου (17)
  • ►  2014 (160)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (15)
    • ►  Ιουλίου (13)
    • ►  Ιουνίου (15)
    • ►  Μαΐου (15)
    • ►  Απριλίου (21)
    • ►  Μαρτίου (23)
    • ►  Φεβρουαρίου (10)
  • ►  2013 (3)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαρτίου (2)
  • ►  2012 (4)
    • ►  Αυγούστου (4)

Created with by ThemeXpose