Σε μερικές μέρες υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ξεκινήσω παιδικό σταθμό.
Μέχρι τώρα έκανα homeschooling με την μαμά μου και πολύ μου άρεσε!
Έμαθα ένα σωρό πράγματα και περνάγαμε πολύ καλά. Αλλά τώρα θέλω να είμαι και με άλλα παιδάκια. Κι αφού δεν μπορούν να έρθουν τα παιδάκια σπίτι μου, σκεφτήκαμε να πάω εγώ σε αυτά.
Αλλά και πάλι. Πρώτη φορά στο σχολείο. Πρώτη φορά μόνη μου για αρκετές ώρες μακριά από το σπίτι, μακριά από τη μαμά μου.
Και μόνο η σκέψη μου σφίγγει το στομάχι.
Θα είναι καλή η δασκάλα μου; Τα παιδιά θα με παίζουν ή θα με χτυπάνε;
Θα μπορέσω να συνεννοηθώ ή θα μιλάμε άλλη γλώσσα; Θα φωνάζουν ή θα είναι ήρεμα; Θα είναι ευγενικά ή θα μου παίρνουν τα παιχνίδια και εγώ θα κλαίω;
Πώς θα’ναι να ξυπνάω κάθε πρωί και να φεύγω μακριά από το σπίτι και τη μαμά;
Ναι ξέρω, θα επιστρέφω πίσω το μεσημέρι αλλά όπως και να έχει δεν το’χω ξανακάνει και είμαι λίγο αγχωμένη.
Πώς θα πηγαίνω στην τουαλέτα; Πώς θα είναι το φαγητό εκεί; Θα αρρωσταίνω συχνά;
Θα μου αρέσει που θα είμαι για μερικές ώρες μακριά από την φωλιά μου;
Μου λένε πως θα μου κάνει καλό και πως θα με μεγαλώσει και πως θα κάνω καινούργιους φίλους και θα μάθω ένα σωρό πράγματα, τραγούδια και ποιήματα και τόσα άλλα.
Αλλά και πάλι, εγώ φοβάμαι.
-Χριστίνα μου, γιατί φοβάσαι;
-Δεν είμαι η Χριστίνα… Είμαι η μαμά της και φοβάμαι.
Είμαι η μαμά της και νιώθω σαν παιδί που θυμάται τις δικές του μέρες στο σχολείο. Θυμάμαι την Αυγή που με κορόιδευε, και τον Μάριο που ήταν θυμωμένος με την μητέρα του και χτυπούσε τα άλλα παιδιά, και την κυρία Φλώρα που ήταν μεν γλυκιά αλλά όταν κουραζόταν φώναζε, και το σχολικό που ερχόταν κάθε πρωί στις 7:00, και τις φορές που κάποιο παιδί μου άρπαζε τα τουβλάκια, και τις μέρες που μου έλειπε η μαμά μου και ένιωθα πως το μόνο που ήθελα ήταν να μείνω ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, κουκουλωμένη κάτω από τα σκεπάσματα χωρίς να ΠΡΕΠΕΙ να πάω στο σχολείο.
Μα δεν υπήρχαν μόνο αυτές οι μέρες… Υπήρχαν και οι άλλες, οι καλές.
Υπήρχαν τα γέλια, και τα τραγούδια, και οι εκδρομές, και το φιλαράκι μου ο Γιώργος, και το φαγητό στην τραπεζαρία, και οι νερόλακκοι, και το κρυφτό, και τα πάρτι που πηγαίναμε, και το κυνηγητό στην αυλή, και οι κατασκευές, και το θεατρικό που ανεβάσαμε και τόσα άλλα.
Μα αυτές ήταν οι δικές μου στιγμές. Και ήρθε η ώρα για την Χριστίνα να δημιουργήσει και να βιώσει τις δικές της. Καλές και κακές. Μιας κι έτσι είναι η ζωή. Είναι γεμάτη από στιγμές. Και είναι τόσο όμορφη…
Παρ’όλο που δεν αντέχω καθόλου την ιδέα του ελληνικού σχολείου, της ελληνικής νοοτροπίας, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας,  θα κάνω για σένα ότι καλύτερο μπορώ.
Θα είμαι δίπλα σου όταν με χρειαστείς! Θα είμαι δίπλα σου. Ούτε μπροστά σου, ούτε πίσω σου. Θα σου αφήσω χώρο για να δημιουργήσεις τις δικές σου αναμνήσεις, φροντίζοντας μονάχα να πάρεις αγάπη και κατανόηση. Και μην ανησυχείς! Αν νιώσεις κι εσύ εκείνες τις μέρες, που το μόνο που θα θέλεις είναι να μείνεις ξαπλωμένη στο κρεβάτι κουκουλωμένη κάτω από τα σκεπάσματα χωρίς να ΠΡΕΠΕΙ να πας στο σχολείο, θα έρθω να σου κάνω παρέα.
Καλή αρχή αγάπη μου!

Γεια σας και χαρά σας!
Καινούργια βδομάδα, καινούργιο post με το δεύτερο και τελευταίο μέρος από τις διακοπές μας στη Σίφνο.
Βόλτες στο υπέροχο κάστρο, ρεβυθάδα στον ξυλόφουρνο του σπιτιού, πρωινό στου Ραμπαγά, μπάνιο και φαγητό στην παραλία και τόσα άλλα που δεν χωράνε παρά μόνο στην καρδιά και στο μυαλό μας!
Εις το επανιδείν αγαπημένη Σίφνο!




























Ελπίζω να σας άρεσε και αυτό το post!
Όπως πάντα περιμένω τα σχόλιά σας, και σας ευχαριστώ για τα μηνύματά σας!
Χαίρομαι πολύ κάθε φορά που τα διαβάζω!
Σύντομα μια νέα ανάρτηση σχετικά με το ταξίδι μας στην Ιθάκη!
Μέχρι τότε…

Σας φιλώ 

Το τελευταίο διάστημα ανεβάζοντας κάποιες φωτογραφίες και κάποια βίντεο σε facebook, instagram και snapchat σχετικά με την διατροφή μου, ρωτήθηκα εάν τρώω κρέας ή όχι.
Σκέφτηκα λοιπόν για πρώτη φορά να μιλήσω λίγο για αυτό.
Πριν από περίπου 10 χρόνια αποφάσισα να κόψω το κρέας από την διατροφή μου, μιας και ένιωθα άβολα στην ιδέα ότι κάποια πλάσματα πρέπει οπωσδήποτε να βασανιστούν για να έχω εγώ υψηλό αιματοκρίτη ή κάποιες μικρές στιγμές απόλαυσης. Ένιωθα άσχημα στην ιδέα πως για όλα αυτά που βιώνουν τα ζώα σιωπώ, ενώ αν μάθαινα πως τα έκαναν σε έναν άνθρωπο θα αντιδρούσα.
Η απόφαση μου αυτή ήρθε στον χρόνο της, μαλακά και χωρίς ιδιαίτερες σκέψεις και κόπο.
Η διατροφή μου άλλαξε και μαζί της άλλαξαν και το σώμα, το πνεύμα και η ψυχή μου. Δεν αντιμετώπισα πότε κανένα πρόβλημα ατονίας, αδυναμίας, ξαφνικής αδιαθεσίας ή αρρώστιας που να σχετίζεται με την απουσία του κρέατος.
Έμαθα να τρέφομαι καλύτερα κάνοντας “σωστούς” συνδυασμούς, ετοιμάζοντας το φαγητό μου με μεγαλύτερη φροντίδα ανακαλύπτοντας καινούργια γευστικά μονοπάτια.
Με τον καιρό άρχισα να ακούω το σώμα μου και να καταλαβαίνω καλύτερα τις πραγματικές του ανάγκες, χρησιμοποιώντας το φαγητό ως μέσο, ως εφόδιο για μια καλύτερη ζωή και όχι ως λύση για τα προβλήματά μου.
Η αποχή μου από το κρέας με έκανε να να δω την διατροφή με άλλο μάτι. Με έκανε να καταλάβω πως η τροφή είναι φάρμακο ικανό από μόνο του να αρρωστήσει ή να γιάνει.
Από τότε μέχρι σήμερα έχω ακούσει πολλά. Έχω δεχτεί κανονικότατο bullying και φιλοσοφίες του ποδαριού από “ειδικούς” πάσης φύσεως, οι οποίοι πετάνε την άποψη τους για το τι είναι καλό και τι όχι, χωρίς να έχουν την στοιχειώδη ευαισθησία να ρωτήσουν αν με ενδιαφέρει η άποψή τους.
Όλα αυτά φυσικά με αφήναν και με αφήνουν παγερά αδιάφορη.
Πότε δεν προέτρεψα κάποιον να αλλάξει την διατροφή του ή να ακολουθήσει αυτό που κάνω εγώ. Πότε δεν κατηγόρησα κάποιον για τις επιλογές του.
Το μόνο που έκανα πάντα ήταν να αρνούμαι ευγενικά ότι δεν ήθελα να φάω.
Μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια το σκηνικό έχει αλλάξει!
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου αρχίζουν να ευαισθητοποιούνται σχετικά με το θέμα της διατροφής και του περιβάλλοντος, όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν συνειδητά τι είναι καλό για αυτούς και τι όχι.
Και όλο αυτό με γεμίζει με ελπίδα, ότι ο κόσμος προχωράει και αλλάζει, και μου δημιουργεί την αίσθηση ότι δεν είμαι μόνη μου!


Σας φιλώ

Το φετινό μας καλοκαίρι ήταν πραγματικά πολύ γενναιόδωρο.
Μετά τη Σαντορίνη, σειρά είχε η Σίφνος και οι οικογενειακές μας διακοπές στο πανέμορφο σπίτι του Νικόλα και της Μαρίας οι οποίοι μας φιλοξένησαν μοναδικά, παρέα με άλλους καλούς φίλους.
Είναι η τρίτη μου φορά στη Σίφνο και κάθε φορά είναι σαν να’ναι η πρώτη.
Όσοι με ακολουθείτε σε facebook, instagram και snapchat, θα έχετε ήδη πάρει μια μικρή γεύση των όσων ζήσαμε εκεί! Περάσαμε τόσο όμορφες στιγμές, με ηλιοβασιλέματα και πίτσα στην παραλία, με βόλτες στα σοκάκια του νησιού και γεύματα σε ταβέρνες αλλά και στο σπίτι, με μπάνιο σε όμορφες παραλίες…
Παίρναμε το πρωινό μας στην βεράντα, μαγειρεύαμε με τοπικά προϊόντα, κάναμε μπάνιο μέχρι αργά και το βράδυ χαζεύαμε τον ουρανό που ήταν φορτωμένος με άπειρα αστέρια, δημιουργώντας έτσι αναμνήσεις για μας και τα παιδιά μας…
Πάρτε μια μικρή πρώτη γεύση από την Σίφνο!

Το καλοκαίρι κάλα κρατεί, ενώ οι διακοπές μας τελείωσαν επισήμως με την επιστροφή μας από την πανέμορφη Ιθάκη. Ανεπισήμως συνεχίζονται με μικρές αποδράσεις!
Σιγά, σιγά αρχίζω και ξαναβρίσκω τους ρυθμούς μου στην καθημερινότητά μου αλλά και εδώ στο blog.
Πρώτο post λοιπόν για αυτήν την εβδομάδα, λίγο πριν σας ταξιδέψω σε όλα όσα κάναμε τις προηγούμενες μέρες σε Σίφνο και Ιθάκη, είναι όλα όσα κατάφερα να κάνω τον περασμένο μήνα από την λίστα μου.
Πόσο όμορφος ήταν ο Ιούλης! Διακοπές στην Σίφνο με καλούς φίλους, βραδινό μπάνιο και θερινό σινεμά, διάττοντες αστέρες και ευχές, ένα καινούργιο βιβλίο που με έχει συνεπάρει, ξάπλα στην άμμο με το καινούργιο μου λεμονάτο μαγιό, και λίγη περισσότερη αγάπη προς τον εαυτό μου!
Αυτόν τον μήνα κατάφερα:

• Να ξαπλώσω στην ακροθαλασσιά και να αφήσω το βάρος μου στην άμμο.
• Να φορέσω το λεμονάτο μου μαγιό.
• Να φτιάξω γρανίτα από καρπούζι και να την φάω στην βεράντα.
• Να κάνω το κέφι μου και οποιανού του αρέσει.
• Να πάω σε ένα ακόμα θερινό σινεμά.
• Να οργανώσω τις επόμενες μέρες των διακοπών μας.
• Να κλείσω τα αυτιά μου και τα μάτια μου στον αρνητισμό.
• Να αρχίσω ένα καινούργιο βιβλίο.
• Να κάνω ένα ακόμα βραδινό μπάνιο.
• Να συνεχίσω τον διαλογισμό.
• Να πάρω τηλέφωνο όσους φίλους μου έχω καιρό να δω.
• Να μαζέψω κοχύλια για να χω συντροφιά τον χειμώνα.
• Να δω ένα αστέρι να πέφτει και να κάνω μια ευχή.
• Να βάλω ένα πρόγραμμα γυμναστικής στην καθημερινότητά μου.
• Να με αγαπάω κάθε μέρα και πιο πολύ.
• Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.