Σας το έχω ξαναπεί πως ο Νοέμβριος είναι ένας από τους πιο αγαπητούς μου μήνες;
Είναι ο γενέθλιος μήνας του αγαπημένου μου και του μπαμπά μου, είναι ο μήνας που μας φέρνει πιο κοντά στα Χριστούγεννα, είναι ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου, μιας εποχής που μου αρέσει ιδιαίτερα.
Τον Νοέμβριο αρχίζω σιγά, σιγά να μετράω αντίστροφα προς τα Χριστούγεννα, κάνω τις κατάλληλες προετοιμασίες, αλλάζω την διακόσμηση του σπιτιού και απολαμβάνω τις μικρές αποδράσεις στη φύση.
Για τον Νοέμβριο θέλω:
•Να ετοιμάσω ένα χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο αντιστροφής μέτρησης για την Χριστίνα.
Γεια σας και χαρά σας! Από αύριο ο Οκτώβρης θα αποτελεί παρελθόν κι εγώ, κάνοντας έναν μικρό απολογισμό, διαπίστωσα ότι από όλα όσα είχα βάλει στη λίστα μου, κατάφερα να κάνω μόνο 8 από τα 17. Όμως! Αυτά τα 8, κάπως μέσα μου, εγγράφηκαν ως τα πιο σημαντικά, οπότε χαλάλι. Δεν έχω μεγάλες προσδοκίες. Κάνω αβίαστα αυτά που μπορώ και τα υπόλοιπα, κάπως μαγικά, μπαίνουν στη σειρά για να υλοποιηθούν στην ώρα τους.
Τον Οκτώβριο κατάφερα:
•Να επικεντρωθώ στον στόχο για τον οποίο σας μιλάω στο σημερινό μου newsletter.
Και ναι, μπορεί να έχουν περάσει 7 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη μου ανάρτηση με θέμα Halloween food ideas και ναι, ο χρόνος φεύγει και πετά, όμως ποτέ δεν είναι αργά για μια ακόμα ανάρτηση με νέες ιδέες για το τραπέζι σας, σε περίπτωση που επιλέξετε να κάνετε κι εσείς φέτος ένα πάρτι με το αντίστοιχο θέμα!
Εμείς κάνουμε κάθε χρόνο ένα Halloween party τα τελευταία 9 χρόνια και πολύ το χαιρόμαστε.
Στο Pinterest υπάρχουν άπειρες ιδέες και εικόνες, εγώ διάλεξα τις λιγότερο "έντονες", αφού δεν σας κρύβω πως κάποιες από αυτές τις βρίσκω μέχρι και αποκρουστικές για να τις φτιάξω και να τις βάλω στο τραπέζι μου.
Πάμε λοιπόν να δούμε εύκολα και γρήγορα πιάτα, που σίγουρα θα προσθέσουν στο τραπέζι σας μια spooky νότα και θα ενθουσιάσουν μικρούς και μεγάλους.
Μικρές κολοκύθες
Ένας εύκολος τρόπος να φτιάξουμε μικρές κολοκύθες, είναι με το να πάρουμε μερικά μανταρίνια και είτε να τα ζωγραφίσουμε εξωτερικά, είτε να τα καθαρίσουμε και να προσθέσουμε στην κορυφή τους ένα μικρό κομματάκι σέλερι για κοτσάνι.
Νόστιμα φαντασματάκια
Ότι πιο εύκολο και υγιεινό! Παίρνουμε 4 μπανάνες και τις κόβουμε στις άκρες, προσθέτουμε δυο σταγόνες κουβερτούρας (τις βρίσκουμε έτοιμες στο σούπερ μάρκετ) και το ίδιο κάνουμε και στα μεσαία κομμάτια της μπανάνας, αφού πρώτα κόψουμε λίγο μυτερή την κορυφή τους.
Σαντουιτσάκια φέρετρα
Εντάξει, καταλαβαίνω πως είναι μακάβριο και ίσως και αντιαισθητικό το όνομα, αλλά έτσι είναι το Halloween, οπότε όσοι πιστοί προσέλθετε.
Θα χρειαστούμε τα υλικά που χρησιμοποιούμε κάθε φορά για να φτιάξουμε τα τοστ που μας αρέσουν και αφού τα ετοιμάσουμε, τα κόβουμε στο σχήμα της φωτογραφίας και προσθέτουμε από πάνω, δυο λεπτές λωρίδες από σαλάμι αέρος ή πιπεριά φλωρίνης, σε σχήμα σταυρού.
Στόμα Δράκουλα
Κόβουμε μήλα σε σχήμα μισοφέγγαρου, τα αλείφουμε με φυστικοβούτυρο και μαρμελάδα φράουλα αν θέλουμε να δώσουμε και το εφέ του αίματος και προσθέτουμε μερικά marshmallow για δόντια και έτοιμο το σνακ.
Τσιπς φαντασματάκια
Με ένα κουπ πατ σε σχήμα φαντασματάκι, κόβουμε όσες αραβικές πίτες επιθυμούμε, τις τοποθετούμε σε ένα ταψί καλυμμένο με αντικολλητικό χαρτί, ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο, πασπλίζουμε με αλάτι και ψήνουμε για 5 με 7 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς.
Μπορούμε να τα συνοδέψουμε με σπιτικό γκουακαμόλε ή όποια άλλη σως επιθυμούμε.
Τρομακτική πίτσα μαργαρίτα
Σε έτοιμο ή σε σπιτικό ζυμάρι, απλώνουμε σάλτσα ντομάτας, ντοματίνια ψιλοκομμένα και τυρί του τοστ κομμένο με κουπ πατ σε σχήμα φαντάσματος ή νυχτερίδας και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει. Τέλος εάν θέλουμε, προσθέτουμε και μερικά φύλλα βασιλικού.
Κάτι εύκολο
Αν πάλι θέλετε απλώς να προσθέσετε μια νότα Halloween στο τραπέζι σας, μπορείτε να ντύσετε με λίγη γάζα τους χυμούς των μικρών σας και να κολλήσετε και δυο ματάκια, και έτοιμες οι μούμιες σας!
Τέλος, μπορείτε να ζωγραφίσετε χάρτινα ποτηράκια και να τα γεμίσετε με κομμένα φρούτα ή ξηρούς καρπούς, με καροτσάκια, αγγουράκια, έχοντας παραδίπλα και μια σως της αρεσκείας σας.
Τέλος μπορείτε να τα χρησιμοποιήστε απλά για να πιείτε το ποτό που επιθυμείτε!
Ότι κι αν επιλέξετε να κάνετε, σας εύχομαι να το ευχαριστηθείτε και να περάσετε όμορφα.
Ο Χ. είναι ένας κύριος γύρω στα 80, που έχει περάσει πολλά στη ζωή του.
Από τα τελευταία και ένα από τα πιο δύσκολα, ήταν και ο καρκίνος που τον ταλαιπώρησε για μεγάλο διάστημα, μαθαίνοντάς του παράλληλα τη ζωή από την αρχή.
Ο κύριος Χ. λοιπόν, την περίοδο της αρρώστιας του, ψάχτηκε πολύ και φιλοσόφησε περισσότερο τα πράγματα αλλά και την ίδια τη ζωή.
Κατάλαβε πως το μυαλό του ανθρώπου, εργάζεται και συσχετίζει τα δεδομένα του, όπως θα έκανε και ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής. Έτσι όσο το φορτώνεις με αρνητικές σκέψεις, λέξεις και συναισθήματα, τόσο εκείνο τα αποθηκεύει στον σκληρό του δίσκο, διαμορφώνοντας το πρόγραμμα με το οποίο δουλεύει, άρα και τον τρόπο που ζεις εσύ τη ζωή σου.
"Και ποια είναι η λύση;", τον ρώτησα ένα καλοκαιρινό απόγευμα που πίναμε τον καφέ μας στην πλατεία του νησιού;
Η λύση λέει, για να μην γεμίζει ο δίσκος σου με "σκουπίδια" και αρνητισμό, που θα μολύνουν το σύστημά σου, θα αποδιοργανώσουν την ψυχοσύνθεσή σου και τελικά θα φθείρουν τον οργανισμό σου, είναι να μιλάς με λέξεις και φράσεις θετικές, αισιόδοξες και να μην εστιάζεις στα αρνητικά.
"Εύκολο είναι;" του αντιγύρισα την ερώτηση.
"Εύκολο μπορεί να μην είναι, αλλά σιγά σιγά γίνεται εφικτό", μου είπε.
"Ο άνθρωπος, ειδικά όσο μεγαλώνει και βλέπει μπροστά του φθορά και ανημπόρια, έχει μια ροπή προς τα αρνητικά και τα τοξικά πράγματα.
Ένα κόλπο για να επαναφέρει κανείς τον εαυτό του στον θετικό δρόμο και την ισορροπία είναι, κάθε φορά που αρχίζει να μιλάει με αρνητικό πρόσημο και απαισιοδοξία,
αμέσως μόλις το καταλάβει, να επαναλάβει δυο φορές τη λέξη Άκυρον! 'Ακυρον!.
Το μυαλό, εισπράττει το μήνυμα της ακύρωσης, αναδιατάσσει τα συναισθήματα, σβήνει από τον "σκληρό δίσκο" το αρνητικό και επανεκκινεί το σύστημα με θετικό πρόσημο. Στην αρχή μπορεί να είναι λίγο δύσκολο να το θυμάσαι, αλλά κι αυτό μια συνήθεια είναι, όπως συνήθεια είναι και το να μιλάμε αρνητικά".
Από εκείνη τη μέρα, κάθε φορά που το μυαλό μου δεν θέλει να κάνει θετικές σκέψεις και κολλάει στα άσχημα και στ'αρνητικά, κάθε φορά που με ρωτάει κάποιος τι κάνω κι εγώ ξεκινάω να του λέω τι δεν πάει καλά, θυμάμαι την κουβέντα που κάναμε με τον κύριο Χ. και επανεκκινώ το σύστημα μου, λέγοντας εις διπλούν αυτή τη λέξη.
Και κάπως μαγικά, αν θέλετε πιστέψτε το, αλλάζει το σκηνικό και η ψυχολογία μου και νιώθω πως κάπου στο βάθος, υπάρχει ελπίδα!
Φέτος η επέτειος του γάμου μας, Παρασκευή και 13, μας βρήκε μακριά από την Αθήνα, αφού με αφορμή τα 13 χρόνια που κλείσαμε παντρεμένοι, οργανώσαμε με τον αγαπημένο μου μια μικρή οικογενειακή απόδραση. Το σκεπτικό ήταν να βρεθούμε κοντά στη θάλασσα, παρέα με δικούς μας ανθρώπους, να ξεκουραστούμε και να σκεφτούμε όλα όσα καταφέραμε παρέα όλα αυτά τα χρόνια…
Και πραγματικά, ήταν μία από τις πιο όμορφες επετείους.
Κολυμπήσαμε σε υπέροχα νερά, μιλήσαμε με αγαπημένους ανθρώπους, ήρθαμε σε επαφή με τη φύση, ξεκουραστήκαμε και νιώσαμε τη χαρά του μαζί.
2. Η σειρά Lupin
Η πρωτότυπη γαλλική σειρά του Netflix "Lupin", μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που την είδα.
Βασισμένη στα βιβλία του Maurice Leblanc, για τον τζέντλεμαν κλέφτη Arsène Lupin, είναι μια σειρά με καλή πλοκή, ωραίους χαρακτήρες και έναν πρωταγωνιστή που ξεχωρίζει.
Μια σειρά γεμάτη ανατροπές, που θίγει με ανάγλυφο τρόπο το μεταναστευτικό πρόβλημα και τις φυλετικές διακρίσεις στη Γαλλία, μια σειρά γεμάτη με εικόνες από την πανέμορφη πόλη του Παρισιού.
3. Έλαιο προσώπου
Είχα πολύ καιρό να "ερωτευτώ" ένα καλλυντικό προιόν για το πρόσωπο.
Το έλαιο Beessential Oil της Apivita, κάθε φορά που το βάζω στο πρόσωπό μου, μου δημιουργεί μια αίσθηση ευφορίας. Πρόκειτα για ένα συμπλήρωμα ενδυνάμωσης και ενυδάτωσης με πρόπολη και αιθέρια έλαια, που ενυδατώνει και παράλληλα ενισχύει την φυσική δύναμη της επιδερμίδας.
Ρίχνω 2-3 σταγόνες στις παλάμες μου, τις ζεσταίνω με τα δάχτυλα μου και αφού πρώτα εισπνεύσω το άρωμα, το εφαρμόζω στο πρόσωπο μου πριν βάλω την κρέμα μου. Κάθε φορά, είναι για μένα, μια στιγμή απόλαυσης μέσα στη μέρα μου!
4. Καινούργιο βιβλίο
Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο του Ματ Χέιγκ "Της Αγκαλιάς Βιβλίο"από τις εκδόσεις Ψυχογιός, ένα όμορφο βιβλιαράκι, που μιλάει για την ανακούφιση και την παρηγοριά. Ξεκινά με προτροπές ανάγνωσης από τον συγγραφέα, ο οποίος μας προτείνει να διαβάσουμε το βιβλίο του με ποικίλους τρόπους.
Να τσακίσουμε ή να σκίσουμε τις σελίδες που θέλουμε να ξαναδιαβάσουμε, να υπογραμμίσουμε τα σημεία που μας κινούν περισσότερο το ενδιαφέρον , να χαρίσουμε το βιβλίο του σε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο ή να το διαβάσουμε ξεκινώντας το από το τέλος προς την αρχή.
Συγκεντρώνει φιλοσοφικούς στοχασμούς, αποφθέγματα, μικρές ιστορίες, λίστες αλλά και παρηγορητικά λόγια, ικανά να μας ζεστάνουν κάθε φορά που χρειαζόμαστε μια αγκαλιά.
5. Πρωινός καφές κάπου έξω με φίλους
Το να ξυπνάω πρωί και να πίνω τον καφέ μου με την ησυχία μου στο σπίτι, είναι μια πολύ όμορφη καθημερινή μου συνήθεια. Με αργούς και ήρεμους ρυθμούς, παίρνω τον χρόνο μου και κάνω τις πρωινές μου ρουτίνες.
Όμως εκείνα τα πρωινά, που έχω τη χαρά να πίνω τον καφέ μου κάπου έξω, παρέα λ.χ.με μια καλή μου φίλη, είναι ξεχωριστά.
Διαλέγω να συναντηθούμε κάπου όμορφα και φωτεινά, αλλάζοντας την ροή της καθημερινότητας μου, εμπλουτίζοντας τη μέρα μου με νέες εμπειρίες και εικόνες.
Οι φίλοι είναι για μένα πολύ σημαντικοί, ένας από τους στόχους μου λοιπόν αυτήν την περίοδο, είναι να πίνω μια φορά την εβδομάδα το καφεδάκι μου έξω μαζί τους.
Γεια σας και χαρά σας! Εύχομαι να είστε πολύ καλά.
Προχτές ανέβασα στον λογαριασμό μου στο instagram, ένα storie με ένα ψωμάκι που έφτιαξα και δεν ήταν λίγοι από σας που μου ζητήσατε να σας πω πως το κάνω.
Ιδού λοιπόν η συνταγή για το πιο εύκολο ψωμάκι του κόσμου, που παρεμπιπτόντως είναι και πολύ νόστιμο.
Μου παίρνει μόνο 10 λεπτά για να φτιάξω το μείγμα, με τα πιο απλά και εύκολα υλικά και το αποτέλεσμα πάντα μας ικανοποιεί. Εγώ χρησιμοποιώ αλεύρι ολικής, αλλά εσείς μπορείτε να βάλετε και λευκό.
ΥΛΙΚΑ
•500 γραμμάρια αλεύρι ολικής άλεσης
•1 φακελάκι ξερή μαγιά
•1 ποτήρι χλιαρό νερό
•2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
•1 τσιμπιά αλάτι
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε ένα βαθύ και μεγάλο μπολ, ρίχνουμε το αλεύρι, τη μαγιά, το χλιαρό μας νερό και το λαδάκι με το αλατάκι μας και ζυμώνουμε. Αν δούμε ότι το μείγμα μας κολλάει πολύ στα χέρια μας, ρίχνουμε λίγο αλεύρι παραπάνω. Αν πάλι δούμε ότι χρειάζεται λίγο νεράκι ακόμα, το προσθέτουμε, έτσι ώστε να έχουμε ένα λείο μείγμα, που να μοιάζει με πλαστελίνη.
Καλύπτουμε το μπολ μας με μια μεμβράνη και ύστερα το σκεπάζουμε με μια πετσέτα και το αφήνουμε κατά προτίμηση σε μια ζεστή μεριά της κουζίνας μας για να φουσκώσει για 1 περίπου ώρα. Αν το ξεχάσουμε και παραπάνω, δεν πειράζει.
Κατόπιν, απλώνουμε μια λαδόκολλα σε ένα μακρόστενο ταψάκι, την λαδώνουμε καλά, αδειάζουμε το μείγμα μας και ψήνουμε για μια ώρα στους 180 βαθμούς στις αντιστάσεις πάνω-κάτω.
Εγώ κάνω αυτήν την συνταγή εδώ και πολλά χρόνια και τώρα πια την φτιάχνω με το μάτι. Αν θέλετε, μπορείτε να προσθέσετε στο μείγμα σας, ηλιόσπορο, ρίγανη, δεντρολίβανο ή παπαρουνόσπορο. Γενικά, μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε και να πειραματιστείτε.
Περιμένοντας καρτερικά να δροσίσει λίγο ο καιρός, να φθινοπωριάσει και να πίνουμε τα ζεστά μας τσαγάκια, να φτιάχνουμε τις τάρτες μας και να διαβάζουμε τα βιβλία μας σκεπασμένοι με τα κουβερτάκια μας βρε αδελφέ, εμπνέομαι από εικόνες όμορφες και νοσταλγικές, εικόνες που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Όλες από εδώ.
Γεια σας και χαρά σας! Εύχομαι να είστε πολύ καλά. Το τελευταίο διάστημα, όπως σας είπα και στο τελευταίο μου newsletter, νιώθω την ανάγκη για κάποιες αλλαγές στη ζωή και στην καθημερινότητά μου. Αλλαγές που θα με βοηθήσουν να ζω πιο ήρεμα, πιο ουσιαστικά, πιο συνειδητά. Προς αυτήν την κατεύθυνση λοιπόν υιοθέτησα 5 καινούργιες συνήθειες, που στάθηκαν αφορμή ώστε να αλλάξει η καθημερινότητά μου προς το καλύτερο. 5 συνήθειες, που σκέφτηκα πως θα ήταν ωραίο να τις μοιραστώ μαζί σας.
#1 Οργάνωση ημέρας
Από παιδί, κρατώ ημερολόγιο. Θυμάμαι πως για πρώτη φορά στα 10 μου χρόνια, θέλησα να καταγράψω τα συναισθήματα μου, τις σκέψεις μου, αλλά και όλα όσα συνέβαιναν μέσα στη μέρα μου. Όλα αυτά τα χρόνια, συνεχίζω να γράφω σχεδόν καθημερινά στο ημερολόγιο μου, μόνο που τώρα πια, έχω προσθέσει και τη συνήθεια του να σημειώνω και όλα όσα πρέπει να γίνουν μέσα στη μέρα, βάζοντας σε προτεραιότητα αυτά που με δυσκολεύουν λίγο παραπάνω. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, γράφω αυτά που πρέπει να κάνω την επομένη και κάθε πρωί, τσεκάρω την λίστα μου για να ξέρω προς τα που να κινηθώ. Παράλληλα κατά την διάρκεια της ημέρας, κάθε φορά που καταφέρνω να υλοποιήσω κάτι από την λίστα μου, το σβήνω, παίρνοντας την χαρά της πραγματοποίησης του. Αυτή μου η συνήθεια, με βοηθάει στο να μην χάνομαι, με βάζει σε ροή και μου δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας και ικανοποίησης. Στο τέλος, βλέπω όλα όσα κατάφερα να κάνω, αλλά και όσα δεν μπόρεσα τελικά είτε γιατί με δυσκόλεψαν, είτε γιατί με άγχωσαν και με αποσυντόνισαν, μεταθέτοντάς τα, ως στόχους, για την επόμενη μέρα.
#2 Τακτοποίηση τσάντας
Η δεύτερη συνήθεια που έχω προσθέσει στην καθημερινότητα μου, είναι το να αδειάζω την τσάντα μου και να τακτοποιώ τα πράγματα της, κάθε φορά που γυρίζω στο σπίτι. Στο παρελθόν, δεν ήταν λίγες οι φορές που έψαχνα να βρω την κάρτα μου, την ατζέντα μου ή τα γυαλιά του ηλίου κ.λ.π. γιατί τα άφηνα στις εκάστοτε τσάντες που είχα μαζί μου. Επίσης δεν ήταν λίγες οι φορές, που ήταν γεμάτες με άχρηστα πράγματα, όπως μισοάδεια μπουκάλια με νερό, χαρτάκια από τσίχλες, παλιές σημειώσεις και αποδείξεις κ.α. Τώρα, κάθε φορά που επιστρέφω στο σπίτι, αδειάζω την τσάντα μου και τοποθετώ τα διάφορα αντικείμενα στις θέσεις τους. Αυτή η απλή συνήθεια μου εξοικονομεί χρόνο, αποτρέπει το άγχος και με οργανώνει καλύτερα.
#3 Συμμαζεμένο σπίτι πριν τον ύπνο
Κάθε φορά που ξυπνάω το πρωί και το σπίτι μου δεν είναι τόσο τακτοποιημένο όσο θα ήθελα να είναι, σκέφτομαι ότι αν είχα κάποιο μαγαζί θα φρόντιζα με επιμέλεια να το καθαρίζω και να το ετοιμάζω για τους πελάτες της επόμενης μέρας. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω γίνω πελάτης του εαυτού μου και να περιποιούμαι το σπίτι κάθε που τελειώνει η μέρα μας, όμως προς το παρόν, κάνω ότι μπορώ ώστε το επόμενο πρωί να μας βρίσκει σε ένα μαζεμένο και καθαρό σπίτι. Πιστεύω πως παίζει καθοριστικό ρόλο στην ψυχολογία μας και στην ενέργεια μας και μας βοηθάει να ξεκινάμε την μέρα με ηρεμία και χαρά, ακόμα κι αν κουραζόμαστε λιγάκι παραπάνω το προηγούμενο βράδυ.
#4 Κλειστά τηλέφωνα εν ώρα φαγητού
Κάποτε είχα έναν σκηνοθέτη στην δουλειά, που κάθε φορά το μεσημέρι, έκανε μια ώρα διάλειμμα για φαγητό, καθόταν κάπου ήσυχα και έκλεινε το κινητό του τηλέφωνο. Όταν τον είχα ρωτήσει αν κάνει το ίδιο και στο σπίτι του, μου είχε πει, "φυσικά"! Έπαιρνε μια ώρα για να κάτσει στο τραπέζι και να φάει με την ησυχία του, κλείνοντας ανελλιπώς, το κινητό αλλά και το σταθερό του τηλέφωνο. Δεν ήθελε να τον διακόψει κανείς. Εκείνη η ώρα ήταν δική του. "Ό,τι κι να είναι, μπορεί να περιμένει, δεν νομίζεις; Το φαγητό είναι ιερή απόλαυση!", έλεγε. Το τελευταίο διάστημα τον έχω φέρει πολλές φορές στη μνήμη μου, αφού έχω υιοθετήσει κι εγώ αυτή του τη συνήθεια, κλείνοντας κινητό και σταθερό την ώρα του φαγητού, ευχαριστώντας τον σιωπηλά για την χαρά που μου προσέφερε με αυτή του τη συνήθεια. Αν δεν το έχετε δοκιμάσει, κάντε το. Κλείστε τα τηλέφωνα και τις οθόνες σας όταν τρώτε και επικεντρωθείτε στο φαγητό σας. Κι αν οπωσδήποτε θέλετε κάποιον για παρέα, βάλτε λίγη μουσική. Δεν κάνετε μόνο καλό στην φυσική σας κατάσταση αλλά και στην ψυχή σας.
#5 Διάβασμα πριν τον ύπνο
Ένα από τα πράγματα που θέλησα να αλλάξω μετά το καλοκαιρινό μου digital detox, ήταν και το να βγάλω το κινητό μου εντελώς από το υπνοδωμάτιό μου. Η συνήθεια που είχα πριν κοιμηθώ να ασχολούμαι με το κινητό μου κι ύστερα να το αφήνω στο κομοδίνο, δίπλα στο μαξιλάρι μου, ήταν ότι χειρότερο μπορούσα να κάνω στον εαυτό μου. Πέρα από την ακτινοβολία που καταπονεί τα μάτια και επιβαρύνει τον εγκέφαλο, εικόνες, νέα, άχρηστες πληροφορίες συσσωρεύονταν στο μυαλό μου λίγο πριν κλείσω το μάτια μου, περνούσαν στο υποσυνείδητο μου και αναστάτωναν τον ύπνο μου. Τη στιγμή που έπρεπε να χαλαρώσω, αφήνοντας πίσω μου όλα όσα με πίεζαν και με φόρτωναν κατά την διάρκεια της ημέρας, εγώ επέμενα να τα παίρνω μαζί μου και να μην αφήνω ούτε στιγμή τον εαυτό μου να αποσυνδεθεί. Τώρα πια, το κινητό μου κλείνει έξω από την κρεβατοκάμαρα μου 2 ώρες πριν πέσω για ύπνο και την θέση του παίρνει ένα ευχάριστο βιβλίο, που με συγκεντρώνει, με ηρεμεί και με βοηθά να κοιμηθώ χωρίς σκέψεις και άγχος. Δοκιμάστε το. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Διάβασα το βιβλίο της Η ΚΑΜΑΡΙΕΡΑ της ΝΙΤΑ PROSE,σε ρέουσα και δημιουργική μετάφραση της Βούλας Αυγουστίνου, από τις Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται με φόντο ένα πολυτελές ξενοδοχείο, όπου δολοφονείται ένας βαθύπλουτος τακτικός πελάτης του. Μια γλυκύτατη και απονήρευτη Καμαριέρα, με την πάντα καλοπροαίρετη διάθεση αλλά και το αίσθημα μοναξιάς μετά τον θάνατο της αγαπημένης και θυμόσοφης γιαγιάς της, γίνεται το ιδανικό θύμα για να του φορτώσουν το έγκλημα.
Κατά την εξιχνίασή του βλέπουμε όλη την κοινωνική τοπογραφία. Από την ευαισθησία και την αθωότητα, έως την απάθεια και την σατανική πονηρία.
Ευχάριστη ανάγνωση, με λογοτεχνικές αρετές και πρωτότυπη αστυνομική πλοκή, ο κόσμος της Καμαριέρας είναι ένας κόσμος απλός και βαθύς σε συναισθήματα, με οδηγό τις ζωτικές συμβουλές της γιαγιάς της.
Σημειώνω ενδεικτικά δύο που τις κράτησα και για μένα: α) Όταν όλα τα άλλα αποτυγχάνουν συγύρισε καιβ) Όλα θα πάνε καλά στο τέλος. Αν δεν είναι καλά, τότε δεν είναι το τέλος.
Η Καμαριέρα μας λοιπόν είναι τόσο αξιαγάπητη που είναι μεν στα όρια της αφέλειας, αλλά και στο κέντρο της καλοσύνης. Η καρτερικότητα και η τιμιότητα της που αποτελούν καίρια στοιχεία αυτογνωσίας και η λεπταίσθητη ποιότητα του χαρακτήρα της, που μπορεί να περνά μακροσκοπικά απαρατήρητη από την μεγάλη μάζα των ηρώων του βιβλίου, όπως γίνεται και στην καθημερινότητα όλων μας όπου πρυτανεύει η μεγαλοστομία και η οίηση, είναι αυτή που κερδίζει, παρηγορητικά για τον ευαίσθητο αναγνώστη, το παιχνίδι της ουσίας στη ζωή. Θα ήταν ευχής έργο να ήταν αληθινός ο χαρακτήρας της Καμαριέρας. Μήπως όμως μπορεί και να είναι; Μήπως η Καμαριέρα είναι μια λησμονημένη πλευρά του εαυτού μας, ενός εαυτού συνειδητού και υπεύθυνου, στοιβαγμένου κάτω από εγωπάθειες και κακίες, που μόλις και μετά βίας πια ψιθυρίζει ότι είμαστε εδώ, σε τούτο τον κόσμο, όχι για να δούμε τι θα πάρουμε αλλά για να δούμε τι θα δώσουμε;
Είμαι η Ζωή ή αλλιώς Mama Petounia. Ζω στην Αθήνα παρέα με τον άντρα μου, την κόρη μας και το μικρό σκυλί μας. Είμαι ηθοποιός και μεταξύ άλλων δίνω την φωνή μου σε cartoons και προσπαθώ να ανακαλύψω τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής και να τις μοιραστώ μαζί σας! Μου αρέσουν τα ταξίδια, η φωτογραφία και οι χαρούμενοι άνθρωποι! Καλώς ήρθατε στο blog μου!