#1 Είναι τόσο απλό αλλά ταυτόχρονα και τόσο σημαντικό και όμως το ξεχνάμε!
Ποιο; Μα το να παίρνεις χρόνο για τον εαυτό σου και να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί και που γεμίζει τις μπαταρίες σου.
Εγώ για παράδειγμα πριν από μερικές μέρες, βγήκα για ένα απρογραμμάτιστο ποτάκι με αγαπημένη φίλη και πραγματικά το χάρηκα πολύ!
Δεν λέω, ωραία είναι να ξέρεις από πριν το πρόγραμμα της ημέρας, για να μην πω της εβδομάδας σου, αλλά δεν χρειάζεται να λες όχι σε κάτι που μπορεί να προκύψει την τελευταία στιγμή και που μπορεί να αποδειχτεί πολύ όμορφο, όπως το να πας για ποτό με μια φίλη.
Μέσα στο χάος της καθημερινότητας που ζούμε, είναι πραγματικά αναγκαίες κάτι τέτοιες στιγμές ξεγνοιασιάς, ικανές να μας αποφορτίσουν και να μας δώσουν την απαιτούμενη ενέργεια να συνεχίσουμε ανανεωμένοι την ροή των πραγμάτων.
Για αυτό φρόντισε να ξεκλέβεις συχνά λίγο χρόνο μόνο για σένα και να τον περνάς με ανθρώπους που αγαπάς!
#2 Το Σάββατο που μας πέρασε βρέθηκα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και παρακολούθησα την παράσταση χορού "The Thread" (το νήμα) σε σκηνοθεσία- χορογραφία του Russell Maliphant, μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου και κουστούμια της Μαίρης Κατράντζου σε παραγωγή της πολιτιστικής εταιρίας Lavris.
Το "The Thread" είναι μια χορευτική παράσταση, με κεντρικό της άξονα ένα αόρατο νήμα που ενώνει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μέσα από τους παραδοσιακούς χορούς σε συνδυασμό με τον μοντέρνο χορό, και που σκοπό έχει να μεταφέρει διεθνώς ένα κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.  
Το "The Thread" ήταν μια παράσταση που μου άρεσε πολύ, που με έκανε να νιώσω συναισθήματα χαράς, νοσταλγίας και περηφάνιας.
Οι σκιές στα δέντρα από τους εξαιρετικούς φωτισμούς του Michael Hulls, η υπέροχη μουσική του Παπαθανασίου, η δυναμική των χορευτών, η απλότητα και συνάμα η λεπτοδουλειά με την οποία είχε προσεγγίσει την όλη παράσταση ο Maliphant δημιούργησαν μια παράσταση που δεν είχε σύνορα.
Για μένα το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου έχει από μόνο μια απίστευτη ενέργεια την οποία και εισπράττω κάθε φορά που το επισκέπτομαι. Έτσι, όταν οι ικανότατοι χορευτές της ομάδας του Maliphant άρχισαν να χορεύουν με τον δικό τους, μοναδικό τρόπο το κριτικό πεντοζάλι, καταλαβαίνετε πως γέμισα χαρά και υπερηφάνεια, την οποία βέβαια φρόντισαν να μου την στραπατσάρουν φεύγοντας οι "αγαπητοί" θεατές, αφήνοντας στο φευγιό τους σκουπίδια και άπειρα πλαστικά μπουκάλια φανερώνοντας έτσι την "παιδεία" τους αλλά και την καλλιτεχνική τους κουλτούρα.
Πραγματικά αυτό ήταν ένα θέαμα που με εξόργισε και με λύπησε βαθιά, αλλά και που παράλληλα μου υπενθύμισε πως δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο παρά μόνο να τον βοηθήσω να δει τα πράγματα με άλλο μάτι κάνοντας από την πλευρά μου ότι καλύτερο μπορώ.
Το "The Thread" θα παιχτεί και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών από τις 21 μέχρι τις 24 Νοεμβρίου.

#3 Το τελευταίο διάστημα με έχετε δει πολλές φορές στα stories στον λογαριασμό μου στο Instagram να φοράω αυτό το μαύρο καπέλο και δεν είναι λίγα τα μηνύματα που μου στέλνετε σχετικά με το πόσο σας αρέσει, ρωτώντας με παράλληλα από που το έχω πάρει.
Η αλήθεια είναι πως και σε μένα αρέσει πολύ και για αυτό άλλωστε δεν σταματώ να το φοράω, καθώς πιστεύω πως είναι κομψό και προσθέτει μια νότα γαλλικής φινέτσας που τόσο πολύ μου αρέσει!
Το αγόρασα φέτος το καλοκαίρι από τα H&M και είναι μια από αυτές τις αγορές που λες ότι άξιζε τα λεφτά της. Είναι ένα διαχρονικό κομμάτι που σίγουρα θα το φορέσω χειμώνα-καλοκαίρι και που ταιριάζει τόσο με τζιν και αθλητικά, όσο και με βραδινό φόρεμα.
Είμαι της άποψης πως σε ένα ντύσιμο τα αξεσουάρ μπορούν να κάνουν την διαφορά, για αυτό και μου αρέσει να επενδύω σε τσάντες, καπέλα και παπούτσια ικανά να μεταμορφώσουν ένα σύνολο.
Εσάς, σας αρέσουν τα καπέλα; Κι αν ναι, τα φοράτε τον χειμώνα ή μόνο το καλοκαίρι;

#4 Θυμάμαι στα Κυριακάτικα τραπέζια που κάναμε στο πατρικό μου, η μαμά μου έβαζε πάντα ένα μικρό πιάτο δίπλα στο κυρίως, για την σαλάτα.
Επίσης θυμάμαι πως εμένα μου άρεσε πάντα να μην βάζω την σαλάτα μου στο μικρό πιατάκι, αλλά να την ανακατεύω με το κυρίως μου, για να παίρνει το φαγητό μου την φρεσκάδα και την μυρωδιά της. Σε αυτό το σημείο να πω, πως από μικρή ήμουν πολύ μπροστά, αφού τότε δεν ήξερα την ύπαρξη του Buddhas Bowl κι όμως το δημιουργούσα μόνη μου.
Στην ουσία το Buddhas Bowl είναι ένα κατεξοχήν χορτοφαγικό πιάτο που είθισται να τρώνε οι βουδιστές μοναχοί που ακολουθούν χορτοφαγική δίαιτα και το οποίο περιλαμβάνει διάφορα λαχανικά ωμά αλλά και μαγειρεμένα, σόγια σως, όσπρια, σπόρια και φύτρες.
Είναι ένα πιάτο που αποτελείται από υδατάνθρακες, πρωτεΐνη και φυτικές ίνες, πράγμα που το καθιστά κατάλληλο για μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή.
Προσωπικά μου αρέσει να γεμίζω το μπολ μου με αβοκάντο, χούμους, φακές, σπόρια, βραστά αλλά και ωμά λαχανικά και να το συνοδεύω με σόγια σως και αραβικές πιτούλες!


#5 Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο νιώθω την ανάγκη να περιποιούμαι το δέρμα μου και ιδιαίτερα το σημείο κάτω από τα ματιά μου που είναι από μόνο του πολύ ευαίσθητο,
Η κρέμα ματιών αποτελεί πια αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερΙνής μου ρουτίνας και δεν παραλείπω να την εφαρμόζω πρωί και βράδυ.
Ανάλογα με την εποχή και την περίοδο της ζωής μου, αλλάζουν και οι ανάγκες της επιδερμίδας μου.
Τώρα το καλοκαίρι με την έντονη ζέστη, την συχνή επαφή με το νερό και την καθημερινή έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, το δέρμα μου έχει ανάγκη από έξτρα ενυδάτωση.
Η κρέμα ματιών που χρησιμοποιώ τους τελευταίους μήνες και η οποία με καλύπτει απόλυτα, είναι η Creamy Eye Treatment with Avocado από την Kiehl's.
Πέραν του ότι ένα από τα συστατικά της είναι και το αβοκάντο που λατρεύω, η συγκεκριμένη κρέμα είναι αρκετά παχύρρευστη με αποτέλεσμα να απλώνετε σαν καταπραυντικό balm κάτω από τα μάτια μου, να απορροφάται πλήρως χαρίζοντάς μου αυτήν την αίσθηση δροσιάς και ενυδάτωσης που τόσο έχω ανάγκη. 
Επιπλέον δεν τσούζει καθόλου κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μένα που φοράω φακούς επαφής.
Επίσης είναι φορές που την χρησιμοποιώ και ως μάσκα ματιών, συνήθως μετά από ξενύχτι, απλώνοντας μια γερή ποσότητα κρέμας κάτω από τα μάτια μου και πέφτοντας για ύπνο.
Εμπλουτισμένη με φυσικά συστατικά όπως το έλαιο αβοκάντο, το βούτυρο καριτέ, η βιταμίνη Ε και η β-καροτίνη παρέχει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση και πλούσια ενυδάτωση προλαμβάνοντας τα πρόωρα σημάδια της γήρανσης.

Σας φιλώ!

Μετά από μια εβδομάδα χωρίς ίντερνετ και περνώντας επτά υπέροχες μέρες μακριά από Instagram, Facebook κτλ, μπορώ να σας μιλήσω για τα 5 κόλπα που με βοηθάνε καθημερινά να μειώνω τις ώρες που ξοδεύω από την ζωή μου μπροστά σε μια οθόνη.
Ξέρω πως είναι πολύ δύσκολο για όλους μας να βάλουμε μέτρο σε όλο αυτό που λέγεται κινητό τηλέφωνο, και πολύ περισσότερο για κάποιον που η δουλειά του είναι συνυφασμένη με το ίντερνετ, όμως πιστέψτε με! Τα δώρα από αυτήν την προσπάθεια είναι πραγματικά πολλά, για αυτό και αξίζει να το δοκιμάσετε!
Εγώ δεσμεύομαι καθημερινά απέναντι στον εαυτό μου για μια πιο συνετή χρήση του κινητού και παράλληλα σκέφτομαι να καθιερώσω ένα πρόγραμμα αποτοξίνωσης μια στις τόσες, ώστε να μπορώ να παίρνω περισσότερο χρόνο για μένα, την οικογένεια μου και τους φίλους μου.
Θα μπορούσε να είναι ένα Σαββατοκύριακο το μήνα, μια μέρα μέσα στην εβδομάδα, μια εβδομάδα στις διακοπές των Χριστουγέννων!
Στόχος μου, να μπορέσω να συνυπάρχω με όλο αυτό, χωρίς να με εξουσιάζει και να μου στερεί πολύτιμο χρόνο από την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τα ενδιαφέροντά μου.
Πάμε λοιπόν να σας μιλήσω για τα 5 κόλπα που χρησιμοποιώ για να μειώσω την χρήση του κινητού μου και του ίντερνετ!

#1 Μετρητής χρόνου

Είναι πολύ σημαντικό για μένα να βλέπω σε νούμερα πόσο χρόνο περνάω μπροστά στην οθόνη του κινητού μου, αφού τις περισσότερες φορές έχω την εντύπωση ότι ο χρόνος αυτός δεν είναι πολύς.
Με την δυνατότητα που μου δίνει το τηλέφωνο μου (νομίζω και τα περισσότερα τηλέφωνα τώρα πια), η οποία ονομάζεται "Χρόνος επί οθόνης", μπορώ να δω πόση ώρα περνάω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, το Instagram και το Messenger, πόση σερφάροντας σε διευθύνσεις στο διαδίκτυο,  πόση μιλώντας στο κινητό κ.α.
Επίσης με αυτήν την εφαρμογή, έχω την δυνατότητα να ορίσω εγώ ένα χρονικό όριο μέσα στο οποίο μπορώ να χρησιμοποιήσω τις παραπάνω εφαρμογές, ένα όριο που όταν το φτάσω ή και το υπερβώ, μια γνωστοποίηση θα εμφανιστεί στην οθόνη μου για να μου υπενθυμίσει πως τέλειωσε ο χρόνος μου για σήμερα.
Ακόμα κι αν εγώ την αγνοήσω και συνεχίσω το βιολί μου, τουλάχιστον θα ξέρω που βρίσκομαι και δεν θα τρέφω αυταπάτες πως είμαι μόνο μισή ώρα χωμένη με την μούρη μέσα στο "γλυκό"!
Αν το δικό σας κινητό δεν έχει αυτήν την δυνατότητα, υπάρχει πλήθος παρόμοιων εφαρμογών για κινητά Iphone και Android και μπορείτε να βρείτε και να κατεβάσετε αυτή που σας ταιριάζει.

#2 Απενεργοποίηση ειδοποιήσεων

Μεταξύ μας τώρα, όσο κι αν κάποιος θέλει να αγιάσει, όταν ακούει κάθε τρεις και λίγο τους ήχους από τις ειδοποιήσεις στο κινητό του, είναι αδύνατο να μην το πάρει στα χέρια του κάποια στιγμή για να τσεκάρει ποιά Κίρκη τον καλεί.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανα μετά το internet detox μου, ήταν το να κλείσω τις ειδοποιήσεις μου από Instagram και Facebook, αφού αυτές ήταν που με τραβούσαν περισσότερο από την μύτη.
Άφησα τα mails, τα μηνύματα ως έχουν και βρήκα την ησυχία μου!


#3 Γύρισε το ανάποδα 

Διαπιστωμένα πια, κάθε φορά που το τηλέφωνό μου είναι ακουμπισμένο με την οθόνη προς τα πάνω, είναι για μένα πρόκληση. Μόλις δω το φως του να ανάβει, το παίρνω στα χέρια μου και καλά για να δω "τι συμβαίνει" και το αφήνω μετά από μια ώρα.
Από τη στιγμή που το γυρίζω ανάποδα με την οθόνη να βλέπει στο τραπέζι, μειώνω αυτομάτως τις πιθανότητες να το ξαναπάρω σύντομα στα χέρια μου.
Αυτό το απλό κόλπο, προσπαθώ να το εφαρμόζω όσο είμαι μόνη στο σπίτι, αλλά κι όταν είμαι έξω με φίλους ή με την οικογένεια μου. 
Είναι τόσο σπαστικό για τους άλλους να σε βλέπουν να τσεκάρεις συνεχώς το κινητό σου και να μην είσαι συγκεντρωμένος στις στιγμές που περνάτε παρέα!
Δεν συμφωνείτε; 

#4 Βγάλε το κινητό έξω από το υπνοδωμάτιό σου

Αυτό είναι ένα κόλπο που πραγματικά λειτούργησε πολύ και άμεσα σε μένα από την στιγμή που άρχισα να το εφαρμόζω.
Πριν από καιρό, μέσα από ΑΥΤΟ το ποστ, σας είχα εκφράσει την ανάγκη μου να κλείνω το κινητό μου λίγο πριν κοιμηθώ  και να το βγάζω έξω από το υπνοδωμάτιό μου.
Είναι πολύ σημαντικό για μένα να έχω έναν καλό και ποιοτικό ύπνο και με το να αποκοιμιέμαι με το τηλέφωνο στα χέρια, είναι σίγουρο πως θα συμβεί ακριβώς αντίθετο.
Δύο ώρες πριν πέσω για ύπνο, κλείνω το τηλέφωνό μου και το τοποθετώ στο σαλόνι, έξω από την κρεβατοκάμαρά μου, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να μπω στον πειρασμό να το αρπάξω όταν θα έχω πια ξαπλώσει.
Έτσι διαβάζω το βιβλίο μου, γράφω στο ημερολόγιο μου τα highlights και τις ευγνωμοσύνες της ημέρας, δίνοντας στον εαυτό μου τον απαιτούμενο χρόνο να μπει σε διαδικασία χαλάρωσης.
Το ίδιο προσπαθώ να κάνω και το πρωί. Το τηλέφωνο θα ανοίξει μετά τις 9 και το ίντερνετ μετά τις 10, αφού πρώτα βρω τους ρυθμούς μου και νιώσω ότι πήρα τον απαραίτητο χρόνο για τον εαυτό μου, κάνοντας την πρωινή μου ρουτίνα.
Δεν είναι κρίμα να κοιμάμαι και να ξυπνάω με τις εικονικές ζωές των άλλων στο μυαλό μου, αντί να έχω την πραγματική ζωή, αυτή δηλαδή που ζω με την οικογένειά μου, του συνανθρώπους μου κι εμένα;

#5 Ασχολήσου με κάτι άλλο

Έχω διαπιστώσει πως τις φορές που επιλέγω να κάνω κάτι ευχάριστο, όπως το να διαβάσω ένα βιβλίο, να βγω μια βόλτα, να δω μια ταινία, να παίξω με την κόρη μου, να ζωγραφίσω ή να κάνω το αγαπημένο μου κολάζ, να γράψω,να ακούσω μουσική,να μαγειρέψω μια καινούργια συνταγή, δεν με απασχολεί το κινητό.
Με λίγα λόγια τον ελεύθερο χρόνο μου και όχι μόνο , αν δεν κάνω κάτι δημιουργικό, αρπάζω το τηλέφωνο και καλά για να εμπνευστώ και να χαλαρώσω και το αποτέλεσμα είναι να περνάω έως και αρκετές ώρες μέσα σε μια χαύνωση, λαμβάνοντας τις περισσότερες φορές αδιάφορες και άχρηστες πληροφορίες που μου προκαλούν, άγχος, πονοκέφαλο και στρες!
Μία δικιά μου λύση είναι λοιπόν, όπως προείπα, να απασχολώ τον εαυτό μας με κάτι που μου αρέσει,  αφήνοντας το κινητό στην άκρη με κλειστά τα δεδομένα και χωρίς πρόσβαση στο ίντερνετ.
Η αλήθεια είναι πως δεν τα καταφέρνω πάντα να μείνω συγκεντρωμένη στον στόχο μου, αλλά το σημαντικότερο για μένα είναι ότι προσπαθώ και πιστεύω πως σιγά, σιγά, θα καταφέρω να βρω το μέτρο που τόσο πολύ επιθυμώ!

Εσείς; Έχετε ανάλογη σχέση με το κινητό; Αν ναι, έχετε την ανάγκη να κάνετε κάτι για αυτό; Έχετε δοκιμάσει τρόπους σαν αυτούς που προτείνω ή κάποιους άλλους; Έχετε δει κάποια διαφορά;
Θα χαρώ να διαβάσω την εμπειρία σας!

Σας φιλώ!

Είναι κι αυτές οι μέρες που έχεις ανάγκη από λίγη έμπνευση, από λίγη μαγεία.
Εικόνες έμπνευσης για σήμερα λοιπόν, εικόνες που μου αρέσουν, που με εμπνέουν, που με κάνουν να νιώθω όμορφα, εικόνες που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
(όλες από ΕΔΩ )


















Και για περισσότερη έμπνευση, πατήστε ΕΔΩ !
Σας φιλώ

#1 Μετά από μια μεγάλη επιχείρηση σκούπα που έκανα πριν από μερικές μέρες στις τσάντες μου, ανακάλυψα μια ξεχασμένη pochette που είχα αγοράσει πριν από χρόνια σε ένα υπέροχο second hand μαγαζί στο Παρίσι και την οποία ζήτημα είναι να την έχω κρατήσει δυο φορές. Θυμάμαι την μέρα εκείνη, γυρνούσα μόνη μου σε μια όμορφη γειτονιά της υπέροχης αυτής πόλης χαζεύοντας τα όμορφα μαγαζιά, τα ιστορικά κτήρια και τα κουκλίστικα καφέ, όταν σε ένα μικρό στενό δρομάκι, ανακάλυψα ένα μαγαζάκι με vintage ρούχα και αξεσουάρ.
Αφού πέρασα ώρες χαζεύοντας τα πανέμορφα φορέματα, τα κομψά παπούτσια και τις πραγματικά μοναδικές του τσάντες, έφυγα αγκαλιά με αυτόν τον υπέροχο φάκελο του οποίου το κόστος πρέπει να ήταν αν θυμάμαι καλά γύρω στα 10 με 15 ευρώ! Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Το χρώμα, οι λεπτομέρειες από ταρταρούγα, η ύφη ακόμα και η μυρωδιά του με ξετρέλαναν!
Μέρες αργότερα και μετά από σχετική έρευνα στο ίντερνετ, διαπίστωσα πως είχα αγοράσει μια vintage τσάντα που κάποτε κόστιζε 250 ευρώ!
Μου αρέσει τόσο πολύ να αγοράζω vintage ρούχα και αξεσουάρ και να ενώνω την ιστορία της ζωής τους με την δικιά μου ζωή... Μου αρέσει να φοράω κάτι από μια άλλη εποχή, από έναν άλλον κόσμο και να του δίνω την δυνατότητα να γνωρίσει και τον δικό μου!
Είναι αυτή η αίσθηση της ένωσης που με συναρπάζει. Σαν να παίρνεις μια ιστορία από το στόμα κάπου άλλου και να την συνεχίζεις εσύ, με τα δικά σου λόγια, την δική σου φαντασία. Το παίζαμε κάποτε αυτό το παιχνίδι!
Το σίγουρο είναι πως από δω και πέρα, το "χαμένο" μέσα στις αμέτρητες τσάντες μου τσαντάκι, θα με συνοδεύσει σε πολλές μικρές και μεγάλες χαρές μου!
Εσάς; Σας αρέσουν τα vintage αντικείμενα, ρούχα και αξεσουάρ;



#2 Τις μέρες που έκανα το digital detox μου κατάφερα και διάβασα δυο υπέροχα βιβλία, οι ιστορίες των οποίων εξελίσσονται με φόντο τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.
Σήμερα θα σας μιλήσω για το πρώτο. Πρόκειται για το "Ο πόλεμος που έσωσε τη ζωή μου" της Kimberly Brubaker Bradley από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Είναι ενταγμένο στην κατηγορία Παιδική-Νεανική λογοτεχνία, παρόλα αυτά εγώ απόλαυσα ένα εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα για ενηλίκους.
Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πολλά παιδιά στο Λονδίνο αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να δοθούν προσωρινά σε οικογένειες στην βρετανική επαρχία, σε μια επιχείρηση με το όνομα "Μαγικός Αυλός" που στόχο είχε να προστατέψει τον νεαρό πληθυσμό από τους βομβαρδισμούς του Χίτλερ.
Η δεκάχρονη Έιντα, γεννημένη με στρεβλοποδία (μια στροφική παραμόρφωση του κάτω άκρου του ποδιού) ζει μαζί με τον μικρότερο αδελφό της και την μητέρα τους σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Λονδίνο από το οποίο δεν της επιτρέπεται να βγει αφού η μητέρα της ντρέπεται για την δισπλασία της κόρης της, με αποτέλεσμα να περνάει τη ζωή της μπροστά από ένα ανοιχτό παράθυρο, παρατηρώντας τον κόσμο από ψηλά, φροντίζοντας παράλληλα και τον μικρότερο αδελφό της.
Ο πόλεμος όμως τους παίρνει μακριά από την σκληρή μητέρα της και μια καινούργια ζωή ξεκινά για τα δυο παιδιά, υπό την προστασία μιας νέας γυναίκας σε μια επαρχιακή πόλη.
Το "Ο πόλεμος που έσωσε τη ζωή μου" είναι ένα βιβλίο που με συγκίνησε, με άγγιξε και που με γέμισε με ελπίδα.
Ένα βιβλίο που περνάει υπέροχα μηνύματα και που στο τέλος σε κάνει να πιστεύεις λίγο παραπάνω στην δύναμη που κρύβει ο καθένας από μας μέσα του!
Σας προτείνω να το διαβάσετε ανεπιφύλακτα.



#3 Μου έχετε ζητήσει πολλές φορές να σας μιλήσω για την πρωινή μου ρουτίνα ομορφιάς κι εγώ όλο το αναβάλω... Υπόσχομαι τώρα, πως θα το κάνω πολύ σύντομα!
Μέχρι τότε θέλω να σας μιλήσω για την πρωτοποριακή σειρά περιποίησης προσώπου Cream Booster της Frezyderm που στην ουσία πρόκειται για αμπούλες ενίσχυσης της καθημερινής μας ενυδάτωσης που μπαίνουν πριν από την κρέμα μας για να ενισχύσουν την δράση της.
Η κάθε αμπούλα, εξατομικευμένη με διαφορετικά συστατικά για κάθε τύπο δέρματος και για κάθε ηλικία, κρατάει περίπου 10 μέρες, ίσως και λιγότερο, και προσφέρει ενυδάτωση, σύσφιξη, ελαστικότητα, λάμψη και πολλά άλλα.
Εγώ μέχρι στιγμής δοκίμασα την Super Booster που ενισχύει με 25 ενεργά συστατικά την καθημερινή μου κρέμα ενισχύοντας την ενυδάτωση, την αντιοξειδωτική δράση και την αναδόμηση του δέρματος και την Wrinkle Plumper που εμπλουτίζει την κρέμα μου μειώνοντας έτσι τις ρυτίδες.
Η αίσθηση που μου άφησαν τα Boosters σε συνδυασμό με την κρέμα μου, είναι μια ευχάριστη αίσθηση απαλότητας, δροσιάς και αναζωογόνησης.
Το μόνο μείον του για μένα είναι ότι τελειώνουν γρήγορα!
Τέλος να σας πω πως το κείμενο αυτό δεν είναι διαφημιστικό και πως όπως όλα τα πράγματα που σας προτείνω, έτσι και αυτά, τα έχω πρώτα δοκιμάσει και είναι αυτά που αρέσουν πραγματικά σε μένα και για αυτό σκεφτικά να τα μοιραστώ μαζί σας!



#4 Δεν ξέρω αν εσείς τρώτε κόλλημα με κάποιο φαγητό και θέλετε να το μασουλάτε κάθε μέρα, εγώ πάντως το παθαίνω αυτό εδώ και χρόνια. Θυμάμαι πιο μικρή πως υπήρχαν περίοδοι που ήθελα να τρώω επί μια βδομάδα κάθε μέρα για μεσημεριανό κορν φλέιξ με γάλα ή τοστ με τυρί και ντομάτα.
Τώρα έχω φάει κόλλημα με το αβοκάντο τοστ και θέλω να το τρώω ΚΑΘΕ μέρα.
Πέραν του ότι με κρατάει χορτάτη για πολλές ώρες, ο συνδυασμός ψωμιού, αβοκάντο και αυγού με ξετρελαίνει.
Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο πιάτο δεν το φτιάχνω όταν το αβοκάντο δεν είναι στην εποχή του, αλλά ακόμα και τότε, άμα το βρω έξω και είναι καλό είναι η πάντα η πρώτη μου επιλογή!
Αλήθεια, σας αρέσει το αβοκάντο;



#5 Λατρεύω το σινεμά και πόσο μάλλον το θερινό, όπου έχω την δυνατότητα να δω μια όμορφη ταινία κάτω από τα αστέρια!
Όταν μάλιστα η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον Κουέντιτ Ταραντίνο με πρωταγωνιστές τους Μπράντ Πιτ, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Μάργκο Ρόμπι και πολλούς άλλους, τότε είναι ακόμα καλύτερα.
Χτες είδα με αγαπημένους φίλους και μια αγκαλιά ποπ κορν, την ταινία "Κάποτε στο...Χόλιγουντ".
Μια ταινία ιδιαίτερη που πιστεύω πως δεν είναι για όλους, με πολύ διάλογο και σινεφιλικές αναφορές, με το ιδιαίτερο χιούμορ του Ταραντίνο και με δυο εξαιρετικές ερμηνείες από το δίδυμο Ντι Κάπριο και Μπράντ Πιτ που όσο περνούν τα χρόνια, ωριμάζει σαν το παλιό καλό κρασί.
Η ταινία αναφέρεται στο τέλος της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ το 1969 και συγκεκριμένα στον τρόπο με τον οποίο βιώνει αυτήν την αλλαγή ένας τηλεοπτικός ηθοποιός που δεν κατάφερε να κάνει την καριέρα που ήθελε στο σινεμά (Λεονάρντο Ντι Κάπριο).
Όπως καταλαβαίνετε λόγο της δουλειάς μου, όλο αυτό μου ήταν πολύ γνώριμο και οικείο και συναισθάνθηκα απόλυτα τον κατά τα άλλα γνωστό σταρ της τ.β. ο οποίος νιώθει πως δεν περνάει πια η μπογιά του για αυτό και έχει πέσει σε κατάθλιψη, νιώθει την ανάγκη να πιαστεί από κάπου και να αποδείξει πως έχει ταλέντο και πως αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.
Ο σκηνοθέτης παίρνει τον χρόνο του και μας δείχνε με εξαιρετική απόδοση της εποχής, μια εκ των έσω εικόνα ενός Χόλιγουντ, με τα καλά του και τα στραβά του, με τα ψέματα και τις αλήθειες του.
Δημιουργεί μια ταινία χαρακτήρων μπλέκοντας το φανταστικό με την πραγματικότητα πάντα με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, που όπως είναι φυσικό δεν μπορεί να αρέσει σε όλους.
Δεν θα σας πω περισσότερα για την υπόθεση για να μην την προδώσω.
Εγώ προσωπικά πέρασα ωραία, γέλασα, διασκέδασα αλλά και συγκινήθηκα!
Εσάς, σας αρέσουν οι ταινίες του Ταραντίνο; Έχετε δει κάποια στο παρελθόν;


Σας φιλώ!

Το σκορδόψωμο είναι μια πολύ απλή και εύκολη λύση για συνοδευτικό, τις μέρες που θέλουμε να προσθέσουμε μια νόστιμη πινελιά στο φαγητό μας. 
Θυμάμαι τη μαμά μου να κρατάει το ψωμί της προηγούμενης μέρας και να φτιάχνει με αυτό σκορδόψωμο. Μου άρεσε πολύ να το βουτάω στην χωριάτικη σαλάτα ή να το τρώω με τυρί και ελιές. 
Όταν έφυγα από το πατρικό μου σπίτι και επειδή βαριόμουν να το φτιάξω, το παρήγγελνα από γνωστή πιτσαρία, όμως δεν ήταν τόσο νόστιμο και αφράτο όσο της μαμάς μου… 
Τα τελευταία χρόνια αποφεύγω το ψωμί και γενικότερα την γλουτένη, όμως πριν από μερικές μέρες μου γεννήθηκε ξανά η επιθυμία για σκορδόψωμο και έτσι αγόρασα ψωμί χωρίς γλουτένη και αποφάσισα να το φτιάξω! Βγήκε στ’ αλήθεια πεντανόστιμο.
Μοιράστηκα τον τρόπο παρασκευής του με βιντεάκια στα stories μου στο INSTAGRAM αλλά μετά σκέφτηκα πως θα ήταν ωραία να μοιραστώ τη συνταγή μαζί σας κι εδώ στο blog.
Είναι γρήγορη, εύκολη και είμαι σίγουρη πως θα σας αρέσει!
Εννοείται πως μπορείτε να την φτιάξετε με ότι ψωμί θέλετε, φρέσκο ή και χτεσινό και να προσθέσετε επιπλέον μπαχαρικά της αρεσκείας σας.


ΥΛΙΚΑ

•1 φρατζόλα ψωμί ή 2 μικρά φρατζολάκια
•4 σκελίδες σκόρδο 
•4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο 
•αλάτι 
•ψιλοκομμένο μαϊντανό 

ΕΚΤΕΛΕΣΗ 

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το σκόρδο, το λάδι, το αλάτι και τον μαϊντανό.
Χαράσσουμε το ψωμί κατά μήκος και κατά πλάτος, δημιουργώντας έτσι χωρίσματα μέσα στα οποία θα βάλουμε το μείγμα μας.
Αλείφουμε το ψωμί με το μείγμα, φροντίζοντας να πάει παντού εσωτερικά στα κενά του αλλά και εξωτερικά. 
Βρέχουμε καλά μια λαδόκολλα, την στραγγίζουμε και τυλίγουμε με αυτήν το ψωμί.
Η βρεγμένη λαδόκολλα θα βοηθήσει το ψωμί μας να γίνει μαλακό από μέσα και κρατσανιστό απέξω! 
Το τοποθετούμε σε ένα ταψί και το ψήνουμε για περίπου 20 λεπτά στους 150’.

Αν θέλετε, μπορείτε να προσθέσετε στο μείγμα πάπρικα, πιπέρι, κύμινο ή κάποιο άλλο μπαχαρικό.
Εγώ το αποφεύγω μιας και θέλω να υπερτερεί η γεύση του σκόρδου και η δροσιά του μαϊντανού!
Όπως και να χει, δοκιμάστε  το και θα με θυμηθείτε!
Και εννοείται πως αν το φτιάξετε, θα χαρώ πολύ να μάθω τις εντυπώσεις σας!

Σας φιλώ!

Φέτος το καλοκαίρι μας βρήκε στην Αθήνα.
Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, που δεν πήραμε σβάρνα τα βουνά και τις θάλασσες και μείναμε στην πόλη αφού και ο Γ. δουλεύει στο θέατρο.
Να σας πω την αλήθεια, δεν μου έλειψαν η θάλασσα και γενικότερα οι διακοπές αφού στην ουσία οι διακοπές είναι μέσα μας. Είναι στον τρόπο που βιώνουμε την καθημερινότητά μας, στον τρόπο που επιλέγουμε να αφήσουμε για λίγο ότι μας στρεσάρει, ότι μας βαραίνει, ότι επιθυμούμε να διακόψουμε ώστε να ξεκουραστούμε και ανανεώσουμε τις μπαταρίες μας.
Αυτό που εγώ είχα περισσότερο ανάγκη, ήταν να ξεκουράσω το μυαλό μου από την καθημερινή μου ενασχόληση με το ίντερνετ.
Σας έχω ξαναμιλήσει σε αυτό το ποστ για την εξάρτησή μου από το κινητό και το διαδίκτυο , κυρίως το instagram, και πως κατά καιρούς κάνω προσπάθειες να αποτοξινώνομαι και να απομακρύνομαι από τη εικονική πραγματικότητα, αφού το να δαπανώ ανεξέλεγκτα τον χρόνο μου μπροστά από μια οθόνη, δεν είναι και το καλύτερό μου.Γιατί το ξέρω ότι η εξάρτηση αυτή , δηλαδή η προσκόλληση και η δαπάνη ανεξέλεγκτου χρόνου μπροστά σε μια οθόνη, όπως άλλωστε και κάθε εξάρτηση, υποβαθμίζει τη ζωή μας και μας στερεί βιώματα και ελευθερία.
Δεν μου αρέσει να με βλέπω να ξεκινάω και να τελειώνω τη μέρα μου με την μούρη μου κολλημένη στο smartphone μου.
Είμαι άλλωστε πεπεισμένη πως το πρώτο και το τελευταίο πράγμα που κάνουμε κάθε μέρα, είναι αντιπροσωπευτικό της ζωής μας και δεν θα ήθελα τις δικές μου αυτές στιγμές να της σπαταλάω έτσι.

Πριν από μερικές μέρες, ξύπνησα το πρωί με ένα βάρος μέσα μου.
Ένιωθα να με κατακλύζει ένα τεράστιο κύμα άγχους και μια αίσθηση κούρασης. "Περνάω την μισή μέρα της ζωής μου μπροστά σε μια οθόνη..." σκέφτηκα.
"Βομβαρδίζομαι καθημερινά από χιλιάδες άχρηστες πληροφορίες που με κουράζουν και με απορροφούν και η ζωή περνά από δίπλα μου χωρίς εγώ να έχω την απαιτούμενη ενέργεια για να την χαρώ".
"Μου μιλάει το παιδί μου κι εγώ αντί να το κοιτώ στα μάτια, είμαι στραμμένη στην οθόνη. Κάτι πρέπει να κάνω...".
Έτσι ένιωσα την ανάγκη να κάνω ένα digital detox, να κλείσω το ίντερνετ για μια εβδομάδα, να το βγάλω για λίγο από τη ζωή μου, να ξεκουραστώ και να με παρατηρήσω αυτήν την χρονική περίοδο, κρατώντας ένα ημερολόγιο με τις πράξεις και τα συναισθήματα της κάθε μου μέρας.
Και η εβδομάδα μου έγινε πολύ όμορφη και παραγωγική, αφού μόλις αποσυνδέθηκα ο χρόνος μου απέκτησε άλλη σημασία. 
Ξυπνούσα το πρωί κι ένιωθα ότι είχα ησυχία μέσα μου και έξω μου, ότι είχα άπειρο χρόνο για να γράψω, να διαβάσω, να μιλήσω με τον άντρα μου, να παίξω με την κόρη μου και το σκύλο μου, να φτιάξω το σπίτι μου, να πάω μια ήσυχη βόλτα.
Κατάφερα να κάνω πολλά και εποικοδομητικά πράγματα, χωρίς ταυτόχρονα να κοιτάζω και να τσεκάρω το κινητό μου!
Ξεκίνησα να κάνω κολάζ, κάτι που με χαλαρώνει και με ευχαριστεί, διάβασα ένα υπέροχο βιβλίο για το οποίο θα σας μιλήσω πολύ σύντομα, βρήκα καινούργιες συνταγές για πιο ευχάριστα γεύματα, πέρασα περισσότερο χρόνο με τον εαυτό μου και τους αγαπημένους μου, κατέγραψα τις σκέψεις μου, έκανα πλάνα για την δουλειά μου, πήγα για μπάνιο και θαύμασα την Αυγουστιάτικη πανσέληνο, έγινα παραθεριστής στην πόλη μου και είδα φίλους και γνωστούς που είχα καιρό να δω.
Ένιωσα ελεύθερη και συγκεντρωμένη, ξεκουράστηκα και χαλάρωσα, ανανεώθηκα και γέμισα αισιοδοξία.
Σταμάτησα να αναζητώ με το βλέμμα  και το μυαλό μου το τηλέφωνο κι αυτό σταμάτησε να είναι η προέκταση του χεριού μου.
Σταμάτησε να μπαίνει στις συναντήσεις μου ανάμεσα σε μένα και τον συνομιλητή μου (δεν υπάρχει πιο ενοχλητικό πράγμα να μιλάς σε κάποιον κι εκείνος στην ουσία να μην σε ακούει, γιατί παράλληλα κοιτάει το κινητό του), σταμάτησε να αποτελεί τον ρυθμιστή στη ζωή μου.
Δεν υπήρχε κάποιος ήχος να με αποσπάσει, δεν υπήρχε κάποιο μήνυμα να με ταράξει, δεν υπήρχε κάτι που να με βγάλει από τη ροή μου.



Η επικοινωνία μου μέσω κινητού τηλεφώνου περιορίστηκε αισθητά αφότου έκλεισα το ίντερνετ, αφού πλέον συνηθίζουμε να "μιλάμε" περισσότερο μέσα από την συναισθηματική απόσταση – ασφάλεια που μας προσφέρει το διαδίκτυο παρά μέσα από το κλασσικό τηλεφώνημα, που απαιτεί μια προσωπική επαφή και άρα ένα επιπλέον συναισθηματικό άνοιγμα.
Το καθημερινό ημερολόγιο που κρατούσα, με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα τα συναισθήματά μου και να δω τί είναι αυτό που με στρεσάρει όταν είμαι σε εικονική σύνδεση και τί είναι αυτό που με χαλαρώνει όταν είμαι σε ουσιαστική σύνδεση. 
Η σύγκριση, οι δεύτερες σκέψεις, το χάος των πολλαπλών πληροφοριών (τις περισσότερες φορές άχρηστων), η απόσπαση προσοχής και αυτή η αίσθηση ότι είμαι γενικώς διαθέσιμη από την στιγμή που είμαι σε σύνδεση, είναι μερικά από τα πράγματα που για ακόμα μια φορά κατάλαβα πως μου δημιουργούν άγχος.
Και από την άλλη, η εμπειρία των μοναδικών και ανεπανάληπτων στιγμών, η χαρά της προσωπικής επαφής, η ζωντάνια της σχέσης, είναι αυτά που με χαλαρώνουν όταν είμαι σε ουσιαστική σύνδεση με τους άλλους και τα πράγματα.  



Δεν λέω, μου αρέσει το ίντερνετ. Μου έχει ανοίξει καινούργιους δρόμους, με έχει φέρει σε επαφή με αξιόλογους ανθρώπους, με βοηθάει σε πολλά και είναι πια και μέρος της δουλειάς μου. 
Επίσης μου αρέσει να μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου, να σας μιλάω για τα αγαπημένα μου βιβλία, την καθημερινή μου ρουτίνα, τα γεύματα και τις βόλτες μου, τις διακοπές και τις μικρές και μεγάλες χαρές μου!
Μα έρχονται φορές που το ίντερνετ με στρεσάρει και με πνίγει, με κατακλύζει και μου κουμαντάρει το μυαλό.
Είναι οι στιγμές που ενώ θέλω απλά να "ρίξω μια ματιά" στις ειδοποιήσεις μου, παρασύρομαι, μαγνητίζομαι και περνάω τελικά μία ολόκληρη ώρα μπροστά στο κινητό μου.
Βέβαια στόχος μου δεν είναι να το καταργήσω, ούτε να ζω χωρίς ίντερνετ, αλλά να το χρησιμοποιώ με πλήρη συνείδηση και όχι αυτοματοποιημένα απλά για να ξεχαστώ, να αποδράσω, να χαζέψω χωρίς να θυμάμαι δευτερόλεπτα μετά τι  είδα ή τι διάβασα. 
Προσπαθώ λοιπόν να χρησιμοποιώ το κινητό μου συγκεκριμένες ώρες και για συγκεκριμένο σκοπό (να απαντώ στα mails μου, να παρακολουθώ ενεργά τα κοινωνικά δίκτυα και όχι παθητικά χωρίς να παίρνω καμία έμπνευση και ευχαρίστηση και να δουλεύω για το blog μου).
Θέλω όσο περισσότερο μπορώ να είμαι παρούσα και προσεκτική σχετικά με την ποιότητα της ζωής μου και την χρήση του χρόνου μου. Θέλω να τον εκτιμώ και να μην τον ξοδεύω άσκοπα. Θέλω να μπορώ να τον ορίζω, να τον απολαμβάνω και να χρησιμοποιώ το ίντερνετ δημιουργικά, χωρίς να χάνω πολύτιμο χρόνο και ζωτική ενέργεια σε αυτό.
Πιστεύω πως σιγά, σιγά, φορά τη φορά, θα τα καταφέρω.
Κλείνοντας, να ξαναπώ πως η εβδομάδα αυτή μου έκανε ΠΟΛΥ καλό!
Γέμισα τις μπαταρίες μου, ηρέμησα και όπως σας είπα και πιο πάνω, ένιωσα ελεύθερη και συγκεντρωμένη, ξεκουράστηκα και χαλάρωσα, ανανεώθηκα και γέμισα  αισιοδοξία!
Σύντομα θα σας μιλήσω και για τα κόλπα εκείνα, που με βοηθούν καθημερινά να μειώσω την χρήση του ίντερνετ!

Κι εσείς;
Ποιά είναι η σχέση σας με το κινητό; Είναι σχέση εξάρτησης ή όχι;
Έχετε κάνει ποτέ σας digital detox; Κι αν όχι, θα σας ενδιέφερε κάτι τέτοιο; 
Πολύ θα ήθελα να διαβάσω την άποψή σας!

Σας φιλώ!

Τελευταία δεν φτιάχνω γλυκά στο σπίτι.
Τα αποφεύγω τόσο για μένα, όσο και για την Χριστίνα. 
Για τον Γιώργο δεν χρειάζεται να πω κάτι, αφού τον αφήνουν παντελώς αδιάφορο.
Έχοντας μοιραστεί μαζί σας το θέμα μου με την ζάχαρη (μπορείτε να το διαβάσετε σε ΑΥΤΟ το ποστ), προσπαθώ όσο μπορώ να μην την έχω στην καθημερινότητά μου και δη μέσα στο σπίτι μου.
Το συνηθισμένο μου "γλυκό" σε πιθανές κρίσεις λιγούρας, είναι το αναποφλοίωτο βιολογικό ταχίνι, με μια κουταλιά θυμαρίσιο μέλι!
Πραγματικά με χορταίνει και μου καλύπτει την όποια υπογλυκαιμία μου.
Επειδή όμως όλα χρειάζονται σε τούτη τη ζωή, όταν αποφασίζουμε με την Χριστίνα να φτιάξουμε το κατιτίς μας, φροντίζω να έχω καλές πρώτες ύλες στο σπίτι και να επιλέγω συνταγές που να μπορούν να προσαρμοστούν στα δικά μου μέτρα και γούστα.
Έτσι λοιπόν πριν από μερικές μέρες, φτιάξαμε παρέα ένα σοκολατένιο κέικ με άρωμα καρύδας, χωρίς γλουτένη παρακαλώ αφού τεσταρισμένα πια, ξέρω πως η συγκεκριμένη πρωτεΐνη με ενοχλεί και μου προκαλεί φουσκώματα.  
Πήρα που λέτε μια κλασική συνταγή για σοκολατένιο κέικ και της άλλαξα ολίγον τι τα φώτα.
Αντί για λευκή ζάχαρη, βάλαμε ζάχαρη καρύδας και αντί για αγελαδινό γάλα, βάλαμε πάλι καρύδας εξού και η χαρακτηριστική καρυδένια γεύση που πήρε το κέικ μας.
Τέλος αντί για κουβερτούρα βάλαμε κομμάτια ωμού, ακατέργαστου κακάο, κάνοντας έτσι το γλυκό μας λίγο πιο τσαχπίνικο.
Θα μπορούσα να αντικαταστήσω και το ζωικό βούτυρο με λάδι καρύδας, αλλά σκέφτηκα ότι μπορεί με την πολύ καρύδα στο τέλος να καρυδιάσουμε και το άφησα ως έχει.
Το κεκάκι μας βγήκε σούπερ πεντανόστιμο και μοσχομυριστό και μπήκε στη λίστα με τα αγαπημένα μας.
Πάμε να σας πω βήμα, βήμα πως το φτιάξαμε:

Υλικά

•500 γρ. φαρίνα χωρίς γλουτένη (θα την βρεις στα σούπερ μάρκετ)
•300 γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
•200 γρ. γάλα καρύδας
•350 γρ. ζάχαρη καρύδας
•3 βανίλιες (αν έχεις σποράκια από λοβό ακόμα καλύτερα)
•6 αυγά
•3 κουταλιές της σούπας κομματάκια ωμού, ακατέργαστου κακάο
•λίγη τριμμένη καρύδα για το γαρνίρισμα

Εκτέλεση

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160 βαθμούς στον αέρα.
Βουτυρώνουμε μια στρογγυλή φόρμα και πασπαλίζουμε με λίγη φαρίνα.
Βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ το βούτυρο, τη ζάχαρη και τη βανίλια και ανακατεύουμε καλά με μίξερ χειρός. 
Ρίχνουμε διαδοχικά τα αυγά και συνεχίζουμε το ανακάτεμα. 
Προσθέτουμε το γάλα και στη συνέχεια την φαρίνα και το κακάο και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθούν. 
Ρίχνουμε το μείγμα στη φόρμα και ψήνουμε για περίπου 50 λεπτά. 
Αφήνουμε το κέικ να κρυώσει και το ξεφορμάρουμε σε μια πιατέλα!
Προαιρετικά γαρνίρουμε με τριμμένη καρύδα!

Εμείς το δοκιμάσαμε παρέα με φυστικοβούτυρο και ένα ποτήρι γάλα για πρωινό και ήταν υπέροχο!
Αν το φτιάξετε κι εσείς, μην ξεχάσετε να μου πείτε εντυπώσεις.

Σας φιλώ!