#1 Μετά από μια μεγάλη επιχείρηση σκούπα που έκανα πριν από μερικές μέρες στις τσάντες μου, ανακάλυψα μια ξεχασμένη pochette που είχα αγοράσει πριν από χρόνια σε ένα υπέροχο second hand μαγαζί στο Παρίσι και την οποία ζήτημα είναι να την έχω κρατήσει δυο φορές. Θυμάμαι την μέρα εκείνη, γυρνούσα μόνη μου σε μια όμορφη γειτονιά της υπέροχης αυτής πόλης χαζεύοντας τα όμορφα μαγαζιά, τα ιστορικά κτήρια και τα κουκλίστικα καφέ, όταν σε ένα μικρό στενό δρομάκι, ανακάλυψα ένα μαγαζάκι με vintage ρούχα και αξεσουάρ.
Αφού πέρασα ώρες χαζεύοντας τα πανέμορφα φορέματα, τα κομψά παπούτσια και τις πραγματικά μοναδικές του τσάντες, έφυγα αγκαλιά με αυτόν τον υπέροχο φάκελο του οποίου το κόστος πρέπει να ήταν αν θυμάμαι καλά γύρω στα 10 με 15 ευρώ! Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Το χρώμα, οι λεπτομέρειες από ταρταρούγα, η ύφη ακόμα και η μυρωδιά του με ξετρέλαναν!
Μέρες αργότερα και μετά από σχετική έρευνα στο ίντερνετ, διαπίστωσα πως είχα αγοράσει μια vintage τσάντα που κάποτε κόστιζε 250 ευρώ!
Μου αρέσει τόσο πολύ να αγοράζω vintage ρούχα και αξεσουάρ και να ενώνω την ιστορία της ζωής τους με την δικιά μου ζωή... Μου αρέσει να φοράω κάτι από μια άλλη εποχή, από έναν άλλον κόσμο και να του δίνω την δυνατότητα να γνωρίσει και τον δικό μου!
Είναι αυτή η αίσθηση της ένωσης που με συναρπάζει. Σαν να παίρνεις μια ιστορία από το στόμα κάπου άλλου και να την συνεχίζεις εσύ, με τα δικά σου λόγια, την δική σου φαντασία. Το παίζαμε κάποτε αυτό το παιχνίδι!
Το σίγουρο είναι πως από δω και πέρα, το "χαμένο" μέσα στις αμέτρητες τσάντες μου τσαντάκι, θα με συνοδεύσει σε πολλές μικρές και μεγάλες χαρές μου!
Εσάς; Σας αρέσουν τα vintage αντικείμενα, ρούχα και αξεσουάρ;



#2 Τις μέρες που έκανα το digital detox μου κατάφερα και διάβασα δυο υπέροχα βιβλία, οι ιστορίες των οποίων εξελίσσονται με φόντο τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.
Σήμερα θα σας μιλήσω για το πρώτο. Πρόκειται για το "Ο πόλεμος που έσωσε τη ζωή μου" της Kimberly Brubaker Bradley από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Είναι ενταγμένο στην κατηγορία Παιδική-Νεανική λογοτεχνία, παρόλα αυτά εγώ απόλαυσα ένα εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα για ενηλίκους.
Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πολλά παιδιά στο Λονδίνο αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να δοθούν προσωρινά σε οικογένειες στην βρετανική επαρχία, σε μια επιχείρηση με το όνομα "Μαγικός Αυλός" που στόχο είχε να προστατέψει τον νεαρό πληθυσμό από τους βομβαρδισμούς του Χίτλερ.
Η δεκάχρονη Έιντα, γεννημένη με στρεβλοποδία (μια στροφική παραμόρφωση του κάτω άκρου του ποδιού) ζει μαζί με τον μικρότερο αδελφό της και την μητέρα τους σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Λονδίνο από το οποίο δεν της επιτρέπεται να βγει αφού η μητέρα της ντρέπεται για την δισπλασία της κόρης της, με αποτέλεσμα να περνάει τη ζωή της μπροστά από ένα ανοιχτό παράθυρο, παρατηρώντας τον κόσμο από ψηλά, φροντίζοντας παράλληλα και τον μικρότερο αδελφό της.
Ο πόλεμος όμως τους παίρνει μακριά από την σκληρή μητέρα της και μια καινούργια ζωή ξεκινά για τα δυο παιδιά, υπό την προστασία μιας νέας γυναίκας σε μια επαρχιακή πόλη.
Το "Ο πόλεμος που έσωσε τη ζωή μου" είναι ένα βιβλίο που με συγκίνησε, με άγγιξε και που με γέμισε με ελπίδα.
Ένα βιβλίο που περνάει υπέροχα μηνύματα και που στο τέλος σε κάνει να πιστεύεις λίγο παραπάνω στην δύναμη που κρύβει ο καθένας από μας μέσα του!
Σας προτείνω να το διαβάσετε ανεπιφύλακτα.



#3 Μου έχετε ζητήσει πολλές φορές να σας μιλήσω για την πρωινή μου ρουτίνα ομορφιάς κι εγώ όλο το αναβάλω... Υπόσχομαι τώρα, πως θα το κάνω πολύ σύντομα!
Μέχρι τότε θέλω να σας μιλήσω για την πρωτοποριακή σειρά περιποίησης προσώπου Cream Booster της Frezyderm που στην ουσία πρόκειται για αμπούλες ενίσχυσης της καθημερινής μας ενυδάτωσης που μπαίνουν πριν από την κρέμα μας για να ενισχύσουν την δράση της.
Η κάθε αμπούλα, εξατομικευμένη με διαφορετικά συστατικά για κάθε τύπο δέρματος και για κάθε ηλικία, κρατάει περίπου 10 μέρες, ίσως και λιγότερο, και προσφέρει ενυδάτωση, σύσφιξη, ελαστικότητα, λάμψη και πολλά άλλα.
Εγώ μέχρι στιγμής δοκίμασα την Super Booster που ενισχύει με 25 ενεργά συστατικά την καθημερινή μου κρέμα ενισχύοντας την ενυδάτωση, την αντιοξειδωτική δράση και την αναδόμηση του δέρματος και την Wrinkle Plumper που εμπλουτίζει την κρέμα μου μειώνοντας έτσι τις ρυτίδες.
Η αίσθηση που μου άφησαν τα Boosters σε συνδυασμό με την κρέμα μου, είναι μια ευχάριστη αίσθηση απαλότητας, δροσιάς και αναζωογόνησης.
Το μόνο μείον του για μένα είναι ότι τελειώνουν γρήγορα!
Τέλος να σας πω πως το κείμενο αυτό δεν είναι διαφημιστικό και πως όπως όλα τα πράγματα που σας προτείνω, έτσι και αυτά, τα έχω πρώτα δοκιμάσει και είναι αυτά που αρέσουν πραγματικά σε μένα και για αυτό σκεφτικά να τα μοιραστώ μαζί σας!



#4 Δεν ξέρω αν εσείς τρώτε κόλλημα με κάποιο φαγητό και θέλετε να το μασουλάτε κάθε μέρα, εγώ πάντως το παθαίνω αυτό εδώ και χρόνια. Θυμάμαι πιο μικρή πως υπήρχαν περίοδοι που ήθελα να τρώω επί μια βδομάδα κάθε μέρα για μεσημεριανό κορν φλέιξ με γάλα ή τοστ με τυρί και ντομάτα.
Τώρα έχω φάει κόλλημα με το αβοκάντο τοστ και θέλω να το τρώω ΚΑΘΕ μέρα.
Πέραν του ότι με κρατάει χορτάτη για πολλές ώρες, ο συνδυασμός ψωμιού, αβοκάντο και αυγού με ξετρελαίνει.
Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο πιάτο δεν το φτιάχνω όταν το αβοκάντο δεν είναι στην εποχή του, αλλά ακόμα και τότε, άμα το βρω έξω και είναι καλό είναι η πάντα η πρώτη μου επιλογή!
Αλήθεια, σας αρέσει το αβοκάντο;



#5 Λατρεύω το σινεμά και πόσο μάλλον το θερινό, όπου έχω την δυνατότητα να δω μια όμορφη ταινία κάτω από τα αστέρια!
Όταν μάλιστα η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον Κουέντιτ Ταραντίνο με πρωταγωνιστές τους Μπράντ Πιτ, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Μάργκο Ρόμπι και πολλούς άλλους, τότε είναι ακόμα καλύτερα.
Χτες είδα με αγαπημένους φίλους και μια αγκαλιά ποπ κορν, την ταινία "Κάποτε στο...Χόλιγουντ".
Μια ταινία ιδιαίτερη που πιστεύω πως δεν είναι για όλους, με πολύ διάλογο και σινεφιλικές αναφορές, με το ιδιαίτερο χιούμορ του Ταραντίνο και με δυο εξαιρετικές ερμηνείες από το δίδυμο Ντι Κάπριο και Μπράντ Πιτ που όσο περνούν τα χρόνια, ωριμάζει σαν το παλιό καλό κρασί.
Η ταινία αναφέρεται στο τέλος της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ το 1969 και συγκεκριμένα στον τρόπο με τον οποίο βιώνει αυτήν την αλλαγή ένας τηλεοπτικός ηθοποιός που δεν κατάφερε να κάνει την καριέρα που ήθελε στο σινεμά (Λεονάρντο Ντι Κάπριο).
Όπως καταλαβαίνετε λόγο της δουλειάς μου, όλο αυτό μου ήταν πολύ γνώριμο και οικείο και συναισθάνθηκα απόλυτα τον κατά τα άλλα γνωστό σταρ της τ.β. ο οποίος νιώθει πως δεν περνάει πια η μπογιά του για αυτό και έχει πέσει σε κατάθλιψη, νιώθει την ανάγκη να πιαστεί από κάπου και να αποδείξει πως έχει ταλέντο και πως αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.
Ο σκηνοθέτης παίρνει τον χρόνο του και μας δείχνε με εξαιρετική απόδοση της εποχής, μια εκ των έσω εικόνα ενός Χόλιγουντ, με τα καλά του και τα στραβά του, με τα ψέματα και τις αλήθειες του.
Δημιουργεί μια ταινία χαρακτήρων μπλέκοντας το φανταστικό με την πραγματικότητα πάντα με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, που όπως είναι φυσικό δεν μπορεί να αρέσει σε όλους.
Δεν θα σας πω περισσότερα για την υπόθεση για να μην την προδώσω.
Εγώ προσωπικά πέρασα ωραία, γέλασα, διασκέδασα αλλά και συγκινήθηκα!
Εσάς, σας αρέσουν οι ταινίες του Ταραντίνο; Έχετε δει κάποια στο παρελθόν;


Σας φιλώ!