Φέτος το καλοκαίρι μας βρήκε στην Αθήνα.
Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, που δεν πήραμε σβάρνα τα βουνά και τις θάλασσες και μείναμε στην πόλη αφού και ο Γ. δουλεύει στο θέατρο.
Να σας πω την αλήθεια, δεν μου έλειψαν η θάλασσα και γενικότερα οι διακοπές αφού στην ουσία οι διακοπές είναι μέσα μας. Είναι στον τρόπο που βιώνουμε την καθημερινότητά μας, στον τρόπο που επιλέγουμε να αφήσουμε για λίγο ότι μας στρεσάρει, ότι μας βαραίνει, ότι επιθυμούμε να διακόψουμε ώστε να ξεκουραστούμε και ανανεώσουμε τις μπαταρίες μας.
Αυτό που εγώ είχα περισσότερο ανάγκη, ήταν να ξεκουράσω το μυαλό μου από την καθημερινή μου ενασχόληση με το ίντερνετ.
Σας έχω ξαναμιλήσει σε αυτό το ποστ για την εξάρτησή μου από το κινητό και το διαδίκτυο , κυρίως το instagram, και πως κατά καιρούς κάνω προσπάθειες να αποτοξινώνομαι και να απομακρύνομαι από τη εικονική πραγματικότητα, αφού το να δαπανώ ανεξέλεγκτα τον χρόνο μου μπροστά από μια οθόνη, δεν είναι και το καλύτερό μου.Γιατί το ξέρω ότι η εξάρτηση αυτή , δηλαδή η προσκόλληση και η δαπάνη ανεξέλεγκτου χρόνου μπροστά σε μια οθόνη, όπως άλλωστε και κάθε εξάρτηση, υποβαθμίζει τη ζωή μας και μας στερεί βιώματα και ελευθερία.
Δεν μου αρέσει να με βλέπω να ξεκινάω και να τελειώνω τη μέρα μου με την μούρη μου κολλημένη στο smartphone μου.
Είμαι άλλωστε πεπεισμένη πως το πρώτο και το τελευταίο πράγμα που κάνουμε κάθε μέρα, είναι αντιπροσωπευτικό της ζωής μας και δεν θα ήθελα τις δικές μου αυτές στιγμές να της σπαταλάω έτσι.
Ένιωθα να με κατακλύζει ένα τεράστιο κύμα άγχους και μια αίσθηση κούρασης. "Περνάω την μισή μέρα της ζωής μου μπροστά σε μια οθόνη..." σκέφτηκα.
"Βομβαρδίζομαι καθημερινά από χιλιάδες άχρηστες πληροφορίες που με κουράζουν και με απορροφούν και η ζωή περνά από δίπλα μου χωρίς εγώ να έχω την απαιτούμενη ενέργεια για να την χαρώ".
"Μου μιλάει το παιδί μου κι εγώ αντί να το κοιτώ στα μάτια, είμαι στραμμένη στην οθόνη. Κάτι πρέπει να κάνω...".
Έτσι ένιωσα την ανάγκη να κάνω ένα digital detox, να κλείσω το ίντερνετ για μια εβδομάδα, να το βγάλω για λίγο από τη ζωή μου, να ξεκουραστώ και να με παρατηρήσω αυτήν την χρονική περίοδο, κρατώντας ένα ημερολόγιο με τις πράξεις και τα συναισθήματα της κάθε μου μέρας.
Και η εβδομάδα μου έγινε πολύ όμορφη και παραγωγική, αφού μόλις αποσυνδέθηκα ο χρόνος μου απέκτησε άλλη σημασία.
Ξυπνούσα το πρωί κι ένιωθα ότι είχα ησυχία μέσα μου και έξω μου, ότι είχα άπειρο χρόνο για να γράψω, να διαβάσω, να μιλήσω με τον άντρα μου, να παίξω με την κόρη μου και το σκύλο μου, να φτιάξω το σπίτι μου, να πάω μια ήσυχη βόλτα.
Κατάφερα να κάνω πολλά και εποικοδομητικά πράγματα, χωρίς ταυτόχρονα να κοιτάζω και να τσεκάρω το κινητό μου!
Ξεκίνησα να κάνω κολάζ, κάτι που με χαλαρώνει και με ευχαριστεί, διάβασα ένα υπέροχο βιβλίο για το οποίο θα σας μιλήσω πολύ σύντομα, βρήκα καινούργιες συνταγές για πιο ευχάριστα γεύματα, πέρασα περισσότερο χρόνο με τον εαυτό μου και τους αγαπημένους μου, κατέγραψα τις σκέψεις μου, έκανα πλάνα για την δουλειά μου, πήγα για μπάνιο και θαύμασα την Αυγουστιάτικη πανσέληνο, έγινα παραθεριστής στην πόλη μου και είδα φίλους και γνωστούς που είχα καιρό να δω.
Ένιωσα ελεύθερη και συγκεντρωμένη, ξεκουράστηκα και χαλάρωσα, ανανεώθηκα και γέμισα αισιοδοξία.
Σταμάτησα να αναζητώ με το βλέμμα και το μυαλό μου το τηλέφωνο κι αυτό σταμάτησε να είναι η προέκταση του χεριού μου.
Σταμάτησε να μπαίνει στις συναντήσεις μου ανάμεσα σε μένα και τον συνομιλητή μου (δεν υπάρχει πιο ενοχλητικό πράγμα να μιλάς σε κάποιον κι εκείνος στην ουσία να μην σε ακούει, γιατί παράλληλα κοιτάει το κινητό του), σταμάτησε να αποτελεί τον ρυθμιστή στη ζωή μου.
Δεν υπήρχε κάποιος ήχος να με αποσπάσει, δεν υπήρχε κάποιο μήνυμα να με ταράξει, δεν υπήρχε κάτι που να με βγάλει από τη ροή μου.
Η επικοινωνία μου μέσω κινητού τηλεφώνου περιορίστηκε αισθητά αφότου έκλεισα το ίντερνετ, αφού πλέον συνηθίζουμε να "μιλάμε" περισσότερο μέσα από την συναισθηματική απόσταση – ασφάλεια που μας προσφέρει το διαδίκτυο παρά μέσα από το κλασσικό τηλεφώνημα, που απαιτεί μια προσωπική επαφή και άρα ένα επιπλέον συναισθηματικό άνοιγμα.
Το καθημερινό ημερολόγιο που κρατούσα, με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα τα συναισθήματά μου και να δω τί είναι αυτό που με στρεσάρει όταν είμαι σε εικονική σύνδεση και τί είναι αυτό που με χαλαρώνει όταν είμαι σε ουσιαστική σύνδεση.
Η σύγκριση, οι δεύτερες σκέψεις, το χάος των πολλαπλών πληροφοριών (τις περισσότερες φορές άχρηστων), η απόσπαση προσοχής και αυτή η αίσθηση ότι είμαι γενικώς διαθέσιμη από την στιγμή που είμαι σε σύνδεση, είναι μερικά από τα πράγματα που για ακόμα μια φορά κατάλαβα πως μου δημιουργούν άγχος.
Και από την άλλη, η εμπειρία των μοναδικών και ανεπανάληπτων στιγμών, η χαρά της προσωπικής επαφής, η ζωντάνια της σχέσης, είναι αυτά που με χαλαρώνουν όταν είμαι σε ουσιαστική σύνδεση με τους άλλους και τα πράγματα.
Δεν λέω, μου αρέσει το ίντερνετ. Μου έχει ανοίξει καινούργιους δρόμους, με έχει φέρει σε επαφή με αξιόλογους ανθρώπους, με βοηθάει σε πολλά και είναι πια και μέρος της δουλειάς μου.
Επίσης μου αρέσει να μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου, να σας μιλάω για τα αγαπημένα μου βιβλία, την καθημερινή μου ρουτίνα, τα γεύματα και τις βόλτες μου, τις διακοπές και τις μικρές και μεγάλες χαρές μου!
Μα έρχονται φορές που το ίντερνετ με στρεσάρει και με πνίγει, με κατακλύζει και μου κουμαντάρει το μυαλό.
Είναι οι στιγμές που ενώ θέλω απλά να "ρίξω μια ματιά" στις ειδοποιήσεις μου, παρασύρομαι, μαγνητίζομαι και περνάω τελικά μία ολόκληρη ώρα μπροστά στο κινητό μου.
Βέβαια στόχος μου δεν είναι να το καταργήσω, ούτε να ζω χωρίς ίντερνετ, αλλά να το χρησιμοποιώ με πλήρη συνείδηση και όχι αυτοματοποιημένα απλά για να ξεχαστώ, να αποδράσω, να χαζέψω χωρίς να θυμάμαι δευτερόλεπτα μετά τι είδα ή τι διάβασα.
Προσπαθώ λοιπόν να χρησιμοποιώ το κινητό μου συγκεκριμένες ώρες και για συγκεκριμένο σκοπό (να απαντώ στα mails μου, να παρακολουθώ ενεργά τα κοινωνικά δίκτυα και όχι παθητικά χωρίς να παίρνω καμία έμπνευση και ευχαρίστηση και να δουλεύω για το blog μου).
Πιστεύω πως σιγά, σιγά, φορά τη φορά, θα τα καταφέρω.
Κλείνοντας, να ξαναπώ πως η εβδομάδα αυτή μου έκανε ΠΟΛΥ καλό!
Γέμισα τις μπαταρίες μου, ηρέμησα και όπως σας είπα και πιο πάνω, ένιωσα ελεύθερη και συγκεντρωμένη, ξεκουράστηκα και χαλάρωσα, ανανεώθηκα και γέμισα αισιοδοξία!
Σύντομα θα σας μιλήσω και για τα κόλπα εκείνα, που με βοηθούν καθημερινά να μειώσω την χρήση του ίντερνετ!
Κι εσείς;
Ποιά είναι η σχέση σας με το κινητό; Είναι σχέση εξάρτησης ή όχι;
Έχετε κάνει ποτέ σας digital detox; Κι αν όχι, θα σας ενδιέφερε κάτι τέτοιο;
Πολύ θα ήθελα να διαβάσω την άποψή σας!
Σας φιλώ!
2 σχόλια
Η αλήθεια είναι πως είμαι εξαρτημένη από το ίντερνετ και λόγω της ενασχόλησής μου με το blogging αλλά και επειδή η δουλειά μου χρειάζεται ίντερνετ. Οπότε δεν μπορώ να κάνω detox! Ομως σίγουρα προσπαθώ να μειώσω τις ώρες μου. Κι όταν για παράδειγμα πάρω το βιβλίο μου κλείνω το wifi για να μην με αποσπά τίποτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα
Αυτή η απόσπαση προσοχής ρε παιδάκι μου...
ΔιαγραφήΑπό τότε που απέκτησα κινητό, έγινε κομμάτι της καθημερινότητάς μου και κάνω προσπάθεια για να την ελέγξω. Μεγάλο θέμα.
Σε φιλώ!