facebook instagram
COPYRIGHT Όλα τα κείμενα και οι εικόνες είναι πνευματική ιδιοκτησία του Mama Petounia.. Από το Blogger.
  • Αρχική
  • About me
  • Νιώθω
    • Σκέψεις
    • Λίστες
    • Έμπνευση
    • Μικρές χαρές
  • Ζω
    • Από το κινητό
    • Home Schooling
    • Ταξίδια
    • Βόλτες
  • Προτείνω
    • Γεύσεις
    • Βιβλία
    • Θέατρο
    • Ομορφιά
    • 5things
  • Συνεργασίες
  • Επικοινωνία

Mama Petounia

 


Έχω μεγαλώσει στο Λουξεμβούργο, όπως ίσως γνωρίζετε, όσες και όσοι με ακολουθείτε καιρό εδώ αλλά και στους λογαριασμούς μου στα social media.
Μετακομίσαμε εκεί με την οικογένεια μου όταν ήμουν μικρή. Τα παιδικά μου χρόνια τα θυμάμαι με νοσταλγία και αγάπη, ακόμα κι αν στην αρχή τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Όπως είναι φυσικό, πέρα από τη γενικότερη δυσκολία προσαρμογής σε ένα νέο κοινωνικό περιβάλλον, το μεγάλο μου πρόβλημα ήταν η γλώσσα. Δεν ήξερα λέξη στα Γαλλικά, άρα δεν είχα το βασικό εφόδιο για να μπορώ να επικοινωνήσω αλλά και να παρακολουθήσω τα μαθήματα στο σχολείο.
Έπρεπε να βρω τρόπο να εξοικειωθώ με τη γλώσσα το συντομότερο. 
Με τον καιρό κατάλαβα πως ο καλύτερος τρόπος, ήταν να βρω τη χαρά στην εκμάθησή της, για αυτό και άρχισα, πέρα από το διάβασμα, να ακούω τραγούδια στα γαλλικά, να βλέπω παιδικές εκπομπές, να παίζω παιχνίδια με τους συμμαθητές μου και γενικότερα να χαίρομαι την κουλτούρα της χώρας που με φιλοξενούσε και την επαφή μου με την γλώσσα της. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Έμαθα γρήγορα να μιλάω και να επικοινωνώ, σε σημείο που πολλές φορές, μου ήταν πιο εύκολο να πω κάτι στα Γαλλικά, παρά στην μητρική μου γλώσσα. 


Όταν πριν από δυο χρόνια η κόρη μας έπρεπε να διαλέξει δεύτερη γλώσσα στο σχολείο, κι ας ήξερε πως στα γαλλικά θα μπορούσε να έχει την βοήθεια μου, διάλεξε τα γερμανικά γιατί της αρέσουν πολύ, παρά την όποια δυσκολία τους. 
Από την πλευρά μας σκεφτήκαμε, πως καλό θα ήταν για να προχωρήσει και να εξελιχθεί, να κάνει και κάποιες έξτρα ώρες γερμανικών, εκτός των σχολικών μαθημάτων. Έχοντας την εμπειρία μου από το πώς έμαθα Γαλλικά, σκέφτηκα πως, αφού δεν ζούμε στην Γερμανία, όπως εγώ τότε στο Λουξεμβούργο, το καλύτερο θα ήταν να βρούμε στην Ελλάδα ένα περιβάλλον που να έχει άρωμα Γερμανίας, να μπορεί δηλαδή κανείς να έρχεται σε επαφή με την γερμανική κουλτούρα και νοοτροπία, ώστε η εκμάθηση της γλώσσας να μην ακολουθεί μια τυπική εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά να αποτελεί ένα ωραίο και δημιουργικό ταξίδι. 





Στην κατεύθυνση αυτή επισκεφθήκαμε, κατά παρότρυνση μιας φίλης, το Ινστιτούτο Γκαίτε, σε ένα open day στις αρχές του Σεπτεμβρίου.
Μπήκαμε σε έναν όμορφο αισθητικά και ενεργειακά χώρο, στο ανακαινισμένο κτήριο της οδού Ομήρου 14-16 και νιώσαμε άνετα και χαλαρά από την πρώτη στιγμή, συμμετέχοντας σε μια υπέροχη  γιορτή καλωσορίσματος της νέας σχολικής χρονιάς.
Είδαμε τους χώρους, γνωρίσαμε το εκπαιδευτικό προσωπικό, παρακολουθήσαμε ένα τυπικό μάθημα και ενημερωθήκαμε για την εκπαιδευτική γραμμή του ινστιτούτου, για να δει και το παιδί εάν θα του άρεσε να βρίσκεται εκεί.
Η Χριστίνα ενθουσιάστηκε και έτσι η εγγραφή έγινε αμέσως.
Στους τέσσερις μήνες που πηγαίνει, περιμένει κάθε φορά με ανυπομονησία το επόμενο μάθημα, αφού ο τρόπος που γίνεται είναι ευχάριστος και δημιουργικός.
Η δασκάλα της, που σημειωτέον τους μιλάει μόνο στα γερμανικά, την έχει γοητεύσει, έχει κάνει ήδη φιλίες με τους συμμαθητές της και η εξέλιξή της είναι εντυπωσιακή, τόσο, που θέλει το συντομότερο να βάλουμε στο πρόγραμμά μας ένα ταξίδι για τη Γερμανία!
 





Αν λοιπόν με ρωτούσατε, γιατί να επιλέξετε το Ινστιτούτο Γκαίτε για να μάθει το παιδί σας Γερμανικά, θα σας έλεγα γιατί:
  
1. Τα μαθήματα γίνονται σε πεντακάθαρες, ευρύχωρες και ανακαινισμένες αίθουσες
2. Ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη ευνοεί την ενεργό συμμετοχή όλων
3. Ο τρόπος είναι διαδραστικός, ευχάριστος και δημιουργικά αποτελεσματικός
4. Οι καθηγητές και όλο το προσωπικό είναι εξαιρετικοί   
5. Τα παιδιά συνοδεύονται κατά την είσοδο-έξοδο αλλά και στα διαλείμματα από την ευγενική και διακριτική παρουσία συνοδού που μεριμνά για την ασφάλειά τους και την τήρηση του ωραρίου 
6. Κατά την διάρκεια του διδακτικού έτους γίνονται εποχικές γιορτές (όπως η Χριστουγεννιάτικη που ήταν φανταστική) σύμφωνα με τις γερμανικές παραδόσεις
7. Η διεύθυνση σπουδών είναι προσιτή και ανοιχτή σε διάλογο και προτάσεις
8. Το τέλος της χρονιάς κλείνει με θεατρική παράσταση από τα παιδιά στα Γερμανικά 
9. Γίνονται συνεχώς καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις στους ειδικά διαμορφωμένους του χώρους
10. Έχει ένα πολύ όμορφο φουαγιέ με μια μεγάλη δανειστική βιβλιοθήκη βιβλίων αλλά και αντικειμένων κι ένα καφέ (όπου μεταξύ άλλων έχει και γερμανικές λιχουδιές) για να κάτσετε όσοι ώρα περιμένετε να τελειώσει το παιδί σας το μάθημά του
11. Και τέλος είναι αυτές οι λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά, όπως μεταξύ άλλων η προώθηση της ανακύκλωσης και του zero waste, η παρότρυνση για διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων, ο σεβασμός και η συνέπεια.
Προσωπικά, κάθε φορά που πηγαίνω σε αυτόν τον χώρο, νιώθω σαν στο σπίτι μου, γυρίζοντας πίσω στα παιδικά μου χρόνια!
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Goethe-Institut Athen πατήστε εδώ!
 
Σας φιλώ 

Βρείτε με σε

FACEBOOK  

INSTAGRAM

PINTEREST    

Ιανουαρίου 27, 2025 No σχόλια
 


Πρώτη μέρα σήμερα για τα σχολεία όλης της χώρας κι εγώ θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, ένα αυτοβιογραφικό μου κείμενο που το αγαπώ πολύ και που το έγραψα για πρώτη φορά το 2018, εδώ στο blog.
Από τότε, τίποτα δεν έχει αλλάξει μέσα μου σχετικά με την όλη διαδικασία και το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Το μόνο που με παρηγορεί, είναι πως κόρη μου χαίρεται όταν πηγαίνει στο σχολείο!


"Ξύπνα αγάπη μου, θα αργήσεις στο σχολείο."
Θεέ μου, πότε θα σταματήσει αυτό το μαρτύριο;
Λογικά σε 9 χρόνια, αν σκεφτεί κανείς πως τώρα θα πάω Τρίτη δημοτικού.
Δεν είναι πως δεν αγαπώ το σχολείο, είναι πως το ΜΙΣΩ.
Μισώ που αναγκάζομαι κάθε πρωί να ξυπνάω τόσο νωρίς, να ετοιμάζομαι γρήγορα λες και κάνω ασκήσεις εκκένωσης κτηρίου, να μπαίνω σε ένα σχολικό που με ανακατεύει, να κάθομαι δίπλα στην Αυγούλα που το μόνο που κάνει είναι να τρώει τα νύχια της και να τα πετάει κάτω, και μόλις φτάσω στην τάξη να παύω να είμαι ΕΓΩ, και να πρέπει να γίνω το ΕΠΙΘΕΤΟ μου, για μια δασκάλα που μιλάει ασταμάτητα, χωρίς να πολυνοιάζεται αν την ακούμε ή αν την καταλαβαίνουμε.
Μισώ τις ώρες που χάνω εκεί μέσα, αντί να είμαι έξω στα πάρκα και στις πλατείες και να παίζω με τους φίλους μου.
Μισώ που με αναγκάζουν να μαθαίνω τόσο βαρετά και ανούσια πράγματα, αντί να με μάθουν άλλα πιο χρήσιμα, που θα με βοηθήσουν στην πραγματική μου ζωή. Γιατί να μην υπάρχει ένα ΣΧΟΛΕΙΟ ΖΩΗΣ;
Ένα σχολείο που να μπορούμε να παίζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ και να μαθαίνουμε ταυτόχρονα!
Να πηγαίνουμε ας πούμε στο "μαγαζάκι" της τάξης για να αγοράσουμε παγωτό, κι εκεί η δασκάλα να μας λέει πως όταν η γρανίτα έχει 1 λεφτάριο κι εμείς δίνουμε στον ψιλικατζή 2, τότε εκείνος πρέπει να μας δώσει πίσω ρέστα και όχι να κάνει το κορόιδο όπως ο κυρ Τάσος, ο περιπτεράς της γειτονιάς μου.
Γιατί να μην μπορούμε να επιλέγουμε εμείς την ώρα που θέλουμε να ξεκινάει το σχολείο; Εγώ ας πούμε θα προτιμούσα να πηγαίνω στις 10, για να έχω ξυπνήσει με την ησυχία μου, να έχω φάει χαλαρά το πρωινό μου, και να μην χρειάζεται να ακούω την μαμά μου να μου λέει συνέχεια "κάνε λίγο πιο γρήγορα Ζωή, θα αργήσουμε πάλι".
Αχ, δεν ξέρω τι θα κάνω με αυτήν την κατάσταση. Εγώ θέλω μόνο να τραγουδάω και να χορεύω και να διαβάζω Μίκυ Μάους και Ιούλιο Βερν και Πηνελόπη Δέλτα. Θέλω να ακούω παραμύθια και ιστορίες στο κασετοφωνάκι μου και να πηγαίνω με τους γονείς μου θέατρο και κινηματογράφο. Δεν με ενδιαφέρει να μάθω πότε γεννήθηκε ο Μάο Τσε Τουνγκ. Εκείνος ξέρει πότε γεννήθηκα εγώ; Εγώ γιατί πρέπει να ξέρω;
Θέλω να πω, πως μου είναι πιο χρήσιμο να μάθω πότε γεννήθηκε ο Ράλφ Μάτσιο, (ξέρεις αυτός που παίζει στο Καράτε Κιντ), για να ξέρω τουλάχιστον σε πόσα χρόνια μπορώ να τον παντρευτώ.
Άσε που στο σχολείο δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και πρέπει πάντα να είσαι καλύτερος από τους άλλους για να παίρνεις μεγαλύτερους βαθμούς.
Όπως και να το κάνεις, το σχολείο είναι χάλια.
Επίσης βαρέθηκα να ζητάω κάθε χρόνο από τον Άγιο Βασίλη αντί για δώρο, να εξαφανίσει όλα τα σχολεία του κόσμου και να μας απελευθερώσει από αυτό το μαρτύριο. Θέλω επιτέλους να του ζητήσω και κανένα παιχνίδι.
Πραγματικά για το μόνο πράγμα που χαίρομαι, είναι πως μόλις τελειώσω το σχολείο, δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να ξαναπατήσω το πόδι μου εκεί μέσα...

(την Δευτέρα 13 του μηνός το παραπάνω κορίτσι, η Ζωή, θα ξαναπάει σχολείο, για να συνοδεύσει την κόρη της στην Τετάρτη Δημοτικού. Και ίσως τότε να μπορέσει να συμφιλιωθεί μαζί του.)

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 
INSTAGRAM
Σεπτεμβρίου 13, 2021 No σχόλια



Τέλος τα ψέματα! Τα σχολεία αρχίζουν τη Δευτέρα και μαζί με αυτά, αρχίζουν και οι εξωσχολικές δραστηριότητες και τα διαβάσματα και οι εργασίες και όλα όσα είχαμε αφήσει πίσω, κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μας διακοπών.
Κι επειδή όπως και να το κάνουμε, κάθε φόρα η επιστροφή από τις διακοπές έχει και μια μελαγχολία, τα τελευταία χρόνια, λίγο πριν αρχίσουν τα σχολεία ετοιμάζω στην Χριστίνα μια έκπληξη, καθιστώντας λίγο πιο απολαυστική και ευχάριστη την όλη διαδικασία του "back to school".
Της ετοιμάζω ένα Schultüte!
Ένα χωνί γεμάτο από γραφική ύλη και άλλες μικρές εκπλήξεις για να καλωσορίσει με αυτόν τον τρόπο την νέα σχολική χρόνια.
Το χωνί αυτό, το κρατούν οι μαθητές στη Γερμανία την πρώτη μέρα στο σχολείο όταν ξεκινάνε την πρώτη δημοτικού και είναι ένα γερμανικό έθιμο που χρονολογείται από το 1810.




(το περσινό μας Schultüte)

Εγώ το έμαθα, όταν πήγαινα σχολείο στο εξωτερικό, αλλά δεν είχα ποτέ την χαρά να το κρατήσω στα χέρια μου, κι έτσι σκέφτηκα να το φτιάξω για την Χριστίνα.
Παραδοσιακά το Schultüte κατασκευάζεται από ένα μεγάλο κομμάτι χαρτόνι αλλά μπορεί να γίνει και από ύφασμα. Μπορεί να διακοσμηθεί με αυτοκόλλητα, σφραγίδες και κορδέλες και στη συνέχεια να γεμίσει με εκπλήξεις όπως γραφική ύλη, γλυκίσματα και ότι άλλο μπορεί να αρέσει στα παιδιά.
Παρόλο που εθιμοτυπικά απευθύνεται στα παιδάκια που ξεκινούν την πρώτη Δημοτικού, εγώ το κάνω κάθε χρόνο στην Χριστίνα, γιατί είναι κάτι που της αρέσει και της δίνει χαρά! Και μεταξύ μας, δίνει χαρά και σε μένα να την βλέπω να ανακαλύπτει τους μικρούς "θησαυρούς" που κρύβει το χωνί της!
Η κατασκευή του είναι πολύ απλή και εύκολη, αφού το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα κομμάτι χαρτόνι, λίγο γκοφρέ χαρτί, κόλλα, ψαλίδι, μια κορδέλα και μερικά καλούδια για να γεμίσετε το χωνί σας.
Εννοείται πως αν θέλετε, μπορείτε να το διακοσμήσετε με αυτοκόλλητα, σφραγίδες, ζωγραφιές και ότι άλλο σας κάνει κέφι.

Δοκιμάστε το! Είμαι σίγουρη πως θα δώσετε μεγάλη χαρά στα παιδιά σας.

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
INSTAGRAM
και 
FACEBOOK  
Σεπτεμβρίου 10, 2021 No σχόλια

Κάποια πράγματα είναι κλασσικά και διαχρονικά, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή τον μπαμπά μου να διαβάζει μεγάλα βιβλία και να υπογραμμίζει προτάσεις στις σελίδες τους, με κάτι χοντρούς φωσφοριζέ μαρκαδόρους.
Πόσο μου άρεσαν τα χρώματά τους! Κάθε φορά που έβρισκα την ευκαιρία, τους έπαιρνα από το γραφείο του και ζωγράφιζα δράκους και πριγκίπισσες κι ας μου είχε πει εκατό φορές πως οι συγκεκριμένοι μαρκαδόροι δεν ήταν για ζωγραφική,  αλλά για να κάνει τη δουλειά του και πως καλό θα ήταν να μην ζωγραφίζω με αυτούς γιατί θα χαλάσουνε.
Όμως ό,τι και να μου έλεγε, εμένα δεν ίδρωνε το αυτί μου, αφού έβλεπα πως παρ'όλη την κακομεταχείριση από μέρους μου, οι μαρκαδόροι άντεχαν και συνέχιζαν να γράφουν.
Χρόνια μετά, όταν άρχισα να πηγαίνω στο σχολείο, οι γονείς μου φρόντισαν να μου παρέχουν όλα τα απαραίτητα εργαλεία γραφής που θα με βοηθούσαν στο ξεκίνημα μου και μεταξύ άλλων και τους αγαπημένους μου αυτούς μαρκαδόρους που έμαθα πως τους λέγανε "μαρκαδόρους υπογράμμισης" και ήταν μάρκας STABILO. Της μάρκας  που ακόμη και σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς στην επισήμανση κειμένου.  


Από τότε έχουν αλλάξει πολλά. Απέκτησα κι εγώ παιδί. Και θυμήθηκα πόσο σημαντική, από τα πρώτα μου χρόνια, ήταν για μένα η ζωγραφική και η γραφή.
Η Χριστίνα έπιασε μολύβι και ξυλομπογιές από πολύ μικρή. Της άρεσε πολύ να ζωγραφίζει.
Θέλοντας να της προσφέρω τα κατάλληλα εργαλεία, έψαξα και βρήκα την σειρά της STABILO EASYcolors, που περιλαμβάνει ξυλομπογιές με εργονομική σχεδίαση και αυλακώσεις, οι οποίες βοηθούν το παιδί να βρει διαισθητικά τη σωστή θέση κρατήματος του μολυβιού, μετατρέποντας την ζωγραφική σε μια πολύ άνετη και ευχάριστη ασχολία. 
Θεωρώ πολύ σημαντικό να έχει ένα παιδί την επιλογή να διαλέξει το εργαλείο ζωγραφικής που το εξυπηρετεί, ώστε η επαφή του με τον πλούσιο κόσμο της φαντασίας του να γίνει όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη και δημιουργική.
Η σειρά STABILO EASYcolors διατίθεται σε συσκευασίες 6 και 12 χρωμάτων,τόσο για δεξιόχειρες όσο και αριστερόχειρες και είναι κατάλληλη για παιδιά ηλικίας από 4 έως 7 ετών.



Η Χριστίνα είναι πλέον στο δημοτικό σχολείο. Έχει μπει για τα καλά και στον κόσμο της γραφής. Στο δρόμο της αποτύπωσης της σκέψης της. Έχει μεγάλη σημασία για μένα, να της παρέχω τα κατάλληλα εργαλεία που θα την βοηθήσουν και θα την διευκολύνουν στο μαγικό αυτό ταξίδι, αφού πιστεύω πως η σωστή εκμάθηση της γραφής είναι πολύ σημαντική για την ψυχοκινητική ανάπτυξη του παιδιού. 
Κινητικά, το βοηθάει στον συντονισμό των μυικών κινήσεων και στον λεπτό κινητικό έλεγχο που απαιτείται για τον συντονισμό της παλάμης, των δακτύλων και του χεριού. Ψυχολογικά, οξύνει την προσοχή του και το βοηθάει στην αποτελεσματικότερη εδραίωση ιδεών και εννοιών στο μυαλό του. 
Με τον τρόπο αυτό ο νους του λειτουργεί συγκεντρωμένος, με συνέπεια να βελτιώνεται η ικανότητα επικοινωνίας και κοινωνικοποίησης του παιδιού και να διευκολύνεται η ανάγνωση των βιβλίων.
Έτσι είναι πολύ σημαντικό για το παιδί να μάθει να γράφει σωστά από την αρχή, καθώς μετά είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει συνήθειες. Είμαι της άποψης πως η προσπάθεια της σωστής εκμάθησης της γραφής, όπως και κάθε προσπάθεια μύησης του παιδιού σε έναν καινούργιο κόσμο, θα είναι καλό να γίνει με αγάπη και υπομονή, σαν παιχνίδι. 
Χωρίς βιασύνες και πίεση για τελειότητα και με πρώτο και κύριο μέλημα να μην χαθεί η μαγεία της πρώτης επαφής με την γνώση και ο θαυμασμός που δείχνει το παιδί σε κάθε νέα εμπειρία. 
Με τα κατάλληλα λοιπόν εργαλεία γραφής, κάνουμε ένα πρώτο σημαντικό και βασικό βήμα, διευκολύνοντας τα παιδιά μας και βοηθώντας τα να ξεκινήσουν το ταξίδι στον καινούργιο και μαγικό αυτό κόσμο της γραφής, με ομαλό και ευχάριστο τρόπο. Για να μπορούν ως παιδιά, αλλά και αργότερα ως ενήλικες, να αισθάνονται την αυτοπεποίθηση που εμπνέει η σαφής και δημιουργική έκφραση των ιδεών και των σκέψεων τους.


Στην κατεύθυνση αυτή, η STABILO δημιούργησε το EASYgraph με τριγωνικό σχήμα και αυλακώσεις που ενθαρρύνουν το ενστικτώδες κράτημα των τριών σημείων, κρατώντας παράλληλα σταθερά τα δάχτυλα και κάνοντας την διαδικασία της γραφής ξεκούραστη και ευχάριστη.
Είναι το πρώτο εργονομικό ΗΒ μολύβι γραφής για δεξιόχειρες και αριστερόχειρες, προσαρμοσμένο στην ηλικία, το μέγεθος του χεριού αλλά και στην ιδιαιτερότητα του κάθε παιδιού. Με ανθεκτική μύτη και με περιοχή για την αναγραφή του ονόματος του παιδιού, είναι διαθέσιμο σε πέντε φωτεινά χρώματα και είναι ιδανικό για τις πρώτες τάξεις του δημοτικού.
Στην ίδια φιλοσοφία κινείται και το μηχανικό μολύβι STABILO EASYergo 3.15, εργονομικά σχεδιασμένο, με ανθεκτική μύτη και αντιολισθητική λαβή από καουτσούκ, που είναι κατάλληλο για την βελτίωση του τρόπου γραφής του παιδιού. Διατίθεται σε τέσσερις αποχρώσεις και είναι εξαιρετικό για παιδιά άνω των 5 ετών.
Για παιδιά από 8 ετών και άνω που ξέρουν να γράφουν αλλά θέλουν να διαμορφώσουν τον γραφικό τους χαρακτήρα, υπάρχει το μηχανικό μολύβι STABILO EASYergo 1.4 που ενθαρρύνει την υιοθέτηση του ενδεδειγμένου κρατήματος του μολυβιού με τον καινοτόμο και εργονομικό σχεδιασμό του. 



Για τα παιδιά που αρχίζουν να χρησιμοποιούν στυλό, υπάρχει το STABILO EASYoriginal, το μοναδικό εργονομικά σχεδιασμένο στυλό τύπου roller με αντιολισθητική λαβή και προκαθορισμένες θέσεις για την τοποθέτηση των μικρών δαχτύλων για άνετο και ξεκούραστο κράτημα, που δέχεται ανταλλακτικό, έχει μελάνι που στεγνώνει εύκολα και εγγυάται γραφή χωρίς μουτζούρες.
Είναι διαθέσιμο σε 2 τύπους για δεξιόχειρες και αριστερόχειρες και απευθύνεται σε παιδιά από 6 ετών και άνω.

Τέλος πέρα από την ποιότητα, θέλω να τονίσω και την εξαιρετική ιδέα των δύο εκδοχών στις παραπάνω σειρές προϊόντων γραφής και ζωγραφικής της STABILO για δεξιόχειρες και αριστερόχειρες, που δίνει λύσεις σε ένα θέμα που ταλανίζει πολλά παιδιά.
Έχω προσωπική εμπειρία, καθώς πολύ αγαπημένο μου οικογενειακό πρόσωπο ως αριστερόχειρας, αντιμετώπιζε σε σχέση με την πλειονότητα των δεξιόχειρων παιδιών, πρόσθετη δυσκολία στο σχολείο.
Τα προϊόντα αυτά λοιπόν παρέχουν μεγάλη διευκόλυνση και καταργούν τις οποίες σχετικές κατηγοριοποιήσεις. 

Εσείς; Γνωρίζετε την STABILO και την ποιότητα των προϊόντων της; Γνωρίζατε αυτήν της την καινοτομία;
Ευχές για πολύ καλή σχολική χρονιά!

Σας φιλώ!



Αυτή η ανάρτηση έγινε σε συνεργασία με την STABILO.


Σεπτεμβρίου 04, 2019 No σχόλια


"Ξύπνα αγάπη μου, θα αργήσεις στο σχολείο."
Θεέ μου, πότε θα σταματήσει αυτό το μαρτύριο;
Λογικά σε 9 χρόνια, αν σκεφτεί κανείς πως τώρα θα πάω Τρίτη δημοτικού.
Δεν είναι πως δεν αγαπώ το σχολείο, είναι πως το ΜΙΣΩ.
Μισώ που αναγκάζομαι κάθε πρωί να ξυπνάω τόσο νωρίς, να ετοιμάζομαι γρήγορα λες και κάνω ασκήσεις εκκένωσης κτηρίου, να μπαίνω σε ένα σχολικό που με ανακατεύει, να κάθομαι δίπλα στην Αυγούλα που το μόνο που κάνει είναι να τρώει τα νύχια της και να τα πετάει κάτω, και μόλις φτάσω στην τάξη να παύω να είμαι ΕΓΩ, και να πρέπει να γίνω το ΕΠΙΘΕΤΟ μου, για μια δασκάλα που μιλάει ασταμάτητα, χωρίς να πολυνοιάζεται αν την ακούμε ή αν την καταλαβαίνουμε.
Μισώ τις ώρες που χάνω εκεί μέσα, αντί να είμαι έξω στα δάση και στις πλατείες και να παίζω με τους φίλους μου.
Μισώ που με αναγκάζουν να μαθαίνω τόσο βαρετά και ανούσια πράγματα, αντί να με μάθουν άλλα πιο χρήσιμα, που θα με βοηθήσουν στην πραγματική μου ζωή. Γιατί να μην υπάρχει ένα ΣΧΟΛΕΙΟ ΖΩΗΣ;
Ένα σχολείο που να μπορούμε να παίζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ και να μαθαίνουμε ταυτόχρονα!
Να πηγαίνουμε ας πούμε στο "μαγαζάκι" της τάξης για να αγοράσουμε παγωτό, κι εκεί η δασκάλα να μας λέει πως όταν η γρανίτα έχει 1 λεφτάριο κι εμείς δίνουμε στον ψιλικατζή 2, τότε εκείνος πρέπει να μας δώσει πίσω ρέστα και όχι να κάνει το κορόιδο όπως ο κυρ Τάσος, ο περιπτεράς της γειτονιάς μου.
Γιατί να μην μπορούμε να επιλέγουμε εμείς την ώρα που θέλουμε να ξεκινάει το σχολείο; Εγώ ας πούμε θα προτιμούσα να πηγαίνω στις 10, για να έχω ξυπνήσει με την ησυχία μου, να έχω φάει χαλαρά το πρωινό μου, και να μην χρειάζεται να ακούω την μαμά μου να μου λέει συνέχεια "κάνε λίγο πιο γρήγορα Ζωή, θα αργήσουμε πάλι".
Αχ, δεν ξέρω τι θα κάνω με αυτήν την κατάσταση. Εγώ θέλω μόνο να τραγουδάω και να χορεύω και να διαβάζω Μίκυ Μάους και Ιούλιο Βερν και Πηνελόπη Δέλτα. Θέλω να ακούω παραμύθια και ιστορίες στο κασετοφωνάκι μου και να πηγαίνω με τους γονείς μου θέατρο και κινηματογράφο. Δεν με ενδιαφέρει να μάθω πότε γεννήθηκε ο Μάο Τσε Τουνγκ. Εκείνος ξέρει πότε γεννήθηκα εγώ; Εγώ γιατί πρέπει να ξέρω;
Θέλω να πω, πως μου είναι πιο χρήσιμο να μάθω πότε γεννήθηκε ο Ράλφ Μάτσιο, (ξέρεις αυτός που παίζει στο Καράτε Κιντ), για να ξέρω τουλάχιστον σε πόσα χρόνια μπορώ να τον παντρευτώ.
Άσε που στο σχολείο δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και πρέπει πάντα να είσαι καλύτερος από τους άλλους για να παίρνεις μεγαλύτερους βαθμούς.
Όπως και να το κάνεις, το σχολείο είναι χάλια.
Επίσης βαρέθηκα να ζητάω κάθε χρόνο από τον Άγιο Βασίλη αντί για δώρο, να εξαφανίσει όλα τα σχολεία του κόσμου και να μας απελευθερώσει από αυτό το μαρτύριο. Θέλω επιτέλους να του ζητήσω και κανένα παιχνίδι.
Πραγματικά για το μόνο πράγμα που χαίρομαι, είναι πως μόλις τελειώσω το σχολείο, δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να ξαναπατήσω το πόδι μου εκεί μέσα...

(την Τρίτη 11 του μηνός το παραπάνω κορίτσι, η Ζωή, θα ξαναπάει σχολείο μετά από πολλά χρόνια, για να συνοδεύσει την κόρη της στην πρώτη Δημοτικού. Και ίσως τότε να μπορέσει να συμφιλιωθεί επιτέλους μαζί του.)

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 
INSTAGRAM

Σεπτεμβρίου 07, 2018 No σχόλια

Όσοι με διαβάζετε θα ξέρετε ότι μετά από 4 υπέροχα χρόνια homeschooling, η Χριστίνα εξέφρασε την επιθυμία να πάει στο σχολείο. Εξέφρασε την επιθυμία να κάνει ένα βήμα παραπέρα, ένα βήμα πιο κοντά στην ανεξαρτησία και την αυτονομία, ένα πέταγμα λίγο μακριά από την φωλιά.
Εμείς φυσικά στηρίξαμε την απόφασή της με αγάπη και νοιάξιμο.
Κοιτάξαμε διάφορα σχολεία. Ιδιωτικά, “γνωστά”, “καλά” και τελικά καταλήξαμε στο δημόσιο της γειτονιάς μας, με βασικό κριτήριο το ότι είναι ακριβώς απέναντι από το σπίτι μας σε σημείο να βλέπουμε την τάξη της από το μπαλκόνι μας.
Μιας και θέλαμε η μετάβαση από το σπίτι στο σχολείο να γίνει σταδιακά, ομαλά και με τους μοναδικούς δικούς της ρυθμούς, σκεφτήκαμε πως αυτό είναι σημαντικότερο στην προκείμενη περίπτωση, από ένα σχολείο με μεγάλο κήπο, γκαζόν και υποσχέσεις για αξέχαστες στιγμές και γνώσεις.
Και όντως έτσι είναι. Το σχολείο της στεγάζεται σε μια παλιά μονοκατοικία, από τις λίγες που έχουν απομείνει ακόμα στο κέντρο της Αθήνας, ψηλοτάβανη, με μωσαϊκό και εσωτερική αυλή. Με την πρώτη επαφή, μου θύμισε το σπίτι της γιαγιάς μου και ένιωσα οικειότητα και ζεστασιά. Ένιωσα πως πήγα σε μια άλλη φωλιά. Και ναι, μιλάω στον πρώτο ενικό, μιας και αγαπητοί μου φίλοι, σε αυτήν την πρώτη βδομάδα προσαρμογής που κάναμε με την Χριστίνα νόμιζα πως πήγαινα ΕΓΩ σχολείο κι όχι το παιδί μου.
Βίωνα τον αποχωρισμό, την εγκατάλειψη. Ερχόταν το Σάββατο και χαιρόμουν που δεν θα πήγαινα σχολείο.
Είχα μνήμες από τις δικές μου πρώτες μέρες στον παιδικό και δεν μπορούσα να χαλαρώσω και να βοηθήσω το παιδί μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω τί μου συνέβαινε.
Μέχρι που με ξύπνησε ο άντρας μου λέγοντάς μου πως δεν πάω ΕΓΩ στο σχολείο, αλλά ΕΚΕΙΝΗ.
Και τότε έγινε ένα κλικ μέσα μου και άφησα τον έλεγχο και την εξάρτηση στην άκρη. Πίστεψα στην Χριστίνα, στο ένστικτο της, στους ρυθμούς της και στις δυνατότητές της.
Εμπιστεύτηκα το εκπαιδευτικό προσωπικό και την επιλογή μας να πάει στο συγκεκριμένο σχολείο και επιτέλους χαλάρωσα και άφησα τα πράγματα να πάνε εκεί που πρέπει.
Το αποτέλεσμα ήταν η Χριστίνα μέχρι στιγμής και μια μέρα τη φορά, να τα καταφέρνει μια χαρά, να θέλει να πηγαίνει και να αισθάνεται πως όλο αυτό είναι μια φυσική συνέχεια κι όχι ένας βίαιος και αποτόμος αποχωρισμός.
Μεγάλη ευγνωμοσύνη στο προσωπικό του σχολείου που σεβάστηκε το παιδί μου και του έδωσε τον χρόνο που χρειάστηκε. Ευγνωμοσύνη που άκουσε τις ανάγκες μας και που λειτούργησε με ενσυναίσθηση…
Και κλείνοντας να σας εκμυστηρευτώ κάτι…
Την πρώτη φορά που την άφησα εκεί και γύρισα πια στο σπίτι μόνη μου, ήμουν σαν το λιοντάρι στο κλουβί.
Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Ήθελα να ξέρω αν είναι καλά, αν έκανα καλά που πήγα σπίτι και δεν έμεινα έξω από το σχολείο σε ένα παγκάκι να την περιμένω…
Και ναι το ομολογώ. Πήρα ένα ζευγάρι κιάλια, βγήκα έξω στο μπαλκόνι, κρύφτηκα πίσω από κάτι καλαμιές και προσπάθησα ανεπιτυχώς, να την εντοπίσω από το ανοιχτό παράθυρο της τάξης της… Πώς δεν έβαλα καμπαρντίνα και μαύρα γυαλιά, ένας Θεός ξέρει…

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 

INSTAGRAM

Οκτωβρίου 14, 2016 11 σχόλια

photo from Pinterest

Σε μερικές μέρες υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ξεκινήσω παιδικό σταθμό.
Μέχρι τώρα έκανα homeschooling με την μαμά μου και πολύ μου άρεσε!
Έμαθα ένα σωρό πράγματα και περνάγαμε πολύ καλά. Αλλά τώρα θέλω να είμαι και με άλλα παιδάκια. Κι αφού δεν μπορούν να έρθουν τα παιδάκια σπίτι μου, σκεφτήκαμε να πάω εγώ σε αυτά.
Αλλά και πάλι. Πρώτη φορά στο σχολείο. Πρώτη φορά μόνη μου για αρκετές ώρες μακριά από το σπίτι, μακριά από τη μαμά μου.
Και μόνο η σκέψη μου σφίγγει το στομάχι.
Θα είναι καλή η δασκάλα μου; Τα παιδιά θα με παίζουν ή θα με χτυπάνε;
Θα μπορέσω να συνεννοηθώ ή θα μιλάμε άλλη γλώσσα; Θα φωνάζουν ή θα είναι ήρεμα; Θα είναι ευγενικά ή θα μου παίρνουν τα παιχνίδια και εγώ θα κλαίω;
Πώς θα’ναι να ξυπνάω κάθε πρωί και να φεύγω μακριά από το σπίτι και τη μαμά;
Ναι ξέρω, θα επιστρέφω πίσω το μεσημέρι αλλά όπως και να έχει δεν το’χω ξανακάνει και είμαι λίγο αγχωμένη.
Πώς θα πηγαίνω στην τουαλέτα; Πώς θα είναι το φαγητό εκεί; Θα αρρωσταίνω συχνά;
Θα μου αρέσει που θα είμαι για μερικές ώρες μακριά από την φωλιά μου;
Μου λένε πως θα μου κάνει καλό και πως θα με μεγαλώσει και πως θα κάνω καινούργιους φίλους και θα μάθω ένα σωρό πράγματα, τραγούδια και ποιήματα και τόσα άλλα.
Αλλά και πάλι, εγώ φοβάμαι.
-Χριστίνα μου, γιατί φοβάσαι;
-Δεν είμαι η Χριστίνα… Είμαι η μαμά της και φοβάμαι.
Είμαι η μαμά της και νιώθω σαν παιδί που θυμάται τις δικές του μέρες στο σχολείο. Θυμάμαι την Αυγή που με κορόιδευε, και τον Μάριο που ήταν θυμωμένος με την μητέρα του και χτυπούσε τα άλλα παιδιά, και την κυρία Φλώρα που ήταν μεν γλυκιά αλλά όταν κουραζόταν φώναζε, και το σχολικό που ερχόταν κάθε πρωί στις 7:00, και τις φορές που κάποιο παιδί μου άρπαζε τα τουβλάκια, και τις μέρες που μου έλειπε η μαμά μου και ένιωθα πως το μόνο που ήθελα ήταν να μείνω ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, κουκουλωμένη κάτω από τα σκεπάσματα χωρίς να ΠΡΕΠΕΙ να πάω στο σχολείο.
Μα δεν υπήρχαν μόνο αυτές οι μέρες… Υπήρχαν και οι άλλες, οι καλές.
Υπήρχαν τα γέλια, και τα τραγούδια, και οι εκδρομές, και το φιλαράκι μου ο Γιώργος, και το φαγητό στην τραπεζαρία, και οι νερόλακκοι, και το κρυφτό, και τα πάρτι που πηγαίναμε, και το κυνηγητό στην αυλή, και οι κατασκευές, και το θεατρικό που ανεβάσαμε και τόσα άλλα.
Μα αυτές ήταν οι δικές μου στιγμές. Και ήρθε η ώρα για την Χριστίνα να δημιουργήσει και να βιώσει τις δικές της. Καλές και κακές. Μιας κι έτσι είναι η ζωή. Είναι γεμάτη από στιγμές. Και είναι τόσο όμορφη…
Παρ’όλο που δεν αντέχω καθόλου την ιδέα του ελληνικού σχολείου, της ελληνικής νοοτροπίας, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας,  θα κάνω για σένα ότι καλύτερο μπορώ.
Θα είμαι δίπλα σου όταν με χρειαστείς! Θα είμαι δίπλα σου. Ούτε μπροστά σου, ούτε πίσω σου. Θα σου αφήσω χώρο για να δημιουργήσεις τις δικές σου αναμνήσεις, φροντίζοντας μονάχα να πάρεις αγάπη και κατανόηση. Και μην ανησυχείς! Αν νιώσεις κι εσύ εκείνες τις μέρες, που το μόνο που θα θέλεις είναι να μείνεις ξαπλωμένη στο κρεβάτι κουκουλωμένη κάτω από τα σκεπάσματα χωρίς να ΠΡΕΠΕΙ να πας στο σχολείο, θα έρθω να σου κάνω παρέα.
Καλή αρχή αγάπη μου!

Σας φιλώ

FACEBOOK  

INSTAGRAM
Αυγούστου 31, 2016 20 σχόλια
Παλιότερες αναρτήσεις

About me

About me
Είμαι η Ζωή ή αλλιώς Mama Petounia. Ζω στην Αθήνα παρέα με τον άντρα μου, την κόρη μας και το μικρό σκυλί μας. Είμαι ηθοποιός και μεταξύ άλλων δίνω την φωνή μου σε cartoons και προσπαθώ να ανακαλύψω τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής και να τις μοιραστώ μαζί σας! Μου αρέσουν τα ταξίδια, η φωτογραφία και οι χαρούμενοι άνθρωποι! Καλώς ήρθατε στο blog μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Ας συνδεθούμε

Δημοφιλείς αναρτήσεις

  • 10+1 Ιδέες για χειροποίητα δώρα Χριστουγέννων
      Φέτος στις γιορτές, νιώθω περισσότερο από ποτέ τη διάθεση να κάνω χειροποίητα δώρα στους αγαπημένους μου. Όλη αυτή η απομόνωση των ημερών,...
  • Η συνταγή της εβδομάδας: Υπέροχα μελομακάρονα χωρίς ζάχαρη και γλουτένη
    Απαραίτητο στοιχείο στο γευστικό σκηνικό των γιορτών, είναι φυσικά τα γλυκά. Από παιδί περίμενα αυτές τις μέρες για να γευτώ όλα τα νόστιμα ...
  • Λίστα Δεκεμβρίου 2020
      Ήρθε κι ο Δεκέμβρης! Ο μήνας των Χριστουγέννων και των γιορτών, ο μήνας των μαζώξεων, των δώρων και της αγάπης. Και παρόλο που φέτος θα εί...

Αναζήτηση σε αυτό το ιστολόγιο

Ετικέτες

365 ΜΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΨΩΝΙΑ HYGGE MAMA PETOUNIA AND FRIENDS ΑΓΑΠΗ ΒΙΒΛΙΑ ΒΟΛΤΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΕΘΙΣΜΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΕΡΩΤΑΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΖΩΗ Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΘΕΑΤΡΟ ΙΔΕΕΣ ΛΙΣΤΕΣ ΜΙΚΡΗ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΠΑΡΙΣΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΑΞΙΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αρχειοθήκη Ιστολογίου

  • ▼  2025 (24)
    • ▼  Ιουνίου (2)
      • Ταξίδι στη Ρώμη
      • Λίστα Ιουνίου
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (2)
    • ►  Μαρτίου (4)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2024 (21)
    • ►  Δεκεμβρίου (2)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Μαΐου (1)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2023 (32)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (4)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (5)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2022 (35)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (4)
    • ►  Σεπτεμβρίου (3)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (7)
    • ►  Φεβρουαρίου (3)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2021 (64)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (5)
    • ►  Οκτωβρίου (9)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (5)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (3)
    • ►  Φεβρουαρίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2020 (76)
    • ►  Δεκεμβρίου (7)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (5)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (8)
  • ►  2019 (70)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (6)
    • ►  Οκτωβρίου (8)
    • ►  Σεπτεμβρίου (7)
    • ►  Αυγούστου (8)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (6)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (8)
    • ►  Φεβρουαρίου (11)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2018 (91)
    • ►  Δεκεμβρίου (6)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (14)
    • ►  Σεπτεμβρίου (12)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (3)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (4)
    • ►  Μαρτίου (13)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2017 (104)
    • ►  Δεκεμβρίου (3)
    • ►  Νοεμβρίου (7)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (6)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (10)
    • ►  Απριλίου (11)
    • ►  Μαρτίου (14)
    • ►  Φεβρουαρίου (12)
    • ►  Ιανουαρίου (13)
  • ►  2016 (86)
    • ►  Δεκεμβρίου (14)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (6)
    • ►  Ιουλίου (12)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (11)
  • ►  2015 (138)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (14)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (6)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (16)
    • ►  Μαρτίου (6)
    • ►  Φεβρουαρίου (20)
    • ►  Ιανουαρίου (17)
  • ►  2014 (160)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (15)
    • ►  Ιουλίου (13)
    • ►  Ιουνίου (15)
    • ►  Μαΐου (15)
    • ►  Απριλίου (21)
    • ►  Μαρτίου (23)
    • ►  Φεβρουαρίου (10)
  • ►  2013 (3)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαρτίου (2)
  • ►  2012 (4)
    • ►  Αυγούστου (4)

Created with by ThemeXpose