facebook instagram
COPYRIGHT Όλα τα κείμενα και οι εικόνες είναι πνευματική ιδιοκτησία του Mama Petounia.. Από το Blogger.
  • Αρχική
  • About me
  • Νιώθω
    • Σκέψεις
    • Λίστες
    • Έμπνευση
    • Μικρές χαρές
  • Ζω
    • Από το κινητό
    • Home Schooling
    • Ταξίδια
    • Βόλτες
  • Προτείνω
    • Γεύσεις
    • Βιβλία
    • Θέατρο
    • Ομορφιά
    • 5things
  • Συνεργασίες
  • Επικοινωνία

Mama Petounia


photo from Pinterest

- Μαμά, μ’ αγαπάς;
- Πολύ αγάπη μου!
- Μ’ αγαπάς κι όταν μου φωνάζεις;
- Ναι… και τότε σ’ αγαπώ…
- Α! Γιατί εγώ νομίζω ότι μόνο τότε δεν μ’ αγαπάς.
- Όχι. Σ’ αγαπώ κάθε στιγμή. Και τώρα, και τότε και πάντα. Αλλά σε καταλαβαίνω που αναρωτιέσαι…
- Και θα μ’ αγαπάς ακόμα κι αν μπω σε ένα αεροπλάνο και φύγω μακριά;
- Ναι και τότε.
- Ακόμα κι όταν θα κάνω το δικό μου παιδάκι;
- Ναι αγάπη μου.
- Ακόμα κι όταν πεθάνω;
- Ναι… φυσικά.
Θα σ’ αγαπώ ακόμα κι όταν εγώ πεθάνω. Θα σ’ αγαπώ ακόμα και μετά τον θάνατό μου.
Θα σ’ αγαπώ για πάντα, ακόμα κι όταν δεν θα υπάρχει πάντα.
Σ’ αγαπώ από την στιγμή που έμαθα ότι θα έρθεις να με βρεις. Από την στιγμή που έμαθα ότι με διάλεξες για μαμά σου. Σ’ αγαπώ πριν ακόμα σε γνωρίσω, πριν ακόμα σε δω με τα ματιά μου. Σ’ αγαπώ από πολύ παλιά. Από τότε που έπαιζα με την κούκλα μου και την έκανα να είναι το μωρό μου, από τότε που είδα ένα μωρό στο δρόμο και σκέφτηκα πως θα θελα κι εγώ ένα δικό μου, από τότε που φαντάστηκα τον μπαμπά σου για σύντροφο της ζωής μου. Από τότε σ’ αγαπώ.
Και θα σ’ αγαπώ ακόμα κι όταν δεν θα υπάρχουμε πια… ακόμα κι όταν θα έχουμε γίνει αστεράκια κάπου στο γαλαξία…
Θα αγαπώ την λάμψη σου και όλα όσα ζήσαμε μαζί και θα σε θυμάμαι και θα σ’ αγαπώ για ΠΑΝΤΑ, ακόμα κι όταν δεν θα υπάρχει πάντα.
- Κι εγώ μαμάκα μου! Κι εγώ. Καληνύχτα.

{από χτες το βράδυ}.

Σας φιλώ


Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 

INSTAGRAM
Φεβρουαρίου 22, 2017 16 σχόλια

photo from Pinterest

Σε μερικές μέρες υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ξεκινήσω παιδικό σταθμό.
Μέχρι τώρα έκανα homeschooling με την μαμά μου και πολύ μου άρεσε!
Έμαθα ένα σωρό πράγματα και περνάγαμε πολύ καλά. Αλλά τώρα θέλω να είμαι και με άλλα παιδάκια. Κι αφού δεν μπορούν να έρθουν τα παιδάκια σπίτι μου, σκεφτήκαμε να πάω εγώ σε αυτά.
Αλλά και πάλι. Πρώτη φορά στο σχολείο. Πρώτη φορά μόνη μου για αρκετές ώρες μακριά από το σπίτι, μακριά από τη μαμά μου.
Και μόνο η σκέψη μου σφίγγει το στομάχι.
Θα είναι καλή η δασκάλα μου; Τα παιδιά θα με παίζουν ή θα με χτυπάνε;
Θα μπορέσω να συνεννοηθώ ή θα μιλάμε άλλη γλώσσα; Θα φωνάζουν ή θα είναι ήρεμα; Θα είναι ευγενικά ή θα μου παίρνουν τα παιχνίδια και εγώ θα κλαίω;
Πώς θα’ναι να ξυπνάω κάθε πρωί και να φεύγω μακριά από το σπίτι και τη μαμά;
Ναι ξέρω, θα επιστρέφω πίσω το μεσημέρι αλλά όπως και να έχει δεν το’χω ξανακάνει και είμαι λίγο αγχωμένη.
Πώς θα πηγαίνω στην τουαλέτα; Πώς θα είναι το φαγητό εκεί; Θα αρρωσταίνω συχνά;
Θα μου αρέσει που θα είμαι για μερικές ώρες μακριά από την φωλιά μου;
Μου λένε πως θα μου κάνει καλό και πως θα με μεγαλώσει και πως θα κάνω καινούργιους φίλους και θα μάθω ένα σωρό πράγματα, τραγούδια και ποιήματα και τόσα άλλα.
Αλλά και πάλι, εγώ φοβάμαι.
-Χριστίνα μου, γιατί φοβάσαι;
-Δεν είμαι η Χριστίνα… Είμαι η μαμά της και φοβάμαι.
Είμαι η μαμά της και νιώθω σαν παιδί που θυμάται τις δικές του μέρες στο σχολείο. Θυμάμαι την Αυγή που με κορόιδευε, και τον Μάριο που ήταν θυμωμένος με την μητέρα του και χτυπούσε τα άλλα παιδιά, και την κυρία Φλώρα που ήταν μεν γλυκιά αλλά όταν κουραζόταν φώναζε, και το σχολικό που ερχόταν κάθε πρωί στις 7:00, και τις φορές που κάποιο παιδί μου άρπαζε τα τουβλάκια, και τις μέρες που μου έλειπε η μαμά μου και ένιωθα πως το μόνο που ήθελα ήταν να μείνω ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, κουκουλωμένη κάτω από τα σκεπάσματα χωρίς να ΠΡΕΠΕΙ να πάω στο σχολείο.
Μα δεν υπήρχαν μόνο αυτές οι μέρες… Υπήρχαν και οι άλλες, οι καλές.
Υπήρχαν τα γέλια, και τα τραγούδια, και οι εκδρομές, και το φιλαράκι μου ο Γιώργος, και το φαγητό στην τραπεζαρία, και οι νερόλακκοι, και το κρυφτό, και τα πάρτι που πηγαίναμε, και το κυνηγητό στην αυλή, και οι κατασκευές, και το θεατρικό που ανεβάσαμε και τόσα άλλα.
Μα αυτές ήταν οι δικές μου στιγμές. Και ήρθε η ώρα για την Χριστίνα να δημιουργήσει και να βιώσει τις δικές της. Καλές και κακές. Μιας κι έτσι είναι η ζωή. Είναι γεμάτη από στιγμές. Και είναι τόσο όμορφη…
Παρ’όλο που δεν αντέχω καθόλου την ιδέα του ελληνικού σχολείου, της ελληνικής νοοτροπίας, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας,  θα κάνω για σένα ότι καλύτερο μπορώ.
Θα είμαι δίπλα σου όταν με χρειαστείς! Θα είμαι δίπλα σου. Ούτε μπροστά σου, ούτε πίσω σου. Θα σου αφήσω χώρο για να δημιουργήσεις τις δικές σου αναμνήσεις, φροντίζοντας μονάχα να πάρεις αγάπη και κατανόηση. Και μην ανησυχείς! Αν νιώσεις κι εσύ εκείνες τις μέρες, που το μόνο που θα θέλεις είναι να μείνεις ξαπλωμένη στο κρεβάτι κουκουλωμένη κάτω από τα σκεπάσματα χωρίς να ΠΡΕΠΕΙ να πας στο σχολείο, θα έρθω να σου κάνω παρέα.
Καλή αρχή αγάπη μου!

Σας φιλώ

FACEBOOK  

INSTAGRAM
Αυγούστου 31, 2016 20 σχόλια

Κι αν ξυπνούσα το πρωί γεμάτη όρεξη για ατελείωτο παιχνίδι;
Κι αν τα βράδια που δεν μπορούσες να κοιμηθείς διαβάζαμε παραμύθια μέχρι το ξημέρωμα;
Κι αν μια μέρα τρώγαμε για μεσημεριανό παγωτά, τσίχλες και σοκολάτες;
Κι αν βγαίναμε στο δρόμο βόλτα με τις μπιτζάμες μας;
Κι αν παίζαμε μπουγέλο στο σαλόνι;
Κι αν ζωγραφίζαμε στους τοίχους του σπιτιού μας καράβια κι αστέρια και πριγκίπισσες με μακριά μαλλιά;
Κι αν χορεύαμε ένα απόγευμα μέχρι να πέσουμε κάτω;
Κι αν κρυβόμασταν μέσα στη ντουλάπα για να μην πλύνουμε τα δόντια μας το βράδυ;
Κι αν πετάγαμε μπαλόνια με μηνύματα από το μπαλκόνι;
Κι αν χαρίζαμε τα αγαπημένα μας παιχνίδια σε αυτούς μου μας πληγώσανε;
Κι αν δεν υπήρχαν πρέπει και τώρα;
Κι αν τρώγαμε το πρωινό μας κάτω από το τραπέζι;
Κι αν παίρναμε σπίτι το γατάκι που μας χάιδεψε το πόδι;
Κι αν βάζαμε κραγιόν και βάφαμε τα νύχια μας;
Κι αν λέγαμε πάντα αυτό που θέλαμε χωρίς φόβο;
Κι αν βλέπαμε τηλεόραση μέχρι να βαρεθούμε;
Κι αν χαζεύαμε για ώρες τα μυρμήγκια;
Κι αν είχαμε γενέθλια τρεις φορές το χρόνο;
Κι αν υπήρχε Άγιος Βασίλης και μας αγαπούσε;
Κι αν μας θέλανε για αυτό ακριβώς που είμαστε;
Κι αν σε κοίταγα στα μάτια κάθε μέρα και σου έλεγα πως είσαι ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΕΧΩ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ;
Κι αν…

Για την Χριστίνα.

Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM

Ιουλίου 08, 2016 11 σχόλια

Είναι καιρός τώρα που μαζεύω στην σελίδα μου στο facebook ατάκες τις Χριστίνας, με την διάθεση να τις καταγράψω και να τις μοιραστώ μαζί σας!
Ιδού μερικές από αυτές!


-Μαμά! Μέσα στη φάτνη, είναι μόνο ο Χριστούλης και η Παναγία…
Ο Πανάγιος που είναι;;;

-Μαμά να σου τραγουδήσω το αγαπημένο μου χριστουγεννιάτικο τραγούδι;
-Ναι αγάπη μου!! Για πες το μου!
-Τρίγωνα, κάλαντα, μες στην ΤΡΙΓΩΝΙΑ, ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΑΑΑ!!

-Μαμά, μαμά νερό!
Έφαγα αυτό το αλμυρό τυράκι και με αλμύρινε…

-Μαμά, να σου πω κάτι…
- Ναι αγάπη μου!
- Παλιά, ήθελα να γίνω γιατρός μα τώρα πια είμαι σίγουρη! Θέλω να γίνω ηθοποιός!!!

-Χριστίνα, θέλεις να μου διαβάσεις ένα παραμύθι;
-Ναι! Ποιο θέλεις; 
-Τον λύκο και τα επτά κατσικάκια;
-Μπα.. Δεν μου αρέσει .. Είναι γεμάτο…σκοτωνιές..!!!

-Μαμά, ο κάκτος είναι πολύ ΤΣΙΜΠΙΤΕΡΟΣ…

-Μαμά, δεν τρώω τη μύξα μου..απλά δοκιμάζω το σώμα μου!!

-Κοιτά μαμά! Κρατάω απο το ΧΕΡΙ τα κουκλάκια μου και πάμε βόλτα!
-Ναι αγάπη μου; Που πάτε; 
-Πάμε σινεμά να δούμε τον ΧΕΡΙ Πότερ!!! 

-Μαμά, θα βάλουμε και καυτερά καμπάσκα;
-Ορίστε αγάπη μου;
- Λέω, θα βάλουμε και καυτερά καμπάσκα;
-Α! Ταμπάσκο... Ε.. Όχι!!!

-Μαμά, έλα μέσα στο δωμάτιο να δεις τι θα τεχύκω!
-Ορίστε;;
-Έλα μέσα να δεις τι θα τεχύκω στο ζάρι ...
-Α μάλιστα!! Για δείξε μου αγάπη μου! Τι έτυχες;


Σας φιλώ
FACEBOOK  

INSTAGRAM
Ιανουαρίου 13, 2016 1 σχόλια

Η Χριστίνα μου μαθαίνει:

  • πως τα λόγια δεν αξίζουν τίποτα αν δεν συνοδεύονται από έργα
  • πως οι συμβουλές είναι για πέταμα και μόνο οι πράξεις μας μετράνε
  • πως το παιχνίδι είναι το πιο σημαντικό πράγμα στο κόσμο
  • πως όταν ένα παιδί σου λέει “κοίτα” πρέπει να γίνεις όλος μάτια
  • πως όταν ένα παιδί σου λέει “άκου” πρέπει να γίνεις όλος αυτιά
  • πως η αγάπη είναι τα πάντα
  • πως τα μακαρόνια με τυρί είναι το καλύτερο φαγητό 
  • πως το μαζί είναι καλύτερο από το μόνος
  • πως τα συμπεράσματα είναι καλύτερα να τα κρατάς για τον εαυτό σου
  • πως ένα παιδί μπορεί να καταφέρει πολλά περισσότερα απ’όσα εσύ μπορείς να φανταστείς
  • πως τα βιβλία είναι το καλύτερο δώρο
  • πως δεν χρειάζεται να έχεις πεντακόσια πράγματα για να είσαι ευτυχισμένος
  • πως το γάλα πίνετε καλύτερα χλιαρό
  • πως υπάρχουν γάτες παιδίατροι
  • πως δεν είσαι υποχρεωμένος να μιλάς, γελάς, είσαι ευχάριστος, αν δεν το θέλεις μόνο και μόνο για να ικανοποιήσεις τους άλλους
  • πως η μπανιέρα μπορεί να γίνει θάλασσα και το χρυσόχαρτο αστέρι
  • πως τα παπούτσια μπαίνουν και ανάποδα
  • πως τίποτα δεν πειράζει αρκεί να μην πληγώνει 
  • πως το κρεβάτι είναι ένα υπέροχο τραμπολίνο
  • πως όταν οι φίλοι σου, σου παίρνουν τα παιχνίδια σου, σε χτυπάνε και σε κάνουν να κλαις, δεν παύουν να είναι φίλοι σου
  • πως τα παιδιά ακούνε και και βλέπουν πολλά περισσότερα από όσα εσύ νομίζεις
  • πως το να φωνάζεις και να ζεις με βία, σε φέρνει πιο κοντά στο θάνατο
  • πως οι γονείς σου είναι τα πρότυπά σου
  • πως υπάρχουν πολλοί τρόποι να ζωγραφίσεις ένα δέντρο, ένα σπίτι, τον ουρανό ή την βροχή
  • πως το κάθε πλάσμα είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο 
  • πως το να τρως με τα χέρια και να σκουπίζεσαι πάνω σου ή πάνω στους άλλους είναι απόλαυση
  • πως η ζωή είναι ωραία άμα χαμογελάς
  • πως η ζωή μου είναι ωραία άμα χαμογελά

Σας φιλώ

FACEBOOK  

INSTAGRAM
Ιουνίου 11, 2015 6 σχόλια

Όπως σας έγραψα κι εδώ, ήθελα για τα γενέθλια της Χριστίνας, να φτιάξω εγώ την τούρτα και να μην έχει ζάχαρη. Μου αρέσουν πολύ οι πλούσιες τούρτες που είναι καλυμμένες με ζαχαρόπαστα και είναι τόσο όμορφες που λυπάσαι να τις φας, μα πιστεύω πως έχει καιρό μπροστά της για τόση ζάχαρη.
Έτσι λοιπόν, ζήτησα από την φίλη μου τη Μαρία να μου δώσει την συνταγή της τούρτας που έφτιαξε για τα γενέθλια του ενός έτους γιου της και επέλεξα να φτιάξω ένα frosting με σιρόπι σφενδάμου και τυρί κρέμα!
Η συνταγή πέτυχε και δεν έμεινε ψίχουλο!



ΥΛΙΚΑ(για το κέικ )

  • 2 1/2 κούπες αλεύρι ολικής άλεσης
  • 3/4 κούπες ανάλατο βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
  • 1 κούπα μέλι
  • 1 κούπα γάλα
  • 2 αυγά
  • 1 κ.γ baking soda
  • 1 κ.γ κανέλα
  • 1 κ.γ τζίντζερ (εγώ έβαλα έτοιμο σε σκόνη)
  • 1 κ.γ μοσχοκάρυδο


ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 165’C.
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το βούτυρο με το μέλι.
Ρίχνουμε ένα αυγό και χτυπάμε.
Αφού αναμιχθεί καλά, ρίχνουμε και το δεύτερο.
Στη συνέχεια ρίχνουμε το γάλα κι ανακατεύουμε καλά.
Σε ένα άλλο μπολ, ανακατεύουμε το αλεύρι, τη σόδα, την κανέλα, το τζίντζερ και το μοσχοκάρυδο και προσθέτουμε τα υγρά υλικά ανακατεύοντας καλά.
Ψήνουμε για περίπου μια ώρα, μέχρι να βγει το μαχαίρι μας στεγνό από το κέικ. 
Το αφήνουμε να κρυώσει εντελώς ,ξεφορμάρουμε και διακοσμούμε!

ΥΛΙΚΑ(για το frosting)
  • 1 κούπα τυρί κρέμα
  • 1/2 κούπα σιρόπι σφενδάμου 




ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Μισή ώρα πριν το φτιάξουμε, βγάζουμε το τυρί από το ψυγείο.
Χτυπάμε καλά το τυρί μέχρι να μαλακώσει και να γίνει κρέμα και προσθέτουμε το σιρόπι, συνεχίζοντας το χτύπημα.

Εγώ έφτιαξα δύο κέικ κι έβαλα frosting ανάμεσά τους και πάνω στην τούρτα (οπότε οι ποσότητες ήταν διπλές)  και η Χριστίνα διακόσμησε με σοκολατένια κουφετάκια, τα οποία ήταν και η εξαίρεση στον κανόνα της ζάχαρης!
Για όποια απορία, μην διστάσετε να με ρωτήσετε!!
Καλή σας απόλαυση!

Σας φιλώ

FACEBOOK  

INSTAGRAM

Μαΐου 23, 2015 3 σχόλια

Γεια σας και χαρά σας!!!
Μετά από περίπου δυο βδομάδες αποχής από το πολύ ίντερνετ (ναι, όταν περνάω καλά, ξεχνάω να ανοίξω τον υπολογιστή και ζω την πραγματικότητα!) και έχοντας πολλά να σας πω, πάω κατευθείαν στην μικρή-μεγάλη χαρά των τελευταίων ημερών, στα γενέθλια της πολυαγαπημένης μου, που ήταν σχεδόν πριν από μια βδομάδα.
Τα γιορτάσαμε έτσι όπως θέλαμε. Απλά, με αγαπημένα πρόσωπα τριγύρω μας, προσπαθώντας να κάνουμε πράγματα που αρέσουν στην Χριστίνα μιας και αυτή ήταν το τιμώμενο πρόσωπο!
Οργανώσαμε λοιπόν ένα πικ νικ, με σπιτικά φαγητά και τούρτα χωρίς ζάχαρη, φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκαλιού, κουβαδάκια, αυτοσχέδια παιχνίδια, μπαλόνια, δωράκια για τους μικρούς μας φίλους και πάνω από όλα πολύ αγάπη!
Και η αλήθεια είναι πως όλα πήγαν πολύ καλά, πως η Χριστίνα το καταχάρηκε, πως γίναμε μια μεγάλη παρέα, και πως τα παιδιά παίξαν και λερώθηκαν με την ψυχή τους.
Ακόμα μια φορά, εισπράξαμε αγάπη, ευχές, δώρα και χαρά και νιώσαμε πως η ζωή είναι ΩΡΑΙΑ!
Για άλλη μια φορά δεν είχα μυαλό για φωτογραφίες, οπότε πάρτε μια γεύση από όσες πρόλαβα να βγάλω!

Η τούρτα σπιτική, με μέλι αντί για ζάχαρη και με frosting από σιρόπι σφενδάμου!
Μιαμ, μιαμ! Πολύ σύντομα θα σας δώσω την συνταγή!
Και φυσικά, είχα την καλύτερη sous chef δίπλα μου!





Τα δωράκια που ετοιμάσαμε για τους φίλους της Χριστίνας!
Μια θήκη για παγωτό γρανίτα, μια συνταγή για γρανίτα με φρούτα χωρίς ζάχαρη
κι ένα μικρό γλυκάκι, σπιτικό κέικ με σησαμέλαιο!


Το μενού, ήταν απλό, (μπόμπες, σπιτικά πιτσάκια, μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα, σαλάτα και σάντουιτς με μπαγκέτα) με φρέσκα υλικά, προσαρμοσμένο στα παιδικά χεράκια!








Κάναμε διάφορες δραστηριότητες!
Ψαρέψαμε παπάκια, ψάξαμε “θησαυρούς της φύσης” και τους κλείσαμε σε βαζάκια, 
ζωγραφίσαμε ο ένας τον άλλον αφού πρώτα φορέσαμε σακούλες σκουπιδιών με κόλλες Α4 
σκάσαμε μπαλόνια και πολλά άλλα!











Σας ευχαριστώ για τις ευχές που μου στείλατε, για το ενδιαφέρον που δείχνετε για το blog μου και για τα σχόλια και την αγάπη σας!

Σας φιλώ

FACEBOOK  

INSTAGRAM
Μαΐου 22, 2015 14 σχόλια
 

Τα γενέθλια της Χριστίνας, τα γιορτάσαμε με ένα πικ νικ πάρτι, με πολλά μπαλόνια (μιας και αυτό ήταν το θέμα του πάρτι) με φίλους καλούς, πολλές ευχές και αρκετό αέρα..!
Αν εξαιρέσουμε το τελευταίο, όλα τα άλλα, τουλάχιστον για μένα, ήταν πολύ όμορφα και απο ότι κατάλαβα και η Χριστίνα το καταχάρηκε..
Πήρε άλλωστε τόσες ευχές και τόση αγάπη που αυτά και μόνο ήταν αρκετά για να είναι χαρούμενη και ευτυχισμένη.

Το μενού του πάρτι ήταν αποκλειστικά φτιαγμένο σύμφωνα με τα γούστα της μικρής, και φυσικά η τούρτα της, ήταν το αγαπημένο της κέικ καρότου.
Δυστυχώς στο πάρτι δεν έβγαλα σχεδόν καμία φωτογραφία απο το τραπέζι...
Το τι περιείχε το μενού, θα σας το πω σε επόμενο πόστ, ελπίζοντας κάποιος απο τους φίλους να έχει βγάλει μερικές φωτογραφίες, για να το συνοδέψω...
Η τούρτα ήταν πανεύκολη και πολύ νόστιμη και φυσικά ήταν στολισμένη, με μπαλόνια!

ΥΛΙΚΑ 
(για το κέικ)

  • 300γρ. ζάχαρη καστανή ψιλή
  • 300γρ. ηλιέλαιο
  • 300γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  • 300γρ. καρότα τριμμένα
  • 3 αυγά 
  • 1κ.γ. σόδα
  • 1κ.γ. μπέικιν πάουντερ 
  • 1κ.γ.κανέλα
  • 1/2 κ.γ. αλάτι
  • 150 γρ.σταφίδες
  • 150 γρ. χοντροκομμένα καρύδια
 ΥΛΙΚΑ 
(για το γλάσο)
  • 600γρ. τυρί φιλαδέλφεια
  • 250γρ. άχνη ζάχαρη
  • 1κ.γ. βανίλια

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 170' .
Χτυπάμε στο μίξερ, σε χαμηλή έως μεσαία ταχύτητα τη ζάχαρη, το λάδι και τα αυγά μαζί,μέχρι να ανακατευτούν καλά.
Κοσκινίζουμε το αλεύρι, τη σόδα, το μπέικιν, την κανέλα, το αλάτι και τα προσθέτουμε στο υγρό μείγμα.
Χτυπάμε ωσότου να ανακατευτούν καλά.
Προσθέτουμε τα καρότα, τα καρύδια και τις σταφίδες και ανακατεύουμε με ένα κουτάλι ή με μια σπάτουλα μέχρι να πάνε παντού.
Βάζουμε το μείγμα σε βουτυρωμένη φόρμα και ψήνουμε για περίπου μία ώρα ώσπου το μαχαίρι μας να βγαίνει στεγνό.
Φτιάχνουμε το γλάσο, χτυπώντας όλα τα υλικά μαζί, και αφού ψηθεί και κρυώσει το κέικ μας, το απλώνουμε πάνω του και το βάζουμε στο ψυγείο!

Καλή σας απόλαυση!
Και του χρόνου!
Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ και στην σελίδα μου στο facebook!

Σας φιλώ 









Μαΐου 19, 2014 20 σχόλια

Και κάπως έτσι μαγικά, πριν δυο χρόνια σαν σήμερα, ήρθες στην ζωή μου σαν ένας μεγάλος έρωτας και την άλλαξες για πάντα...
Ομορφιά μου...Θέλω τόσα να σου πω, μα δεν ξέρω πως...
Πώς να εκφράσεις με λόγια την αίσθηση που νιώθεις όταν ο ήλιος αγγίζει το πρόσωπό σου μια κρύα μέρα του χειμώνα?
Πώς όταν αντικρίζεις βράδυ καλοκαιριού έναν ουρανό γεμάτο απο αστέρια...?
Πώς όταν πίνεις νερό για να ξεδιψάσεις...όταν ο αέρας σου χαϊδεύει το πρόσωπο μια μέρα του καλοκαιριού... όταν το γρασίδι δροσίζει τα πόδια σου...όταν το ταξίδι που ετοιμάζεις χρόνια τώρα, γίνετε πραγματικότητα...όταν έχεις την αγάπη των γύρω σου...όταν δυο μικρά χεράκια σε σφίγγουν δυνατά και σου λένε σ'αγαπώ...όταν η ζωή σου χαμογελάει...όταν η ψυχή σου είναι γεμάτη απο το θαύμα της φύσης...
Όταν μάθω να τα εκφράζω με λόγια όλα αυτά, τότε θα μπορέσω να σου πω πόσο ΣΕ ΑΓΑΠΏ...
Χρόνια σου πολλά.

Μαΐου 16, 2014 14 σχόλια


Χτες βράδυ, λίγο πριν βάλω την Χριστίνα για ύπνο, κι αφού την άφησα να εκτονώσει και τα τελευταία αποθέματα ενέργειάς της πριν μπούμε στην διαδικασία χαλάρωσης, την κοιτούσα να παίζει και έτσι απλά άρχισα να κλαίω. Με λυγμούς. Εκείνη φυσικά τρόμαξε, μιας και δεν με έχει ξαναδεί ποτέ σε παρόμοια κατάσταση. Προσπαθούσα, να μαζέψω όλο αυτό που μου συνέβαινε, αλλά μάταια. Ήταν πάνω απ' τις δυνάμεις μου.
Μόλις ηρέμησα, της εξήγησα πως δεν είχε κάνει κάτι κακό, πως δεν έκλαιγα απο πόνο ή στεναχώρια και πως όλο αυτό ήταν απο χαρά και ευτυχία..
Και ναι. Η αλήθεια ήταν πως βλέποντάς την , έτσι μικρή, εύθραυστη και τόσο αληθινή, σκέφτηκα πώς είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος πάνω στη γη..
Σκέφτηκα πως αυτό το πλάσμα , ήρθε στη ζωή μου για να μου δείξει τον ΔΡΟΜΟ.
Για να μου μάθει να μοιράζομαι και να μην περιμένω τίποτα. Να έχω υπομονή και να συγχωρώ. Να αγαπώ τον εαυτό μου για να μπορώ να αγαπώ και τους άλλους. Να ελπίζω και να πιστεύω. Να ξεπερνώ τους φόβους μου και τις ανασφάλειές μου. Να εμπιστεύομαι την κρίση μου , το ένστικτό μου και τις αντοχές μου. Να εκτιμώ τη ζωή και τα δώρα της. Να πιστεύω πως αξίζω να με αγαπούν άνευ όρων γι' αυτό ακριβώς που είμαι. Να τολμήσω να δοθώ κάπου, ολοκληρωτικά.
Έχω έναν άγγελο μέσα στο σπίτι μου, και ήθελα να σας το πω.


Σας φιλώ


 FACEBOOK 
Φεβρουαρίου 24, 2014 4 σχόλια


Με λένε Χριστίνα.
Είμαι 21 μηνών και μου αρέσουν πολύ τα άλογα και οι κουκουβάγιες.
Θέλω πολύ να ανέβω σε ένα άλογο. Η μαμά μου μου είπε πως "με την πρώτη ευκαιρία, θα γίνει και αυτό.." . Την πιστεύω. Όσα μου υπόσχονται, , τα κάνουν η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου.
Μου αρέσει πολύ να κάνω κούνια και τσουλήθρα. Τσουλήθρα, κάνω μόνη μου. Στην μικρή βέβαια ακόμα, αλλά δεν με πειράζει. Κούνια έχω και στο σπίτι μου. Μου την πήρε ο μπαμπάς μου και κάνω μερικές φορές  το μεσημέρι, για να με πάρει ο ύπνος.
Μου αρέσουν επίσης πολύ, και τα μπαλόνια και οι μπάλες. Και τα ρεβίθια και ο αρακάς και οι φακές. Γιατί είναι κι αυτά μπάλες, που τις τρώμε.
Δεν μου αρέσει να με σπρώχνουν, ούτε να με χτυπάνε. ΚΑΘΟΛΟΥ δεν μου αρέσει. Αυτό το κάνουν μερικές φορές τα άλλα παιδάκια, κι εγώ βάζω τα κλάματα.
Μου αρέσουν πολύ τα τραγούδια που μου βάζει να ακούω η μαμά μου. Η κουκουβάγια, τα 3 μερμηγκάκια, και τα παραμύθια της γαλάζιας γραμμής!
Επίσης μου αρέσει να βλέπω αγκαλιά την μαμά μου και τον μπαμπά μου! Μόλις τους δω να αγκαλιάζονται, τρέχω και γω και τους αγκαλιάζω και καθόμαστε κι οι τρεις αγκαλιασμένοι!
Δεν μου αρέσει ΚΑΘΟΛΟΥ όταν τσακώνονται... Μακάρι να μην τσακωθούν ΠΟΤΕ . Είναι τόσο ωραία  όταν είναι αγαπημένοι. Κι εγώ νιώθω τόση ασφάλεια και χαρά.
Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία και οι βόλτες με τους φίλους μου. Το αγαπημένο μου βιβλίο, είναι ένα με ζώα κι ένα άλλο που λέγετε "Το σπίτι".
Έχω και δυο αγαπημένα κουκλάκια. Την Κανέλα την αλεπού και τον Μίνι που οι μεγάλοι τον λένε Μίκυ.
Μου αρέσει να περπατάω μόνη μου όταν πάμε βόλτα, αλλά ξέρω ότι πρέπει να κρατάω το χέρι της μαμάς μου.
Είναι ακόμα πολλά πράγματα που μου αρέσουν και που δεν μου αρέσουν...
Ίσως μια μέρα να σας τα πω κι αυτά.


Χριστίνα


Σας φιλώ




Η σελίδα μου στο facebook




Φεβρουαρίου 10, 2014 7 σχόλια
Παλιότερες αναρτήσεις

About me

About me
Είμαι η Ζωή ή αλλιώς Mama Petounia. Ζω στην Αθήνα παρέα με τον άντρα μου, την κόρη μας και το μικρό σκυλί μας. Είμαι ηθοποιός και μεταξύ άλλων δίνω την φωνή μου σε cartoons και προσπαθώ να ανακαλύψω τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής και να τις μοιραστώ μαζί σας! Μου αρέσουν τα ταξίδια, η φωτογραφία και οι χαρούμενοι άνθρωποι! Καλώς ήρθατε στο blog μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Ας συνδεθούμε

Δημοφιλείς αναρτήσεις

  • 10+1 Ιδέες για χειροποίητα δώρα Χριστουγέννων
      Φέτος στις γιορτές, νιώθω περισσότερο από ποτέ τη διάθεση να κάνω χειροποίητα δώρα στους αγαπημένους μου. Όλη αυτή η απομόνωση των ημερών,...
  • Η συνταγή της εβδομάδας: Υπέροχα μελομακάρονα χωρίς ζάχαρη και γλουτένη
    Απαραίτητο στοιχείο στο γευστικό σκηνικό των γιορτών, είναι φυσικά τα γλυκά. Από παιδί περίμενα αυτές τις μέρες για να γευτώ όλα τα νόστιμα ...
  • Λίστα Δεκεμβρίου 2020
      Ήρθε κι ο Δεκέμβρης! Ο μήνας των Χριστουγέννων και των γιορτών, ο μήνας των μαζώξεων, των δώρων και της αγάπης. Και παρόλο που φέτος θα εί...

Αναζήτηση σε αυτό το ιστολόγιο

Ετικέτες

365 ΜΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΨΩΝΙΑ HYGGE MAMA PETOUNIA AND FRIENDS ΑΓΑΠΗ ΒΙΒΛΙΑ ΒΟΛΤΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΕΘΙΣΜΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΕΡΩΤΑΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΖΩΗ Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΘΕΑΤΡΟ ΙΔΕΕΣ ΛΙΣΤΕΣ ΜΙΚΡΗ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΠΑΡΙΣΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΑΞΙΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αρχειοθήκη Ιστολογίου

  • ▼  2025 (24)
    • ▼  Ιουνίου (2)
      • Ταξίδι στη Ρώμη
      • Λίστα Ιουνίου
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (2)
    • ►  Μαρτίου (4)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2024 (21)
    • ►  Δεκεμβρίου (2)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Μαΐου (1)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2023 (32)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (4)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (5)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2022 (35)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (4)
    • ►  Σεπτεμβρίου (3)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (7)
    • ►  Φεβρουαρίου (3)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2021 (64)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (5)
    • ►  Οκτωβρίου (9)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (5)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (3)
    • ►  Φεβρουαρίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2020 (76)
    • ►  Δεκεμβρίου (7)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (5)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (8)
  • ►  2019 (70)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (6)
    • ►  Οκτωβρίου (8)
    • ►  Σεπτεμβρίου (7)
    • ►  Αυγούστου (8)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (6)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (8)
    • ►  Φεβρουαρίου (11)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2018 (91)
    • ►  Δεκεμβρίου (6)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (14)
    • ►  Σεπτεμβρίου (12)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (3)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (4)
    • ►  Μαρτίου (13)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2017 (104)
    • ►  Δεκεμβρίου (3)
    • ►  Νοεμβρίου (7)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (6)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (10)
    • ►  Απριλίου (11)
    • ►  Μαρτίου (14)
    • ►  Φεβρουαρίου (12)
    • ►  Ιανουαρίου (13)
  • ►  2016 (86)
    • ►  Δεκεμβρίου (14)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (6)
    • ►  Ιουλίου (12)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (11)
  • ►  2015 (138)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (14)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (6)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (16)
    • ►  Μαρτίου (6)
    • ►  Φεβρουαρίου (20)
    • ►  Ιανουαρίου (17)
  • ►  2014 (160)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (15)
    • ►  Ιουλίου (13)
    • ►  Ιουνίου (15)
    • ►  Μαΐου (15)
    • ►  Απριλίου (21)
    • ►  Μαρτίου (23)
    • ►  Φεβρουαρίου (10)
  • ►  2013 (3)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαρτίου (2)
  • ►  2012 (4)
    • ►  Αυγούστου (4)

Created with by ThemeXpose