Χτες βράδυ

by - Φεβρουαρίου 24, 2014



Χτες βράδυ, λίγο πριν βάλω την Χριστίνα για ύπνο, κι αφού την άφησα να εκτονώσει και τα τελευταία αποθέματα ενέργειάς της πριν μπούμε στην διαδικασία χαλάρωσης, την κοιτούσα να παίζει και έτσι απλά άρχισα να κλαίω. Με λυγμούς. Εκείνη φυσικά τρόμαξε, μιας και δεν με έχει ξαναδεί ποτέ σε παρόμοια κατάσταση. Προσπαθούσα, να μαζέψω όλο αυτό που μου συνέβαινε, αλλά μάταια. Ήταν πάνω απ' τις δυνάμεις μου.
Μόλις ηρέμησα, της εξήγησα πως δεν είχε κάνει κάτι κακό, πως δεν έκλαιγα απο πόνο ή στεναχώρια και πως όλο αυτό ήταν απο χαρά και ευτυχία..
Και ναι. Η αλήθεια ήταν πως βλέποντάς την , έτσι μικρή, εύθραυστη και τόσο αληθινή, σκέφτηκα πώς είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος πάνω στη γη..
Σκέφτηκα πως αυτό το πλάσμα , ήρθε στη ζωή μου για να μου δείξει τον ΔΡΟΜΟ.
Για να μου μάθει να μοιράζομαι και να μην περιμένω τίποτα. Να έχω υπομονή και να συγχωρώ. Να αγαπώ τον εαυτό μου για να μπορώ να αγαπώ και τους άλλους. Να ελπίζω και να πιστεύω. Να ξεπερνώ τους φόβους μου και τις ανασφάλειές μου. Να εμπιστεύομαι την κρίση μου , το ένστικτό μου και τις αντοχές μου. Να εκτιμώ τη ζωή και τα δώρα της. Να πιστεύω πως αξίζω να με αγαπούν άνευ όρων γι' αυτό ακριβώς που είμαι. Να τολμήσω να δοθώ κάπου, ολοκληρωτικά.
Έχω έναν άγγελο μέσα στο σπίτι μου, και ήθελα να σας το πω.


Σας φιλώ


 FACEBOOK 

You May Also Like

4 σχόλια

  1. Μία εξομολόγηση τόση τρυφερή, αληθινή, ανιδιοτελής! Από μία μαμά προς το παιδί της... πόσο δίκιο έχεις!
    Καλώς σε βρήκα!
    Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και εμένα μου έχει συμβεί αυτό και όχι μια φορά αλλά αρκετές. Γεννήθηκαν από το σώμα μας αλλά είναι τόσο ξεχωριστά. Ανθρωπάκια που ήρθαν στη ζωή μας για να μας κάνουν να νιώσουμε πρωτόγνωρα συναισθήματα… που ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα μας χαρίσει η μητρότητα. Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ........να σου ζήσει η ψυχή σου!!!!
    από το λινκ πάρτυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή