Κάθε φορά γράφω το ίδιο πράγμα και στο τέλος, θα καταντήσω γραφική.
Όμως πραγματικά δεν καταλαβαίνω πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος...
Πότε φτάσαμε κι όλας στον Οκτώβρη;
Θα μου πείτε πως ένα μερίδιο ευθύνης το έχει και ο καιρός, που δεν μας βοηθάει να καταλάβουμε τις αλλαγές της εποχής και νομίζουμε πως ακόμα είναι καλοκαίρι, αλλά όπως και να ΄χει, το φθινόπωρο είναι εδώ και εγώ για αυτόν τον μήνα, θέλω να κάνω πράγματα που θα με φέρουν "πιο κοντά του".
Για αυτόν τον μήνα θέλω:
•Να συνεχίσω να στηρίζω τις επιλογές μου.
•Να ετοιμάσω ένα ακόμα Halloween Party για την Χριστίνα.
•Να κατεβάσω τα χειμωνιάτικα ρούχα και παπούτσια μας.
•Να ξεκινήσω μαθήματα γαλλικών.
•Να οργανώσω μια βραδιά Harry Potter.
•Να κολλήσω αυτοκόλλητα στην καινούργια μου ατζέντα.
•Να δεχτώ απλόχερα τις ευκαιρίες που μου δίνονται.
Ο πρώτος του φθινοπώρου, που μεταξύ μας, δεν μας έβαλε και πολύ στο κλίμα της εποχής αφού οι μέρες ήταν στην πλειοψηφία τους καλοκαιρινές.
Ελπίζω ο Οκτώβρης να με αποζημιώσει, αφού δεν σας κρύβω πως με κούρασε λίγο η παράταση του καλοκαιριού.
Παρόλα αυτά, αυτός ο μήνας που μας αποχαιρετά, ήταν πολύ παραγωγικός και δημιουργικός και δημιούργησε συνθήκες για αρκετά όμορφα πράγματα που σας πω εν καιρό!
Επίσης κατάφερα να κάνω διαφορά από την λίστα μου και νιώθω πολύ χαρούμενη για αυτό.
Είδα τα σύννεφα να ταξιδεύουν, είπα ΟΧΙ εκεί που έπρεπε, κάλεσα στο σπίτι φίλους για homemade margaritas και tacos, κοιμήθηκα το μεσημέρι που (επιτέλους) έβρεξε, έκανα ένα δώρο στο σώμα μου, έφαγα ένα bagel με φυτικό τυρί, ήπια ένα chai tea latte, είπα ένα "ευχαριστώ" με τον δικό μου τρόπο, αγκάλιασα ένα δέντρο και του είπα τις σκέψεις μου, χοροπήδησα όσο πιο ψηλά μπορούσα και ήλπισα για το καλύτερο!
•Να κάνω ένα δώρο στο σώμα μου.
•Να πιω ένα chai tea latte.
•Να πω ένα "ευχαριστώ" με τον δικό μου τρόπο.
•Να κάνω ένα ξεκαθάρισμα στην ντουλάπα μου.
•Να απολαύσω ένα ζεστό αφρόλουτρο.
•Να πω ΟΧΙ εκεί που πρέπει.
•Να ελπίσω για το καλύτερο.
•Να καλέσω στο σπίτι φίλους για homemade margaritas και tacos.
•Να αγκαλιάσω ένα δέντρο και να του πω τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου.
Λίγη έμπνευση για την αρχή της εβδομάδας, για τα ταξίδια που λαχταράμε και εύχομαι να έρθουν σύντομα, για τα πρωινά σε όμορφα καφέ, για τα σχέδια που θέλουμε να γίνουν πράξη, για τα λουλούδια που θέλουμε να στείλουμε στον εαυτό μας με μια κάρτα γεμάτη με λόγια αγάπης, για τις στιγμές που μας κάνουν να νιώθουμε ελεύθεροι!
Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές πως, ένα από τα πράγματα που απολαμβάνω πολύ στη ζωή, είναι το να τρώω παρέα με φίλους. Να απολαμβάνω το φαγητό μου και ένα ποτήρι κρασί, ενώ ταυτόχρονα περιτριγυρίζομαι από αγαπημένα πρόσωπα.
Αυτό είναι για μένα ο ορισμός της ευτυχίας. Είναι μια τονωτική ένεση, ικανή να με γεμίσει με την ενέργεια που χρειάζομαι για να αντεπεξέρχομαι στις όποιες δυσκολίες.
Νομίζω πως αν με ρώταγε κάποιος "τί είναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις οπωσδήποτε μια φορά την εβδομάδα;" θα του απαντούσα "να τρώω με τους φίλους μου".
Θα μου έδινε πολύ μεγάλη χαρά η δημιουργία μιας λέσχης φίλων, όπου ο καθένας από εμάς θα διάλεγε μια μέρα της εβδομάδας για να καλέσει τους υπόλοιπους στο σπίτι του για φαγητό. Το μόνο που θα είχαν να κάνουν τα προσκεκλημένα μέλη κάθε φορά, είναι να φροντίσουν για το κρασί και το επιδόρπιο.
Θεματικές βραδιές, ενδιαφέρουσες συζητήσεις, εξομολογήσεις, αλλά και παρεΐστικα παιχνίδια ή και διαγωνισμοί λ.χ. για το καλύτερο κρασί ή γλυκό, θα μπορούσαν να είναι μερικά από τα έξτρα συστατικά των συναντήσεων.
Και έτσι, μέσα στην μουντάδα της καθημερινότητας, με τις υποχρεώσεις και τις δουλειές να τρέχουν, θα ξέραμε πως θα υπάρχει μια μέρα χαράς, που θα μας περιμένει όπως και να έχει!
2. Η νέα σειρά περιποίησης μαλλιών της Molton Brown
Κάθε φορά που χρησιμοποιούσα στο μπάνιο, ένα αφρόλουτρο του αγαπημένου μου αγγλικού οίκου αρωμάτων Molton Brown, σκεφτόμουν πως είναι κρίμα να μην υπάρχει κάποιο σαμπουάν, που θα κάνει τα μαλλιά μου να μυρίζουν το ίδιο όμορφα.
Καταλαβαίνετε λοιπόν τη χαρά μου, όταν έφτασαν στα χέρια μου δύο από τα καινούργια προϊόντα της νέας συλλογής για τα μαλλιά Botanical Hair Care!
Ένα σαμπουάν και ένα conditioner, με μοναδικό άρωμα, εμπλουτισμένα με καταπραϋντικό χαμομήλι βιώσιμης προέλευσης που καλλιεργείται με τη μέθοδο της υδροπονίας, δηλαδή μέσα στο νερό, στις υπόγειες σήραγγες του Λονδίνου!
Όλη η συλλογή, είναι εμπνευσμένη από την κληρονομιά του οίκου και είναι εμπλουτισμένη με μοναδικά βότανα είναι 100% vegan, χωρίς parabens και phthalates, με σκοπό να παρέχει μια φυσική περιποίηση στα μαλλιά μας.
3. Η ταινία "Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα"
Πριν από λίγες μέρες, ψάχνοντας στο ERTFLIX να βρω μια ταινία για να περάσω το βράδυ μου, έπεσα πάνω στην "Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα".
Έχοντας διαβάσει το βιβλίο του Τζον Μπόιν"Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα"που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός και στο οποίο βασίζεται η ταινία, ήμουν πολύ περίεργη να δω την κινηματογραφική του μεταφορά.
Ο Μπρούνο, ένα οκτάχρονο αγόρι, αφήνει πίσω το σχολείο και τους φίλους του, ακολουθώντας την οικογένειά του που μετακομίζει από το υπέροχο σπίτι τους στο Βερολίνο, σε μια απομονωμένη περιοχή λόγω της δουλιάς του πατέρα του.
Ο Μπρούνο δεν έχει να παίξει με κανέναν, μέχρι τη στιγμή που συναντά τον Σμούελ, ένα συνομήλικο αγόρι που ζει πίσω από ένα συρματόπλεγμα και φοράει μια ριγέ πιτζάμα. Ένα μικρό αγόρι, όπως όλα τα μικρά αγόρια αυτού του κόσμου, που έχει όρεξη για παιχνίδι, ανεμελιά και σοκολάτες.
Ο Μπρούνο δεν έχει ιδέα για την τελική λύση ή το ολοκαύτωμα. Δε γνωρίζει για τον εφιάλτη που ζουν οι λαοί της Ευρώπης εξαιτίας της χώρας του. Δε γνωρίζει την ακριβή δουλειά που κάνει ο πατέρας του για να σώσει το "μεγάλο έθνος" από τα "μιάσματα". Το μόνο που ξέρει, είναι να πολεμάει με κλαδιά αντί για όπλα και να πετάει με τα χέρια ανοιχτά, διασχίζοντας τα λιβάδια.
Ο Σμούελ γίνεται ο καλύτερος του φίλος, και μαζί κι ο δήμιος του…
Η ταινία, σε σκηνοθεσία του Mark Herman, τελικά αποτελεί μια εξαιρετική κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου, με υπέροχη φωτογραφία και ερμηνείες. Ξεδιπλώνει την κτηνωδία του ναζισμού μέσα από την ιστορία της φιλίας των δύο μικρών παιδιών με τέτοιο τρόπο που δίνει μια γροθιά στο στομάχι του θεατή, υπενθυμίζοντας του πως μόνο η αθωότητα και ειλικρινής αγάπη μπορούν να σώσουν τον κόσμο.
Μια θαυμάσια ταινία που με καθήλωσε, με συγκίνησε και με έβαλε σε σκέψεις.
4. Τα θρεπτικά και ενυδατικά Body Butters της The Body Shop
Η αγάπη μου για την The Body Shop είναι γνωστή!
Αυτό όμως που ίσως δεν ξέρετε, είναι πως λατρεύω τα Body Butters της
και τα χρησιμοποιώ φανατικά εδώ και χρόνια, ειδικά τον χειμώνα, αφού είναι ιδανικά για το ξηρό μου δέρμα.
Τα καλά νέα είναι, πως τα υπέροχα αυτά Body Butters, επέστρεψαν φέτος με νέα, vegan βελτιωμένη σύνθεση, πιστοποιημένη από την The Vegan Society και με συστατικά 95% φυσικής προέλευσης, όπως το χειροποίητο βούτυρο καριτέ που η εταιρεία προμηθεύεται μέσα από το πρόγραμμα Δίκαιο Εμπόριο, από κοινότητες της Γκάνα βοηθώντας έτσι σημαντικά την οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών της κοινότητας.
Τα Body Butters της The Body Shop, προσφέρουν εντατική, πλούσια ενυδάτωση που διαρκεί έως και 96 ώρες και μεταμορφώνουν την όψη της επιδερμίδας μας χωρίς να αφήνουν κολλώδη αίσθηση.
Με νέα, πλήρως ανακυκλώσιμη συσκευασία, διαθέτουν καπάκι αλουμινίου και δοχείο από 100% ανακυκλωμένο πλαστικό, συμβάλλοντας έτσι στην προστασία του περιβάλλοντος.
Είναι σίγουρο, πως μέσα από τα 14 διαφορετικά αρώματα και συστατικά, θα βρείτε αυτό που ταιριάζει περισσότερο σε σας.
Εγώ λάτρεψα το κρεμώδες αβοκάντο αλλά και το μοσχομυριστό τριαντάφυλλο!
5. Το βιβλίο "Πως να είσαι ΥΠΕΡΟΧΟΣ"
Όλοι μας λίγο πολύ, προσπαθούμε να κατακτήσουμε την ευτυχία. Να έχουμε επιτυχίες, πολλά λεφτά, αρμονικές σχέσεις, μια άνετη ζωή, προσωπική καταξίωση.
Καθημερινά ψάχνουμε τρόπους για να είμαστε ΥΠΕΡΟΧΟΙ.
Η Sophie Golding, στο βιβλίο της "Πως να είσαι ΥΠΕΡΟΧΟΣ" από τις εκδόσεις Ψυχογιός, μας καλεί να δούμε τη ζωή λίγο διαφορετικά.
Μας καλεί να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας όταν οι άλλοι αμφισβητούν τις αξίες μας, να κατεβάσουμε ταχύτητες και να επικεντρωθούμε στις λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά, να βάλουμε το γέλιο και την ευγνωμοσύνη στη ζωή μας, να πιστέψουμε πως είμαστε αρκετοί και να νοιαζόμαστε λιγότερο για ό,τι σκέφτονται οι άλλοι. Ένα βιβλίο λιτό, ευανάγνωστο και ουσιαστικό στον τρόπο που διαπραγματεύεται το θέμα του.
Η σημερινή συνταγή, είναι εύκολη, γρήγορη και πολύ νόστιμη!
Φτιάχνουμε μπάλες ενέργειας γεμάτες θρεπτικά και αντιοξειδωτικά συστατικά όπως σπόρους chia, σταφύδες, νιφάδες κινόα, ηλίοσπορο και ακατέργαστο κακάο, που ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας, ενώ παράλληλα μας κρατάνε χορτάτους!
Με απλά υλικά, χωρίς να χρειάζονται ψήσιμο, αυτές τις πεντανόστιμες μπαλίτσες μπορούμε να τις πάρουμε μαζί μας για κολατσιό στη δουλειά, στο σχολείο, στην εκδρομή ή να τις φάμε είτε ως πρωινό, είτε συνοδεύοντας τες με ένα φλιτζάνι τσάι ή καφέ. Είμαι σίγουρη πως θα γίνουν οι αγαπημένες σας!
ΥΛΙΚΑ
(για περίπου 15 κομμάτια)
•30 γρ ηλιόσπορο
•50 γρ σταφίδες
•30 γρ κομματάκια ακατέργαστου κακάο
•2 κ.γ. σπόροι chia
•25 γρ σιρόπι σφενδάμου
•100 γρ νιφάδες κινόα
•1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
•ξύσμα από 1 πορτοκάλι
•25 γρ λάδι καρύδας (λιωμένο)
•2 κ.σ. κακάο σε σκόνη για να καλύψετε τις μπάλες
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Μουλιάζουμε για 10 λεπτά τις σταφίδες σε βραστό νερό και στη συνέχεια τις στραγγίζουμε.
Βάζουμε όλα τα υλικά εκτός από την σκόνη κακάο στο μούλτι και τα χτυπάμε μέχρι να γίνουν μια ομοιογενής μάζα.
Στη συνέχεια πλάθουμε μικρές μπάλες και τις βάζουμε σε ένα ταψί στρωμένο με λαδόκολλα. Μπορεί η ζύμη να κολλάει στα χέρια σας και να μην είναι ευκολόπλαστη μα μην το βάλετε κάτω. Μόλις ζεσταθεί στις παλάμες σας θα μεταμορφωθεί.
Τις βάζουμε στο ψυγείο για περίπου δυο ώρες μέχρι να σφίξουν.
Ύστερα κοσκινίζουμε το κακάο σε ένα μπολ και τις κυλάμε μέχρι να καλυφθούν.
Εμείς δεν τις καλύψαμε όλες, έτσι για ποικιλία.
Αν δεν τις καταναλώσουμε αμέσως, μπορούμε να τις φυλάξουμε κλεισμένες σε αεροστεγές δοχείο, στο ψυγείο.
*μπορείτε αν θέλετε να αντικαταστήσετε τις νιφάδες κινόα με βρώμη, το λάδι καρύδας με βούτυρο, τους ηλιόσπορους με κολοκυθόσπορους και τις σταφίδες με γκότζι μπέρι ή χουρμάδες! Επίσης μπορείτε στην επικάλυψη αντί για κακάο, να χρησιμοποιήσετε τριμμένη καρύδα ή κάποιον τριμμένο ξηρό καρπό!
Άλλα ήθελα να σας πω σήμερα και άλλα σας λέω. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Απρόβλεπτη.
Σήμερα το πρωί που λέτε, λίγο πριν φύγει η Χριστίνα για το σχολείο, συζητάγαμε για την καινούργια σχολική χρονιά που μόλις ξεκίνησε, για την δασκάλα της, για την τάξη και τα μαθήματα της και κάπου εκεί, μας εκμυστηρεύτηκε πως δυσκολεύεται μερικές φορές να σηκώσει το χέρι της και να πει την απάντηση στην ερώτηση της δασκάλας της, ακόμα κι αν την ξέρει. Δυσκολεύεται να σηκωθεί στον πίνακα και να "εκτεθεί" μπροστά σε όλη την τάξη.
Αφού την αφήσαμε να ολοκληρώσει την σκέψη της, την ρωτήσαμε τί είναι αυτό που την δυσκολεύει πιο πολύ. Κι εκείνη αμέσως μας είπε πως φοβάται να πάρει τον χρόνο της, μήπως και καθυστερήσει τη ροή του μαθήματος, μήπως και κάνει τους συμμαθητές της να βαριούνται. Μας είπε πως κι εκείνη βαριέται μερικές φορές όταν κάποιος από τους συμμαθητές της αργεί να γράψει την απάντηση και πως προτιμά να μην σηκωθεί, παρόλο που αυτή η στάση δεν της αρέσει καθόλου.
Και όσο μας τα έλεγε αυτά, εγώ σκεφτόμουν παράλληλα όλες εκείνες τις στιγμές της ζωής μου, που βιάστηκα να κάνω κάτι, από φόβο μήπως με περιμένουν οι άλλοι, μήπως δεν με βρουν αρκετά γρήγορη άρα και ικανή, μήπως με περάσουν για άσχετη και για χαζή. Και σκέφτηκα όλες εκείνες τις φορές που πάρκαρα όπως-όπως για να μην εμποδίσω την κυκλοφορία και αρχίσουν να μου κορνάρουν, όλες εκείνες τις φορές που έγνεψα καταφατικά σε κάτι που μου είπαν, ενώ δεν το είχα καταλάβει, χωρίς να κάνω μια διευκρινιστική ερώτηση μήπως και ενοχλήσω ή μήπως θεωρηθώ αργόστροφη, όλες εκείνες τις φορές που έκανα βιαστικά τη δουλειά μου και με την ψυχή στο στόμα, για να με πουν ικανή και γρήγορη και να με ξαναπάρουν στη δουλειά.
Και κάπου εκεί φούντωσα και κόρωσα και σκέφτηκα πως ΝΑΙ ΡΕ ΦΙΛΕ! ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ. Έχω δικαίωμα ως άνθρωπος, όπως κάθε άνθρωπος, να πάρω όσο χρόνο χρειάζομαι πάνω σε αυτή τη γη. Και παράλληλα έχω φυσικά και την ηθική υποχρέωση να σέβομαι τους άλλους, όταν αποφασίσουν να πάρουν κι εκείνοι τον δικό τους χρόνο. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους αυτό δεν είναι δικαίωμα, γιατί δικαίωμα σημαίνει ότι μου δίνει κάποιος την άδεια να κάνω κάτι.
Είναι το βασικό στοιχείο της της ύπαρξης κάθε πλάσματος πάνω σε αυτό τον πλανήτη: Να είναι ελεύθερο, να έχει το χώρο και το χρόνο του.
Όλα στην εποχή μας γίνονται τόσο γρήγορα κι έτσι ο γρηγορότερος κερδίζει!
Όλα και όλοι τρέχουν με ταχύτητα φωτός, λες και ήρθαμε σε αυτή τη γη για να κάνουμε πρωταθλητισμό και όχι για να απολαύσουμε το δώρο της ζωής.
Πόσο γρήγορα τρέχει ο υπολογιστής σου; Πόσο γρήγορα έφτασες στη δουλειά; Πόσο γρήγορα τελείωσες το πανεπιστήμιο; Πόσο γρήγορα ξεκίνησε το παιδί σου δεύτερη ξένη γλώσσα; Πόσο γρήγορα έβγαλες λεφτά; Πόσο γρήγορα παντρεύτηκες και έκανες παιδιά; Πόσο γρήγορα έγινες γνωστή; Πόσο γρήγορα έκανες καριέρα; Πόσο γρήγορη είσαι στο μάθημα; Πόσο γρήγορα γέννησες; Πόσο γρήγορα γέρασες;
Με αφορμή την ανησυχία της κόρης μου και το άγχος της σχετικά με τον χρόνο που έχει ανάγκη να πάρει, αποφάσισα πολύ συνειδητά να προσπαθήσω από εδώ και πέρα να παίρνω τον χρόνο μου. Να παίρνω τον χρόνο που έχω ανάγκη ώστε να βιώνω πραγματικά τη στιγμή και όχι να την ξεπετάω. Να παίρνω το χρόνο μου για να κατανοώ όλα όσα συμβαίνουν γύρω και μέσα μου, χωρίς να σκέφτομαι πως θα με χαρακτηρίσουν. Να παίρνω τον χρόνο μου χωρίς να θέλω να αποδείξω ότι αξίζω, αφού αυτό ισχύει έτσι κι αλλιώς. Να παίρνω τον χρόνο που μου αναλογεί πάνω στη γη.
Και αυτή είναι τελικά και η απάντηση που δώσαμε στην Χριστίνα όταν μας ρώτησε "τί να κάνω;". Της είπαμε ότι την καταλαβαίνουμε κι ότι όλοι το παθαίνουμε αυτό. Όμως είναι μια ευκαιρία να βγει από τη ντροπή και τον φόβο, με το να πάρει το χρόνο της. Και να πάρει όσο χρόνο χρειάζεται για να μπορέσει να σκεφτεί και να δώσει την απάντηση που της ζητάει η κυρία της. Γιατί στο σχολείο πάει για να μάθει να ζει με τους άλλους. Κι αν η απάντηση που θα δώσει πάρει χρόνο είτε δεν είναι η σωστή, δεν πειράζει. Το σίγουρο είναι πως δεν θα ξεχάσει ποτέ τη σωστή απάντηση, αλλά κυρίως θα μάθει καλύτερα τον εαυτό της κι ίσως βοηθήσει κι άλλα παιδάκια που νιώθουν έτσι, για να ζήσουμε όλοι μαζί σε έναν καλύτερο κόσμο.
Είμαι η Ζωή ή αλλιώς Mama Petounia. Ζω στην Αθήνα παρέα με τον άντρα μου, την κόρη μας και το μικρό σκυλί μας. Είμαι ηθοποιός και μεταξύ άλλων δίνω την φωνή μου σε cartoons και προσπαθώ να ανακαλύψω τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής και να τις μοιραστώ μαζί σας! Μου αρέσουν τα ταξίδια, η φωτογραφία και οι χαρούμενοι άνθρωποι! Καλώς ήρθατε στο blog μου!