Είναι κι αυτές οι μέρες που έχεις ανάγκη από λίγη έμπνευση, από λίγη μαγεία.
Εικόνες έμπνευσης για σήμερα λοιπόν, εικόνες που μου αρέσουν, που με εμπνέουν, που με κάνουν να νιώθω όμορφα, εικόνες που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
(όλες από ΕΔΩ )


















Και για περισσότερη έμπνευση, πατήστε ΕΔΩ !
Σας φιλώ

#1 Μετά από μια μεγάλη επιχείρηση σκούπα που έκανα πριν από μερικές μέρες στις τσάντες μου, ανακάλυψα μια ξεχασμένη pochette που είχα αγοράσει πριν από χρόνια σε ένα υπέροχο second hand μαγαζί στο Παρίσι και την οποία ζήτημα είναι να την έχω κρατήσει δυο φορές. Θυμάμαι την μέρα εκείνη, γυρνούσα μόνη μου σε μια όμορφη γειτονιά της υπέροχης αυτής πόλης χαζεύοντας τα όμορφα μαγαζιά, τα ιστορικά κτήρια και τα κουκλίστικα καφέ, όταν σε ένα μικρό στενό δρομάκι, ανακάλυψα ένα μαγαζάκι με vintage ρούχα και αξεσουάρ.
Αφού πέρασα ώρες χαζεύοντας τα πανέμορφα φορέματα, τα κομψά παπούτσια και τις πραγματικά μοναδικές του τσάντες, έφυγα αγκαλιά με αυτόν τον υπέροχο φάκελο του οποίου το κόστος πρέπει να ήταν αν θυμάμαι καλά γύρω στα 10 με 15 ευρώ! Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Το χρώμα, οι λεπτομέρειες από ταρταρούγα, η ύφη ακόμα και η μυρωδιά του με ξετρέλαναν!
Μέρες αργότερα και μετά από σχετική έρευνα στο ίντερνετ, διαπίστωσα πως είχα αγοράσει μια vintage τσάντα που κάποτε κόστιζε 250 ευρώ!
Μου αρέσει τόσο πολύ να αγοράζω vintage ρούχα και αξεσουάρ και να ενώνω την ιστορία της ζωής τους με την δικιά μου ζωή... Μου αρέσει να φοράω κάτι από μια άλλη εποχή, από έναν άλλον κόσμο και να του δίνω την δυνατότητα να γνωρίσει και τον δικό μου!
Είναι αυτή η αίσθηση της ένωσης που με συναρπάζει. Σαν να παίρνεις μια ιστορία από το στόμα κάπου άλλου και να την συνεχίζεις εσύ, με τα δικά σου λόγια, την δική σου φαντασία. Το παίζαμε κάποτε αυτό το παιχνίδι!
Το σίγουρο είναι πως από δω και πέρα, το "χαμένο" μέσα στις αμέτρητες τσάντες μου τσαντάκι, θα με συνοδεύσει σε πολλές μικρές και μεγάλες χαρές μου!
Εσάς; Σας αρέσουν τα vintage αντικείμενα, ρούχα και αξεσουάρ;



#2 Τις μέρες που έκανα το digital detox μου κατάφερα και διάβασα δυο υπέροχα βιβλία, οι ιστορίες των οποίων εξελίσσονται με φόντο τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.
Σήμερα θα σας μιλήσω για το πρώτο. Πρόκειται για το "Ο πόλεμος που έσωσε τη ζωή μου" της Kimberly Brubaker Bradley από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Είναι ενταγμένο στην κατηγορία Παιδική-Νεανική λογοτεχνία, παρόλα αυτά εγώ απόλαυσα ένα εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα για ενηλίκους.
Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πολλά παιδιά στο Λονδίνο αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να δοθούν προσωρινά σε οικογένειες στην βρετανική επαρχία, σε μια επιχείρηση με το όνομα "Μαγικός Αυλός" που στόχο είχε να προστατέψει τον νεαρό πληθυσμό από τους βομβαρδισμούς του Χίτλερ.
Η δεκάχρονη Έιντα, γεννημένη με στρεβλοποδία (μια στροφική παραμόρφωση του κάτω άκρου του ποδιού) ζει μαζί με τον μικρότερο αδελφό της και την μητέρα τους σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Λονδίνο από το οποίο δεν της επιτρέπεται να βγει αφού η μητέρα της ντρέπεται για την δισπλασία της κόρης της, με αποτέλεσμα να περνάει τη ζωή της μπροστά από ένα ανοιχτό παράθυρο, παρατηρώντας τον κόσμο από ψηλά, φροντίζοντας παράλληλα και τον μικρότερο αδελφό της.
Ο πόλεμος όμως τους παίρνει μακριά από την σκληρή μητέρα της και μια καινούργια ζωή ξεκινά για τα δυο παιδιά, υπό την προστασία μιας νέας γυναίκας σε μια επαρχιακή πόλη.
Το "Ο πόλεμος που έσωσε τη ζωή μου" είναι ένα βιβλίο που με συγκίνησε, με άγγιξε και που με γέμισε με ελπίδα.
Ένα βιβλίο που περνάει υπέροχα μηνύματα και που στο τέλος σε κάνει να πιστεύεις λίγο παραπάνω στην δύναμη που κρύβει ο καθένας από μας μέσα του!
Σας προτείνω να το διαβάσετε ανεπιφύλακτα.



#3 Μου έχετε ζητήσει πολλές φορές να σας μιλήσω για την πρωινή μου ρουτίνα ομορφιάς κι εγώ όλο το αναβάλω... Υπόσχομαι τώρα, πως θα το κάνω πολύ σύντομα!
Μέχρι τότε θέλω να σας μιλήσω για την πρωτοποριακή σειρά περιποίησης προσώπου Cream Booster της Frezyderm που στην ουσία πρόκειται για αμπούλες ενίσχυσης της καθημερινής μας ενυδάτωσης που μπαίνουν πριν από την κρέμα μας για να ενισχύσουν την δράση της.
Η κάθε αμπούλα, εξατομικευμένη με διαφορετικά συστατικά για κάθε τύπο δέρματος και για κάθε ηλικία, κρατάει περίπου 10 μέρες, ίσως και λιγότερο, και προσφέρει ενυδάτωση, σύσφιξη, ελαστικότητα, λάμψη και πολλά άλλα.
Εγώ μέχρι στιγμής δοκίμασα την Super Booster που ενισχύει με 25 ενεργά συστατικά την καθημερινή μου κρέμα ενισχύοντας την ενυδάτωση, την αντιοξειδωτική δράση και την αναδόμηση του δέρματος και την Wrinkle Plumper που εμπλουτίζει την κρέμα μου μειώνοντας έτσι τις ρυτίδες.
Η αίσθηση που μου άφησαν τα Boosters σε συνδυασμό με την κρέμα μου, είναι μια ευχάριστη αίσθηση απαλότητας, δροσιάς και αναζωογόνησης.
Το μόνο μείον του για μένα είναι ότι τελειώνουν γρήγορα!
Τέλος να σας πω πως το κείμενο αυτό δεν είναι διαφημιστικό και πως όπως όλα τα πράγματα που σας προτείνω, έτσι και αυτά, τα έχω πρώτα δοκιμάσει και είναι αυτά που αρέσουν πραγματικά σε μένα και για αυτό σκεφτικά να τα μοιραστώ μαζί σας!



#4 Δεν ξέρω αν εσείς τρώτε κόλλημα με κάποιο φαγητό και θέλετε να το μασουλάτε κάθε μέρα, εγώ πάντως το παθαίνω αυτό εδώ και χρόνια. Θυμάμαι πιο μικρή πως υπήρχαν περίοδοι που ήθελα να τρώω επί μια βδομάδα κάθε μέρα για μεσημεριανό κορν φλέιξ με γάλα ή τοστ με τυρί και ντομάτα.
Τώρα έχω φάει κόλλημα με το αβοκάντο τοστ και θέλω να το τρώω ΚΑΘΕ μέρα.
Πέραν του ότι με κρατάει χορτάτη για πολλές ώρες, ο συνδυασμός ψωμιού, αβοκάντο και αυγού με ξετρελαίνει.
Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο πιάτο δεν το φτιάχνω όταν το αβοκάντο δεν είναι στην εποχή του, αλλά ακόμα και τότε, άμα το βρω έξω και είναι καλό είναι η πάντα η πρώτη μου επιλογή!
Αλήθεια, σας αρέσει το αβοκάντο;



#5 Λατρεύω το σινεμά και πόσο μάλλον το θερινό, όπου έχω την δυνατότητα να δω μια όμορφη ταινία κάτω από τα αστέρια!
Όταν μάλιστα η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον Κουέντιτ Ταραντίνο με πρωταγωνιστές τους Μπράντ Πιτ, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Μάργκο Ρόμπι και πολλούς άλλους, τότε είναι ακόμα καλύτερα.
Χτες είδα με αγαπημένους φίλους και μια αγκαλιά ποπ κορν, την ταινία "Κάποτε στο...Χόλιγουντ".
Μια ταινία ιδιαίτερη που πιστεύω πως δεν είναι για όλους, με πολύ διάλογο και σινεφιλικές αναφορές, με το ιδιαίτερο χιούμορ του Ταραντίνο και με δυο εξαιρετικές ερμηνείες από το δίδυμο Ντι Κάπριο και Μπράντ Πιτ που όσο περνούν τα χρόνια, ωριμάζει σαν το παλιό καλό κρασί.
Η ταινία αναφέρεται στο τέλος της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ το 1969 και συγκεκριμένα στον τρόπο με τον οποίο βιώνει αυτήν την αλλαγή ένας τηλεοπτικός ηθοποιός που δεν κατάφερε να κάνει την καριέρα που ήθελε στο σινεμά (Λεονάρντο Ντι Κάπριο).
Όπως καταλαβαίνετε λόγο της δουλειάς μου, όλο αυτό μου ήταν πολύ γνώριμο και οικείο και συναισθάνθηκα απόλυτα τον κατά τα άλλα γνωστό σταρ της τ.β. ο οποίος νιώθει πως δεν περνάει πια η μπογιά του για αυτό και έχει πέσει σε κατάθλιψη, νιώθει την ανάγκη να πιαστεί από κάπου και να αποδείξει πως έχει ταλέντο και πως αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.
Ο σκηνοθέτης παίρνει τον χρόνο του και μας δείχνε με εξαιρετική απόδοση της εποχής, μια εκ των έσω εικόνα ενός Χόλιγουντ, με τα καλά του και τα στραβά του, με τα ψέματα και τις αλήθειες του.
Δημιουργεί μια ταινία χαρακτήρων μπλέκοντας το φανταστικό με την πραγματικότητα πάντα με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, που όπως είναι φυσικό δεν μπορεί να αρέσει σε όλους.
Δεν θα σας πω περισσότερα για την υπόθεση για να μην την προδώσω.
Εγώ προσωπικά πέρασα ωραία, γέλασα, διασκέδασα αλλά και συγκινήθηκα!
Εσάς, σας αρέσουν οι ταινίες του Ταραντίνο; Έχετε δει κάποια στο παρελθόν;


Σας φιλώ!

Το σκορδόψωμο είναι μια πολύ απλή και εύκολη λύση για συνοδευτικό, τις μέρες που θέλουμε να προσθέσουμε μια νόστιμη πινελιά στο φαγητό μας. 
Θυμάμαι τη μαμά μου να κρατάει το ψωμί της προηγούμενης μέρας και να φτιάχνει με αυτό σκορδόψωμο. Μου άρεσε πολύ να το βουτάω στην χωριάτικη σαλάτα ή να το τρώω με τυρί και ελιές. 
Όταν έφυγα από το πατρικό μου σπίτι και επειδή βαριόμουν να το φτιάξω, το παρήγγελνα από γνωστή πιτσαρία, όμως δεν ήταν τόσο νόστιμο και αφράτο όσο της μαμάς μου… 
Τα τελευταία χρόνια αποφεύγω το ψωμί και γενικότερα την γλουτένη, όμως πριν από μερικές μέρες μου γεννήθηκε ξανά η επιθυμία για σκορδόψωμο και έτσι αγόρασα ψωμί χωρίς γλουτένη και αποφάσισα να το φτιάξω! Βγήκε στ’ αλήθεια πεντανόστιμο.
Μοιράστηκα τον τρόπο παρασκευής του με βιντεάκια στα stories μου στο INSTAGRAM αλλά μετά σκέφτηκα πως θα ήταν ωραία να μοιραστώ τη συνταγή μαζί σας κι εδώ στο blog.
Είναι γρήγορη, εύκολη και είμαι σίγουρη πως θα σας αρέσει!
Εννοείται πως μπορείτε να την φτιάξετε με ότι ψωμί θέλετε, φρέσκο ή και χτεσινό και να προσθέσετε επιπλέον μπαχαρικά της αρεσκείας σας.


ΥΛΙΚΑ

•1 φρατζόλα ψωμί ή 2 μικρά φρατζολάκια
•4 σκελίδες σκόρδο 
•4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο 
•αλάτι 
•ψιλοκομμένο μαϊντανό 

ΕΚΤΕΛΕΣΗ 

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το σκόρδο, το λάδι, το αλάτι και τον μαϊντανό.
Χαράσσουμε το ψωμί κατά μήκος και κατά πλάτος, δημιουργώντας έτσι χωρίσματα μέσα στα οποία θα βάλουμε το μείγμα μας.
Αλείφουμε το ψωμί με το μείγμα, φροντίζοντας να πάει παντού εσωτερικά στα κενά του αλλά και εξωτερικά. 
Βρέχουμε καλά μια λαδόκολλα, την στραγγίζουμε και τυλίγουμε με αυτήν το ψωμί.
Η βρεγμένη λαδόκολλα θα βοηθήσει το ψωμί μας να γίνει μαλακό από μέσα και κρατσανιστό απέξω! 
Το τοποθετούμε σε ένα ταψί και το ψήνουμε για περίπου 20 λεπτά στους 150’.

Αν θέλετε, μπορείτε να προσθέσετε στο μείγμα πάπρικα, πιπέρι, κύμινο ή κάποιο άλλο μπαχαρικό.
Εγώ το αποφεύγω μιας και θέλω να υπερτερεί η γεύση του σκόρδου και η δροσιά του μαϊντανού!
Όπως και να χει, δοκιμάστε  το και θα με θυμηθείτε!
Και εννοείται πως αν το φτιάξετε, θα χαρώ πολύ να μάθω τις εντυπώσεις σας!

Σας φιλώ!

Φέτος το καλοκαίρι μας βρήκε στην Αθήνα.
Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, που δεν πήραμε σβάρνα τα βουνά και τις θάλασσες και μείναμε στην πόλη αφού και ο Γ. δουλεύει στο θέατρο.
Να σας πω την αλήθεια, δεν μου έλειψαν η θάλασσα και γενικότερα οι διακοπές αφού στην ουσία οι διακοπές είναι μέσα μας. Είναι στον τρόπο που βιώνουμε την καθημερινότητά μας, στον τρόπο που επιλέγουμε να αφήσουμε για λίγο ότι μας στρεσάρει, ότι μας βαραίνει, ότι επιθυμούμε να διακόψουμε ώστε να ξεκουραστούμε και ανανεώσουμε τις μπαταρίες μας.
Αυτό που εγώ είχα περισσότερο ανάγκη, ήταν να ξεκουράσω το μυαλό μου από την καθημερινή μου ενασχόληση με το ίντερνετ.
Σας έχω ξαναμιλήσει σε αυτό το ποστ για την εξάρτησή μου από το κινητό και το διαδίκτυο , κυρίως το instagram, και πως κατά καιρούς κάνω προσπάθειες να αποτοξινώνομαι και να απομακρύνομαι από τη εικονική πραγματικότητα, αφού το να δαπανώ ανεξέλεγκτα τον χρόνο μου μπροστά από μια οθόνη, δεν είναι και το καλύτερό μου.Γιατί το ξέρω ότι η εξάρτηση αυτή , δηλαδή η προσκόλληση και η δαπάνη ανεξέλεγκτου χρόνου μπροστά σε μια οθόνη, όπως άλλωστε και κάθε εξάρτηση, υποβαθμίζει τη ζωή μας και μας στερεί βιώματα και ελευθερία.
Δεν μου αρέσει να με βλέπω να ξεκινάω και να τελειώνω τη μέρα μου με την μούρη μου κολλημένη στο smartphone μου.
Είμαι άλλωστε πεπεισμένη πως το πρώτο και το τελευταίο πράγμα που κάνουμε κάθε μέρα, είναι αντιπροσωπευτικό της ζωής μας και δεν θα ήθελα τις δικές μου αυτές στιγμές να της σπαταλάω έτσι.

Πριν από μερικές μέρες, ξύπνησα το πρωί με ένα βάρος μέσα μου.
Ένιωθα να με κατακλύζει ένα τεράστιο κύμα άγχους και μια αίσθηση κούρασης. "Περνάω την μισή μέρα της ζωής μου μπροστά σε μια οθόνη..." σκέφτηκα.
"Βομβαρδίζομαι καθημερινά από χιλιάδες άχρηστες πληροφορίες που με κουράζουν και με απορροφούν και η ζωή περνά από δίπλα μου χωρίς εγώ να έχω την απαιτούμενη ενέργεια για να την χαρώ".
"Μου μιλάει το παιδί μου κι εγώ αντί να το κοιτώ στα μάτια, είμαι στραμμένη στην οθόνη. Κάτι πρέπει να κάνω...".
Έτσι ένιωσα την ανάγκη να κάνω ένα digital detox, να κλείσω το ίντερνετ για μια εβδομάδα, να το βγάλω για λίγο από τη ζωή μου, να ξεκουραστώ και να με παρατηρήσω αυτήν την χρονική περίοδο, κρατώντας ένα ημερολόγιο με τις πράξεις και τα συναισθήματα της κάθε μου μέρας.
Και η εβδομάδα μου έγινε πολύ όμορφη και παραγωγική, αφού μόλις αποσυνδέθηκα ο χρόνος μου απέκτησε άλλη σημασία. 
Ξυπνούσα το πρωί κι ένιωθα ότι είχα ησυχία μέσα μου και έξω μου, ότι είχα άπειρο χρόνο για να γράψω, να διαβάσω, να μιλήσω με τον άντρα μου, να παίξω με την κόρη μου και το σκύλο μου, να φτιάξω το σπίτι μου, να πάω μια ήσυχη βόλτα.
Κατάφερα να κάνω πολλά και εποικοδομητικά πράγματα, χωρίς ταυτόχρονα να κοιτάζω και να τσεκάρω το κινητό μου!
Ξεκίνησα να κάνω κολάζ, κάτι που με χαλαρώνει και με ευχαριστεί, διάβασα ένα υπέροχο βιβλίο για το οποίο θα σας μιλήσω πολύ σύντομα, βρήκα καινούργιες συνταγές για πιο ευχάριστα γεύματα, πέρασα περισσότερο χρόνο με τον εαυτό μου και τους αγαπημένους μου, κατέγραψα τις σκέψεις μου, έκανα πλάνα για την δουλειά μου, πήγα για μπάνιο και θαύμασα την Αυγουστιάτικη πανσέληνο, έγινα παραθεριστής στην πόλη μου και είδα φίλους και γνωστούς που είχα καιρό να δω.
Ένιωσα ελεύθερη και συγκεντρωμένη, ξεκουράστηκα και χαλάρωσα, ανανεώθηκα και γέμισα αισιοδοξία.
Σταμάτησα να αναζητώ με το βλέμμα  και το μυαλό μου το τηλέφωνο κι αυτό σταμάτησε να είναι η προέκταση του χεριού μου.
Σταμάτησε να μπαίνει στις συναντήσεις μου ανάμεσα σε μένα και τον συνομιλητή μου (δεν υπάρχει πιο ενοχλητικό πράγμα να μιλάς σε κάποιον κι εκείνος στην ουσία να μην σε ακούει, γιατί παράλληλα κοιτάει το κινητό του), σταμάτησε να αποτελεί τον ρυθμιστή στη ζωή μου.
Δεν υπήρχε κάποιος ήχος να με αποσπάσει, δεν υπήρχε κάποιο μήνυμα να με ταράξει, δεν υπήρχε κάτι που να με βγάλει από τη ροή μου.



Η επικοινωνία μου μέσω κινητού τηλεφώνου περιορίστηκε αισθητά αφότου έκλεισα το ίντερνετ, αφού πλέον συνηθίζουμε να "μιλάμε" περισσότερο μέσα από την συναισθηματική απόσταση – ασφάλεια που μας προσφέρει το διαδίκτυο παρά μέσα από το κλασσικό τηλεφώνημα, που απαιτεί μια προσωπική επαφή και άρα ένα επιπλέον συναισθηματικό άνοιγμα.
Το καθημερινό ημερολόγιο που κρατούσα, με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα τα συναισθήματά μου και να δω τί είναι αυτό που με στρεσάρει όταν είμαι σε εικονική σύνδεση και τί είναι αυτό που με χαλαρώνει όταν είμαι σε ουσιαστική σύνδεση. 
Η σύγκριση, οι δεύτερες σκέψεις, το χάος των πολλαπλών πληροφοριών (τις περισσότερες φορές άχρηστων), η απόσπαση προσοχής και αυτή η αίσθηση ότι είμαι γενικώς διαθέσιμη από την στιγμή που είμαι σε σύνδεση, είναι μερικά από τα πράγματα που για ακόμα μια φορά κατάλαβα πως μου δημιουργούν άγχος.
Και από την άλλη, η εμπειρία των μοναδικών και ανεπανάληπτων στιγμών, η χαρά της προσωπικής επαφής, η ζωντάνια της σχέσης, είναι αυτά που με χαλαρώνουν όταν είμαι σε ουσιαστική σύνδεση με τους άλλους και τα πράγματα.  



Δεν λέω, μου αρέσει το ίντερνετ. Μου έχει ανοίξει καινούργιους δρόμους, με έχει φέρει σε επαφή με αξιόλογους ανθρώπους, με βοηθάει σε πολλά και είναι πια και μέρος της δουλειάς μου. 
Επίσης μου αρέσει να μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου, να σας μιλάω για τα αγαπημένα μου βιβλία, την καθημερινή μου ρουτίνα, τα γεύματα και τις βόλτες μου, τις διακοπές και τις μικρές και μεγάλες χαρές μου!
Μα έρχονται φορές που το ίντερνετ με στρεσάρει και με πνίγει, με κατακλύζει και μου κουμαντάρει το μυαλό.
Είναι οι στιγμές που ενώ θέλω απλά να "ρίξω μια ματιά" στις ειδοποιήσεις μου, παρασύρομαι, μαγνητίζομαι και περνάω τελικά μία ολόκληρη ώρα μπροστά στο κινητό μου.
Βέβαια στόχος μου δεν είναι να το καταργήσω, ούτε να ζω χωρίς ίντερνετ, αλλά να το χρησιμοποιώ με πλήρη συνείδηση και όχι αυτοματοποιημένα απλά για να ξεχαστώ, να αποδράσω, να χαζέψω χωρίς να θυμάμαι δευτερόλεπτα μετά τι  είδα ή τι διάβασα. 
Προσπαθώ λοιπόν να χρησιμοποιώ το κινητό μου συγκεκριμένες ώρες και για συγκεκριμένο σκοπό (να απαντώ στα mails μου, να παρακολουθώ ενεργά τα κοινωνικά δίκτυα και όχι παθητικά χωρίς να παίρνω καμία έμπνευση και ευχαρίστηση και να δουλεύω για το blog μου).
Θέλω όσο περισσότερο μπορώ να είμαι παρούσα και προσεκτική σχετικά με την ποιότητα της ζωής μου και την χρήση του χρόνου μου. Θέλω να τον εκτιμώ και να μην τον ξοδεύω άσκοπα. Θέλω να μπορώ να τον ορίζω, να τον απολαμβάνω και να χρησιμοποιώ το ίντερνετ δημιουργικά, χωρίς να χάνω πολύτιμο χρόνο και ζωτική ενέργεια σε αυτό.
Πιστεύω πως σιγά, σιγά, φορά τη φορά, θα τα καταφέρω.
Κλείνοντας, να ξαναπώ πως η εβδομάδα αυτή μου έκανε ΠΟΛΥ καλό!
Γέμισα τις μπαταρίες μου, ηρέμησα και όπως σας είπα και πιο πάνω, ένιωσα ελεύθερη και συγκεντρωμένη, ξεκουράστηκα και χαλάρωσα, ανανεώθηκα και γέμισα  αισιοδοξία!
Σύντομα θα σας μιλήσω και για τα κόλπα εκείνα, που με βοηθούν καθημερινά να μειώσω την χρήση του ίντερνετ!

Κι εσείς;
Ποιά είναι η σχέση σας με το κινητό; Είναι σχέση εξάρτησης ή όχι;
Έχετε κάνει ποτέ σας digital detox; Κι αν όχι, θα σας ενδιέφερε κάτι τέτοιο; 
Πολύ θα ήθελα να διαβάσω την άποψή σας!

Σας φιλώ!

Τελευταία δεν φτιάχνω γλυκά στο σπίτι.
Τα αποφεύγω τόσο για μένα, όσο και για την Χριστίνα. 
Για τον Γιώργο δεν χρειάζεται να πω κάτι, αφού τον αφήνουν παντελώς αδιάφορο.
Έχοντας μοιραστεί μαζί σας το θέμα μου με την ζάχαρη (μπορείτε να το διαβάσετε σε ΑΥΤΟ το ποστ), προσπαθώ όσο μπορώ να μην την έχω στην καθημερινότητά μου και δη μέσα στο σπίτι μου.
Το συνηθισμένο μου "γλυκό" σε πιθανές κρίσεις λιγούρας, είναι το αναποφλοίωτο βιολογικό ταχίνι, με μια κουταλιά θυμαρίσιο μέλι!
Πραγματικά με χορταίνει και μου καλύπτει την όποια υπογλυκαιμία μου.
Επειδή όμως όλα χρειάζονται σε τούτη τη ζωή, όταν αποφασίζουμε με την Χριστίνα να φτιάξουμε το κατιτίς μας, φροντίζω να έχω καλές πρώτες ύλες στο σπίτι και να επιλέγω συνταγές που να μπορούν να προσαρμοστούν στα δικά μου μέτρα και γούστα.
Έτσι λοιπόν πριν από μερικές μέρες, φτιάξαμε παρέα ένα σοκολατένιο κέικ με άρωμα καρύδας, χωρίς γλουτένη παρακαλώ αφού τεσταρισμένα πια, ξέρω πως η συγκεκριμένη πρωτεΐνη με ενοχλεί και μου προκαλεί φουσκώματα.  
Πήρα που λέτε μια κλασική συνταγή για σοκολατένιο κέικ και της άλλαξα ολίγον τι τα φώτα.
Αντί για λευκή ζάχαρη, βάλαμε ζάχαρη καρύδας και αντί για αγελαδινό γάλα, βάλαμε πάλι καρύδας εξού και η χαρακτηριστική καρυδένια γεύση που πήρε το κέικ μας.
Τέλος αντί για κουβερτούρα βάλαμε κομμάτια ωμού, ακατέργαστου κακάο, κάνοντας έτσι το γλυκό μας λίγο πιο τσαχπίνικο.
Θα μπορούσα να αντικαταστήσω και το ζωικό βούτυρο με λάδι καρύδας, αλλά σκέφτηκα ότι μπορεί με την πολύ καρύδα στο τέλος να καρυδιάσουμε και το άφησα ως έχει.
Το κεκάκι μας βγήκε σούπερ πεντανόστιμο και μοσχομυριστό και μπήκε στη λίστα με τα αγαπημένα μας.
Πάμε να σας πω βήμα, βήμα πως το φτιάξαμε:

Υλικά

•500 γρ. φαρίνα χωρίς γλουτένη (θα την βρεις στα σούπερ μάρκετ)
•300 γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
•200 γρ. γάλα καρύδας
•350 γρ. ζάχαρη καρύδας
•3 βανίλιες (αν έχεις σποράκια από λοβό ακόμα καλύτερα)
•6 αυγά
•3 κουταλιές της σούπας κομματάκια ωμού, ακατέργαστου κακάο
•λίγη τριμμένη καρύδα για το γαρνίρισμα

Εκτέλεση

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160 βαθμούς στον αέρα.
Βουτυρώνουμε μια στρογγυλή φόρμα και πασπαλίζουμε με λίγη φαρίνα.
Βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ το βούτυρο, τη ζάχαρη και τη βανίλια και ανακατεύουμε καλά με μίξερ χειρός. 
Ρίχνουμε διαδοχικά τα αυγά και συνεχίζουμε το ανακάτεμα. 
Προσθέτουμε το γάλα και στη συνέχεια την φαρίνα και το κακάο και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθούν. 
Ρίχνουμε το μείγμα στη φόρμα και ψήνουμε για περίπου 50 λεπτά. 
Αφήνουμε το κέικ να κρυώσει και το ξεφορμάρουμε σε μια πιατέλα!
Προαιρετικά γαρνίρουμε με τριμμένη καρύδα!

Εμείς το δοκιμάσαμε παρέα με φυστικοβούτυρο και ένα ποτήρι γάλα για πρωινό και ήταν υπέροχο!
Αν το φτιάξετε κι εσείς, μην ξεχάσετε να μου πείτε εντυπώσεις.

Σας φιλώ!

Δεν ξέρω αν φταίει το καλοκαίρι, αλλά με έχει πιάσει μια άρνηση να ανοίξω τον υπολογιστή και να γράψω το οτιδήποτε.
Ιδανικά θα ήθελα να κλείσω και το κινητό και να εξαφανιστώ για λίγο, αλλά για να μην το κάνω μέχρι τώρα, μάλλον δεν έχει η έρθει η ώρα του.
Παρόλα αυτά, έχω τόσα πολλά πράγματα στο μυαλό μου που θέλω να μοιραστώ μαζί σας!
Συνταγές, σκέψεις, μέρη, παραλίες που τελικά δεν ξέρω αν θα καταφέρω να τα κρατήσω γραμμένα για πάντα σε αυτήν την γωνιά του μεγάλου σύμπαντος που λέγεται κυβερνοχώρος.
Όπως και να έχει, σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας την καθιερωμένη μου λίστα και να σας πω όλα όσα θέλω να κάνω τον μήνα Αύγουστο!
Αυτόν τον μήνα λοιπόν θέλω:

•Να κάνω πικ νικ στην ταράτσα του σπιτιού μου.
•Να ακούσω την καρδιά μου.
•Να φάω σύκα με ροκφόρ και καρύδια.
•Να κλείσω τα αυτιά μου στους ψιθύρους.
•Να κάνω ένα κολάζ.
•Να ζωγραφίσω με ακουαρέλα.
•Να δω το φεγγάρι ξαπλωμένη σε μια παραλία.
•Να φτιάξω ψωμί με μυρωδικά και σκόρδο.
•Να οργανώσω τον Σεπτέμβρη μου.
•Να κλείσω για μια ολόκληρη μέρα το κινητό μου.
•Να μην έχω προσδοκίες.
•Να πάω για μπάνιο μόνη μου.
•Να κάνω ένα πράγμα τη φορά.
•Να φάω μια τσίχλα με γεύση καρπούζι.
•Να βγω στον καθαρό αέρα.
•Να φτιάξω παγωμένη λεμονάδα.
•Να συνεχίσω να μένω μακριά από τους τοξικούς ανθρώπους.
•Να κάνω έστω τρία από τα παραπάνω.

Καλό μήνα αγαπημένοι και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, έτσι όπως εσείς το επιθυμείτε!

Σας φιλώ

Ο Ιούνιος ήταν ένας πολύ όμορφος μήνας! 
Κλείσαν τα σχολεία, καταφέραμε να πάμε μια βδομάδα διακοπές δυστυχώς χωρίς το Γιώργο, αλλά με την υπόλοιπη οικογένεια, άφησα τα πράγματα να κυλήσουν και να πάρουν το δρόμο τους, χάρηκα τη θάλασσα, περπάτησα ξυπόλυτη στην άμμο, μύρισα τα γιασεμιά στους δρόμους της Αθήνας, φόρεσα κολόνια με άρωμα καρύδας και γεύτηκα νόστιμο καλοκαιρινό φαγητό! 
Το μήνα αυτό κατάφερα:


•Να αφήσω τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους.
•Να κάνω ηλιοθεραπεία στο μπαλκόνι.
•Να φάω ένα καλοκαιρινό φαγητό.
•Να μην κρίνω κι ας με κρίνουν.
•Να ακούσω τα τζιτζίκια.
•Να διαβάσω ένα βιβλίο.
•Να αγοράσω ένα καινούργιο φόρεμα.
•Να φορέσω μια κολόνια με άρωμα καρύδας.
•Να οργανώσω την βιβλιοθήκη του γραφείου μου.
•Να προλάβω τον χαμένο χρόνο.
•Να φωνάξω φίλους στο σπίτι για κρασί και κουβεντούλα.
•Να μυρίσω τα γιασεμιά στους δρόμους της Αθήνας.
•Να μου γράψω ένα γράμμα.
•Να φορέσω κεράσια για σκουλαρίκια στα αυτιά.
•Να περπατήσω ξυπόλητη στην άμμο.
•Να πιω πολύ νερό.
•Να αφήσω το βάρος μου στη θάλασσα.
•Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.

Εσείς, κάνατε κάτι αυτόν τον μήνα που να θέλατε πολύ;

Σας φιλώ!