facebook instagram
COPYRIGHT Όλα τα κείμενα και οι εικόνες είναι πνευματική ιδιοκτησία του Mama Petounia.. Από το Blogger.
  • Αρχική
  • About me
  • Νιώθω
    • Σκέψεις
    • Λίστες
    • Έμπνευση
    • Μικρές χαρές
  • Ζω
    • Από το κινητό
    • Home Schooling
    • Ταξίδια
    • Βόλτες
  • Προτείνω
    • Γεύσεις
    • Βιβλία
    • Θέατρο
    • Ομορφιά
    • 5things
  • Συνεργασίες
  • Επικοινωνία

Mama Petounia


Όταν ήμουνα μικρή με φώναζαν βιβλιοφάγο…
Μου άρεσε να διαβάζω με τις ώρες εξωσχολικά βιβλία. Μυθιστορήματα, ποίηση, βιογραφίες και ότι άλλο έπεφτε στα χέρια μου. Τα τελευταία χρόνια, κάνω αγώνα να τελειώσω ένα βιβλίο και μου λείπει το ταξίδι της ανάγνωσης… Ελπίζω σιγά, σιγά να κάνω περισσότερα και μεγαλύτερα βιβλιοταξίδια, μιας και δεν κοστίζουν και πολύ ενώ ταυτόχρονα μου μαθαίνουν ένα σωρό πράγματα.
Επίσης η καινούργια μου στήλη όπου θα μοιράζομαι μαζί σας τις εντυπώσεις μου από βιβλία που μου άρεσαν, πιστεύω πως θα μου δώσει ακόμα ένα κίνητρο για περισσότερη ανάγνωση!
Για αρχή, θα μοιραστώ μαζί σας μερικές φράσεις από το βιβλίο του Allan Percy “Το Σκάφανδρο του Αισιόδοξου οδηγός επιβίωσης σε δύσκολους καιρούς” από τις εκδόσεις Πατάκη.
Είναι απλά γραμμένο και διαβάζεται ευχάριστα, καθώς αναγνωρίζεις στα λεγόμενά του κομμάτια του εαυτού σου.

  • “Όποιος φοράει το σκάφανδρο του αισιόδοξου, δεν σπαταλάει την ενέργειά του θυμώνοντας και λογομαχώντας”.
  • “Για να δίνουμε τροφή στην αισιοδοξία, χρειάζεται να επιστρέφουμε στην φύση τακτικά”.
  • “Για να είμαστε αισιόδοξοι, είναι απαραίτητο να υπερβούμε τα όρια μας”.
  • “Γίνε το πιο θετικό και ενθουσιώδες άτομο που γνωρίζεις”.
  • “Να αφήσεις τον κόσμο λίγο καλύτερο απ΄όσο τον βρήκες, με ένα υγιές παιδί, μ΄έναν κήπο ή με μια καλύτερη κοινωνία”.
  • “Όλα έχουν την κατάλληλη στιγμή τους. Υπάρχει καιρός για τα πάντα κάτω από τον ουρανό.”
  • “Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξε τον εαυτό σου”.
  • “Η ζωή ενός ανθρώπου δεν είναι παρά το προϊόν των σκέψεών του: μεταμορφώνεται σε αυτό που σκέφτεται”. 

Εσείς, διαβάζετε κάποιο βιβλίο τελευταία;
Θα χαρώ να το μοιραστείτε μαζί μου!


Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM
Νοεμβρίου 13, 2015 6 σχόλια

Κι ενώ είχα ετοιμάσει μια ανάρτηση σχετικά με το πώς περάσαμε στα γενέθλια του αγαπημένου μου, κάτι μέσα μου σήμερα το πρωί με έκανε να αλλάξω γνώμη…
Κοιτάω τις φωτογραφίες, και αισθάνομαι τόσο τυχερή που μπορώ και κάνω τη ζωή που κάνω, που έχω το παιδί μου και τον άντρα μου δίπλα μου, που έχω το σπίτι μου και το κρεβάτι μου, που έχω το φάι μου και την πολυτέλεια της επιλογής, που δεν ξεπαγιάζω στους δρόμους, που δεν παρακαλάω για λίγο φαγητό, που δεν τρέχω να σωθώ από τις βόμβες κι απ’ τους τρελούς ανθρώπους, που δεν περνάω τις μέρες μου σε ένα κοιμητήριο, που δεν θρηνώ την χαμένη μου ζωή, που δεν ανασύρω το παιδί μου νεκρό μέσα από τη θάλασσα, που δεν ξεριζώνομαι από τη γη μου, που δεν παλεύω για τα αυτονόητα, που δεν κάνω παρέα με το απόλυτο σκοτάδι…
Από τύχη δεν είμαι στην άλλη όχθη.. Από τύχη είμαι εδώ και γράφω..
Κι αυτήν την τύχη, νιώθω πως πρέπει να την τιμώ και να την σέβομαι… Να την θυμάμαι και να μην την θεωρώ δεδομένη. Οι πράξεις μου. Μόνο αυτές μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Οι μικρές καθημερινές μου πράξεις. Η αγάπη και ο σεβασμός μου προς τον εαυτό μου και “τ’αδέλφια” μου..


Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM
Νοεμβρίου 11, 2015 2 σχόλια

Και ναι! Η ζωή είναι ωραία, αφού μπορώ και ακουμπάω τα όνειρά μου στα δικά σου, αφού μπορώ και σου λέω τα πιο κρυφά μου μυστικά, αφού μου χάρισες το ωραιότερο δώρο του κόσμου, αφού ανυπομονώ κάθε βράδυ να ξαπλώσω δίπλα σου, αφού μετά από δέκα χρόνια μαζί κάνουμε όνειρα για το μέλλον, αφού είναι στιγμές που νιώθω πως μόλις σε γνώρισα, αφού με μαθαίνεις τις αξίες τις ζωής, αφού κάθε μεσημέρι ανυπομονώ να ανοίξει η πόρτα και να φανείς, αφού τις ώρες που όλα μοιάζουν μαύρα ρίχνεις φως στο σκοτάδι, αφού μαζί σου κατάλαβα πως υπάρχει τελικά ο πρίγκιπάς του παραμυθιού…

Για τα γενέθλιά σου.



FACEBOOK  

INSTAGRAM

Νοεμβρίου 07, 2015 6 σχόλια

Ο Οκτώβρης μου φέρθηκε υπέροχα! Με τούτα και με εκείνα, κατάφερα και έφτιαξα μια πολύ νόστιμη αλμυρή τάρτα κολοκύθας, οργάνωσα ένα halloween party στο οποίο περάσαμε υπέροχα, ήπια έναν ωραιότατο καπουτσίνο με πολύ αφρόγαλα και κανέλα (αντίο για λίγο ομοιοπαθητική!), ξεκαθάρισα και χάρισα ρούχα σε ανθρώπους που τα είχαν πραγματικά ανάγκη, άρχισα να βάζω ξανά κρέμα χεριών και λίγη περισσότερη φαντασία στα πρωινά μας smoothies, έγραψα κανονικά και όχι μεταφορικά τους αρνητικούς ανθρώπους στα παλιά μου τα παπούτσια, έκοψα τα μαλλιά μου και έφαγα ένα ωραιότατο βραδινό στο κρεβάτι!!
Νοέμβρη, ελπίζω να πάρεις παράδειγμα από τον προκάτοχό σου και να μου φερθείς ανάλογα!

  • Να φτιάξω συνταγές με κολοκύθα.
  • Να οργανώσω ένα halloween party.
  • Να διαβάσω ξανά ένα από τα βιβλία του Lemony Snicket.
  • Να αρχίσω να παίζω πιάνο.
  • Να πάω μια βόλτα σε ένα δάσος.
  • Να πιω ζεστό καπουτσίνο με πολύ γάλα και κανέλα.
  • Να φτιάξω καραμελωμένα ποπ κορν.
  • Να κάνω ξεκαθάρισμα για 1234567 φορά στα ρούχα μου.
  • Να κοιμηθώ μέχρι αργά το μεσημέρι.
  • Να βάζω κάθε βράδυ κρέμα στα χέρια μου.
  • Να εμπλουτίσω τα πρωινά μας smoothies.
  • Να γράψω στα παλιά μου τα παπούτσια τους αρνητικούς και κριτικούς ανθρώπους.
  • Να κουρευτώ.
  • Να αγοράσω καινούργια βιβλία.
  • Να αρχίσω τα μαθήματα γιόγκα. 
  • Να φάω βραδινό στο κρεβάτι.
  • Να κάνω 3 από τα παραπάνω. 

Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM

Νοεμβρίου 06, 2015 2 σχόλια

Μετά από το επιτυχημένο περσινό Halloween party είπα να το ξανακάνω και φέτος!
Τι κι αν αυτή η γιορτή δεν είναι και τόσο “δική” μας; Εμένα μου αρέσει και με κάνει να νιώθω παιδί! Είναι επίσης και ένα άτυπο ραντεβού με τις αγαπημένες μου αδελφές.
Αν και για το φετινό πάρτι είχα μεγάλες προσδοκίες, ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου ήταν λίγος κι έτσι περιορίστηκα στα μισά από αυτά που ήθελα να κάνω.
Το μενού ήταν απλό με πρωταγωνιστές μια πολύ νόστιμη κολοκυθόπιτα με κρεμμύδια και φέτα, και μια πολύ απλή τάρτα μήλου των οποίων τις συνταγές θα σας τις δώσω σύντομα.
Φτιάξαμε παρέα με την Χριστίνα μικρές κολοκύθες από μανταρίνια και φαντασματάκια από μπανάνα, αλλά και “χέρια” γεμιστά με σπιτικό ποπ κορν.
Για την διακόσμηση σκαλίσαμε μια κολοκύθα και φτιάξαμε φαναράκια μούμιες με βαζάκια και γάζα.
Παίξαμε τρομακτικό κρυφτό, είδαμε φαντάσματα, ζωγραφίσαμε, χορέψαμε και περάσαμε ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΙΚΑ!!!



























Να είμαστε καλά, πάντα ν’ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε!

Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM



Νοεμβρίου 04, 2015 8 σχόλια

Σήμερα στο Φίλων γράμματα, η γλυκιά Δανάη από το blog a spoonful of inspiration, μας μιλάει για την μητρότητα και για όλα όσα φέρνει στη ζωή μας!


Μάνα, Μητέρα, Μαμά. Εσύ, εγώ, εκείνη, η ηρωίδα της διπλανής πόρτας.

Περπατούσα αμέριμνη όταν ένα αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα μου, άνοιξε το παράθυρο και εμφανίστηκαν δύο γελαστές γυναικείες αλλά και κοριτσίστικες μαζί φάτσες! Με ρώτησαν πώς θα βρουν τον τάδε δρόμο και μόλις διαπιστώσαμε ότι πηγαίνουμε στο ίδιο σημείο, μπήκα απλά στο αυτοκίνητο, σα να τις ήξερα από πάντα, και ξεκινήσαμε. Ήταν η Mama Petounia, η Ζωή, με το καπέλο της και τη φίλη της την Ευσταθία. Γνωριστήκαμε λοιπόν με αφορμή τα Σεμινάρια Βοηθών Μητρότητας που παρακολουθήσαμε και οι 2. Πολύ γρήγορα καταλάβαμε και συνομολογήσαμε τη λατρεία μας για τα αυτοκόλλητα, τα σημειωματάρια moleskine, τις ιδιαίτερες συνταγές, το τσάι και πολλά ακόμα. Τώρα, ένα χρόνο σχεδόν αργότερα, που έχουμε πλέον γνωριστεί κάπως καλύτερα, που έχουμε κάνει και λίγη παρέα με τα κορίτσια μας οικογενειακώς και που έχουμε συζητήσει και προσπαθήσει για διάφορες όμορφες συνεργασίες σε κοινά πλάνα, μπορώ να πω πως το αγαπώ αυτό το κορίτσι με τον παριζιάνικο αέρα και πως εκτιμώ πολύ τις προσπάθειες που κάνει τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και μέσα από το blog της, να κρατήσει τη ψυχή και τη ζωή της ανέπαφη, χαρούμενη και με κέφι, κόντρα στη μιζέρια των καιρών.
Με χαρά ανταποκρίθηκα στην πρότασή της να γράψω το παρακάτω κείμενο για τη νέα της στήλη, ένα κείμενο που ξεπήδησε αβίαστα από μέσα μου, σα γάργαρο νερό, και που δεν θα μπορούσε παρά να αφορά τη μητρότητα, τη βασική, δηλαδή, ‘αφορμή’ για τη γνωριμία μας.


Αμήχανα ακόμα, το παίρνεις, βρέφος, στην αγκαλιά σου λίγα μόλις λεπτά αφού το βοήθησες να βγει από το σκοτάδι στο φως, από το αίνιγμα της ενδομήτριας ζωής στο προφανές του κόσμου σου. Προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις το θαύμα, περνάς λεπτά, ώρες και μέρες σε μια θολούρα ευτυχίας, αλλαγών, ακατάστατων ορμονών, ερωτηματικών και αγωνίας. Τα λεπτά, οι ώρες και οι μέρες γίνονται στιγμές, εβδομάδες, μήνες μιας ζωής που αλλάζει και μετουσιώνεται σε κάτι άλλο, κάτι νέο, πρωτόγνωρο και διαφορετικό από οτιδήποτε έχεις ζήσει, φανταστεί, διαβάσει, από οτιδήποτε σου έχουν πει ή περίμενες. Μικρές και μεγάλες χαρές, απογοητεύσεις, συνειδητοποιήσεις, βουτιές στα βαθιά…..και εσύ που αλλάζεις. Και όσο και αν ευτυχείς, παράλληλα φοβάσαι. Σου είπαν ότι τώρα έγινες μαμά. Και έγινες. Το ξέρεις όμως;
Πριν καλά-καλά προλάβεις να απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα το βρέφος γίνεται μωρό, γαντζωμένο πάνω σου, στο στήθος σου, στη μυρωδιά σου, 24/24. Πόσες φορές θα αλλάξεις πια αυτή την πάνα, πόσες ρίζες θα βγάλεις στον καναπέ, την πολυθρόνα και το κρεβάτι θηλάζοντας, πόσες φορές θα σηκωθείς τη νύχτα απλά για να βεβαιωθείς ότι αναπνέει, πόσα 24ωρα θα περάσεις όπου όλα θα είναι εξωφρενικά ίδια και απαράλλαχτα, πόσες κλωτσιές θα δώσεις στην κατάθλιψη που θα σου χτυπήσει ουκ ολίγες φορές την πόρτα, ενώ οι ορμόνες σου προσπαθούν να βρουν και πάλι το δρόμο τους και η χημεία του κορμιού και του εγκεφάλου σου να αποκαταστήσει την ισορροπία της, πόσο θα παλέψεις για την ψυχή και την καρδιά σου, για να γεμίσει μόνο με αποδοχή της όλης κατάστασης; Πότε θα συνειδητοποιήσεις ότι με τη γέννηση του παιδιού σου ξαναγεννήθηκες και εσύ και πως ό,τι μέχρι τώρα ήξερες αποτελεί πια παρελθόν; 
Με την έλευση ενός παιδιού η ιστορία της γυναίκας ξαναγράφεται από την αρχή. Το κορίτσι που είναι πια γυναίκα γίνεται μάνα, όμως η οντότητα της μάνας παίρνει καιρό για να συνειδητοποιηθεί. Η μητρότητα είναι σαν ένα ρούχο που στην αρχή μοιάζει τόσο στενό, σε σημείο να γίνεται ασφυκτικό κάποιες στιγμές. Σιγά-σιγά το ρούχο αρχίζει να φοριέται πιο άνετα, πιο ευχάριστα, πιο συνειδητά, μέχρι που γίνεται ένα με το σώμα. Σιγά-σιγά και με αγώνα.
Η κούραση αποτελεί συχνά μονιμότητα, η μονοτονία απειλεί το νευρικό σου σύστημα…Κι όμως κάπου εκεί, ανάμεσα στα ξενύχτια και τις δυσκολίες, το μωρό αρχίζει να γίνεται ανθρωπάκι που αλληλοεπιδρά, εκφράζεται πιο ξεκάθαρα, σου χαρίζει γελάκια, αστείους ήχους και φωνούλες, σε κοιτά στα μάτια με ένα βλέμμα απόλυτο και αφοπλιστικά καθάριο, ένα βλέμμα ικανό να λιώσει κάθε πάγο, να απαλύνει αμυχές, να πάρει την εξάντληση, τα άγχη από τους ώμους σου, να σβήσει τις μαυρίλες και να φωτίσει τα μελανά σημεία. Επιτέλους, χαραμάδες φωτός! Λες τελικά να άξιζε τον κόπο; 
Σίγουρα τα περισσότερα, αν όχι όλα από αυτά, τολμάς και τα λες μόνο από μέσα σου, μιας και η παραδοχή του ότι η μητρότητα είναι ζόρικη, ειδικά στο ξεκίνημά της, αποτελεί ταμπού και αν δεν αστράφτεις από ευτυχία και χαρά κρατώντας το ροδαλό σου πλασματάκι, για τους πολλούς, σημαίνει μάλλον πως κάτι δεν πάει καλά.Ένα συνονθύλευμα από συναισθήματα, σκαμπανεβάσματα της σκέψης, ανάληψης νέων και τρομακτικών ίσως στην αρχή ευθυνών, αγωνίας και αγάπης, όλα αυτά που εναλλάσσονται και που είναι παράλληλα ένα, ό,τι αποτελεί το νέο σου εγώ, τον καινούριο σου εαυτό, την ολόφρεσκη ταυτότητα της μητέρας που άλλοτε καταβαραθρώνεται και προσωρινά εξοντώνεται και άλλοτε λάμπει από αυτοπεποίθηση, πίστη και εμπιστοσύνη.
Έρχονται και εκείνες οι στιγμές που ακόμα και ο πιο δοτικός και συμμετοχικός σύντροφος και πατέρας του παιδιού σου, αδυνατεί να σε καταλάβει πλήρως. Να μπει στα ρούχα σου, να νιώσει την αγωνία σου, να γίνει μάνα και εκείνος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θέλεις, το ζητάς, μα δεν γίνεται. Αδυνατεί αγαπημένη φίλη γιατί η Μάνα είναι πάντα μόνο Μία και αυτή είσαι Εσύ και μόνο Εσύ. Μη θυμώνεις και μη δηλητηριάζεσαι. Είσαι μια μοναδική ύπαρξη, με όλη την παντοδυναμία που σου χάρισε η Φύση για να δίνεις και να συντηρείς, με κάθε τρόπο, τη ζωή. Οι υπόλοιποι θα είναι συμπαραστάτες, σύντροφοι και συνοδοιπόροι σε ένα ταξίδι που κακά τα ψέματα αυτός που κυρίως θα χαράσσει το δρόμο, θα είσαι Εσύ.
Και ο καιρός περνάει…
Κι έπειτα…σκουπίζεις ένα δάκρυ συγκίνησης, ενώ τέτοιες ή παρόμοιες σκέψεις σε κατακλύζουν και ενώ αναρωτιέσαι πώς και πότε άραγε έφτασες ως εδώ, στρέφεις το βλέμμα σου και βλέπεις το παιδί σου, πια, αυτό που εσύ με πόνο και αγάπη μεγάλωσες και μεγαλώνεις, να τρέχει καθώς οι αχτίδες του ήλιου λαμπυρίζουν στα μαλλιά του, ακούς το γέλιο του, φρέσκο σαν το γάργαρο νερό και συνειδητοποιείς πως το δίχως επιστροφή ταξίδι της μητρότητας στο οποίο πρόσφατα μπήκες είναι Λόγος για να Ζεις. Να ζεις χωρίς να πετάς απολύτως τίποτα, χωρίς να εύχεσαι τα πράγματα να ήταν κάπως αλλιώς. Να ζεις με τη μεταμορφωτική δύναμη της ευγνωμοσύνης, ένα δώρο ζωής προς εσένα από τον μεγαλύτερό σου Δάσκαλο, το παιδί σου που σε έκανε Μάνα, Μητέρα και Μαμά, μια αθέατη συχνά ύπαρξη, αλλά μια αναμφισβήτητη ηρωίδα ανάμεσά μας.
Πάρε τον εαυτό σου μια μεγάλη αγκαλιά και προχώρα μπροστά - Αρκείς και Μπορείς! 


Δανάη, σε ευχαριστώ πολύ για αυτό σου το μοίρασμα!
Περισσότερα για την Δανάη, μπορείτε να βρείτε στο blog της, και στην σελίδα της στο facebook!


Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM

Νοεμβρίου 02, 2015 2 σχόλια

Πάει κι ο Οκτώβρης! Ενάμισης μήνας μας χωρίζει από τα αγαπημένα μου Χριστούγεννα και ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά. Δεν έχω παράπονο από τον μήνα που πέρασε. Είχε πολύ όμορφες στιγμές. Πολλά μικρά και όμορφα “ταξίδια”. Ελπίζω να συνεχίσει έτσι κι ο Νοέμβρης. Για τον μήνα αυτόν λοιπόν, θέλω :

  • Να κάνω μια γερή ενδοσκόπηση στα ελαττώματα μου.
  • Να κάτσω κάπου ήσυχα και να κοιτάξω τα σύννεφα να φεύγουν.
  • Να κάνω μια έκπληξη στον αγαπημένο μου που έχει τα γενέθλιά του.
  • Να φτιάξω μια αλμυρή τάρτα κολοκύθας.
  • Να μείνω μια ολόκληρη βδομάδα σπίτι ακυρώνοντας τα πάντα.
  • Να αγοράσω ένα βιβλίο που μου γυάλισε για την ζωή του Τσε Γκεβάρα.
  • Να κολλήσω χριστουγεννιάτικα αυτοκόλλητα στην ατζέντα μου.
  • Να πάω για καφέ και λεμονόπιτα με τον εαυτό μου.
  • Να ετοιμάσω χριστουγεννιάτικα πρότζεκτς.
  • Να κοιμηθώ στο κρεβάτι της Χριστίνας ακούγοντας Άμπρα Κατάμπρα.
  • Να πετάξω κονφετί μες στο σαλόνι.
  • Να φορέσω κόκκινα παπούτσια.
  • Να περάσω μια μέρα ακούγοντας πολύ και μιλώντας λίγο.
  • Να ανάψω το τζάκι και να ψήσω κάστανα.
  • Να κάνω ένα ζεστό αφρόλουτρο με κεριά και τζαζ μουσική.
  • Να δω τους φίλους μου.
  • Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.

Καλό μήνα σε όλους!


Σας φιλώ


FACEBOOK  

INSTAGRAM
Νοεμβρίου 01, 2015 2 σχόλια
Πρόσφατες αναρτήσεις
Παλιότερες αναρτήσεις

About me

About me
Είμαι η Ζωή ή αλλιώς Mama Petounia. Ζω στην Αθήνα παρέα με τον άντρα μου, την κόρη μας και το μικρό σκυλί μας. Είμαι ηθοποιός και μεταξύ άλλων δίνω την φωνή μου σε cartoons και προσπαθώ να ανακαλύψω τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής και να τις μοιραστώ μαζί σας! Μου αρέσουν τα ταξίδια, η φωτογραφία και οι χαρούμενοι άνθρωποι! Καλώς ήρθατε στο blog μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Ας συνδεθούμε

Δημοφιλείς αναρτήσεις

  • 10+1 Ιδέες για χειροποίητα δώρα Χριστουγέννων
      Φέτος στις γιορτές, νιώθω περισσότερο από ποτέ τη διάθεση να κάνω χειροποίητα δώρα στους αγαπημένους μου. Όλη αυτή η απομόνωση των ημερών,...
  • Η συνταγή της εβδομάδας: Υπέροχα μελομακάρονα χωρίς ζάχαρη και γλουτένη
    Απαραίτητο στοιχείο στο γευστικό σκηνικό των γιορτών, είναι φυσικά τα γλυκά. Από παιδί περίμενα αυτές τις μέρες για να γευτώ όλα τα νόστιμα ...
  • Λίστα Δεκεμβρίου 2020
      Ήρθε κι ο Δεκέμβρης! Ο μήνας των Χριστουγέννων και των γιορτών, ο μήνας των μαζώξεων, των δώρων και της αγάπης. Και παρόλο που φέτος θα εί...

Αναζήτηση σε αυτό το ιστολόγιο

Ετικέτες

365 ΜΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΨΩΝΙΑ HYGGE MAMA PETOUNIA AND FRIENDS ΑΓΑΠΗ ΒΙΒΛΙΑ ΒΟΛΤΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΕΘΙΣΜΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΕΡΩΤΑΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΖΩΗ Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΘΕΑΤΡΟ ΙΔΕΕΣ ΛΙΣΤΕΣ ΜΙΚΡΗ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΠΑΡΙΣΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΑΞΙΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αρχειοθήκη Ιστολογίου

  • ▼  2025 (21)
    • ▼  Μαΐου (1)
      • Λίστα Μάϊου
    • ►  Απριλίου (2)
    • ►  Μαρτίου (4)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2024 (21)
    • ►  Δεκεμβρίου (2)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Μαΐου (1)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2023 (32)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (4)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (5)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2022 (35)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (4)
    • ►  Σεπτεμβρίου (3)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (7)
    • ►  Φεβρουαρίου (3)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2021 (64)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (5)
    • ►  Οκτωβρίου (9)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (5)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (3)
    • ►  Φεβρουαρίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2020 (76)
    • ►  Δεκεμβρίου (7)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (5)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (8)
  • ►  2019 (70)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (6)
    • ►  Οκτωβρίου (8)
    • ►  Σεπτεμβρίου (7)
    • ►  Αυγούστου (8)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (6)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (8)
    • ►  Φεβρουαρίου (11)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2018 (91)
    • ►  Δεκεμβρίου (6)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (14)
    • ►  Σεπτεμβρίου (12)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (3)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (4)
    • ►  Μαρτίου (13)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2017 (104)
    • ►  Δεκεμβρίου (3)
    • ►  Νοεμβρίου (7)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (6)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (10)
    • ►  Απριλίου (11)
    • ►  Μαρτίου (14)
    • ►  Φεβρουαρίου (12)
    • ►  Ιανουαρίου (13)
  • ►  2016 (86)
    • ►  Δεκεμβρίου (14)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (6)
    • ►  Ιουλίου (12)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (11)
  • ►  2015 (138)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (14)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (6)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (16)
    • ►  Μαρτίου (6)
    • ►  Φεβρουαρίου (20)
    • ►  Ιανουαρίου (17)
  • ►  2014 (160)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (15)
    • ►  Ιουλίου (13)
    • ►  Ιουνίου (15)
    • ►  Μαΐου (15)
    • ►  Απριλίου (21)
    • ►  Μαρτίου (23)
    • ►  Φεβρουαρίου (10)
  • ►  2013 (3)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαρτίου (2)
  • ►  2012 (4)
    • ►  Αυγούστου (4)

Created with by ThemeXpose