Έχω την τύχη…
Κι ενώ είχα ετοιμάσει μια ανάρτηση σχετικά με το πώς περάσαμε στα γενέθλια του αγαπημένου μου, κάτι μέσα μου σήμερα το πρωί με έκανε να αλλάξω γνώμη…
Κοιτάω τις φωτογραφίες, και αισθάνομαι τόσο τυχερή που μπορώ και κάνω τη ζωή που κάνω, που έχω το παιδί μου και τον άντρα μου δίπλα μου, που έχω το σπίτι μου και το κρεβάτι μου, που έχω το φάι μου και την πολυτέλεια της επιλογής, που δεν ξεπαγιάζω στους δρόμους, που δεν παρακαλάω για λίγο φαγητό, που δεν τρέχω να σωθώ από τις βόμβες κι απ’ τους τρελούς ανθρώπους, που δεν περνάω τις μέρες μου σε ένα κοιμητήριο, που δεν θρηνώ την χαμένη μου ζωή, που δεν ανασύρω το παιδί μου νεκρό μέσα από τη θάλασσα, που δεν ξεριζώνομαι από τη γη μου, που δεν παλεύω για τα αυτονόητα, που δεν κάνω παρέα με το απόλυτο σκοτάδι…
Από τύχη δεν είμαι στην άλλη όχθη.. Από τύχη είμαι εδώ και γράφω..
Κι αυτήν την τύχη, νιώθω πως πρέπει να την τιμώ και να την σέβομαι… Να την θυμάμαι και να μην την θεωρώ δεδομένη. Οι πράξεις μου. Μόνο αυτές μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Οι μικρές καθημερινές μου πράξεις. Η αγάπη και ο σεβασμός μου προς τον εαυτό μου και “τ’αδέλφια” μου..
Σας φιλώ
2 σχόλια
Έχουμε μάθει σε τόσα που δεν είναι δεδομένα για χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι είναι πιο κοντά μας από ότι νομίζουμε... Αν κάναμε αυτές τις σκέψεις καθημερινά, ο κόσμος θα γινόταν σίγουρα καλύτερος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Μάγδα!
ΔιαγραφήΒελτιώνοντας τον εαυτό μου, βελτιώνω και τον κόσμο μου...
Σε φιλώ!