Στιγμές των τελευταίων ημερών ,μέσα απο τον φακό του κινητού μου

Εικόνες, αντικείμενα, στιγμές, που μου δημιουργούν την διάθεση να σκεφτώ, να νιώσω ή να κάνω κάτι!
Αν έστω κι ένα απο όλα αυτά, λειτουργήσει έτσι και για σας διαβάζοντας το post μου, τότε η έμπνευση θα είναι μεταδοτική!!

Προχτές το απόγευμα στην παιδική χαρά, ένα κοριτσάκι 6 χρονών, κάνει κούνια δίπλα στην Χριστίνα.
"Γεια σου! Πως σε λένε?" το ρωτάω.
Το παιδάκι με κοιτάει και δεν μιλάει.
"Πες πως σε λένε.."του λέει η μαμά του. Εκείνο συνεχίζει να με κοιτάει και να μη μιλάει..
"Με λένε Μάγδα" ακούγεται η φωνή της μαμάς..
"Πολύ μου αρέσει το όνομά της!" λέω στη μαμά της.
"Και πόσο χρονών είσαι?" ρωτάω ξανά τη μικρή.
"6" μου απαντάει η μαμά της.
"Μάλλον δεν έχεις όρεξη για κουβέντα Μάγδα μου" λέω. "Δεν πειράζει. Το καταλαβαίνω. Κι εγώ είναι φορές, που δεν μου αρέσει να μου πιάνουν την κουβέντα άγνωστοι άνθρωποι.."
"Καλέ όχι" μου λέει ο σωσίας-μαμά. "Ρωτήστε άφοβα..μάλλον βαριέται να μιλήσει και τεμπελιάζει..!"
"Δεν πειράζει" της λέω,σκεπτόμενη πόσο θα με ενοχλούσε να μιλάνε άλλοι για λογαριασμό μου..
Και τότε η Μάγδα σταματάει την ''φιλική συμμετοχή'' και λέει στην μαμά της πως θέλει να πάει στην τσουλήθρα..
Στη θέση τους, έρχετε ένα αγοράκι γύρω στα 3, με την γιαγιά του.
"Πως σε λένε?" Ρωτάει η γιαγιά την Χριστίνα
Η Χριστίνα την κοιτάζει και δεν μιλά.
"Καλέ δεν έχεις όνομα" συνεχίζει η γιαγιά...Σιωπή.
"Σ'αρέσει η κούνια?" . Τίποτα η Χριστίνα.
"Έρχεσαι συχνά εδώ?"
Η Χριστίνα συνεχίζει να την κοιτάει χωρίς να μιλά.
"Δεν μιλάει ακόμα το παιδί σας ,ε?" με ρωτάει.. "Εντύπωση μου κάνει. Πόσο είναι?".
"Σε λίγο θα γίνει 2" της απαντώ.
"Ο Γιωργάκης  μας στην ηλικία της μίλαγε κανονικά..." μου λέει όλο έκπληξη.
"Μιλάει μια χαρά" της λέω. "Αλλά απο ότι βλέπω, δεν θέλει αυτή τη στιγμή να σας μιλήσει.."
Με κοίταξε σαν να είμαι μισός άνθρωπος και μισός ελέφαντας, πήρε τον "Γιωργάκη της" και πήγανε να παίξουνε στο σκάμα.
Η τρίτη διπλανή μας, ήταν ένα κοριτσάκι γύρω στα 4.
"Καλημέρα!" μου λέει η μαμά.
"Καλημέρα" απαντάω.
"Πόσο είναι η μικρή σας?"
"Κοντεύει τα 2 " της λέω.
"Α ωραία! Πάτε παιδικό?"
"Όχι, δεν πάει ακόμα" απαντάω.
"Εμείς πάμε. Απο τότε που βγάλαμε την πάνα και τρώμε και πιο καλά, αποφασίσαμε να πάμε παιδικό και ευτυχώς, ενώ στην αρχή δυσκολευτήκαμε λίγο στο να προσαρμοστούμε, τώρα μας αρέσει πολύ!!"
Ήθελα να την ρωτήσω αν πάνε στην ίδια τάξη κι αν κάθονται και στο ίδιο θρανίο, αλλά κρατήθηκα, αναλογιζόμενη πόσες φορές έχω μιλήσει κι εγώ σαν να είμαι  προέκταση του παιδιού μου..
Την χαιρέτησα, πήρα την Χριστίνα και κινήσαμε προς το σπίτι...

Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ και στην σελίδα μου στο facebook.
Σας φιλώ

Καλέ μην σας τρομάζει ο τίτλος της σημερινής συνταγής!
Αυτά τα νορβηγικά μπισκότα είναι τόσο εύκολα και νόστιμα που θα σας ξαφνιάσουν ευχάριστα, κι ας είναι λίγο ασυνήθιστα για τα ελληνικά γούστα. Την συνταγή, μου την έδωσε μια πολύ καλή μου φίλη που ζει στην Δανία. Κι ενώ στην αρχή είχα τις αμφιβολίες μου περί αλατιού, στο τέλος αυτά τα υπέροχα μπισκότα που μυρίζουν φρέσκο βούτυρο και βανίλια, γίνανε απο τα αγαπημένα μου.

ΥΛΙΚΑ

• 50 γρ βούτυρο αγελάδος (κατευθείαν απο το ψυγείο)
• 50 γρ ζάχαρη καστανή
• 80 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 κ.γ. μπεικιν πάουντερ
• 1 κ.γ. εσάνς βανίλιας
• θαλασσινό αλάτι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180.
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά σε ένα μπόλ, πλάθουμε μικρά μπαλάκια, τα πιέζουμε λίγο να πλατίνουν και τα βάζουμε σε ένα ταψί που το έχουμε στρώσει με αντικολλητικό χαρτί.
Ψήνουμε για 11'. Βγάζουμε τα μπισκότα, ρίχνουμε απο πάνω θαλασσινό αλάτι, και ψήνουμε για άλλα 4'.
Αφήνουμε να κρυώσουν κι απολαμβάνουμε!

Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ και στην σελίδα μου στο facebook.
Σας φιλώ

Καλή σας διασκέδαση!
Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ και στην σελίδα μου στο facebook!

Σας φιλώ

Σάββατο απόγευμα, και μετά από μια υπέροχη βόλτα με την Χριστίνα, καταλήγουμε οι δυο μας σε ένα καφέ στο κέντρο της Αθήνας, με την μικρούλα μου να κοιμάται στο καρότσι, κι εμένα να πίνω το τσάι μου, να ρουφάω ήλιο και να χαζεύω τον πολυσύχναστο δρόμο .
Στο διπλανό τραπέζι μια οικογένεια με ένα μικρό αγοράκι γύρω στα 5 και την μαμά έγκυο στο δεύτερο. Το παιδάκι βαριέται και το δείχνει  με το να σηκώνετε απο την καρέκλα του, να μασάει το ξυλάκι απο το τελειωμένο του παγωτό και να ρωτάει τον μπαμπά του γιατί ήρθαν σε αυτό το μέρος .
" Μην μασάς το ξυλάκι παιδί μου. Μπορεί να σπάσει, και να σου καρφωθεί καμία ακίδα στο στόμα "
" Μην σηκώνετε απο την καρέκλα σου λες και σου χουν βάλει ελατήρια "
" Μην με λερώνεις με τα παπούτσια σου"
" Μην κάθεσαι κάτω με το καθαρό σου παντελόνι . Είναι βρώμικα κάτω . Έχει  σκόνες , κακά, σάλια, σκουπίδια , βρομιές"
" Σήκω αν θες αλλά μην πας μακριά . Να σε βλέπω"
" Μην κουνάς το δέντρο παιδάκι μου. Τι σου φταίει "
" Μην φωνάζεις δυνατά. Θα ξυπνήσεις το παιδάκι που κοιμάται "
" Μην μιλάς συνέχεια . Δεν θα σε ξαναπάρουμε μαζί μας. Θα σε αφήσουμε σπίτι στο δωματίου σου και χωρίς τα παιχνίδια σου"...
Χριστέ μου! Σκέφτηκα . Άραγε το κάνω κι εγώ αυτό στο παιδί μου; Το γεμίζω απαγορεύσεις ; Το τρελαίνω με "μη" και "όχι "; Το κάνω να αισθάνεται μικρό και ασήμαντο ;
Πριν προλάβω να απαντήσω , η Χριστίνα ξύπνησε και ήρθε και κάθισε δίπλα μου φρέσκια και ξεκούραστη, κι άρχισε να πίνει τον χυμό που της είχα παραγγείλει . Και τότε ήρθε το τελειωτικό χτύπημα για τον μικρό κύριο " ΜΗ".
" Κοιτά το κοριτσάκι τι ήσυχα που κάθεται δίπλα στη μαμά του. Όχι σαν κι εσένα που όλο σηκώνεσαι και φωνάζεις . Κοιτά πως πίνει το χυμό του χωρίς να διαμαρτύρεται .."
Δεν ήξερα τι να πω... Είχα σαστίσει.. Το παιδάκι είχε χαμηλώσει το βλέμμα και κοιτούσε τα παπούτσια του..
Μόλις πήγα να ανοίξω το στόμα μου , σηκώθηκαν , έπιασαν το παιδί απο το χέρι κι έφυγαν .
Έμεινα σαστισμένη και προβληματισμένη για πολύ ώρα. Σκεφτόμουν πόσο εύκολα βγαίνει απο το στόμα μας  το " μη" και το " κοιτά τι κάνουν οι άλλοι...". Πόσο πολύ το έχουμε φάει όλο αυτό σαν παιδιά, απο τους γονείς μας και τους γύρω μας, που μας έχει γίνει αυτοματισμός... Πόσο δύσκολα το αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας όταν το κάνουμε και πόσο εύκολα στους άλλους.
Και πως το κάνουμε σαν να μην ξέρουμε τι κακό μπορεί να προκαλέσει.. Σαν να μην ξέρουμε πως είναι να σε συγκρίνουν και να σε μειώνουν, να σε μπερδεύουν και να σε κάνουν να αισθάνεσαι πως δεν είσαι ποτέ αρκετός.
Θέλω να προστατέψω την μικρή μου απο όλο αυτό . Θέλω να σταματήσω να αναπαράγω αυτόν τον "τρόπο διαπαιδαγώγησης". Θέλω να μην την κάνω να αισθάνεται πως ότι κάνει είναι λάθος. Πως μόνο εγώ ξέρω το σωστό. Πως οι άλλοι τα κάνουν όλα καλά και πως πρέπει να είναι κάτι άλλο απο αυτό που είναι για να την αγαπώ.
Της το χρωστάω. Το χρωστάω και στον εαυτό μου, και στο παιδί που ήμουν κάποτε .

Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ και στην σελίδα μου στο facebook.
Σας φιλώ

Εικόνες, αντικείμενα, στιγμές, που μου δημιουργούν την διάθεση να σκεφτώ, να νιώσω ή να κάνω κάτι!
Αν έστω κι ένα απο όλα αυτά, λειτουργήσει έτσι και για σας διαβάζοντας το post μου, τότε η έμπνευση θα είναι μεταδοτική!!

• 350γρ.μπισκότα πτι-μπερ
• 250γρ. αγελαδινό βούτυρο
• 190γρ. ζάχαρη
• 2 αυγά
• 50γρ. κακάο
• 60γρ.κονιάκ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Λιώνουμε το βούτυρο χωρίς να το κάψουμε, αποσύρουμε απο την φωτιά και προσθέτουμε την ζάχαρη, τα αυγά, το κακάο και το κονιάκ ανακατεύοντας. Ενσωματώνουμε τα μπισκότα σπασμένα και γεμίζουμε μια παραλληλόγραμμη φόρμα, στο εσωτερικό της οποίας έχουμε στρώσει μια μεμβράνη για εύκολο ξεφορμάρισμα.
Αφήνουμε στο ψυγείο για 3 με 4 ώρες, ξεφορμάρουμε και αν θέλουμε γλασάρουμε με λιωμένη κουβερτούρα. Αφήνουμε να κρυώσει και σερβίρουμε!

Καλή σας απόλαυση!
Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ και στην σελίδα μου στο facebook!

Σας φιλώ

Κορίτσια, σας ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή σας στον διαγωνισμό μου!
Ευχαριστώ πολύ και την Art Sophisticat για τα υπέροχα σκουλαρίκια που μας δώρισε.
Όσες δεν κερδίσατε, μην στεναχωριέστε! Θα γίνουν κι άλλοι διαγωνισμοί με εξίσου όμορφα δώρα.
Και τώρα η νικήτρια!!!
Νταμ νταμ....

Μέσα απο την ηλεκτρονική κλήρωση του random.org, νικήτρια αναδείχτηκε:
η "ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΑΚΗ" !!

Συγχαρητήρια Ιωάννα μου! Σου εύχομαι να είσαι πάντα τυχερή και να χαρείς το δώρο σου!
Επικοινώνησε μαζί μου με ένα μήνυμα στην σελίδα μου στο facebook για να κανονίσουμε την παραλαβή του δώρου σου!

Σας φιλώ

Να'μαστε λοιπόν στον Απρίλη!
Όχι δεν είναι ψέμα! Έναν ακόμα μήνα έχουμε , και μετά ξεκινάει επίσημα το ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!
Όπως και τον Μάρτιο, έτσι και τώρα, είπα να φτιάξω μια λίστα με τα πράγματα που θέλω να κάνω, και στο τέλος του, να προσπαθήσω να σβήσω όσα πιο πολλά μπορέσω.
Λοιπόν. Ξεκινάω!

ΛΙΣΤΑ ΑΠΡΙΛΙΟΥ

• Να κάνω pilates τουλάχιστον δυο φορές  την εβδομάδα
• Να δω 5 dvd απο την συλλογή μου
• Να βάλω σε τάξη την ντουλάπα μου
• Να δω τους φίλους που έχω καιρό να δω
• Να πίνω πιο πολύ νερό
• Να φτιάξω εβδομαδιαία λίστα με το τι θα μαγειρεύω κάθε μέρα
• Να αγοράσω λουλούδια και να τα μοιράσω σε βάζα παντού μέσα στο σπίτι
• Να φτιάξω την βεράντα μου σαν να είναι το πιο όμορφο μέρος στην Αθήνα
• Να πηγαίνω με την Χριστίνα στην παιδική χαρά, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, έστω και για λίγο
• Να κάνω όνειρα για το καλοκαίρι
• Να βάζω κρέμα στα χέρια μου και αντιηλιακό στο πρόσωπό μου
• Να πάω θέατρο και σινεμά
• Να κάνω έστω 2 πράγματα απο τα παραπάνω

Εσείς πως τα πάτε με τις λίστες? Περιμένω τα σχόλιά σας, εδώ και στην σελίδα μου στο facebook!
Και μην ξεχνάτε! Σήμερα, είναι η τελευταία μέρα του διαγωνισμού μου με δώρο ένα ζευγάρι χειροποίητα σκουλαρίκια by Art Sophisticat! Πάρτε μέρος τώρα!!!
Άντε, και καλό μας μήνα!

Σας φιλώ

Μιας και σήμερα είναι η τελευταία μέρα του Μαρτίου, είπα να σβήσω απο την λίστα μου, όσα μπόρεσα να κάνω απο αυτά που ήθελα μέχρι να τελειώσει ο μήνας!
Ιδού λοιπόν τι κατάφερα!

• Να διαβάσω ένα βιβλίο. ΟΛΟΚΛΗΡΟ.
• Να κάνω μια φορά την βδομάδα, κι απο ένα μάθημα οδήγησης.
• Να κάνω έναν διαγωνισμό στο blog μου, χαρίζοντας δώρα.
• Να αρχίσω pilates 3 φορές την εβδομάδα.
• Να πω κάτι όμορφο σε κάποιον ξένο.
• Να ξεκινάω την μέρα μου με χαμόγελο.
• Να κοιμάμαι νωρίς.
• Να πίνω πιο πολύ νερό.
• Να κάτσω μια μέρα σε ένα παγκάκι και να λουστώ στο φως του ήλιου για όσο θελήσω.