Για σήμερα θέλω:

• Να ξεκινήσω τη μέρα μου με μουσική.
• Να διαβάσω τουλάχιστον 10 σελίδες από το βιβλίο μου.
• Να δώσω στο σώμα μου θρεπτικές τροφές.
• Να κάνω μια βόλτα στην πόλη.
• Να γράψω σε ένα χαρτί τα συναισθήματά μου.
• Να ποτίσω τα λουλούδια μου.
• Να κάνω μια μάσκα προσώπου.
• Να βάλω ενυδατική κρέμα στα χέρια μου.
• Να μπω όσο το δυνατόν λιγότερο στο ίντερνετ.
• Να αγκαλιάσω τον καλό μου και να του πω πόσο πολύ τον αγαπώ.
• Να μυρίσω ένα λουλούδι.
• Να κάνω 20’ διαλογισμό.
• Να παίξω μαζί με το παιδί μου.
• Να φάω σπιτικά ποπκόρν για βραδινό.
• Να δω έναν φίλο.
• Να κάνω έστω δύο δουλειές μέσα στο σπίτι.
• Να ξεκουράσω το σώμα και το πνεύμα μου.

Εσείς τι θέλετε για σήμερα;

Είναι μερικά βιβλία που δεν θες να τελειώσουν και που ξέρεις πως μόλις τελειώσουν θα θέλεις να τα διαβάσεις ξανά και ξανά.
Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και "Το δώρο του Θυμού" από τις εκδόσεις Διόπτρα, του Arun Gandhi εγγονού του Μαχάτμα Γκάντι.
Ένα βιβλίο γεμάτο προσωπικά παραδείγματα και αληθινά βιώματα του συγγραφέα που, στα δώδεκά του, έμεινε δύο χρόνια κοντά στον παππού του, αυτήν την εμβληματική μορφή της ιστορίας που μαχόταν πάντα για την παγκόσμια ειρήνη και την ισότητα.
"Το δώρο του θυμού" δεν είναι ακόμα  μια βιογραφία ή ένα βιβλίο με αποφθέγματα σχετικά με την αγάπη και το σεβασμό ή με τσιτάτα για μια καλύτερη ζωή.
Είναι ένα βιβλίο που αγγίζει κομμάτια όλων μας, μέσα από την εξιστόρηση του οράματος του Γκάντι, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ειρήνης και αγάπης.
11 μαθήματα ζωής, από έναν άνθρωπο που, ενώ στην συνείδηση του κόσμου, κυριαρχεί ως άγιος, ο ίδιος δεν παρέλειπε ποτέ να μιλά για τα λάθη και τις ατέλειες που συνόδευαν την ανθρώπινη και φθαρτή του ύπαρξη.
Πιο επίκαιρη παρά ποτέ, η φιλοσοφία της μη βίας του Γκάντι, προτρέπει τον αναγνώστη να μάθει να αντιμετωπίζει τις δύσκολες και στρεσογόνες καταστάσεις της ζωής του, χωρίς την άσκηση λεκτικής ή σωματικής βίας. Η φιλοσοφία της μη βίας, δεν έχει την λογική της παθητικότητας. Κάθε άλλο. Ένα από τα μαθήματα του βιβλίου είναι και το "Να μη φοβάστε να μιλάτε", και κατ' επέκταση να λέτε και ΌΧΙ όπου αυτό νιώθετε ότι είναι απαραίτητο:  "Ένα ¨όχι¨ που βγαίνει από μια βαθιά πεποίθηση είναι καλύτερο από ένα ¨ναι¨ που ξεστομίζεται για να ευχαριστήσει ή ακόμα χειρότερα, για την αποφυγή προβλημάτων".
Τα μαθήματα ζωής που προτείνει "Το δώρο του Θεού", συνοψίζουν έννοιες όπως η ταπεινότητα, η κατάθλιψη, η μοναξιά, η φιλία, η οικογένεια, το γνώθι σαυτόν κ.ά.
Σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου, ο Αρούν Γκάντι ξετυλίγει τις αναμνήσεις από τα χρόνια που πέρασε δίπλα στον σοφό παππού του, εξιστορεί όλα όσα έβλεπε, άκουγε και μάθαινε, γράφοντας έτσι ένα βιβλίο που ευαισθητοποιεί και ταυτόχρονα αφυπνίζει τον αναγνώστη.

Γεια σας και χαρά σας!
Μετά από πολύ καιρό, επανέρχομαι με την αγαπημένη στήλη έμπνευση, με εικόνες που μου αρέσουν, εικόνες που με εμπνέουν, εικόνες που με κάνουν να νιώθω όμορφα, εικόνες που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας.

Πες μου κάτι...
Πες μου, υπάρχει κάτι στη ζωή σου που ενώ το θέλεις πολύ παράλληλα φοβάσαι να το κάνεις;
Κάτι που για όλους τους άλλους φαίνεται ή είναι απλό, αλλά για σένα είναι σαν να πρέπει να ανέβεις το Έβερεστ μια μέρα με χιονοθύελλα;
Θέλω να σου μιλήσω λίγο για το δικό μου αυτό κομμάτι και να το μοιραστώ μαζί σου, για να διαβάσω την γνώμη και την άποψη σου, για να σου πω τις σκέψεις μου.
Από μικρή ήθελα να μάθω να οδηγώ αυτοκίνητο. Μου έδινε μια αίσθηση ελευθερίας η ιδέα του να το παίρνω και να πηγαίνω όπου θέλω και όποτε θέλω εγώ.
Έτσι στα 18 μου αποφάσισα να πάρω το δίπλωμα. Πήγα αρκετά φοβισμένη και δυστυχώς έπεσα σε άνθρωπο που δεν του άρεσε η δουλειά του.
Ο δάσκαλος οδήγησης που βρήκα, βαριόταν τη ζωή του και το μόνο που ήθελε ήταν να τελειώσει η ώρα, να πάρει τα λεφτά του και να φύγει.
Θα μου πεις "γιατί δεν τον άλλαζες;" και θα σου πω "δεν ξέρω...".
Το θέμα είναι ότι το πήρα το δίπλωμα, αλλά ποτέ δεν πήρα αυτήν την αίσθηση του ότι μπορώ να το κάνω. Πήρα απλά ένα χαρτί και μερικές γνώσεις. Τίποτα παραπάνω. Αυτοκίνητο αγόρασα πολύ αργότερα και άρχισα σιγά, σιγά να κάνω βόλτες στη γειτονιά, χωρίς να τολμώ να ξεμακρύνω παραπέρα.
Και τότε συνέβη ένα σοβαρό ατύχημα σε έναν πολύ δικό μου άνθρωπο, και όλα τελείωσαν εκεί.
Πούλησα το αυτοκίνητο, και "βολεύτηκα" με το να με πηγαίνουν τα ταξί, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και οι φίλοι.
Ποτέ όμως δεν παραδέχτηκα μέσα μου το τέλος της σοφερίνας που ήθελα να είμαι.
Έβλεπα στο δρόμο γυναίκες να οδηγούν και ζήλευα. Έβλεπα γιαγιάδες να πηγαίνουν βόλτα με το αυτοκίνητό τους και τις χάζευα. Ένιωθα εξαρτημένη και ανάπηρη που δεν μπορούσα να πάω μόνη μου εκεί που επιθυμούσα. Ένιωθα χαζή που φοβόμουν να κάνω κάτι τόσο απλό. Κάτι που κάνουν όλοι.
Δεν είχα αποφασίσει πως εγώ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΒΡΕ ΑΔΕΛΦΕ ΝΑ ΟΔΗΓΩ. Απλά ζούσα με έναν φόβο και ένα απωθημένο.
Μέχρι που ήρθε η Χριστίνα στη ζωή μου, και μαζί με πολλά άλλα, άλλαξε και αυτό.
Βρήκα έναν υπέροχο δάσκαλο και ξεκίνησα μαθήματα από την αρχή. Με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου και να χαρώ το "ταξίδι". Μέσα σε δυο βδομάδες, πήρα το παιδί μου και πήγαμε μια μακρινή βόλτα στη θάλασσα. Ένιωθα ότι ζω σε ένα όνειρο που θα κρατήσει όσο μια διαδρομή...
Ήθελα να παγώσω το χρόνο, να κρατήσω τη στιγμή, να μην μου φύγει και χαθεί.
Έμπαινα στο αυτοκίνητο και αφού έφτανα στον προορισμό μου σώα και αβλαβής, τηλεφωνούσα στον άντρα μου για να μοιραστώ μαζί του τη χαρά μου!
Από τότε, κάθε φορά που οδηγώ αισθάνομαι ένα τεράστιο κύμα υπερηφάνειας να με κατακλύζει. Είναι το αίσθημα χαράς, που το προσπάθησα και τα κατάφερα!
Μέσα από την οδήγηση παρατηρώ τον εαυτό μου.
Με παρατηρώ όταν σκέφτομαι "τί θα πει τώρα ο πίσω που πηγαίνω αργά:", όταν προσπαθώ να παρκάρω και δεν τα καταφέρνω με την πρώτη, όταν κάνω λάθος τον δρόμο και χάνομαι στα στενά, όταν προσπαθώ να είμαι Η ΤΕΛΕΙΑ οδηγός και δεν είμαι.
Και ναι! Είναι φορές που θέλω να φωνάξω : ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΠΟ ΟΛΑ.
Δεν έχει σημασία αν αυτό που φοβάσαι εσύ, είναι παιχνίδι για κάποιον άλλον.
Σταμάτα να συγκρίνεσαι και μην παρατάς τα όνειρά σου. Προσπάθησε και θα τα καταφέρεις. Μην κυνηγάς την τελειότητα. Δεν υπάρχει. Κάν' το για σένα.

Σας φιλώ

Γεια σας και χαρά σας και καλή εβδομάδα σε όλους.
Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο που διαβάσαμε με την Χριστίνα και μας άρεσε πολύ.
Το "Γούλφι, μισός Λύκος, μισός Πρόβατο, μια Καρδιά", του Άλεξ Λάτιμερ από τις εκδόσεις Φουρφούρι .

Γεια σας και χαρά σας!
Τον Απρίλη μπορεί να μην κατάφερα να κάνω όλα όσα ήθελα από την λίστα μου, ένα όμως είναι σίγουρο: ότι η λίστες που κάνω με βοηθάνε να μην ξεχνάω να κάνω τα πράγματα που μου αρέσουν και που αγαπώ.
Τον Απρίλη λοιπόν κατάφερα να φτιάξω την βεράντα μου και να κάνω την πρώτη μου μάζωξη με μερικούς φίλους για την γιορτή μου, να πάω ένα ταξίδι στην Εύβοια όπου και πέρασα τις διακοπές του Πάσχα, να κάνω βόλτα στη θάλασσα, να φτιάξω παγωτό μπανάνα και να φάω ένα μικρό σοκολατένιο αυγό και να προσπαθήσω όσο μπορούσα να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια!
Τέλος, διάβασα δυο υπέροχα βιβλία. "Το δώρο του θυμού" του από τις εκδόσεις Διόπτρα και το "Βαμμένο πουλί" του Γιέρζι Κοζίνσκι από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, για τα οποία θα σας μιλήσω πολύ σύντομα σε ξεχωριστές αναρτήσεις.
Μέχρι τότε, να περνάτε καλά!
Α! Και όπως βλέπετε, είναι να μην κάνω την αρχή! Το σκίτσο πάνω, πάνω είναι δικό μου και παρόλο που έχει τις ατέλειές του, εγώ το αγαπώ αφού μου δείχνει ότι συνεχίζω ακόμα την προσπάθεια. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό!
Τον Απρίλη κατάφερα:


•Να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.
•Να ετοιμάσω την βεράντα μου για βραδινές μαζώξεις.
•Να οργανώσω κάτι όμορφο για την γιορτή μου (13/4).
•Να κάνω ένα ταξίδι.
•Να αγοράσω ένα second hand λουλουδάτο φόρεμα.
•Να τελειώσω το scrapbook άλμπουμ με τις φωτογραφίες μου.
•Να ξεκινήσω συστηματικά να γυμνάζομαι όπως εγώ αντέχω.
•Να εξασκηθώ στην υπομονή και στην ανωτερότητα.
•Να διαβάσω δυο βιβλία.
•Να ξεκινάω τη μέρα μου με χορό και τραγούδι.
•Να φροντίσω το σπίτι μου.
•Να φτιάξω παγωτό μπανάνα.
•Να πάω μια βόλτα στη θάλασσα.
•Να κάνω κοπάνα από τις δουλειά και να πάω για πικνικ.
•Να βάψω τα νύχια μου φούξια.
•Να φάω ένα μικρό σοκολατένιο αυγό.
•Να φορέσω μια καινούργια κολόνια.
•Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.

ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε όλες τις προηγούμενες μου λίστες.
Σας φιλώ

Γεια σας και χαρά σας!
Καλό μας μήνα με υγεία, αγάπη και χαρά.
Όπως ίσως ήδη ξέρετε, έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στον μήνα Μάη αφού το Χριστινιώ μου είναι του Μαγιού!
Πέρα όμως από αυτό, ο Μάης γεμίζει χρώματα κι αρώματα τις μέρες και τις νύχτες μας και μας υπόσχεται ότι το καλοκαίρι είναι προ των πυλών.
Η εποχή αυτή με ενεργοποιεί, με ξυπνάει και με γεμίζει με ελπίδα και χαρά.
Τέλος να σας πω πως το σκίτσο πάνω από την ανάρτηση είναι δικό μου, και νιώθω ΤΕΡΑΣΤΙΑ υπερηφάνεια για αυτό, μιας και είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζω κάτι αντίστοιχο στην ενήλικη ζωή μου. 
Πάντα ήθελα να ζωγραφίζω όμορφα και να φτιάχνω τις ακουαρέλες για τις λίστες μου, αλλά νόμιζα ότι "δεν το έχω". Μέχρι την στιγμή που κατάλαβα πως δεν υπάρχει στα αλήθεια αυτή η φράση και πως ότι θέλω, το μπορώ!
Χαρούμενη λοιπόν για το κατόρθωμά μου, σας εύχομαι από καρδιάς να έχετε έναν μήνα δημιουργικό και γεμάτο από μικρά προσωπικά θαύματα!
Για τον μήνα αυτό θέλω:

•Να κάνω αυτό που μου άρεσει χωρίς να με νοιάζει αν θα αρέσει.
•Να συνεχίσω τις θαλασσινές βουτιές.
•Να φάω γρανίτα φράουλα.
•Να ξαπλώσω στο γρασίδι.
•Να γυμνάσω σώμα και μυαλό.
•Να αντικαταστήσω το χρόνο που περνάω στο κινητό με το να διαβάσω δυο βιβλία.
•Να γράψω ένα γράμμα στην φίλη μου που ζει στη Δανία.
•Να οργανώσω κάτι ωραίο για τα γενέθλια της Χριστίνας.
•Να κοιτάξω τους ανθρώπους στα μάτια.
•Να ζήσω τις μέρες αργά.
•Να πάω θερινό σινεμά.
•Να ακούσω την καρδιά μου.
•Να πω δέκα φορές “χαλάλι”.
•Να παίξω μπιρίμπα.
•Να καλέσω τον καλό μου για δείπνο στην βεράντα.
•Να φτιάξω την ντουλάπα μου με τα καλοκαιρινά.
•Να μην περιμένω τις διακοπές για να κάνω διακοπές.
•Να κάνω έστω 3 απο τα παραπάνω.


Σας φιλώ

Γεια σας και χαρά σας!

Γεια σας και χαρά σας!
Μετά από αρκετές μέρες απουσίας εδώ στο blog (μάλλον θα φταίει η άνοιξη που με έχει ξεσηκώσει και όλο έξω είμαι), επανέρχομαι με ένα νέο βιβλίο που διαβάσαμε μαζί με την Χριστίνα και μας άρεσε πολύ!
Είναι "Το Δάσος Που Κοιμόταν" σε συγγραφή και εικονογράφηση της Rebecca Dautremer από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Ένα βιβλίο μεταφρασμένο από τα γαλλικά, που ξεχωρίζει για την ΥΠΕΡΟΧΗ εικονογράφηση του αλλά και για την ιστορία του, που είναι εμπνευσμένη από το κλασσικό παραμύθι του Σάρλ Περό "Ωραία Κοιμωμένη".




Στο "Το Δάσος Που Κοιμόταν" η Ντοτρεμέρ αντί να κοιμίσει μια όμορφη πριγκίπισα, κοιμίζει μια ολόκληρη πόλη!
Πεταλούδες, λαγοί, αλεπούδες, ιππότες, παιδιά στα πάρκα και στις κούνιες, άντρες και γυναίκες εν ώρα εργασίας, πέφτουν ξαφνικά σε έναν βαθύ ύπνο που τους κρατάει γερά στα δίχτυα του για περίπου 100 χρόνια.
Μόνο ΕΝΑΣ μπορεί να επαναφέρει την ζωή στην πόλη. Ένας, που ξέρει καλά την δύναμη της αγάπης.
Η Ντοτρεμέρ, μας προτρέπει να ακολουθήσουμε διακριτικά τους δυο άντρες στις αριστερές, πάντα ασπρόμαυρες, σελίδες του βιβλίου, όπου θα μας διηγηθούν την πολύχρωμη ιστορία που βρίσκετε στην δεξιά του πλευρά.




"Το Δάσος Που Κοιμόταν" είναι ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες που θα ήθελες να κορνιζάρεις και να στολίσεις με αυτές τους τοίχους του σπιτιού σου. Είναι γραμμένο με χιούμορ και έντονη ποιητικότητα, με μοναδική εικονογράφηση τόσο ζωντανή, που σε κάνει να νομίζεις πως μπορείς να ακούσεις τον άνεμο και να αγγίξεις το χώμα. Ένα βιβλίο που μιλάει για τον χρόνο, την λήθη, τον αιώνιο ύπνο και την ζωή που μπορεί μόνο η αγάπη να ξαναφέρει πίσω.
Ένα βιβλίο που ταξιδεύει τόσο τα μικρά όσο και σε "μεγάλα" παιδιά. Ένα βιβλίο κόσμημα στην βιβλιοθήκη μας.

Ένα αντίτυπο αυτού του πολύ όμορφου βιβλίου μπορεί να γίνει δικό σας, εάν πάρετε μέρος στους διαγωνισμούς που τρέχουν από σήμερα και μέχρι τις 2 Μαΐου 2018, στον λογαριασμό μου στο INSTAGRAM αλλά και στο FACEBOOK.

Σας φιλώ

Ο Μάρτης ήταν ένας πολύ όμορφος μήνας. Μπορεί να μην έκανα πολλά από τα πράγματα που ήταν στη λίστα μου, αλλά έκανα άλλα, απρόσμενα, όμορφα μοναδικά που με γέμισαν χαρά και ενέργεια.
Από την λίστα μου κατάφερα να συνεχίσω την διατροφή μου, να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου, να χαρίσω πολλά πράγματα που δεν τα χρειάζομαι πια, να γράφω 3 ποστ στην εβδομάδα, να φτιάξω μια καινούργια βιβλιοθήκη στο δωμάτιο της Χριστίνας (θα κάνω σχετικό ποστ για αυτό!) και να δέχομαι τα όποια κοπλιμέντα με ένα χαμόγελο χαράς κι ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Τον Μάρτη κατάφερα:

*Να συνεχίσω την διατροφή μου.
*Να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου.
*Να οργανώσω το δωμάτιο του παιχνιδιού.
*Να μάθω να ζω με λιγότερα χαρίζοντας κάθε μέρα κι από κάτι.
*Να ασχοληθώ πιο πολύ με όλα όσα αγαπώ.
*Να φτιάξω λαμπάδες για τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
*Να γεμίσω το σαλόνι με φυτά εσωτερικού χώρου.
*Να γράφω στο blog 3 φορές την εβδομάδα.
*Να φτιάξω μια καινούργια βιβλιοθήκη για τα βιβλία της  Χριστίνας.
*Να δραπετεύσω για λίγες μέρες στην εξοχή.
*Να πιω πολύ νερό.
*Να βγω φωτογραφία αγκαλιά με μια αμυγδαλιά.
*Να πιστέψω τα απίστευτα.
*Να ασχοληθώ για πρώτη φορά με το pinterest μου γεμίζοντας τον τοίχο του καινούργιες φωτος.
*Να τοποθετήσω σε ένα άλμπουμ την συλλογή με τα γραμματόσημά μου.
*Να αποδεχτώ τα όποια κοπλιμέντα λέγοντας μόνο "ευχαριστώ πολύ!".
*Να φτιάξω μπάρες ενέργειας με χουρμάδες αντί για ζάχαρη.
*Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.

Σας φιλώ

Γεια σας και χαρά σας και αέρα στα πανιά σας.
Το πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος, είναι πια γεγονός.
Το πότε μπήκαμε στον Απρίλη, ούτε που το πήρα χαμπάρι.
Λίγο ακόμα, και το όμορφο καλοκαιράκι θα κάνει την εμφάνιση του.
Μέχρι τότε όμως και για τον μήνα Απρίλιο θέλω:

*Να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.
*Να ετοιμάσω την βεράντα μου για βραδινές μαζώξεις.
*Να οργανώσω κάτι όμορφο για την γιορτή μου (13/4).
*Να κάνω ένα ταξίδι.
*Να αγοράσω ένα second hand λουλουδάτο φόρεμα.
*Να τελειώσω το scrapbook άλμπουμ με τις φωτογραφίες μου.
*Να ξεκινήσω συστηματικά να γυμνάζομαι όπως εγώ αντέχω.
*Να εξασκηθώ στην υπομονή και στην ανωτερότητα.
*Να διαβάσω δυο βιβλία.
*Να ξεκινάω τη μέρα μου με χορό και τραγούδι.
*Να φροντίσω το σπίτι μου.
*Να φτιάξω παγωτό μπανάνα.
*Να πάω μια βόλτα στη θάλασσα.
*Να κάνω κοπάνα από τις δουλειά και να πάω για πικνικ.
*Να βάψω τα νύχια μου φούξια.
*Να φάω ένα μικρό σοκολατένιο αυγό.
*Να φορέσω μια καινούργια κολόνια.
*Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.


Καλό μήνα να έχουμε αγαπημένοι. Ολάνθιστο και φωτεινό!
ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε όλες τις προηγούμενες μου λίστες.
Σας φιλώ