Αγαπημένο 2016!
Σε μερικές ώρες θα αποτελείς πια παρελθόν…
Ήθελα πριν φύγεις, να σου πω ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για ΟΛΑ.
Για τους ανθρώπους που ήρθαν στον δρόμο μου, για τα φιλιά, τα χάδια και τις αγκαλιές που πήρα, για τα μονοπάτια που περπάτησα, για τις συνειδητοποιήσεις που έκανα, για τα ηλιοβασιλέματα που είδα, για τα δάκρυα που δεν συγκράτησα, για τα λάθη που δεν απέφυγα, για τα δώρα που δέχτηκα, για τα γέλια που άκουσα, για τα βιβλία που διάβασα, για την βροχή, τα αστέρια και τα κύματα που χάρηκα, για όλα αυτά τα “δεδομένα” που δεν είναι δεδομένα κι όμως τα είχα, για τα όνειρα που δεν σταμάτησα να κάνω, για την ελπίδα που δεν έχασα, για όλα όσα μου πήρες και μου έφερες.
Σ' ευχαριστώ…

Σε εσάς αγαπημένοι μου, εύχομαι ότι καλύτερο για την νέα χρονιά, να έχετε υγεία ψυχική και σωματική, αγάπη, χαρά και ότι άλλο εσείς ποθείτε!

Λίγο πριν πούμε αντίο στο 2016, σκέφτηκα όπως και πέρσι, να σας παρουσιάσω τις 10 πιο δημοφιλείς αναρτήσεις μου για αυτή τη χρονιά. Τις 10 αναρτήσεις που εσείς αγαπήσατε πιο πολύ από όλες.
Για πάμε λοιπόν να τις δούμε!

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, βγάζω από το συρτάρι της κουζίνας το μαγικό χαρτάκι με την συνταγή για την πιο νόστιμη βασιλόπιτα που υπάρχει.
Κάθε χρόνο την φτιάχνω δυο και τρεις φορές και γίνετε ανάρπαστη.
Δοκιμάστε την!

ΥΛΙΚΑ

• 250 γρ. βούτυρο
• 225 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 225 γρ. ζάχαρη καστανή
• 4 αυγά 
• 50 γρ. κακάο 
• 150 γρ. κουβερτούρα χοντροσπασμένη
• 250 γρ. σταφίδες ξανθές
• 250 γρ. σταφίδες μαύρες
• 50 γρ. ξύσμα πορτοκαλιού
• 100 γρ. καρύδια χοντροσπασμένα
• 1/2 κ.γλ. κανέλα σε σκόνη
• 1/2 κ.γλ. γαρίφαλο σε σκόνη 

Όπως πέρσι, έτσι και φέτος, το τελευταίο μου ποστ πριν από τα Χριστούγεννα, έχει θέμα τι είναι τα Χριστούγεννα για μένα (εδώ μπορείτε να δείτε το περσινό ποστ).
Χριστούγεννα για μένα είναι:

• Χρυσόσκονη παντού.
• Κεριά αναμμένα σε κάθε γωνιά του σπιτιού.
• Μικρά πακετάκια με δώρα.
• Κάρτες γεμάτες αγάπη.
• Ανοιχτές αγκαλιές.
• Νύχτες με κρύο και χιόνι.
• Τσάι με μπαχαρικά.
• Φωτάκια που αναβοσβήνουν.
• Μελωδίες που μιλάνε στην καρδιά.
• Μελένια γλυκά.
• Η γιορτή της κόρης μου και του μπαμπά μου.
• Εποχή για όμορφα ξενύχτια.
• Οικογενειακά τραπέζια.
• Ο μικρός τυμπανιστής.
• Ευκαιρία για βαθιά συναισθήματα.
• Βελούδο και λουστρίνι.
• Κάστανα και ζεστό κρασί.
• Χριστουγεννιάτικα βιβλία.
• Ταινίες με στολισμένα έλατα.
• Ποπ κορν με γεύση καραμέλα.
• Ανάγκη για προσφορά.
• Επιτραπέζια παιχνίδια.
• Η Άγια νύχτα.
• Ελπίδα.
• Οι φίλοι μου.
• Αστέρι λαμπερό.
• Ο τάρανδος με την κόκκινη μύτη.
• Τα παιδικά μου χρόνια.
• Η κάθε μέρα με την κόρη μου.
• Η αγκαλιά του αγαπημένου μου.

Εικόνες που μου αρέσουν, εικόνες που με εμπνέουν, εικόνες που με κάνουν να νιώθω όμορφα, εικόνες που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας. Όλες από το Pinterest.



















Σας φιλώ

Είναι φορές που φοβάμαι το μπαμπά μου…
Φοβάμαι τα μεγάλα και βαριά χέρια του καθώς πέφτουν με δύναμη πάνω στο πρόσωπό μου.
Φοβάμαι και τα λόγια του, όταν μαστιγώνουν τα αυτιά μου. Με λέει παλιόπαιδο και με τιμωρεί με φωνές και βίαιες κινήσεις όταν δεν είμαι “καλό” παιδί.
Είναι φορές που φοβάμαι και τη μαμά μου…
Φοβάμαι τα μικρά και απαλά της χέρια της που μένουν άπραγα ακουμπισμένα πάνω στα πόδια της, όταν ο μπαμπάς μου με χτυπά.
Φοβάμαι και τα λόγια που δεν λέει για να τον σταματήσει.
Και ναι. Μερικές φορές δεν είμαι το καλό παιδί που θέλουν να είμαι. Είμαι θυμωμένος και νιώθω μόνος και ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς…
Μια φορά που ένιωθα έτσι, φώναξα στον μπαμπά και τον κλότσησα στο πόδι. Ήταν κόσμος τριγύρω. Ήταν και η μαμά και κάτι φίλοι. Είχαμε πάει βόλτα. Ήταν Κυριακή και έκανε κρύο. Μια βδομάδα πριν απ' τα Χριστούγεννα.
Με χτύπησε με το χέρι του στο πρόσωπο. Δεν έκλαψα. Μόνο τον κοίταξα και του είπα να με αφήσει ήσυχο κι ότι δεν τον αγαπώ πια. Με άρπαξε από το χέρι και με τράβηξε πίσω από κάτι θάμνους. Μου φώναξε πως τον έκανα ρεζίλι και πως είμαι ένα κωλόπαιδο και πως αν το ξανακάνω, θα φάω πολύ ξύλο. Η μαμά δεν ήρθε ποτέ να με πάρει από κει. Ούτε κανένας άλλος ήρθε. Μόνο μια κυρία έτρεξε και του είπε να με αφήσει ήσυχο. Του είπε πως αυτό που κάνει δεν είναι καλό. Πως δεν χτυπάμε τα παιδιά, ότι κι αν έχουν κάνει, ούτε τα τραμπουκίζουμε.
Ο μπαμπάς τότε της φώναξε να κοιτάει την δουλειά της και να μην ανακατεύεται και ότι είμαι δικός του γιος και κάνει ότι θέλει.
Η κυρία έφυγε. Κι ο μπαμπάς με άφησε ήσυχο. Πήρα το πατίνι μου και πήγα με τον φίλο μου πιο κει να παίξουμε.
Μετά έμαθα πως πήγε και την βρήκε. Πως της φώναξε και την έβρισε. Πως της είπε ότι δεν ξέρει τίποτα για μας και για την σχέση μας και να μην ανακατεύεται γιατί θα την πληρώσει εκείνη στο τέλος.
Η μαμά δεν είπε τίποτα. Η μαμά δεν λέει τίποτα.
Τον αγαπώ το μπαμπά μου. Και την αόρατη μαμά μου την αγαπώ. Και ελπίζω κάποια στιγμή να με αγαπήσουν κι εκείνοι.


Αυτό το κείμενο γράφτηκε με αφορμή ένα πραγματικό γεγονός, του οποίου ήμουν μάρτυρας.
Τί κάνουμε όταν βλέπουμε έναν γονιό να κακοποιεί δημοσίως το παιδί του;
Παρεμβαίνουμε ή μένουμε αδρανείς; Παίρνουμε θέση ή δεν ανακατευόμαστε;
Θα κάναμε το ίδιο αν βλέπαμε έναν άντρα να βιαιοπραγεί σε έναν ενήλικα, σε μια γυναίκα;

Σας φιλώ