Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο χαρούμενη με κάνει κάθε χρόνο αυτός ο μήνας!
Είναι ο μήνας των γιορτών και της αγάπης. Είναι ένας μήνας γεμάτος χρώματα, αρώματα και γεύσεις, ένας μήνας γεμάτος εκπλήξεις και δώρα και συναντήσεις με αγαπημένα πρόσωπα. Είναι ο τελευταίος μήνας της χρονιάς, ο μήνας που κλείνει έναν ακόμα κύκλο στη ζωή μας!
Για αυτόν τον μήνα λοιπόν θέλω:

• Να ζήσω την κάθε του στιγμή σαν να είναι η τελευταία μου.
• Να πω μόνο αλήθειες.
• Να χαρίσω κάτι που αγαπώ πολύ σε κάποιον.
• Να κάνω το προσωπικό μου ρεκόρ στις αγκαλιές και στα φιλιά.
• Να στάζουν μέλι τα λόγια μου.
• Να κοιτάξω στα μάτια τους φόβους μου.
• Να εξασκηθώ στην συγχώρεση.
• Να αφήσω την ζωή να με πάει .
• Να παραχωρήσω την θέση μου στο ταμείο του σούπερ μάρκετ σε κάποιον που έχει πολλά πράγματα ενώ εγώ θα έχω ένα.
• Να πω καλημέρα και χρόνια πολλά πάνω από 1000 φορές.
• Να προσευχηθώ και να διαλογιστώ.
• Να συνοδέψω τα δώρα μου με ένα γράμμα αγάπης.
• Να κοιτάξω την Χριστίνα και τον Γιώργο στα ματιά και να τους πω ΠΟΣΟ σημαντικοί είναι στη ζωή μου.
• Να περάσω μια ολόκληρη μέρα με τους γονείς μου λέγοντάς τους ασταμάτητα την λέξη “Σας αγαπώ”.
• Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.

Η σοκολάτα κι εγώ ήμασταν οι καλύτερες φίλες, μέχρι που πριν από περίπου 2 χρόνια αποφάσισα να απέχω από την ζάχαρη και γενικότερα από τα γλυκά. Στην αρχή ήμουν πολύ προσεκτική με την αποχή μου. Δεν υπέκυπτα σε πειρασμούς. Όσο όμως περνούσε ο καιρός, έψαξα και βρήκα εναλλακτικές λύσεις για να γεύομαι που και που κι εγώ κανένα γλυκάκι. Όπως αυτό για το οποίο θα σας μιλήσω σήμερα!
Ένα brownie χωρίς ζάχαρη και αλεύρι, που όμως είναι ικανό να σε ξεγελάσει!
Την συνταγή την βρήκα στο Dairy Free και την δοκίμασα πρώτη φορά όταν την έφτιαξε η φίλη μου η Μαριάννα. Δεν έχει ζάχαρη αλλά μέλι, κι αν θέλεις βάζεις χαρουπόσκονη αντί για κακάο, πράγμα που θα κάνω την επόμενη φορά μιας και το κακάο που είναι αρκετό, μου έπεσε βαρύ. Επίσης όταν το δοκίμασα αφού έμεινε μια νύχτα στο ψυγείο, μου άρεσε πολύ περισσότερο από ότι όταν το έφαγα μόλις βγήκε από τον φούρνο…
Λεπτομέρειες θα μου πεις, μα ήθελα να σας τις πω!
Πάντως όπως και να το κάνουμε, πρόκειται για ένα νόστιμο και πολύ εύκολο γλυκό!



ΥΛΙΚΑ

• 4 μεγάλα αυγά
• 120 γρ. κακάο ή χαρούπι 
• 270 γρ. μέλι
• 75 γρ. λάδι καρύδας
• 2 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας

Σας φιλώ

Εικόνες που μου αρέσουν, εικόνες που με εμπνέουν, εικόνες που με κάνουν να νιώθω όμορφα, εικόνες που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας. Όλες από το Pinterest.

Όταν ο καιρός και οι συνθήκες, μου το επιτρέπουν, το να παίρνω πρωινό με τις φίλες μου σε ένα ωραίο μέρος είναι το καλύτερο μου!
Μια μικρή-μεγάλη χαρά που φροντίζω όσο μπορώ να την δίνω στον εαυτό μου. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να βρίσκομαι με αγαπημένα πρόσωπα, να ανταλλάζω κουβέντες, σκέψεις και αγκαλιές και να γεμίζω τις μπαταρίες μου με αγάπη και θετική ενέργεια.
Πριν από μερικές μέρες, έδωσα στον εαυτό μου αυτήν την μικρή χαρά και βρέθηκα στο πολύ όμορφο περιβάλλον του Different Beast στην Κηφισιά. Με την πρώτη ματιά το ερωτεύτηκα.
Για τα όμορφα πιατικά του, τα ξύλινα τραπέζια του, τα λουλούδια στα βάζα του, τα ψαγμένα περιοδικά του, αλλά και για το macha latte του και τα πρωινά του.
Φωτεινός χώρος, “καθαρός” (μιας και απαγορεύεται το κάπνισμα), baby friendly και το κυριότερο με ευγενικούς ανθρώπους, όπως την Έλενα που μας έκανε να νιώσουμε σαν να ‘μασταν στο σπίτι μας.
Αν σας πάει ο δρόμος σας προς Κηφισιά, μην παραλείψετε να το επισκεφτείτε! Είναι στην οδό Κασσαβέτη 19. Εγώ υποσχέθηκα πως θα επιστρέψω σύντομα!

“Η παράσταση θα αρχίσει 15:05” μου είπε η κοπέλα στο ταμείο, όταν πήγα να πάρω το χαρτάκι με τις θέσεις μας στο θέατρο Θησείον χτες το μεσημέρι.
Και πραγματικά, ξεκίνησε ακριβώς την ώρα που μου είπε.
Μας έκανε εντύπωση. Σπάνια συνέπεια για θεατρική παράσταση.
“Η Αλίκη είχε αρχίσει να βαριέται έτσι που καθόταν πάνω στο χορτάρι…”, όμως εγώ καθόλου δεν βαρέθηκα παρακολουθώντας αυτήν την παράσταση που είναι βασισμένη στο βιβλίο “Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων” του Lewis Carroll με την γνωστή ιστορία για το παιδί που συναντιέται με τον παράλογο κόσμο των μεγάλων.
Η Αλίκη, ο Λαγός, ο Τρελο-Κάπελας, η Κόκκινη Βασίλισσα και οι άλλοι ήρωες της ιστορίας, με πήραν απ’το χέρι και βουτήξαμε παρέα στην λαγότρυπα.
Ήπιαμε τσάι και φάγαμε γλυκό, παίξαμε τένις κι εγώ μπαινόβγαινα πότε στον κόσμο των μικρών και πότε στον κόσμο των μεγάλων.





Οι 3 ηθοποιοί Ελεάννα Αποστολάκη, Μέλισσα Κωτσάκη και Ανδρομάχη Σπανέλλη που αλλάζαν ρόλους και κουστούμια επί σκηνής έπαιζαν μουσική και τραγουδούσαν, τα όμορφα και λειτουργικά σκηνικά αντικείμενα της Άρτεμης Φλέσσα και η πρωτότυπη μουσική του Θάνου Κοσμίδη από τους Berger Project με ταξίδεψαν κανονικά.
Καλοδουλεμένες σκηνές με ευρηματικότητα, εναλλαγές και χιούμορ, μια πρόταση για ένα διαφορετικό παιδικό θέατρο που σου εξάπτει την φαντασία και σου δίνει τροφή για σκέψη.
Τί κι αν η παράσταση απευθυνόταν σε παιδιά από 5 με 6 χρονών και πάνω;
Η Χριστίνα την κατευχαριστήθηκε και μαζί με αυτήν κι εμείς, μιας και είδαμε κάτι διαφορικό από τα συνηθισμένα θεάματα, κάτι λίγο πιο “ψαγμένο”, λίγο πιο καλλιτεχνικό, πιο πρωτοποριακό για την ηλικία της.
Χάρηκα πολύ που είδα την Αλίκη μέσα από την παράσταση της ΟΜΑΔΑΣ ΤΣΟΚΑΡΑ και υπόσχομαι και εγώ όπως κι εκείνη, ποτέ να μην μεγαλώσω!


Πληροφορίες παράστασης :

Ένα από τα πράγματα που θα ήθελα πολύ να “μάθω" στο παιδί μου, είναι το να έχει ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.
Να μην νιώθει ενοχές και τύψεις λέγοντας και κάνοντας αυτά που θέλει και πιστεύει.
Να αισθάνεται καλά για αυτό που πραγματικά είναι, χωρίς να νιώθει ότι χρειάζεται να είναι κάτι άλλο. Να μην φοβάται να εκφράσει εκείνο που πραγματικά επιθυμεί.
Μα αμέσως συνειδητοποιώ ότι δεν ξέρω τον τρόπο και ότι δεν υπάρχουν συνταγές.
Και τότε γεννιέται η ανάγκη μου να παλέψω εγώ με τους δικούς μου δαίμονες.
Από μικρή έμαθα πως για να είμαι αρεστή έπρεπε να ήμουν και κάτι άλλο.
Πως αυτό που ήμουν από μόνο του δεν ήταν αρκετό, δεν έφτανε.
Με πολύ κόπο και δουλειά τώρα πια, προσπαθώ να συγκροτήσω από την αρχή τον εαυτό μου, να τον αγαπώ και να του συγχωρώ τα λάθη του. Προσπαθώ να τον αποδέχομαι για αυτό που είναι και να είμαι στο πλάι του.
Προσπαθώ να τον απαλλάξω με σεβασμό και αγάπη από όλα εκείνα τα φορεμένα κομμάτια που δεν είναι δικά του.
Να αποδεχτώ ότι δεν χρειάζεται να αποδεικνύω συνέχεια το αν αξίζω και πόσο.
Προσπαθώ να κάνω όλα όσα αγαπώ και θέλω, με σεβασμό στον εαυτό μου και στους γύρω μου, παραδίνοντας τους φόβους και τις ανασφάλειές μου σε κάτι ανώτερο από μένα.
Κι αν με ρωτούσατε τι είναι αυτό που πραγματικά θα ήθελα να είχα “μάθει” από τους γονείς μου, θα σας έλεγα: ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΩ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.
Και ίσως τότε, ποιος ξέρει, ίσως να μην ένιωθα την ανάγκη να το “μάθω” στο παιδί μου.