facebook instagram
COPYRIGHT Όλα τα κείμενα και οι εικόνες είναι πνευματική ιδιοκτησία του Mama Petounia.. Από το Blogger.
  • Αρχική
  • About me
  • Νιώθω
    • Σκέψεις
    • Λίστες
    • Έμπνευση
    • Μικρές χαρές
  • Ζω
    • Από το κινητό
    • Home Schooling
    • Ταξίδια
    • Βόλτες
  • Προτείνω
    • Γεύσεις
    • Βιβλία
    • Θέατρο
    • Ομορφιά
    • 5things
  • Συνεργασίες
  • Επικοινωνία

Mama Petounia


Με αφορμή την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, κι άλλων συμπτώσεων, σκεφτόμουν τι συμβαίνει στα ζευγάρια μετά απο την  "λήξη" του έρωτα.
Τι συμβαίνει και δεν αισθανόμαστε πια φτερούγισμα στο στομάχι , αμα τη εμφανίση του πρώην αντικειμένου του πόθου μας?  Τι μαγικό γίνετε κι αποκαλύπτωντε σταδιακά, ελαττώματα και λεπτομέρειες που υποτήθετε πως εξ αρχής βλέπαμε και γνωρίζαμε ο ένας για τον άλλον?
''Αφού το ήξερες πως είναι χαμηλών τόνων απο πριν , γιατί νευριάζεις τώρα?" 
Επιστημονικά έχει εξακριβωθεί, πως κατα την περίοδο του έρωτα, παραβλέπουμε ότι αρνητικό προεξέχει απο τον κατα τ'αλλα ιδανικό μας εραστή, σκοπίμως, μιας και διαφορετικά υπάρχει μεγάλη περίπτωση να μην τον ερωτευτούμε...
Και ναι μεν κάνουμε τα στραβά μάτια , αλλά σίγουρα ξέρουμε που πάμε. Άλλωστε τα παραμύθια είναι πάντα γοητευτικότερα απο την πραγματικότητα.
Μπορεί το παραμύθι να χωρέσει σε μια χρόνια σχέση? Μπορεί να επιβιώσει μετά απο τσακωμούς, ατυχείς αμφιέσεις (βλ. τρύπιες κάλτσες, λαδωμένα μαλλιά, κ.α ), και στιγμές που δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε στην αρχή? Μπορεί να αντέξει μετά απο την έλευση ενός παιδιού?
Εγώ πιστεύω πως ναι. Θέλει πολύ δουλειά, αλλά μπορεί.
Με αλληλοσεβασμό, με υποχωρήσεις, με αυτοφροντίδα, με φροντίδα απέναντι στον άλλον, με ειλικρίνεια, με θάρρος, με πρωτοβουλία και με υπέρβαση, με φαντασία και αγάπη. Ακόμα κι αν πάμε αλλού, σε άλλη αγκαλιά, πάλι το ίδιο θα συμβεί μετά απο καιρό.
Η σχέση είναι σαν ένα δέντρο. Στον έρωτα βγάζει μπουμπούκια και φουντώνει, στην αγάπη βγάζει καρπούς. 


Για το επόμενο διάστημα σκέφτομαι:
  1. Να προσκαλέσω τον καλό μου σε ένα prive δείπνο στο σαλόνι μας, στέλνοντάς του πρόσκληση με το ταχυδρομείο.
  2. Να καλέσω τους φίλους του ένα βράδυ σπίτι για μπύρες, χωρίς να το ξέρει εκείνος.
  3. Να του κολλάω κάθε μέρα στο ψυγείο επί μια βδομάδα, κι απο ένα διαφορετικό σημείωμα αγάπης.
  4. Να τον πάρω αγκαλιά λέγοντάς του πόσο τον αγαπώ, την επόμενη φορά που θα θέλω να τον πετάξω από το παράθυρο.
  5. Να γίνω για μια μέρα ξανά, η γυναίκα που τον ερωτεύτηκε παράφορα. 

Πείτε μου σκέψεις και απόψεις  εδώ και στην σελίδα μου στο facebook

Σας φιλώ
Φεβρουαρίου 14, 2014 6 σχόλια



Αν και δεν είναι η εποχή της ντομάτας, παρ'όλα αυτά, μιας και ο καιρός είναι ανοιξιάτικος, νοστάλγησα, αυτήν την εύκολη και πεντανόστιμη συνταγή, που δοκιμάσαμε για πρώτη φορά στην Σίφνο πέρσι το καλοκαίρι με τη φίλη μου τη Μαρία.
Δοκιμάστε την και θα με θυμηθείτε!

Υλικά (για 4 άτομα)
  •  1 φύλλο σφολιάτας
  • 5 μεσαίες ντομάτες, κομμένες σε λεπτές φέτες χωρίς τα σπόρια
  • 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
  • 300 γ. φέτα τριμμένη
  • 3 κ.σ. πατέ ελιάς 
  • 4 κ.σ.ελαιόλαδο 
  • 2 κ.γ. ζάχαρη (προαιρετικά)
  • αλάτι και πιπέρι
  • φύλλα φρέσκου βασιλικού (αν δεν έχετε τρίψτε αποξηραμένο)

Εκτέλεση

Μαρινάρουμε τις φέτες ντομάτας σ'ένα μπολ προσθέτοντας 2 κ.σ ελαιόλαδο, το αλατοπίπερο, τη ζάχαρη κι αφήνουμε στην άκρη.
Σοτάρουμε ελαφρώς το κρεμμύδι σε μια κουταλιά σούπας λάδι, μέχρι να γίνει διάφανο.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180'C.
Λαδώνουμε μια ταρτιέρα και στρώνουμε το φύλλο της σφολιάτας. Απλώνουμε την πάστα ελιάς, το κρεμμύδι, την φέτα και απο πάνω στρώνουμε ομοιόμορφα τις ντομάτες.
Πασπαλίζουμε με φρεσκοτριμμένο πιπέρι και ψήνουμε για 30' περίπου.
Τέλος, ρίχνουμε τα φύλλα του βασιλικού και σερβίρουμε!

Καλή σας όρεξη!

 Πείτε μου εντυπώσεις! Εδώ ή και στην σελίδα μου στο facebook!

Σας φιλώ
Φεβρουαρίου 13, 2014 4 σχόλια


Με λένε Χριστίνα.
Είμαι 21 μηνών και μου αρέσουν πολύ τα άλογα και οι κουκουβάγιες.
Θέλω πολύ να ανέβω σε ένα άλογο. Η μαμά μου μου είπε πως "με την πρώτη ευκαιρία, θα γίνει και αυτό.." . Την πιστεύω. Όσα μου υπόσχονται, , τα κάνουν η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου.
Μου αρέσει πολύ να κάνω κούνια και τσουλήθρα. Τσουλήθρα, κάνω μόνη μου. Στην μικρή βέβαια ακόμα, αλλά δεν με πειράζει. Κούνια έχω και στο σπίτι μου. Μου την πήρε ο μπαμπάς μου και κάνω μερικές φορές  το μεσημέρι, για να με πάρει ο ύπνος.
Μου αρέσουν επίσης πολύ, και τα μπαλόνια και οι μπάλες. Και τα ρεβίθια και ο αρακάς και οι φακές. Γιατί είναι κι αυτά μπάλες, που τις τρώμε.
Δεν μου αρέσει να με σπρώχνουν, ούτε να με χτυπάνε. ΚΑΘΟΛΟΥ δεν μου αρέσει. Αυτό το κάνουν μερικές φορές τα άλλα παιδάκια, κι εγώ βάζω τα κλάματα.
Μου αρέσουν πολύ τα τραγούδια που μου βάζει να ακούω η μαμά μου. Η κουκουβάγια, τα 3 μερμηγκάκια, και τα παραμύθια της γαλάζιας γραμμής!
Επίσης μου αρέσει να βλέπω αγκαλιά την μαμά μου και τον μπαμπά μου! Μόλις τους δω να αγκαλιάζονται, τρέχω και γω και τους αγκαλιάζω και καθόμαστε κι οι τρεις αγκαλιασμένοι!
Δεν μου αρέσει ΚΑΘΟΛΟΥ όταν τσακώνονται... Μακάρι να μην τσακωθούν ΠΟΤΕ . Είναι τόσο ωραία  όταν είναι αγαπημένοι. Κι εγώ νιώθω τόση ασφάλεια και χαρά.
Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία και οι βόλτες με τους φίλους μου. Το αγαπημένο μου βιβλίο, είναι ένα με ζώα κι ένα άλλο που λέγετε "Το σπίτι".
Έχω και δυο αγαπημένα κουκλάκια. Την Κανέλα την αλεπού και τον Μίνι που οι μεγάλοι τον λένε Μίκυ.
Μου αρέσει να περπατάω μόνη μου όταν πάμε βόλτα, αλλά ξέρω ότι πρέπει να κρατάω το χέρι της μαμάς μου.
Είναι ακόμα πολλά πράγματα που μου αρέσουν και που δεν μου αρέσουν...
Ίσως μια μέρα να σας τα πω κι αυτά.


Χριστίνα


Σας φιλώ




Η σελίδα μου στο facebook




Φεβρουαρίου 10, 2014 7 σχόλια
 

Εντάξει λοιπόν...Δεν το αρνούμαι. Μου έλειψε πολύ το γράψιμο..
Ίσως όμως, (σκέφτομαι για να παρηγορηθώ..) να πρέπει κάθε πράγμα να γίνετε στην ώρα του..
Ίσως πάλι, να πρέπει να αφήνεις τη στιγμή ελεύθερη να επιλέξει πότε θέλει εκείνη να έρθει..
Ίσως και να μην υπάρχει πρέπει..

Να μαι λοιπόν πάλι εδώ, μετά απο πολύ καιρό, στο προσωπικό μου ηλεκτρονικό, μαμαδοημερολόγιο, με όρεξη για νέες περιπέτειες!
Οι μέρες μου περνούν όμορφα, κι εγώ, όσο μπορώ, προσπαθώ να συντονίσω την ύπαρξή μου, με την ύπαρξη της 21 μηνών κόρης μου.
Άλλες φορές πιο εύκολα, άλλες λίγο πιο δύσκολα. Αλλά πως αλλιώς γίνετε το μεγάλωμα ενός παιδιού, χωρίς οδηγίες χρήσεως?
Μόνο με αγάπη, αγάπη και πολύ αγάπη, υπομονή, κατανόηση, αναζήτηση, εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στο ένστικτό μου, και φυσικά ΠΙΣΤΗ στο ίδιο μου το παιδί.
Μιας και το να μεγαλώνεις έναν καινούργιο άνθρωπο, είναι ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ αλλά και ΤΟ ΠΙΟ ΜΑΓΙΚΟ!!!

Για τις επόμενες μέρες σκέφτομαι να:

  • πάμε βόλτα στο ζωολογικό κήπο
  • χορέψουμε ξέφρενα το πρώτο τραγούδι που θα ακούσουμε
  • κάνουμε πικ-νικ στο σαλόνι και να φάμε ψωμί με μελάσα και ταχίνι
  • ζωγραφίσουμε ένα μεγάλο δέντρο
  • να αγοράσουμε καινούργια βιβλία και cd με παραμύθια

Θα επανέλθω σύντομα με ιδέες για κατασκευές, με εύκολα και ανακυκλώσιμα υλικά , που όλοι έχουμε στο σπίτι μας!
Μέχρι τότε, μπορείτε να με βρείτε και στην σελίδα μου στο facebook

Σας φιλώ.
Φεβρουαρίου 08, 2014 No σχόλια
 
Ξέρω καλά πως για να υπάρξει αυτό το blog, χρειάζεται δουλειά και συνέπεια..
Χρειάζεται να πιστέψω σε αυτό. Να πιστέψω πως αξίζει να του αφιερώσω χρόνο και σκέψη.
Χρειάζεται να το αγαπήσω και να το κάνω κομμάτι της καθημερινότητάς μου..
Κι εγώ δεν έχω κάνει ακόμα τίποτα απο αυτά..
Είναι φορές που θέλω να γράψω σκέψεις μου και γεγονότα της ζωής μου, κι όμως δεν το κάνω, σκεπτόμενη πως δεν έχει κανένα νόημα, πως δεν αφορούν κανέναν..
Μάλλον δεν είναι έτσι μιας και νομίζω πως το πιο σημαντικό είναι να τα γράψω για μένα. Κι ας μην τα διαβάσει κανείς. Κι ας μην αφορούν κανέναν άλλον πέρα απο μένα. Αφού στο κάτω κάτω της γραφής, εγώ υπάρχω μέσα απο αυτό. Εγώ αισθάνομαι τη χαρά να βλέπω τις σκέψεις μου αποτυπωμένες σε μια λευκή σελίδα..Αν τύχη βέβαια να διαβαστούν και να αγγίξουν κι άλλους, ε τότε μιλάμε για ευτυχία...
Λέω λοιπόν να αρχίσω ξανα κι όπου με βγάλει.
Ελπίζω στην πορεία να βρω και παρέα!

Καληνύχτα σας

και η σελίδα μου στο facebook

mama petounia
Ιουνίου 13, 2013 No σχόλια
 

Καλημέρα!!!
Τι ωραία να χει ήλιο και φως απο το πρωί.. Ξυπνάς με άλλη διάθεση!
Τις τελευταίες μέρες, προσπαθώ να φτιάξω το παιδικό δωμάτιο της μικρής μου.
Έχω κάποιες ιδέες , που θα σας τις δείξω σε επόμενο ποστ. Ψάχνοντας όμως για έμπνευση στο ίντερνετ, βρήκα αυτές τις φωτογραφίες και σκέφτηκα να σας τις μοιραστώ μαζί σας.. Δεν είναι πολύ όμορφες?





 
all photos are from google


Και μην ξεχνάτε!
Μπορείτε να με βρείτε και στο facebook για άμεση ενημέρωση!

mama petounia

Μαρτίου 12, 2013 No σχόλια


Καλημέρα σας!!!
Το ξέρω πως πάει πολύς καιρός απο την τελευταία φορά που έγραψα τα νέα μου στο μπλόκ μου, αλλά είμαι σίγουρη πως θα με καταλάβετε και θα με δικαιολογήσετε, μιας και μέχρι τώρα, ήμουν απόλυτα δοσμένη στην μικρή μου αγαπημένη...στην κόρη μου!!!
Τώρα αρχίζω σιγά σιγά να βρίσκω τους ρυθμούς μου κι εγώ και να έχω λίγο παραπάνω χρόνο για τον εαυτό μου, μιας και η Χριστίνα έχει μπει σ'ένα πρόγραμμα.
Το πρόγραμμα επιτεύχθηκε με πολύ κόπο και πείσμα. Για να πάρετε μια ιδέα για το τι ακριβώς εννοώ, θα ήθελα το κείμενο του πρώτου μου ποστ μετά απο καιρό, να είναι αυτό που έγραψα πριν μερικές μέρες σ'ενα γκρούπ μαμάδων όπου και ανήκω..
Σας χαιρετώ προς το παρόν και πιστεύω πως θα τα λέμε πιο συχνά απο δω και πέρα!!


"Πριν απο λίγο καιρό , είχα δει στο σινεμά την ταινία "Η ζωή του Π" . Πολύς ντόρος είχε γίνει, πολλά Όσκαρ διεκδικεί , και παρ´ολο που ήταν ιδιαίτερη και σαν ιστορία  ( ένας νέος ναυαγεί μέσα σε μια βάρκα στη μέση του πουθενά μαζί με μια άγρια τίγρη) δεν με ξετρέλανε. Μου άφησε όμως μια πολυ έντονη αίσθηση .. Την σκεφτόμουν για μέρες ... Και να που σήμερα το βράδυ με βοήθησε να τα βγάλω πέρα .....
Η μικρή μου γενικά εδώ και μέρες κοιμάται σχετικά καλά. Ξυπνάει βέβαια μερικές φορές το βράδυ αλλά δεν χρειάζεται πια να την θηλάζω ούτε να την παίρνω στο κρεβάτι μου για να ξανακοιμηθείτε .. Της φτάνει να την χαϊδέψω λίγο στην πλάτη και γενικά να την καθησυχάσω οτι είμαι κοντά της και ξανάκοιμάται . Έχουν υπάρξει και φορές που την έχω πάρει κι αγκαλιά και την έχω νανουρίσει  μέχρι να την ξαναπάρει ο ύπνος, αλλά γενικά αποφεύγω όσο μπορώ να την σηκώνω απο το κρεβάτι της...
Σήμερα όμως έγινε κάτι πρωτόγνωρο .. Έκλεγε πολύ και δεν την ηρεμούσε ΤΙΠΟΤΑ. Τσέκαρα να δώ αν κρυώνει ,αν είναι ιδρωμένη, την άλλαξα , της τραγούδησα, την κανάκεψα, την πήρα αγκαλιά , τα έκανα όλα. Τίποτα. Έκλεγε γοερά και δεν σταματούσε με ΤΙΠΟΤΑ παρά μόνο εάν της έδινα στήθος ,κάτι που δεν ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΚΑΝΩ μιας και θα ηταν μεγάλο πισωγύρισμα .
Όπως καταλαβαίνετε ήμουν απελπισμένη . Ούρλιαζε όσο ποτέ ,σε βαθμό που νόμιζα ότι κάτι έχει το παιδί μου κι εγώ κάνω βλακείες προσπαθώντας να του βάλω όρια αντί να του δώσω αυτό που έχει ανάγκη ...ένιωθα θυμό για το γεγονός πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει ουσιαστική ενημέρωση σχετικά με το θέμα του ύπνου που τόσο βασανίζει παιδιά και γονείς ...( στην Γαλλία υπάρχουν παιδίατροι που ειδικεύονται σε αυτό το θέμα ..) και δεν ήξερα τι να κάνω . Ήμουν ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ  .
Εκείνη την ώρα μου ήρθε στο μυαλό η ταινία . Έτσι μαγικά ... Θυμήθηκα αυτόν τον άνθρωπο που ήταν αναγκασμένος να συμβιώσει μαζί με μια τίγρη , με ένα άγριο ζώο που είχε καταλάβει όλο το ζωτικό του χώρο και τον ανάγκαζε να κοιμάται έξω απο την βάρκα σε μια αυτοσχέδια σχέδια , με κίνδυνο να τον φάνε οι καρχαρίες ή να πνίγει ...
Είχε αφήσει την τίγρη να κάνει ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ... Μέχρι την στιγμή που πήρε την απόφαση να την εξημερώσει .. Να την εκπαιδεύσει . Να της μάθει να τον σέβεται και να του αφήνει χώρο . Να της δώσει να καταλάβει τι σημαίνει συνύπαρξη .
Αυτομάτως η Χριστίνα έγινε η τίγρης κι εγώ ο Π..
Σηκώθηκε και κάθισε στο κρεβάτι της 55 φορές κλαίγοντας γοερά. Την ξάπλωσα πίσω στη θέση της άλλες τόσες χωρίς να μιλάω και να την κοιτάζω .
Μούγκριζε και ξεφύσαγε σίγουρη πως θα περάσει το δικό της με μια απίστευτη αντοχή κι επιμονή . Άλλο τόσο επέμενα κι εγώ....
Απο ενα σημείο και μετά ήμουν σίγουρη για το αποτέλεσμα. Πίστεψα σ´αυτήν μου την  προσπάθεια . Στο τέλος και μετά απο μια ώρα ,κατάκοπη αλλά ενεργή ακόμα , πήγε στην άκρη του κρεβατιού της, μούγκρισε αρκετές φορές , κι αποκοιμήθηκε ....σαν τίγρης.
Δεν ξέρω τι θα γίνει αύριο . Δεν ξέρω αν κάνω κάτι καλό ή κακό . Το μόνο που ξέρω είναι πως ακολουθώ το ένστικτο μου και θέλω η μικρή αγαπημένη μου, να μάθει να συνυπάρχει μαζί μας και να σέβεται τον ζωτικό μας χώρο . Θέλω να καταλάβει ότι εγώ είμαι δίπλα της. Την προστατεύω και την αγαπώ και θέλω να την βοηθήσω όσο μπορώ να γνωρίσει τον κόσμο και τον εαυτό της. Να είναι ανεξάρτητη. Να μην με έχει ανάγκη κάθε λεπτό που ξυπνάει για να ξανακοιμηθεί . Να της αρκεί το χάδι μου και η φωνή μου για να την ξαναπάρει ο ύπνος ..
Δεν ξέρω γιατί τα γράφω τώρα όλα αυτά 4:58 τα ξημερώματα και δεν πάω να κοιμηθώ τώρα που κοιμάται ... Μάλλον γιατί συμπτωματικά μόλις θυμήθηκα πως σήμερα είναι η βραδιά των Όσκαρ ,και θέλω όσο ποτέ να κερδίσει η ταινία ΜΟΥ!"

Και μην ξεχνάτε!
Μπορείτε να με βρείτε και στο facebook για άμεση ενημέρωση!

mama petounia
Μαρτίου 07, 2013 1 σχόλια
Πρόσφατες αναρτήσεις
Παλιότερες αναρτήσεις

About me

About me
Είμαι η Ζωή ή αλλιώς Mama Petounia. Ζω στην Αθήνα παρέα με τον άντρα μου, την κόρη μας και το μικρό σκυλί μας. Είμαι ηθοποιός και μεταξύ άλλων δίνω την φωνή μου σε cartoons και προσπαθώ να ανακαλύψω τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής και να τις μοιραστώ μαζί σας! Μου αρέσουν τα ταξίδια, η φωτογραφία και οι χαρούμενοι άνθρωποι! Καλώς ήρθατε στο blog μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Ας συνδεθούμε

Δημοφιλείς αναρτήσεις

  • 10+1 Ιδέες για χειροποίητα δώρα Χριστουγέννων
      Φέτος στις γιορτές, νιώθω περισσότερο από ποτέ τη διάθεση να κάνω χειροποίητα δώρα στους αγαπημένους μου. Όλη αυτή η απομόνωση των ημερών,...
  • Η συνταγή της εβδομάδας: Υπέροχα μελομακάρονα χωρίς ζάχαρη και γλουτένη
    Απαραίτητο στοιχείο στο γευστικό σκηνικό των γιορτών, είναι φυσικά τα γλυκά. Από παιδί περίμενα αυτές τις μέρες για να γευτώ όλα τα νόστιμα ...
  • Λίστα Δεκεμβρίου 2020
      Ήρθε κι ο Δεκέμβρης! Ο μήνας των Χριστουγέννων και των γιορτών, ο μήνας των μαζώξεων, των δώρων και της αγάπης. Και παρόλο που φέτος θα εί...

Αναζήτηση σε αυτό το ιστολόγιο

Ετικέτες

365 ΜΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΨΩΝΙΑ HYGGE MAMA PETOUNIA AND FRIENDS ΑΓΑΠΗ ΒΙΒΛΙΑ ΒΟΛΤΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΕΘΙΣΜΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΕΡΩΤΑΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΖΩΗ Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΘΕΑΤΡΟ ΙΔΕΕΣ ΛΙΣΤΕΣ ΜΙΚΡΗ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΠΑΡΙΣΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΑΞΙΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αρχειοθήκη Ιστολογίου

  • ▼  2025 (21)
    • ▼  Μαΐου (1)
      • Λίστα Μάϊου
    • ►  Απριλίου (2)
    • ►  Μαρτίου (4)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2024 (21)
    • ►  Δεκεμβρίου (2)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Μαΐου (1)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2023 (32)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (4)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (5)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2022 (35)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (4)
    • ►  Σεπτεμβρίου (3)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (7)
    • ►  Φεβρουαρίου (3)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2021 (64)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (5)
    • ►  Οκτωβρίου (9)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (5)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (3)
    • ►  Φεβρουαρίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2020 (76)
    • ►  Δεκεμβρίου (7)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (5)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (8)
  • ►  2019 (70)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (6)
    • ►  Οκτωβρίου (8)
    • ►  Σεπτεμβρίου (7)
    • ►  Αυγούστου (8)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (6)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (8)
    • ►  Φεβρουαρίου (11)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2018 (91)
    • ►  Δεκεμβρίου (6)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (14)
    • ►  Σεπτεμβρίου (12)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (3)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (4)
    • ►  Μαρτίου (13)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2017 (104)
    • ►  Δεκεμβρίου (3)
    • ►  Νοεμβρίου (7)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (6)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (10)
    • ►  Απριλίου (11)
    • ►  Μαρτίου (14)
    • ►  Φεβρουαρίου (12)
    • ►  Ιανουαρίου (13)
  • ►  2016 (86)
    • ►  Δεκεμβρίου (14)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (6)
    • ►  Ιουλίου (12)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (11)
  • ►  2015 (138)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (14)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (6)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (16)
    • ►  Μαρτίου (6)
    • ►  Φεβρουαρίου (20)
    • ►  Ιανουαρίου (17)
  • ►  2014 (160)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (15)
    • ►  Ιουλίου (13)
    • ►  Ιουνίου (15)
    • ►  Μαΐου (15)
    • ►  Απριλίου (21)
    • ►  Μαρτίου (23)
    • ►  Φεβρουαρίου (10)
  • ►  2013 (3)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαρτίου (2)
  • ►  2012 (4)
    • ►  Αυγούστου (4)

Created with by ThemeXpose