Πριν από αρκετές μέρες, ένα βροχερό πρωινό του Μαΐου, βρέθηκα στο Island καλεσμένη της NIVEA για να γνωρίσω από κοντά την καινούργια της σειρά αντηλιακών με τίτλο "Σώσε τα καλοκαιρινά"!
Η αλήθεια είναι πως την συγκεκριμένη μέρα ο καιρός από μόνος του μας έλεγε σώστε και τα χειμωνιάτικα, μιας και το μόνο που μας θύμιζε καλοκαίρι ήταν η ευχάριστη διακόσμηση του χώρου, τα αντηλιακά NIVEA, η πισίνα του Island, αλλά και τα φωτεινά χαμόγελα των ανθρώπων που μας υποδέχτηκαν.
Ο χώρος όπου έγινε το event ήταν εξαιρετικός. Χαλαρή ατμόσφαιρα, πεντανόστιμα εδέσματα αλμυρά και γλυκά, όμορφες παρουσίες αλλά και δυο σχεδιαστές μόδας, οι οποίοι μας ετοίμαζαν σε χρόνο dt ένα σκίτσο με το αγαπημένο μας ρούχο για την παραλία, το οποίο και παίρναμε μαζί με μια goodie bag γεμάτη όμορφα δωράκια.
Λευκά μπλουζάκια κρεμασμένα εδώ κι εκεί πλαισίωναν την διακόσμηση του χώρου, μπλουζάκια που δεν είχαν να φοβηθούν τους λεκέδες που αφήνουν τα αντηλιακά μας κάθε καλοκαίρι, αφού η NIVEA, με την παγκόσμια καινοτομία της για εύκολη απομάκρυνση των λεκέδων αντηλιακού κατά την πλύση, τα προσέχει με τον καλύτερο τρόπο!
Ήταν ένα πραγματικά πολύ όμορφο και "καλοκαιρινό" πρωινό, χάρη στην NIVEA!








Τα αντηλιακά NIVEA SUN AND MOISTURE κατάλληλα για όλη την οικογένεια, με προστασία υψηλής αποτελεσματικότητας με φίλτρα UVA και UVB παρέχουν 24ωρη ενυδάτωση
κάτω από τον ήλιο, αντιμετωπίζοντας την ξηρότητα της επιδερμίδας, προστατεύοντας παράλληλα εμάς αλλά και τα ρούχα μας!

Γεια σας αγαπημένοι μου!
Πέρασε αρκετός καιρός απο την τελευταία φορά που έγραψα εδώ, αλλά υπήρχαν κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες, όπως το γεγονός ότι δεν έχω πια υπολογιστή!
Όμως ως γνωστόν ο επιμένων νικά, οπότε και επέστρεψα δριμύτερη με σκοπό να καλύψω τον χαμένο χρόνο, γράφοντας όσο μπορώ περισσότερο.
Ο Ιούνης έχει μπει για τα καλά, αλλά ακόμα μένουν κάποιες μέρες για να κάνω μερικά από τα πράγματα της λίστα μου.
Για αυτόν τον μήνα λοιπόν θέλω:

• Να κάνω μπάνιο στη θάλασσα.
• Να χαζέψω τον ουρανό.
• Να φορέσω λάδι με άρωμα καρύδας.
• Να φάω καρπούζι.
• Να ζωγραφίσω μόνο με γαλάζιο χρώμα.
• Να πιω παγωμένη φραουλάδα.
• Να γράψω πολλά posts.
• Να κερδίσω στην Monopoly.
• Να κολυμπήσω στην μπανιέρα μου.
• Να δω μια ταινία βράδυ στο μπαλκόνι.
• Να φορέσω φούξια κραγιόν.
• Να πάρω νωρίτερα την Χριστίνα από το σχολείο και να πάμε για παγωτό.
• Να δω θερινό σινεμά.
• Να συνεχίσω να ελπίζω.
• Να πάρω μια μέρα όλη δική μου.
• Να βγω για ποτό με τον καλό μου.
• Να κάνω πικ νικ με μια φίλη μου.
• Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.

Γεια σας και χαρά σας!
Πριν από μερικές μέρες, είχα την χαρά να παραβρεθώ σε μια prive ξενάγηση στο Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη.
Το νεοκλασικό αυτό κτήριο του '30 στους πρόποδες της Ακρόπολης με την υπέροχη θέα, το οποίο στεγάζει στις συλλογές του πάνω από 4.000 κοσμήματα και μικρογλυπτά και ένα πλούσιο αρχείο με βιβλία και φωτογραφίες, εγκαινίασε το πρόγραμμα Jewelry Resident Program το οποίο πραγματοποιείται με την αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Για έναν ολόκληρο χρόνο θα λειτουργούν 2 ζωντανά εργαστήρια μεταλλοτεχνίας, διακοσμητικών και εικαστικών τεχνών σε νέους χώρους του Μουσείου, με στόχο την ανάπτυξη και προβολή της σύγχρονης Ελληνικής τέχνης του κοσμήματος.
Επίσης στο χώρο του μουσείου, θα πραγματοποιούνται ομαδικές ξεναγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολικές ομάδες και διαλέξεις ιστορίας της τέχνης.
Αξίζει να επισκεφτείτε αυτό το μοναδικό στην Ελλάδα Μουσείο για το σύγχρονο κόσμημα, και να θαυμάσετε από κοντά τις συλλογές του!

Πριν από μερικές μέρες, ήρθε στο σπίτι μας ένα πακετάκι αγάπης από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, μέσα στο οποίο μεταξύ άλλων υπήρχε και αυτό το υπέροχο βιβλίο της Μάρως Θεοδωράκη: Γιαγιά, σ'αγαπώ που μόλις κυκλοφόρησε.
Διαβάζοντάς το χτες βράδυ στην Χριστίνα, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου...
Η ιστορία της γιαγιάς Μαρίας, που ζει στο νησί και που η αγκαλιά της είναι γεμάτη αγάπη και καλοσύνη, μοιάζει τόσο πολύ με την ιστορία της δικιάς μας γιαγιάς...
Της γιαγιάς Βασιλικής, της γιαγιάς της Χριστίνας, της μητέρας του άντρα μου, την οποία η Χριστίνα γνώρισε μέσα από τις δικές μας αφηγήσεις, μιας και πέθανε δυο χρόνια μετά την γέννησή της.
Η γιαγιά Βασιλική πέρασε σχεδόν όλη της τη ζωή στο νησί, την Ιθάκη. Φρόντιζε με τον καλύτερο τρόπο την οικογένειά της, τα παιδιά και τα εγγόνια της.
Μύριζε λουλάκι και καθαριότητα και έφτιαχνε τις πιο νόστιμες πίτες.
Σου μιλούσε πάντα με αγάπη και ηρεμία και η αγκαλιά της ήταν ανοιχτή για όλους.
Ήταν όμορφη με μεγάλα μάτια, τα οποία λάμπανε κάθε φορά που έβλεπε τον γιο της και εμάς να φτάνουμε στο νησί, ενώ κάθε φορά που φεύγαμε, έκλαιγε με μαύρο δάκρυ.



Μέχρι που η γιαγιά Βασιλική άρχισε να ξεχνάει τα ονόματά μας, το όνομα του γιου της, το όνομα του άντρα της και το δικό της.
Άρχισε να ξεχνάει τους πάντες και τα πάντα και ξεκίνησε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, σε έναν δικό της, ολόδικό της κόσμο, όπου κανείς μας δεν μπορούσε να μπει.
Ο πόνος μας ήταν μεγάλος, καθώς την βλέπαμε μέρα με την ημέρα, χρόνο με τον χρόνο να απομακρύνετε από κοντά μας για πάντα. Αυτό που μπορούσαμε μόνο να κάνουμε, ήταν να την αγαπάμε. Πολύ. Τώρα πιο πολύ κι από πριν. Και να την φροντίζουμε και να την σεβόμαστε ακόμα παραπάνω.
Να μην γελάμε μαζί της όταν άρχιζε να μιλάει σαν μωρό, ούτε να της φωνάζουμε όταν έκανε πράγματα που δεν είχαν λογική.
Αυτά τα 5 χρόνια που έζησε μέσα στο κόσμο του Αλτσχάιμερ, ήταν βασανιστικά για την οικογένειά της, αλλά μας δίδαξαν πως η αγάπη και ο σεβασμός, είναι το μόνο φάρμακο.


Μέσα σε αυτό το υπέροχο βιβλίο της Μάρως Θεοδωράκη με την πολύ όμορφη εικονογράφηση της Χριστίνας Λεωνίδου, ο καθένας από εμάς, μπορεί να "βρει" κομμάτια από την δικιά του γιαγιά, διαβάζοντας μια γλυκιά ιστορία για την τρίτη ηλικία, που μας θυμίζει πως η δύναμη της αγάπης και η αξία της οικογένειας είναι πάνω από όλα.

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
Τέλος να σας πω πως δύο τυχεροί από εσάς, θα κερδίσουν από ένα αντίτυπο του βιβλίου, στο διαγωνισμό που θα τρέξει από σήμερα και μέχρι την Παρασκευή 26 Μαΐου, στον λογαριασμό μου στο Facebook .

Σας φιλώ

Το post αυτό έγινε σε συνεργασία με τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ

Τι κι αν το καλοκαίρι είναι προ των πυλών;
Υπάρχουν ακόμα οι βροχερές μέρες, όπως η σημερινή.
Και τι μπορείς να κάνεις μια τέτοια γκρίζα μέρα για να νιώσεις καλύτερα;

• Βάλε μουσική και χόρεψε.
• Φτιάξε το αγαπημένο σου ρόφημα, πάρε το βιβλίο σου, βάλε μια πολυθρόνα δίπλα σε ένα φωτεινό παράθυρο και ξεκίνα το ταξίδι.
• Ξάπλωσε και πάρε έναν υπνάκο.
• Μαγείρεψε ένα φαγητό που θα σου δώσει ενέργεια.
• Βγες για καφέ με μια φίλη σου.
• Γράψε ένα γράμμα στον αγαπημένο σου.
• Φτιάξε μαρμελάδα φράουλα.
• Κάνε ένα κολάζ με όμορφες εικόνες.
• Δες μια ταινία.
• Γέμισε την μπανιέρα και απλά χαλάρωσε.
• Κάνε σχέδια για το καλοκαίρι.
• Βγες έξω χωρίς ομπρέλα και περπάτησε στη βροχή.

Εικόνες που μου αρέσουν, εικόνες που με εμπνέουν, εικόνες που με κάνουν να νιώθω όμορφα, εικόνες που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας. Όλες από το Pinterest.

Αγαπημένη μου Μαμά.
Πόσα πολλά είναι αυτά που νιώθω για σένα... Πόσα πολλά είναι αυτά που δεν θα τολμήσω ποτέ να σου πω. Ίσως γιατί δεν μπορώ να σου μιλήσω συναισθηματικά χωρίς να με πάρουν τα κλάματα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε φορά που πάω να σου πω πόσο πολύ σ'αγαπώ, βουρκώνω. Με πιάνει ένας κόμπος στο λαιμό και δεν μπορώ να καταπιώ. Το παθαίνεις καμιά φορά κι εσύ;
Βέβαια θα μου πεις, αυτός δεν είναι λόγος να μην σου μιλάω. Αλλά να, είναι που που δεν το έχω μάθει.
Όσο μεγάλωνα ένιωθα ότι έπρεπε να σοβαρευτώ. Να σταματήσω τα "μαμαδίστικα". Έπρεπε να είμαι μεγάλη, αιρετική και αντιδραστική.Τέρμα η αγκαλιές, τα φιλιά και τα χάδια. Κόντρα, αμφισβήτηση, θυμός και κριτική.
Και που να ήξερα πως τα άλλα είναι η ΖΩΗ. Που να ήξερα πως μπορώ να είμαι επαναστάτης με αιτία αλλά και με αγάπη και επαφή.
Τώρα το καταλαβαίνω που έκανα κι εγώ το δικό μου παιδί και το βλέπω να ανθίζει μέσα απο την αγκαλιά  Το βλέπω να αποζητά τα φιλιά μας, τα χάδια μας και την τρυφερότητα μας για να ζήσει.
Κάπου διάβασα πως αν ένα παιδί δεν πάρει αγάπη , νοιάξιμο και τρυφερότητα μπορεί να μαραθεί και να πεθάνει.
Δεν ξέρω γιατί άφησα να περάσουν τόσο χρόνια χωρίς να σου λέω κάθε μέρα κι απο ένα σ'αγαπώ.
Χωρίς να σε παίρνω μια αγκαλιά, χωρίς να σε ρωτάω αν είσαι καλά, αν πονάς, αν λυπάσαι για κάτι;
Ίσως επειδή δεν έφυγες ποτέ απο κοντά μου. Ίσως επειδή είσαι πάντα εκεί. Ανοιχτά όλο το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο.
Το δεδομένο όμως τελειώνει κάποτε. Και τότε μένεις με το σ'αγαπώ στο χέρι...
Σήμερα θέλω να σου πω πως όταν φοβάμαι, όταν πονάω κι όταν τα πράγματα σκουραίνουν, το μόνο πράγμα που θέλω είναι να τρέξω και να χωθώ στην αγκαλιά σου, να μυρίσω τον κόρφο σου, να νιώσω την αγάπη και την ζεστασιά σου και να με κανακέψεις όπως έκανες παλιά, λέγοντάς μου πως όλα θα πάνε καλά, κι εγώ να σε πιστέψω...

Χρόνια σου πολλά Μανούλα.
Σ'αγαπώ