Μικρή βιβλιοφάγος: Γιαγιά, σ'αγαπώ
Πριν από μερικές μέρες, ήρθε στο σπίτι μας ένα πακετάκι αγάπης από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, μέσα στο οποίο μεταξύ άλλων υπήρχε και αυτό το υπέροχο βιβλίο της Μάρως Θεοδωράκη: Γιαγιά, σ'αγαπώ που μόλις κυκλοφόρησε.
Διαβάζοντάς το χτες βράδυ στην Χριστίνα, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου...
Η ιστορία της γιαγιάς Μαρίας, που ζει στο νησί και που η αγκαλιά της είναι γεμάτη αγάπη και καλοσύνη, μοιάζει τόσο πολύ με την ιστορία της δικιάς μας γιαγιάς...
Της γιαγιάς Βασιλικής, της γιαγιάς της Χριστίνας, της μητέρας του άντρα μου, την οποία η Χριστίνα γνώρισε μέσα από τις δικές μας αφηγήσεις, μιας και πέθανε δυο χρόνια μετά την γέννησή της.
Η γιαγιά Βασιλική πέρασε σχεδόν όλη της τη ζωή στο νησί, την Ιθάκη. Φρόντιζε με τον καλύτερο τρόπο την οικογένειά της, τα παιδιά και τα εγγόνια της.
Μύριζε λουλάκι και καθαριότητα και έφτιαχνε τις πιο νόστιμες πίτες.
Σου μιλούσε πάντα με αγάπη και ηρεμία και η αγκαλιά της ήταν ανοιχτή για όλους.
Ήταν όμορφη με μεγάλα μάτια, τα οποία λάμπανε κάθε φορά που έβλεπε τον γιο της και εμάς να φτάνουμε στο νησί, ενώ κάθε φορά που φεύγαμε, έκλαιγε με μαύρο δάκρυ.
Μέχρι που η γιαγιά Βασιλική άρχισε να ξεχνάει τα ονόματά μας, το όνομα του γιου της, το όνομα του άντρα της και το δικό της.
Άρχισε να ξεχνάει τους πάντες και τα πάντα και ξεκίνησε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, σε έναν δικό της, ολόδικό της κόσμο, όπου κανείς μας δεν μπορούσε να μπει.
Ο πόνος μας ήταν μεγάλος, καθώς την βλέπαμε μέρα με την ημέρα, χρόνο με τον χρόνο να απομακρύνετε από κοντά μας για πάντα. Αυτό που μπορούσαμε μόνο να κάνουμε, ήταν να την αγαπάμε. Πολύ. Τώρα πιο πολύ κι από πριν. Και να την φροντίζουμε και να την σεβόμαστε ακόμα παραπάνω.
Να μην γελάμε μαζί της όταν άρχιζε να μιλάει σαν μωρό, ούτε να της φωνάζουμε όταν έκανε πράγματα που δεν είχαν λογική.
Αυτά τα 5 χρόνια που έζησε μέσα στο κόσμο του Αλτσχάιμερ, ήταν βασανιστικά για την οικογένειά της, αλλά μας δίδαξαν πως η αγάπη και ο σεβασμός, είναι το μόνο φάρμακο.
Μέσα σε αυτό το υπέροχο βιβλίο της Μάρως Θεοδωράκη με την πολύ όμορφη εικονογράφηση της Χριστίνας Λεωνίδου, ο καθένας από εμάς, μπορεί να "βρει" κομμάτια από την δικιά του γιαγιά, διαβάζοντας μια γλυκιά ιστορία για την τρίτη ηλικία, που μας θυμίζει πως η δύναμη της αγάπης και η αξία της οικογένειας είναι πάνω από όλα.
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
Τέλος να σας πω πως δύο τυχεροί από εσάς, θα κερδίσουν από ένα αντίτυπο του βιβλίου, στο διαγωνισμό που θα τρέξει από σήμερα και μέχρι την Παρασκευή 26 Μαΐου, στον λογαριασμό μου στο Facebook .
Σας φιλώ
Βρείτε με σε
Το post αυτό έγινε σε συνεργασία με τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ
2 σχόλια
Αχ Ζωή ανατρίχιασα.....τα τελευταία 4 χρόνια έτσι είναι και η μία μας γιαγια, η μητέρα του άντρα μου..... είναι όπως τα λες ακριβως. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, παρα μόνο να την αγαπάς, να τη φροντίζεις γιατι πλεον μονη της δεν μπορεί και να εχεις τρομερη υπομονη και ψυχική δύναμη. Την έχουμε κοντά μας και δεν σου κρύβω ότι συχνά φτάνουμε στα όριά μας. Μετά ηρεμούμε και σκεφτόμαστε πόσο είναι γι'αυτούς ακόμα πιο τραγικό να βρίσκονται σε εναν άλλο κόσμο, να μην θυμούνται ποιοι είναι, να μην μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν, να νιώθουν και ας μην μπορούν να το δείξουν, ντροπή και απελπισία. Γιατί είμαι σίγουρη πως έχουν αναλαμπές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ πάτησες κουμπί πολύ δύσκολο...
με συγκινησες πολύ τι ομορφα λογια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή