Η Χριστίνα φέτος αποφάσισε ότι θέλει να πάει σχολείο. Έτσι λοιπόν κι εμείς κάναμε αίτηση στον δημοτικό σταθμό της γειτονιάς μας, που ευτυχώς βρίσκεται απέναντι από το σπίτι μας και περιμένουμε για την απάντηση.
Όλον αυτόν τον καιρό που ήταν σπίτι μαζί μου είχαμε καθιερώσει ένα πρόγραμμα homeschooling τόσο δημιουργικό όσο και ευχάριστο και για τις δυο μας. Μπορεί να μην ήμουν τελευταία τόσο συνεπής στο να σας δείχνω τι ακριβώς κάναμε, αλλά οι μέρες μας ήταν καθημερινά γεμάτες από κατασκευές, παιχνίδια και βόλτες σε μουσεία και όμορφα μέρη.
Η αλήθεια είναι πως θα μου λείψουν εκείνα τα πρωινά που ξύπναγε όλο λαχτάρα και μου έλεγε: “Μαμά, θα κάνουμε σχολείο;;;”.
Από την άλλη ζωή προχωράει, η Χριστίνα μεγαλώνει και εξελίσσετε και μαζί με αυτήν κι εγώ. Το μόνο που θα ήθελα είναι να είναι καλά όπου κι αν είναι, σε ότι κι αν επιλέξει να κάνει.
Ιδού λοιπόν δυο διαφορετικές δραστηριότητες που κάναμε τελευταία.
Μαθαίνω τους αριθμούς
Γράφουμε σε σελοτέιπ τους αριθμούς και τους κολλάμε πάνω σε τουβλάκια.
Σκοπός, να τα βάλει στη σωστή σειρά.
Ζωγραφική με πιρούνι
Ζωγραφίζουμε το περίγραμμα και αφήνουμε το παιδί να αυτοσχεδιάσει.
Ελπίζω κάποια στιγμή να συγκεντρώσω όλα όσα έχουμε κάνει τελευταία και να σας τα δείξω σε μία ανάρτηση!
Μέχρι τότε…
Σας φιλώ
Σεπτεμβρίου 21, 2016
2
σχόλια
photo from pinterest
Θέλω λίγο να σου πω για τους ανθρώπους.
Αυτούς με τα δυο μάτια, τα δυο χέρια και την καρδιά στ’αριστερά.
Κάποτε τους φοβόμουνα και πίστευα πως αν δεν τους “ενοχλήσω” θα είναι όλα καλά.
Πίστευα πως αν τους δω στο δρόμο και τους προσπεράσω χωρίς πολλά, πολλά θα είναι όλα εντάξει. Πίστευα πως δεν καταλαβαίνουν, δεν συμπονούν, δεν αγαπούν.
Κι έχανα τις στιγμές, τις αγκαλιές, τις ευκαιρίες για ταξίδια διαφορετικά στους χάρτες του μυαλού τους. Κι έχανα ευκαιρίες να ανακαλύψω την ίδια τη ζωή.
Με τον καιρό, με την δουλειά, με την πίστη σε κάτι ανώτερο από μένα, κατάλαβα πως είμαι κι εγώ ένας από αυτούς και άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα. Άρχισα να καταλαβαίνω πως τα πράγματα είναι πιο απλά από ότι εγώ νομίζω. Κι άρχισα να χαμογελώ, να συμπονώ και το κυριότερο να καταλαβαίνω και να συγχωρώ.
Και τότε κάτι μαγικό συνέβει. Τα δυο μάτια άρχισαν να βλέπουν και τα δυο χέρια άρχισαν ν’αγγίζουν και τέλος η καρδιά άρχισε να χτυπά και ν’αγαπά. Και οι μέρες έγιναν μια περιπέτεια, μια ανακάλυψη πολλών και διαφορετικών χωρών, με θάλασσες και βουνά, με καλοκαίρια και χειμώνες.
Και είμαι εδώ τώρα, με τα στραβά και τα τρωτά μου, με χέρια ανοιχτά και μάτια πρόθυμα να δουν και μια καρδιά ικανή για ν’αγαπήσει.
Κι έτσι ξαναρχίζω το ταξίδι της Ζωής.
Σας φιλώ
Σεπτεμβρίου 19, 2016
3
σχόλια
Γεια σας και χαρά σας!
Καταρχάς να σας ευχαριστήσω για μια ακόμα φορά για τα καλά σας λόγια, τα μηνύματά σας και τα σχόλιά σας. Μου δώσατε ΜΕΓΑΛΗ χαρά!!!!
Σκεφτόμουν εδώ και καιρό να εντάξω στο blog μια νέα στήλη, με τίτλο BORDERO μέσα από την οποία θα σας μιλάω για την μεγάλη μου αγάπη το θέατρο, μέσα από παρουσιάσεις παραστάσεων για μικρούς και μεγάλους, μέσα από διαγωνισμούς με δώρο προσκλήσεις, όποτε αυτό είναι δυνατό!
Ήθελα λοιπόν να σας ρωτήσω πώς σας φαίνεται αυτή η ιδέα και αν θα σας ενδιέφερε κάτι τέτοιο!
Περιμένω τα σχόλια και τα μηνύματά σας για να το ρίξω στη δουλεία!!
Σας φιλώ
Σεπτεμβρίου 16, 2016
12
σχόλια
photo from Pinterest
Κι ενώ δεν είμαι ιδιαιτέρως φαν των αναρτήσεων-σκυταλοδρομία, αυτήν εδώ την βρήκα πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα κι έτσι αποδέχτηκα την πρόσκληση που μου έκανε η γλυκιά Γιάννα Πάνου κι αποφάσισα να γράψω κι εγώ το σχετικό ποστ που κάνει το τελευταίο διάστημα θραύση στα περισσότερα μπλογκς και όχι μόνο.
Ξεκινάω λοιπόν χωρίς φόβο και πάθος!
- Είμαι Αιγόκερως με Τοξότη.
- Έχω μνήμη χρυσόψαρου και λίγη μυωπία. Ενίοτε φοράω γυαλιά.
- Μεγάλωσα στο εξωτερικό.
- Είμαι λάτρης της σοκολάτας.
- Έχω όλα μου τα προσωπικά ημερολόγια από την έκτη δημοτικού μέχρι σήμερα.
- Το πρώτο μου ταξίδι με αεροπλάνο το έκανα από το Λονδίνο στην Αθήνα μόνη μου σε ηλικία 3ών ετών με τη συνοδεία μιας αεροσυνοδού.
- Κάνω συλλογή από χαρτοπετσέτες, κούπες, σπίρτα, βιβλία, αυτοκόλλητα, κολόνιες, παιχνιδάκια από αυγά kinder και άλλα πράγματα που τώρα δεν τα θυμάμαι.
- Η αγαπημένη μου πόλη είναι το Παρίσι όπου και παντρεύτηκα πραγματοποιώντας έτσι μια ευχή που είχα κάνει σε μια γέφυρα με θέα τον πύργο του Άιφελ όταν ήμουν 14 ετών (την ευχή την θυμήθηκα αρκετούς μήνες μετά τον γάμο μου. Το χρυσόψαρο που λέγαμε…).
- Φοβάμαι τις κατσαρίδες και τους ανθρώπους που μοιάζουν με κατσαρίδες.
- Πάνε 10 χρόνια που έκοψα το κρέας και το τσιγάρο και σχεδόν ένας χρόνος που έκοψα τη ζάχαρη.
- Μου αρέσουν πολύ τα επιτραπέζια παιχνίδια.
- Όταν ήμουν μικρή ήθελα να έχω μακριά μαλλιά αλλά μιας και η μητέρα μου βαριόταν να μου τα ξεμπερδεύει και μου τα έκοβε συνέχεια κυκλοφορούσα με το κάτω μέρος της μπιτζάμας μου στο κεφάλι για κοτσίδες.
- Έχω πετάξει από το μπαλκόνι του σπιτιού μου μπαλόνια με νερό σε περαστικούς.
- Για μια περίοδο χαρτογραφούσα στο μυαλό μου τις πόλεις με βάση τα ζαχαροπλαστεία τους.
- Από την στιγμή που γεννήθηκε η κόρη μου θέλησα να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
- Μου αρέσουν τα Δρακουλίνια, τα Πακοτίνια, τα Πιτσίνια και τα Φουντούνια αλλά δεν τα τρώω πια.
- Μέχρι να πάω λύκειο ντρεπόμουν να παραγγείλω πίτσα από το τηλέφωνο.
- Λατρεύω τα Χριστούγεννα.
- Πριν από χρόνια σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να εγκατασταθώ μόνιμα στο Τελ Αβιβ ακολουθώντας έναν Ισραηλινό ακροβάτη που είχα ερωτευτεί.
- Δίνω τη φωνή μου σε ήρωες καρτούν και σε παιδικές ταινίες και σειρές.
- Είμαι ηθοποιός.
- Στο γυμνάσιο έφτιαχνα με κολάζ περιοδικά και τα πουλούσα στις αδελφές μου.
- Η πρώτη φορά που ανέβηκα σε θεατρική σκήνη ήταν στο διάλειμμα μιας παιδικής παράστασης. Ήμουν 5 χρονών. Το έσκασα από τους γονείς μου για να πω ένα ποίημα που είχα μάθει στο σχολείο.
- Αν είχα πολλά λεφτά θα έμενα μόνιμα σε δωμάτια ωραίων ξενοδοχείων.
- Λατρεύω το σινεμά.
- Έχω γενέθλια την ίδια μέρα με την μικρότερή μου αδελφή (16 Ιανουαρίου με διαφορά 10 χρόνια).
- Απεχθάνομαι την αγένια και όσους την υιοθετούν.
- Οι γνώσεις μου περί υπολογιστών και τεχνολογίας περιορίζονται στο άνοιγμα και στο κλείσιμο του υπολογιστή, στα mail, στο facebook και στο να γράφω posts.
- Σιχαίνομαι οποιαδήποτε συνδιαλλαγή με τις δημόσιες υπηρεσίες.
- Μου αρέσει η βροχή.
- Έχω δει το Ρατατούι, το Εργοστάσιο της Σοκολάτας και το Pretty Woman πάνω από 100 φορές.
- Έχω πολλά ελαττώματα. Θέλω να τα καταγράψω να τα δω και να τα δουλέψω.
- Σταμάτησα να βάφω τα μαλλιά μου εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν έχω καμία λευκή τρίχα. Ακόμα.
- Θα ήθελα να έχω το ταλέντο της ζωγραφικής.
- Μπορώ να κοιμηθώ παντού και αναπάσα στιγμή.
- Μου αρέσουν οι εκπλήξεις. Έχω οργανώσει πολλά surprise party.
- Ανακοίνωσα στους γονείς μου το γάμο μου ζητώντας τους να αγοράσουν την εφημερίδα που έγραφε την αναγγελία του.
- Μου αρέσει να κοιμάμαι μπρούμυτα.
- Φοβάμαι να βάλω την φάτσα της μικρής μου στο διαδίκτυο.
- Έχω παίξει 2 φορές τουρτοπόλεμο.
- Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω ελάφι.
- Μου αρέσει να ψωνίζω και για μένα ρούχα από τα παιδικά.
- Θέλω να πάω ένα ταξίδι στην Σουηδία, στην Αμερική και στην Αυστραλία.
- Μου αρέσει πολύ το Martini και η σαμπάνια.
- Δεν βλέπω τηλεόραση.
- Είμαι Βοηθός Μητρότητας (Doula).
- Έχω δουλέψει ως μοντέλο σε ζωγράφο και έχω τον πρώτο πίνακα στο σπίτι μου.
- Πιστεύω ακράδαντα στον Άγιο Βασίλη.
- Μου αρέσει πάρα πολύ να χορεύω.
- Είμαι τυρού.
- Δεν θυμάμαι τα ονόματα. Θυμάμαι τα πρόσωπα.
- Μου αρέσει να βλέπω ταινίες χωρίς υπότιτλους.
- Το δώρο που ζήτησα από τον άντρα μου όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος ήταν η κασετίνα με όλα τα επεισόδια Sex and the City.
- Μπορώ να τρώω κάθε μέρα σούσι.
- Είμαι ανορθόγραφη.
- Τα τελευταία χρόνια δουλεύω πολύ με τον εαυτό μου.
- Όταν ψωνίζω παιχνίδια ή βιβλία για την κόρη μου ένα κομμάτι μου τα ψωνίζει και για μένα.
- Μ’αρέσει να γράφω και ας μην με διαβάζει κανείς.
- Λατρεύω οτιδήποτε είναι vintage.
+1. Αναρωτιέμαι αν ήμουν ο Σπορτ Μπίλι τι θα πρωτοέβαζα μέσα σε εκείνο το μικρό τσαντάκι.
Αυτά είχα να πω για μένα. Έτσι αβίαστα και χωρίς πολύ σκέψη.
Αν όμως θέλετε να μάθετε και τίποτα άλλο, μην διστάσετε να με ρωτήσετε!!!
Σεπτεμβρίου 14, 2016
44
σχόλια
Όταν μετά από δυο υπέροχες βδομάδες διακοπών στην Ιθάκη, πας να γράψεις ένα ποστ για το πανέμορφο αυτό νησί και διαπιστώνεις ότι το 99% των φωτογραφιών που έβγαλες έχουν χαθεί για πάντα από τον υπολογιστή σου, μένεις ψύχραιμη και χαίρεσαι που τουλάχιστον έχεις φυλάξει τις εικόνες στο μυαλό σου!
Αν δεν έχετε πάει ακόμα στην Ιθάκη, σας την συστήνω ανεπιφύλακτα! Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το νησί έχει πιστούς ταξιδιώτες από όλων τον κόσμο, που κάθε χρόνο κάνουν αυτό το όχι και μικρό ταξίδι για να το γνωρίσουν όλο και καλύτερα!
Το νησί του Οδυσσέα, το νησί που ύμνησε ο Καβάφης, το νησί της εσωτερικής αναζήτησης, περιτριγυρισμένο από υπέροχες παραλίες, γεμάτο από μικρά χωριά και άφθονη βλάστηση, σε κερδίζει με την πρώτη επίσκεψη.
Κάθε φορά που πάμε μιας και είναι η πατρίδα του άντρα μου, αισθάνομαι ότι σιγά, σιγά, αρχίζω να γίνομαι και εγώ μέρος του νησιού κάτι που με γεμίζει με χαρά και υπερηφάνεια.
Οι δυο βδομάδες μας εκεί περάσανε ανέμελα, με βαρκάδες και μπάνια, με καλό φαγητό και βόλτες στα σοκάκια και με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα μπορούμε να μένουμε σε ένα δικό μας σπίτι, όσο το δυνατόν περισσότερο!
Για πρωινό στου Χάνου στην πλατεία, με την πιο νόστιμη Ροβανή
Άλλος με τη βάρκα μας;
Στάση στο Γιδάκι και στην καντίνα, για ανεφοδιασμό.
Για φαγητό στο Κοχύλι, στο Βαθύ
Ότι κι αν φας στο Porto, είναι εξαιρετικό.
Μπάνιο στα Μηνύματα
Έχετε πάει ποτέ; Κι αν ναι, πολύ θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μου την εμπειρία σας!
Προσπάθησα να σας δώσω μια μικρή γεύση από το αγαπημένο αυτό νησί αλλά ακόμα
“κι αν φτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.”
Σας φιλώ
Σεπτεμβρίου 12, 2016
8
σχόλια
