facebook instagram
COPYRIGHT Όλα τα κείμενα και οι εικόνες είναι πνευματική ιδιοκτησία του Mama Petounia.. Από το Blogger.
  • Αρχική
  • About me
  • Νιώθω
    • Σκέψεις
    • Λίστες
    • Έμπνευση
    • Μικρές χαρές
  • Ζω
    • Από το κινητό
    • Home Schooling
    • Ταξίδια
    • Βόλτες
  • Προτείνω
    • Γεύσεις
    • Βιβλία
    • Θέατρο
    • Ομορφιά
    • 5things
  • Συνεργασίες
  • Επικοινωνία

Mama Petounia


I will spend my whole life loving you

Γεια σας και χαρά σας!
Λίγο πριν τελειώσει αυτός ο μήνας, θέλω να σας σας μιλήσω για 5 πράγματα που μου τράβηξαν την προσοχή, για 5 πράγματα που μου άρεσαν τελευταία, για 5 πράγματα που με έκαναν να νιώσω όμορφα και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας.


Εδώ μπορείτε να βρείτε όλα τα προηγούμενα posts από αυτήν τη στήλη!

#1 Περιποίηση των άκρων


Μου αρέσει να περιποιούμαι τον εαυτό μου, αλλά ταυτόχρονα δεν μου αρέσει να ακολουθώ πιστά την παροιμία "Μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος". Θεωρώ πως η υπόθεση μανικιούρ και πεντικιούρ είναι μια πολύ προσωπική και ευαίσθητη διαδικασία και πως αν βρεις το μέρος εκείνο όπου θα σε κάνουν να νιώσεις καλά και θα φροντίσουν τα άκρα σου με σεβασμό, υπομονή και όχι σαν να ξύνουν και να βάφουν έπιπλα από ξύλο, είσαι από τις τυχερές.



Εγώ βρήκα ένα τέτοιο μέρος που μου "πάει" πολύ, που μου αρέσει, που με καλύπτει.
Στο Nail-Ave κάνουν αυτό ακριβώς που δηλώνει το όνομά του: Αγαπάνε τα νύχια.
Τους φέρονται με σεβασμό, δεν τα τραυματίζουν, τα φροντίζουν με προσοχή και ευαισθησία και το μανικιούρ σου γίνεται μια ευχάριστη και χαλαρωτική διαδικασία.
Ο χώρος είναι περιποιημένος και καλαίσθητος, και το σέρβις φανταστικό. Σου προτείνω να το δοκιμάσεις!

#2 Μια σύντομη απόδραση


Με αφορμή το 3ήμερο του Αγίου Πνεύματος, ξεκλέψαμε λίγες μέρες παραπάνω και αποδράσαμε στην εξοχή, για να ξεκουραστούμε και να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας. Η αλήθεια είναι πως δεν πέρασε και πολύς καιρός από τις διακοπές που κάναμε την περίοδο του Πάσχα, αλλά τί πειράζει αν καταφέρνουμε που και που να χαρίζουμε μερικές έξτρα στιγμές χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς σε μας τους ίδιους αλλά και στην οικογένειά μας;




Για σκεφτείτε το λίγο! Δεν θα ήταν πολύ ωραίο να θεσπίσουμε ένα πρόγραμμα φυγής από την πόλη μια στο τόσο και να περνάμε μερικές μέρες στη φύση, πέρα από την περίοδο των επίσημων διακοπών;
Δεν είναι και πάρα πολύ δύσκολο! Κρατάμε μερικές μέρες τον χρόνο από την άδεια μας, για αυτόν τον σκοπό και σε συνδυασμό με κάποιες αργίες, έχουμε ένα ωραίο πακετάκι για μια σύντομη απόδραση που θα μας γεμίσει με όμορφες στιγμές, ξεκούραση και δύναμη ώστε να να αντεπεξέλθουμε ευκολότερα στην καθημερινότητά μας.


Όσο για τα λεφτά, μια ωραία ιδέα είναι να φτιάξουμε έναν κουμπαρά ιδικά για αυτόν τον σκοπό, τον οποίο θα ανεφοδιάζουμε όσο πιο συχνά μπορούμε, κάνοντας περικοπές από τα delivery ή τα έξτρα ψώνια στα μαγαζιά, ή τους χ καφέδες την εβδομάδα!
Αξίζει την κόπο!  

#3 Τα γενέθλια της Χριστίνας


Φέτος, όπως σας έγραψα κι σε αυτό το ποστ ,τα γενέθλια της Χριστίνας ήταν πραγματικά δική της υπόθεση.
Κάλεσε της φίλες της για ένα πικ νικ στην εξοχή, διάλεξε την τούρτα που εκείνη ήθελε και το χάρηκε με την ψυχή της!



Κι εγώ που άλλες χρονιές οργάνωνα τα πάντα, καλούσα πολλούς φίλους μας με τα παιδιά τους, έφτιαχνα την τούρτα της χωρίς ζάχαρη ή αγόραζα αντίστοιχη από συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο, αφέθηκα στις επιλογές της και χάρηκα με την χαρά της, βλέποντας την με συγκίνηση, να μεγαλώνει και να κάνει της δικές της επιλογές!


#4 Τραγούδι


Σίγουρα θα το έχετε ακούσει στα instagram stories μου αυτό το τραγούδι, αφού το τελευταίο διάστημα είναι το αγαπημένο μου! Μπορώ να το ακούω από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Έχετε κι εσείς τραγούδια με τα οποία κολλάτε για καιρό και τα ακούτε σε επανάληψη ξανά και ξανά;
Η αλήθεια είναι πως δεν μου συμβαίνει συχνά τελευταία. Αλλά με το συγκεκριμένο, ήταν έρωτας από την πρώτη νότα! Σας αρέσει;

#5 Φρούτα για πρωινό



Το τελευταίο διάστημα μου αρέσει πολύ να τρώω φρούτα για πρωινό. Με τονώνουν, με δροσίζουν και  μου χαρίζουν την απαιτούμενη ενέργεια που χρειάζομαι, χωρίς να με βαραίνουν και να μου προκαλούν υπνηλία, όπως μου συμβαίνει συχνά όταν φάω ένα "βαρύ" και πιο πλήρες πρωινό.
Εσείς συνήθως τί καλό τρώτε το πρωί;

Περιμένω με χαρά τα σχόλιά σας!

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 
INSTAGRAM
Μαΐου 30, 2018 No σχόλια

via 

Γεια σας και χαρά σας.
Τα φετινά γενέθλια της Χριστίνας, ήταν αυστηρά προσωπική της υπόθεση.
Ενώ μέχρι και πέρσι συζητούσαμε και λίγο ως πολύ καταφέρναμε να περάσουμε τη γνώμη μας για το ποιους θα καλούσε στο πάρτι που θα κάναμε για τα γενέθλιά της, φέτος ήταν κάθετη.
"Μαμά θέλω αυτές και αυτές. Τελεία και παύλα".
Δηλαδή μερικά κορίτσια. Για αγόρια ούτε λόγος.
Μόνο ο ξάδελφός της την γλύτωσε και με δυσκολία δέχτηκε τα αγόρια που θα ερχόντουσαν αναγκαστικά μαζί με τις αδελφές τους . Για κανέναν άλλον δεν θα άνοιγε η πόρτα...
Η αλήθεια είναι πως δικό της πάρτι ήταν και προσπαθήσαμε τόσο εγώ, όσο και ο Γ. να σεβαστούμε την επιθυμία της, εξηγώντας της ωστόσο πως αυτός ο αποκλεισμός  μπορεί να συμβεί κάποια στιγμή και στην ίδια από άλλα παιδάκια .
Λέγοντάς της τέτοια επιχειρήματα, παράλληλα σκεφτόμασταν πως όλα αυτά ήταν λίγο έως πολύ εκβιαστικά και άγονα: Τί σόι λογική είναι η αυτή που σου λέει ότι για να σε αγαπάνε πρέπει να μην στεναχωρείς τους άλλους, στεναχωρώντας όμως τον εαυτό σου; Και τί είδους σχέσεις είναι αυτές που από κάτω κρύβουν έναν ωφελιμιστικό υπολογισμό;  Και πώς μπορεί κανείς να τους χωρέσει όλους; Και μήπως είναι καλύτερα να την αφήσουμε να έχει την ευθύνη της επιλογής της, με τις όποιες συνέπειες; Και άλλα πολλά.
Για να πω την αλήθεια, αισθάνθηκα δύσκολα. Ειδικά για τους δικούς μας φίλους, τους οποίους θέλουμε στη ζωή μας και που τυγχάνει να έχουν αγόρια ...
Όμως η Χριστίνα μου το είπε ξεκάθαρα: "Είναι το δικό μου πάρτι και θέλω τις φίλες μου. Αυτές που βλέπω σχεδόν κάθε μέρα, αυτές με τις οποίες παίζω και περνάω καλά. Δεν θέλω να πιεστώ στο πάρτι μου. Αυτούς που θέλεις εσύ, κάλεσέ τους στο δικό σου πάρτι, αλλιώς θα φέρω κι εγώ στη γιορτή σου όποιους θέλω εγώ!".
Μεταξύ μας, την καταλαβαίνω απόλυτα και για αυτό σεβάστηκα και την απόφασή της. 
Αλήθεια, πώς θα ήταν αν κάνανε το ίδιο κι οι γονείς μας όταν ήμασταν κι εμείς κάποτε 6 χρονών;
Ίσως να χρειαζόμασταν αργότερα λιγότερη δουλειά σε σχέση με την αυτοπεποίθησή μας.
Θα ήθελα πολύ να ακούσω την γνώμη σας και την άποψη σας περί του θέματος.
Συμφωνείτε με την λογική του να ακούτε την επιθυμία του παιδιού σας, ακόμα κι αν αυτό γίνει η αιτία, να διαταραχτεί η ισορροπία των σχέσεων με τους δικούς σας γνωστούς και φίλους  ή επιλέγετε να ορίζετε εσείς το πώς θα γίνονται τα πάρτι των παιδιών σας, σύμφωνα με τις δικές σας κοινωνικές υποχρεώσεις και προτιμήσεις;

Θα χαρώ πολύ να διαβάσω τα σχόλιά σας!


Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 
INSTAGRAM
Μαΐου 21, 2018 3 σχόλια
via


Για σήμερα θέλω:

• Να ξεκινήσω τη μέρα μου με μουσική.
• Να διαβάσω τουλάχιστον 10 σελίδες από το βιβλίο μου.
• Να δώσω στο σώμα μου θρεπτικές τροφές.
• Να κάνω μια βόλτα στην πόλη.
• Να γράψω σε ένα χαρτί τα συναισθήματά μου.
• Να ποτίσω τα λουλούδια μου.
• Να κάνω μια μάσκα προσώπου.
• Να βάλω ενυδατική κρέμα στα χέρια μου.
• Να μπω όσο το δυνατόν λιγότερο στο ίντερνετ.
• Να αγκαλιάσω τον καλό μου και να του πω πόσο πολύ τον αγαπώ.
• Να μυρίσω ένα λουλούδι.
• Να κάνω 20’ διαλογισμό.
• Να παίξω μαζί με το παιδί μου.
• Να φάω σπιτικά ποπκόρν για βραδινό.
• Να δω έναν φίλο.
• Να κάνω έστω δύο δουλειές μέσα στο σπίτι.
• Να ξεκουράσω το σώμα και το πνεύμα μου.

Εσείς τι θέλετε για σήμερα;

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 
INSTAGRAM
Μαΐου 18, 2018 1 σχόλια

Είναι μερικά βιβλία που δεν θες να τελειώσουν και που ξέρεις πως μόλις τελειώσουν θα θέλεις να τα διαβάσεις ξανά και ξανά.
Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και "Το δώρο του Θυμού" από τις εκδόσεις Διόπτρα, του Arun Gandhi εγγονού του Μαχάτμα Γκάντι.
Ένα βιβλίο γεμάτο προσωπικά παραδείγματα και αληθινά βιώματα του συγγραφέα που, στα δώδεκά του, έμεινε δύο χρόνια κοντά στον παππού του, αυτήν την εμβληματική μορφή της ιστορίας που μαχόταν πάντα για την παγκόσμια ειρήνη και την ισότητα.
"Το δώρο του θυμού" δεν είναι ακόμα  μια βιογραφία ή ένα βιβλίο με αποφθέγματα σχετικά με την αγάπη και το σεβασμό ή με τσιτάτα για μια καλύτερη ζωή.
Είναι ένα βιβλίο που αγγίζει κομμάτια όλων μας, μέσα από την εξιστόρηση του οράματος του Γκάντι, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ειρήνης και αγάπης.
11 μαθήματα ζωής, από έναν άνθρωπο που, ενώ στην συνείδηση του κόσμου, κυριαρχεί ως άγιος, ο ίδιος δεν παρέλειπε ποτέ να μιλά για τα λάθη και τις ατέλειες που συνόδευαν την ανθρώπινη και φθαρτή του ύπαρξη.
Πιο επίκαιρη παρά ποτέ, η φιλοσοφία της μη βίας του Γκάντι, προτρέπει τον αναγνώστη να μάθει να αντιμετωπίζει τις δύσκολες και στρεσογόνες καταστάσεις της ζωής του, χωρίς την άσκηση λεκτικής ή σωματικής βίας. Η φιλοσοφία της μη βίας, δεν έχει την λογική της παθητικότητας. Κάθε άλλο. Ένα από τα μαθήματα του βιβλίου είναι και το "Να μη φοβάστε να μιλάτε", και κατ' επέκταση να λέτε και ΌΧΙ όπου αυτό νιώθετε ότι είναι απαραίτητο:  "Ένα ¨όχι¨ που βγαίνει από μια βαθιά πεποίθηση είναι καλύτερο από ένα ¨ναι¨ που ξεστομίζεται για να ευχαριστήσει ή ακόμα χειρότερα, για την αποφυγή προβλημάτων".
Τα μαθήματα ζωής που προτείνει "Το δώρο του Θεού", συνοψίζουν έννοιες όπως η ταπεινότητα, η κατάθλιψη, η μοναξιά, η φιλία, η οικογένεια, το γνώθι σαυτόν κ.ά.
Σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου, ο Αρούν Γκάντι ξετυλίγει τις αναμνήσεις από τα χρόνια που πέρασε δίπλα στον σοφό παππού του, εξιστορεί όλα όσα έβλεπε, άκουγε και μάθαινε, γράφοντας έτσι ένα βιβλίο που ευαισθητοποιεί και ταυτόχρονα αφυπνίζει τον αναγνώστη.


Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 
INSTAGRAM
Μαΐου 14, 2018 1 σχόλια

via
Γεια σας και χαρά σας!
Μετά από πολύ καιρό, επανέρχομαι με την αγαπημένη στήλη έμπνευση, με εικόνες που μου αρέσουν, εικόνες που με εμπνέουν, εικόνες που με κάνουν να νιώθω όμορφα, εικόνες που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας.


via


via


via


via


via


via


via


via


via


via


via


via


via


via


via

Εδώ μπορείτε να δείτε και άλλα posts από αυτήν την στήλη!

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 
INSTAGRAM
Μαΐου 11, 2018 No σχόλια

photo via

*DREAMS*

Πες μου κάτι...
Πες μου, υπάρχει κάτι στη ζωή σου που ενώ το θέλεις πολύ παράλληλα φοβάσαι να το κάνεις;
Κάτι που για όλους τους άλλους φαίνεται ή είναι απλό, αλλά για σένα είναι σαν να πρέπει να ανέβεις το Έβερεστ μια μέρα με χιονοθύελλα;
Θέλω να σου μιλήσω λίγο για το δικό μου αυτό κομμάτι και να το μοιραστώ μαζί σου, για να διαβάσω την γνώμη και την άποψη σου, για να σου πω τις σκέψεις μου.
Από μικρή ήθελα να μάθω να οδηγώ αυτοκίνητο. Μου έδινε μια αίσθηση ελευθερίας η ιδέα του να το παίρνω και να πηγαίνω όπου θέλω και όποτε θέλω εγώ.
Έτσι στα 18 μου αποφάσισα να πάρω το δίπλωμα. Πήγα αρκετά φοβισμένη και δυστυχώς έπεσα σε άνθρωπο που δεν του άρεσε η δουλειά του.
Ο δάσκαλος οδήγησης που βρήκα, βαριόταν τη ζωή του και το μόνο που ήθελε ήταν να τελειώσει η ώρα, να πάρει τα λεφτά του και να φύγει.
Θα μου πεις "γιατί δεν τον άλλαζες;" και θα σου πω "δεν ξέρω...".
Το θέμα είναι ότι το πήρα το δίπλωμα, αλλά ποτέ δεν πήρα αυτήν την αίσθηση του ότι μπορώ να το κάνω. Πήρα απλά ένα χαρτί και μερικές γνώσεις. Τίποτα παραπάνω. Αυτοκίνητο αγόρασα πολύ αργότερα και άρχισα σιγά, σιγά να κάνω βόλτες στη γειτονιά, χωρίς να τολμώ να ξεμακρύνω παραπέρα.
Και τότε συνέβη ένα σοβαρό ατύχημα σε έναν πολύ δικό μου άνθρωπο, και όλα τελείωσαν εκεί.
Πούλησα το αυτοκίνητο, και "βολεύτηκα" με το να με πηγαίνουν τα ταξί, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και οι φίλοι.
Ποτέ όμως δεν παραδέχτηκα μέσα μου το τέλος της σοφερίνας που ήθελα να είμαι.
Έβλεπα στο δρόμο γυναίκες να οδηγούν και ζήλευα. Έβλεπα γιαγιάδες να πηγαίνουν βόλτα με το αυτοκίνητό τους και τις χάζευα. Ένιωθα εξαρτημένη και ανάπηρη που δεν μπορούσα να πάω μόνη μου εκεί που επιθυμούσα. Ένιωθα χαζή που φοβόμουν να κάνω κάτι τόσο απλό. Κάτι που κάνουν όλοι.
Δεν είχα αποφασίσει πως εγώ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΒΡΕ ΑΔΕΛΦΕ ΝΑ ΟΔΗΓΩ. Απλά ζούσα με έναν φόβο και ένα απωθημένο.
Μέχρι που ήρθε η Χριστίνα στη ζωή μου, και μαζί με πολλά άλλα, άλλαξε και αυτό.
Βρήκα έναν υπέροχο δάσκαλο και ξεκίνησα μαθήματα από την αρχή. Με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου και να χαρώ το "ταξίδι". Μέσα σε δυο βδομάδες, πήρα το παιδί μου και πήγαμε μια μακρινή βόλτα στη θάλασσα. Ένιωθα ότι ζω σε ένα όνειρο που θα κρατήσει όσο μια διαδρομή...
Ήθελα να παγώσω το χρόνο, να κρατήσω τη στιγμή, να μην μου φύγει και χαθεί.
Έμπαινα στο αυτοκίνητο και αφού έφτανα στον προορισμό μου σώα και αβλαβής, τηλεφωνούσα στον άντρα μου για να μοιραστώ μαζί του τη χαρά μου!
Από τότε, κάθε φορά που οδηγώ αισθάνομαι ένα τεράστιο κύμα υπερηφάνειας να με κατακλύζει. Είναι το αίσθημα χαράς, που το προσπάθησα και τα κατάφερα!
Μέσα από την οδήγηση παρατηρώ τον εαυτό μου.
Με παρατηρώ όταν σκέφτομαι "τί θα πει τώρα ο πίσω που πηγαίνω αργά:", όταν προσπαθώ να παρκάρω και δεν τα καταφέρνω με την πρώτη, όταν κάνω λάθος τον δρόμο και χάνομαι στα στενά, όταν προσπαθώ να είμαι Η ΤΕΛΕΙΑ οδηγός και δεν είμαι.
Και ναι! Είναι φορές που θέλω να φωνάξω : ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΠΟ ΟΛΑ.
Δεν έχει σημασία αν αυτό που φοβάσαι εσύ, είναι παιχνίδι για κάποιον άλλον.
Σταμάτα να συγκρίνεσαι και μην παρατάς τα όνειρά σου. Προσπάθησε και θα τα καταφέρεις. Μην κυνηγάς την τελειότητα. Δεν υπάρχει. Κάν' το για σένα.
Κάθε προσπάθεια είναι καλό να γίνεται για να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να τον εξελίξεις, και όχι για να αρέσεις στους άλλους  γενικός και αορίστως. Μέσα από την οδήγηση μαθαίνω με τον καιρό, όχι μόνο να οδηγώ το αυτοκίνητο αλλά και τον εαυτό μου!

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 
INSTAGRAM
Μαΐου 09, 2018 2 σχόλια

Γεια σας και χαρά σας και καλή εβδομάδα σε όλους.
Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο που διαβάσαμε με την Χριστίνα και μας άρεσε πολύ.
Το "Γούλφι, μισός Λύκος, μισός Πρόβατο, μια Καρδιά", του Άλεξ Λάτιμερ από τις εκδόσεις Φουρφούρι .
Ο Γούλφι, ένας λύκος-πρόβατο, ένα πλάσμα που γεννήθηκε από την αγάπη μιας λύκαινας κι ενός προβάτου, πρέπει να αποφασίσει σε πιο στρατόπεδο ανήκει και με ποιανού τη μεριά είναι.
Κι αν Γούλφι δεν θέλει να χωριστεί στα δυο και θέλει απλά να είναι ο εαυτός του; 



Ο Άλεξ Λάτιμερ μέσα από το βιβλίο του "Γούλφι. Μισός λύκος, μισό πρόβατο, μια καρδιά", σε συνδυασμό με την καρτουνίστικη και παιχνιδιάρικη εικονογράφηση του αδελφού του Πάτρικ Λάτιμερ, μας μιλάει για το γνώθι σαυτόν, για τον αγώνα ενός πλάσματος να βρει την προσωπική του ταυτότητα και τον δικό του τόπο στη ζωή.
Ο Γούλφι, μισός λύκος, μισός πρόβατο, καρπός της αγάπης δυο εκ διαμέτρου αντίθετων και διαφορετικών ζώων, που υπερέβησαν τους συμβατικούς τους ρόλους και τις φυσικές προδιαγραφές τους και ακολούθησαν τον δρόμο της καρδιάς τους, έχει χαρακτηριστικά κι από τους δυο γονείς του.
Λίγα από την λύκαινα μητέρα του και κάποια από τον πατέρα του το πρόβατο. Κι ο Γούλφι είναι εντάξει με αυτό, μέχρι τη στιγμή που η ανάγκη του να κάνει φίλους, του χτυπάει την πόρτα.


Ο Γούλφι προσπαθεί να ενταχθεί μέσα σε μια αγέλη λύκων, τονίζοντας τα χαρακτηριστικά που έχει πάρει από την μαμά του, λέγοντας ψέματα, καταπιέζοντας τον εαυτό του και προσπαθώντας με κάθε τρόπο να μοιάσει και να ευχαριστήσει όσο πιο πολύ μπορεί στους καινούργιους του "φίλους"...
Όλο αυτό τον καταπιέζει, του  στερεί την ελευθερία του και τον εαυτό του, κι έτσι αποφασίζει να βρει αλλού παρηγοριά.
Μα η ιστορία επαναλαμβάνετε και στο κοπάδι με τα πρόβατα που νόμισε ότι ανήκει.
Ο Γούλφι καταφεύγει στους γονείς του που τον αγαπούν πραγματικά για αυτό που είναι, και με την συμπαράστασή τους βρίσκει τη λύση στο πρόβλημά του.
Οι καινούργιοι του φίλοι, είναι κι αυτοί διαφορετικοί όπως κι αυτός και τον αποδέχονται για αυτό που πραγματικά είναι και όχι για αυτό που φαίνεται ότι είναι.


Το βιβλίο "Γούλφι" του Λάτιμερ, είναι ένα πολύ όμορφο παραμύθι, που μιλάει για την διαφορετικότητα, την αποδοχή, τη φιλία, την προσωπική αναζήτηση, την αγάπη, την τόλμη και την αξία της οικογένειας και απευθύνεται τόσο στα παιδιά, όσο και σε μας τους μεγάλους αφού όλοι έχουμε έναν Γούλφι μέσα μας...

Εδώ μπορείτε να βρείτε και τα υπόλοιπα βιβλία που άρεσαν στην Μικρή βιβλιοφάγο!

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 
INSTAGRAM

Μαΐου 07, 2018 No σχόλια

by Mama Petounia

Γεια σας και χαρά σας!
Τον Απρίλη μπορεί να μην κατάφερα να κάνω όλα όσα ήθελα από την λίστα μου, ένα όμως είναι σίγουρο: ότι η λίστες που κάνω με βοηθάνε να μην ξεχνάω να κάνω τα πράγματα που μου αρέσουν και που αγαπώ.
Τον Απρίλη λοιπόν κατάφερα να φτιάξω την βεράντα μου και να κάνω την πρώτη μου μάζωξη με μερικούς φίλους για την γιορτή μου, να πάω ένα ταξίδι στην Εύβοια όπου και πέρασα τις διακοπές του Πάσχα, να κάνω βόλτα στη θάλασσα, να φτιάξω παγωτό μπανάνα και να φάω ένα μικρό σοκολατένιο αυγό και να προσπαθήσω όσο μπορούσα να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια!
Τέλος, διάβασα δυο υπέροχα βιβλία. "Το δώρο του θυμού" του από τις εκδόσεις Διόπτρα και το "Βαμμένο πουλί" του Γιέρζι Κοζίνσκι από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, για τα οποία θα σας μιλήσω πολύ σύντομα σε ξεχωριστές αναρτήσεις.
Μέχρι τότε, να περνάτε καλά!
Α! Και όπως βλέπετε, είναι να μην κάνω την αρχή! Το σκίτσο πάνω, πάνω είναι δικό μου και παρόλο που έχει τις ατέλειές του, εγώ το αγαπώ αφού μου δείχνει ότι συνεχίζω ακόμα την προσπάθεια. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό!
Τον Απρίλη κατάφερα:


•Να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.
•Να ετοιμάσω την βεράντα μου για βραδινές μαζώξεις.
•Να οργανώσω κάτι όμορφο για την γιορτή μου (13/4).
•Να κάνω ένα ταξίδι.
•Να αγοράσω ένα second hand λουλουδάτο φόρεμα.
•Να τελειώσω το scrapbook άλμπουμ με τις φωτογραφίες μου.
•Να ξεκινήσω συστηματικά να γυμνάζομαι όπως εγώ αντέχω.
•Να εξασκηθώ στην υπομονή και στην ανωτερότητα.
•Να διαβάσω δυο βιβλία.
•Να ξεκινάω τη μέρα μου με χορό και τραγούδι.
•Να φροντίσω το σπίτι μου.
•Να φτιάξω παγωτό μπανάνα.
•Να πάω μια βόλτα στη θάλασσα.
•Να κάνω κοπάνα από τις δουλειά και να πάω για πικνικ.
•Να βάψω τα νύχια μου φούξια.
•Να φάω ένα μικρό σοκολατένιο αυγό.
•Να φορέσω μια καινούργια κολόνια.
•Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.

ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε όλες τις προηγούμενες μου λίστες.

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 

INSTAGRAM

Μαΐου 04, 2018 No σχόλια


by Mama Petounia

Γεια σας και χαρά σας!
Καλό μας μήνα με υγεία, αγάπη και χαρά.
Όπως ίσως ήδη ξέρετε, έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στον μήνα Μάη αφού το Χριστινιώ μου είναι του Μαγιού!
Πέρα όμως από αυτό, ο Μάης γεμίζει χρώματα κι αρώματα τις μέρες και τις νύχτες μας και μας υπόσχεται ότι το καλοκαίρι είναι προ των πυλών.
Η εποχή αυτή με ενεργοποιεί, με ξυπνάει και με γεμίζει με ελπίδα και χαρά.
Τέλος να σας πω πως το σκίτσο πάνω από την ανάρτηση είναι δικό μου, και νιώθω ΤΕΡΑΣΤΙΑ υπερηφάνεια για αυτό, μιας και είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζω κάτι αντίστοιχο στην ενήλικη ζωή μου. 
Πάντα ήθελα να ζωγραφίζω όμορφα και να φτιάχνω τις ακουαρέλες για τις λίστες μου, αλλά νόμιζα ότι "δεν το έχω". Μέχρι την στιγμή που κατάλαβα πως δεν υπάρχει στα αλήθεια αυτή η φράση και πως ότι θέλω, το μπορώ!
Χαρούμενη λοιπόν για το κατόρθωμά μου, σας εύχομαι από καρδιάς να έχετε έναν μήνα δημιουργικό και γεμάτο από μικρά προσωπικά θαύματα!
Για τον μήνα αυτό θέλω:

•Να κάνω αυτό που μου άρεσει χωρίς να με νοιάζει αν θα αρέσει.
•Να συνεχίσω τις θαλασσινές βουτιές.
•Να φάω γρανίτα φράουλα.
•Να ξαπλώσω στο γρασίδι.
•Να γυμνάσω σώμα και μυαλό.
•Να αντικαταστήσω το χρόνο που περνάω στο κινητό με το να διαβάσω δυο βιβλία.
•Να γράψω ένα γράμμα στην φίλη μου που ζει στη Δανία.
•Να οργανώσω κάτι ωραίο για τα γενέθλια της Χριστίνας.
•Να κοιτάξω τους ανθρώπους στα μάτια.
•Να ζήσω τις μέρες αργά.
•Να πάω θερινό σινεμά.
•Να ακούσω την καρδιά μου.
•Να πω δέκα φορές “χαλάλι”.
•Να παίξω μπιρίμπα.
•Να καλέσω τον καλό μου για δείπνο στην βεράντα.
•Να φτιάξω την ντουλάπα μου με τα καλοκαιρινά.
•Να μην περιμένω τις διακοπές για να κάνω διακοπές.
•Να κάνω έστω 3 απο τα παραπάνω.


Σας φιλώ


Βρείτε με σε

FACEBOOK  
και 

INSTAGRAM
Μαΐου 02, 2018 4 σχόλια

Γεια σας και χαρά σας!
Το τελευταίο διάστημα έχω καταφέρει να διαβάσω αρκετά βιβλία παρόλο το φορτωμένο μου πρόγραμμα, πράγμα που μου δίνει πολύ μεγάλη χαρά.
Το πρώτο βιβλίο από αυτά που κατάφερα να τελειώσω είναι το "Ένας από μας" του Magariel Daniel από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Ένα καθηλωτικό βιβλίο που με έβαλε σε πολλές σκέψεις σχετικά με την χειριστικότητα των γονιών προς τα παιδιά μας, αλλά και τις ενοχές που μπορεί να τους δημιουργούν τα λόγια και οι πράξεις μας, για πράγματα που κάνουν με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που εμείς θέλουμε.
Το "Ένας από μας" είναι η ιστορία δυο αγοριών που η καινούργια τους ζωή με τον ναρκομανή πατέρα τους μετά τον χωρισμό των γονιών τους, ξετυλίγεται με φόντο το Νέο Μεξικό.
Δύο παιδιών που προσπαθούν να βρουν την ταυτότητά τους και να πετάξουν μακριά από την γονεϊκή σαθρή φωλιά που τους περικυκλώνει σαν ιστός αράχνης, φορτώνοντάς τα με ενοχές και αυταπάτες.
Μια φωλιά δυο βαθιά ανώριμων ανθρώπων, που επέλεξαν να γίνουν γονείς και να βασανίσουν, εκτός από τους ίδιους τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους.
Η απουσία των ονομάτων στο "Ένα από μας", είναι ένα υπέροχο τέχνασμα που κάνει το αναγνώστη να ταυτιστεί πιο εύκολα με τους ήρωες του βιβλίου.


Η γραφή του Daniel, δυνατή και γεμάτη ενσυναίσθηση, με έκανε να τελειώσω το βιβλίο μέσα σε δυο μέρες και να το σκέφτομαι μετέπειτα για πολλές ακόμα. 
Με ταρακούνησε και με έκανε να αναρωτιέμαι πόσες φορές κλείνομαι στο τεράστιο εγώ μου και δεν ακούω τις ανάγκες της κόρης μου.
Πόσες φορές θεωρώ ότι κάνω πράγματα για το καλό της, ενώ στην ουσία την πιέζω και της δημιουργώ απίστευτο άγχος. 
Το "Ένας από μας", είναι να βιβλίο που σε κρατάει γατζωμένο πάνω του μέχρι την τελευταία σελίδα και σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως είσαι κι εσύ ένας από αυτούς...

Σας φιλώ

Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 

INSTAGRAM
Απριλίου 30, 2018 No σχόλια
Πρόσφατες αναρτήσεις
Παλιότερες αναρτήσεις

About me

About me
Είμαι η Ζωή ή αλλιώς Mama Petounia. Ζω στην Αθήνα παρέα με τον άντρα μου, την κόρη μας και το μικρό σκυλί μας. Είμαι ηθοποιός και μεταξύ άλλων δίνω την φωνή μου σε cartoons και προσπαθώ να ανακαλύψω τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής και να τις μοιραστώ μαζί σας! Μου αρέσουν τα ταξίδια, η φωτογραφία και οι χαρούμενοι άνθρωποι! Καλώς ήρθατε στο blog μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Κάνε εγγραφή στο newsletter μου!

Ας συνδεθούμε

Δημοφιλείς αναρτήσεις

  • 10+1 Ιδέες για χειροποίητα δώρα Χριστουγέννων
      Φέτος στις γιορτές, νιώθω περισσότερο από ποτέ τη διάθεση να κάνω χειροποίητα δώρα στους αγαπημένους μου. Όλη αυτή η απομόνωση των ημερών,...
  • Η συνταγή της εβδομάδας: Υπέροχα μελομακάρονα χωρίς ζάχαρη και γλουτένη
    Απαραίτητο στοιχείο στο γευστικό σκηνικό των γιορτών, είναι φυσικά τα γλυκά. Από παιδί περίμενα αυτές τις μέρες για να γευτώ όλα τα νόστιμα ...
  • Λίστα Δεκεμβρίου 2020
      Ήρθε κι ο Δεκέμβρης! Ο μήνας των Χριστουγέννων και των γιορτών, ο μήνας των μαζώξεων, των δώρων και της αγάπης. Και παρόλο που φέτος θα εί...

Αναζήτηση σε αυτό το ιστολόγιο

Ετικέτες

365 ΜΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΨΩΝΙΑ HYGGE MAMA PETOUNIA AND FRIENDS ΑΓΑΠΗ ΒΙΒΛΙΑ ΒΟΛΤΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΕΘΙΣΜΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΕΡΩΤΑΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΖΩΗ Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΘΕΑΤΡΟ ΙΔΕΕΣ ΛΙΣΤΕΣ ΜΙΚΡΗ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΠΑΡΙΣΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΑΞΙΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αρχειοθήκη Ιστολογίου

  • ▼  2025 (21)
    • ▼  Μαΐου (1)
      • Λίστα Μάϊου
    • ►  Απριλίου (2)
    • ►  Μαρτίου (4)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2024 (21)
    • ►  Δεκεμβρίου (2)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Μαΐου (1)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2023 (32)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (4)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (5)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2022 (35)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (4)
    • ►  Σεπτεμβρίου (3)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (7)
    • ►  Φεβρουαρίου (3)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2021 (64)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (5)
    • ►  Οκτωβρίου (9)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (5)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (3)
    • ►  Φεβρουαρίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2020 (76)
    • ►  Δεκεμβρίου (7)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (2)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Απριλίου (10)
    • ►  Μαρτίου (5)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (8)
  • ►  2019 (70)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (6)
    • ►  Οκτωβρίου (8)
    • ►  Σεπτεμβρίου (7)
    • ►  Αυγούστου (8)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (6)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (8)
    • ►  Φεβρουαρίου (11)
    • ►  Ιανουαρίου (7)
  • ►  2018 (91)
    • ►  Δεκεμβρίου (6)
    • ►  Νοεμβρίου (11)
    • ►  Οκτωβρίου (14)
    • ►  Σεπτεμβρίου (12)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (3)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (4)
    • ►  Μαρτίου (13)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2017 (104)
    • ►  Δεκεμβρίου (3)
    • ►  Νοεμβρίου (7)
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (6)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (5)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (10)
    • ►  Απριλίου (11)
    • ►  Μαρτίου (14)
    • ►  Φεβρουαρίου (12)
    • ►  Ιανουαρίου (13)
  • ►  2016 (86)
    • ►  Δεκεμβρίου (14)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (13)
    • ►  Αυγούστου (6)
    • ►  Ιουλίου (12)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Ιανουαρίου (11)
  • ►  2015 (138)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (14)
    • ►  Οκτωβρίου (13)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (6)
    • ►  Ιουνίου (9)
    • ►  Μαΐου (9)
    • ►  Απριλίου (16)
    • ►  Μαρτίου (6)
    • ►  Φεβρουαρίου (20)
    • ►  Ιανουαρίου (17)
  • ►  2014 (160)
    • ►  Δεκεμβρίου (16)
    • ►  Νοεμβρίου (13)
    • ►  Οκτωβρίου (11)
    • ►  Σεπτεμβρίου (8)
    • ►  Αυγούστου (15)
    • ►  Ιουλίου (13)
    • ►  Ιουνίου (15)
    • ►  Μαΐου (15)
    • ►  Απριλίου (21)
    • ►  Μαρτίου (23)
    • ►  Φεβρουαρίου (10)
  • ►  2013 (3)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαρτίου (2)
  • ►  2012 (4)
    • ►  Αυγούστου (4)

Created with by ThemeXpose