Γεια σας και χαρά σας.
Η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που παραδέχομαι μια αδυναμία μου, γεμίζω δύναμη.
Κάθε φορά που καταρρίπτεται μέσα μου η εικόνα της τέλειας και αψεγάδιαστης γυναίκας-μητέρας-κόρης-αδελφής-φίλης κλπ, ξεκινάω να ζω όπως επιθυμώ. Ξεκινάω βασικά να ζω.
Όπως όταν παραδέχτηκα την εξάρτησή μου από τη ζάχαρη.
Ένιωσα πιο δυνατή, πιο έτοιμη να την αντιμετωπίσω και είδα επιτέλους φως στο τέλος του τούνελ.
Οτιδήποτε άλλο με οδηγεί στο σκοτάδι.
Πριν από καιρό, είχα δει ένα βιντεάκι στο Youtube όπου μια vlogger (μια κοπέλα που αντί να γράφει σε κάποιο blog, τραβάει σε βίντεο όσα θέλει να πει) παρουσίαζε την καθημερινή της ρουτίνα. Έλεγε λοιπόν, πως το πρώτο πράγμα που κάνει μόλις ανοίγει τα μάτια της το πρωί και το τελευταίο λίγο πριν τα κλείσει το βράδυ για να κοιμηθεί, είναι να χαζεύει στο κινητό της.
Τότε μου είχε φανεί υπερβολικό και παράξενο. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως υπάρχει κάποιος που κοιμάται και ξυπνάει με το κινητό στο χέρι!
"Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην λες"...
Ήρθε λοιπόν η στιγμή, που κατάλαβα ότι αυτό που έκανε εκείνο το κορίτσι και μου φαινόταν υπερβολικό και παράξενο, είχα αρχίσει να το κάνω κι εγώ.
Το κινητό έγινε η προέκταση του χεριού μου. Έγινε ο πιστός μου "φίλος".
Η ενημέρωσή μου, η διασκέδασή μου, η τηλεόρασή μου, η αποφόρτισή μου, η ξεκούρασή μου.
Το κινητό έγινε το βιβλίο μου, η ατζέντα μου, το ξυπνητήρι μου, ο γιατρός μου, ο οδηγός μου, ο εργοδότης μου, ο ψυχολόγος μου, ο συνοδοιπόρος μου στη ζωή.
Και ο άντρας μου; Το παιδί μου; Οι φίλοι μου;
"Α! Αυτοί είναι πάντα εδώ για σένα και μπορούν να περιμένουν να τελειώσεις πρώτα τη δουλειά σου. Γιατί περί αυτού πρόκειται" μου έλεγε πάντα το μυαλό μου.
"Εσύ κορίτσι μου έχεις ένα blog, ένα instagram account. Είσαι ηθοποιός!
Πρέπει να γράφεις, να ενημερώνεσαι, να φωτογραφίζεις, να προβάλεις και να είσαι ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΕΠΑΦΗ.".
Η αλήθεια είναι και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, πως το ίντερνετ μου έχει χαρίσει πολύ όμορφες στιγμές! Μέσα από το blog μου έχω γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους, έχω ζήσει πολύ όμορφες εμπειρίες και συνεχίζω να αισθάνομαι πολύ όμορφα μέσα από αυτό.
Όμως όπως για όλα τα πράγματα, καλά ή κακά υπάρχει ένα μέτρο που όταν ξεπεραστεί χάνεται η χαρά, η ισορροπία και η επαφή με τον εαυτό μας, έτσι και με το ίντερνετ. Όταν έχασα το μέτρο, χάθηκα κι εγώ.
Πέρασα περιόδους αποχής από το διαδίκτυο, κάτι το οποίο με έκανε μετά να πέφτω πάλι με τα μούτρα. "Ποια είναι η λύση;" αναρωτήθηκα.
"Το μέτρο", μου απάντησε ο εαυτός μου. "Το μέτρο, η παραδοχή, η αποδοχή και η αγάπη".
Παραδέχομαι λοιπόν πως έχω θέμα. Παραδέχομαι πως όλος αυτός ο εικονικός κόσμος με μαγνητίζει και με κάνει πολλές φορές να μην μπορώ να χαρώ την στιγμή, το τώρα, την πραγματικότητα.
Παραδέχομαι πως όλες αυτές οι πληροφορίες που λαμβάνει ο εγκέφαλός μου, είναι αιτία κούρασης, σύγχυσης, απόσπασης προσοχής, υπερδιέγερσης, άγχους.
Παραδέχομαι πως κατά καιρούς έχω μπει σε διαδικασία σύγκρισης, απόρριψης και απογοήτευσης.
Παραδέχομαι πως έχω στραφεί στο κινητό αντί να στραφώ στους φίλους μου, στον άντρα μου και στο παιδί μου.
Παραδέχομαι πως υπήρξαν φορές που αν δεν είχα μαζί το τηλέφωνό μου ή αν δεν είχα πρόσβαση στο διαδίκτυο ένιωθα μισή.
Τα παραδέχομαι όλα αυτά και ήδη νιώθω καλύτερα.
Έχοντας κάνει το πρώτο βήμα, πήρα δύναμη να ξεκινήσω ένα προσωπικό πλάνο αποτοξίνωσης με μικρά αλλά ουσιαστικά για μένα βήματα, μέχρι να βρω το μέτρο εκείνο που θα μου επιτρέπει να ζω με ισορροπία.
Ξεκίνησα λοιπόν να κλείνω το κινητό μου τουλάχιστον δύο ώρες πριν κοιμηθώ το βράδυ και να το βγάζω έξω από το υπνοδωμάτιο μου.
Να το ανοίγω το πρωί αφού πάω την μικρή μου στο σχολείο.
Να είμαι εκτός σύνδεσης τα Σαββατοκύριακα και να επικοινωνώ μόνο τηλεφωνικά.
Να αφιερώνω τον ελάχιστο δυνατό χρόνο σε αυτό, όταν είμαι έξω με τους φίλους μου και την οικογένειά μου.
Να έχω ένα πλάνο που θα αφορά την δουλειά μου και τον χρόνο που απαιτεί να είμαι συνδεδεμένη διαδικτυακά και να το τηρώ σαν να ήταν ωράριο γραφείου.
Να μην είμαι με το κινητό στο χέρι μπροστά στο παιδί μου.
Εγκατέστησα ένα screen time, μια εφαρμογή που μου δείχνει αναλυτικά πόση ώρα περνάω στο διαδίκτυο και που ακριβώς ξοδεύω τον χρόνο μου και έχω σκοπό να αγοράσω άμεσα ένα ξυπνητήρι και ένα ρολόι χειρός.
Ελπίζω τώρα που άρχισα να μπαίνω σε περίοδο αποτοξίνωσης να έχω περισσότερο χρόνο για να διαβάσω όμορφα βιβλία, να κάνω μακρινούς περιπάτους, να μένω στην αγκαλιά της κόρης μου και του καλού μου και να αρχίσει να χτυπάει πάλι το τηλέφωνό μου όπως τους παλιούς καλούς καιρούς και αντί για μηνύματα στο messanger, στο instagram και στο viber να ακούω τις φωνές των αγαπημένων μου προσώπων!
Αυτά είχα να σας πω αγαπημένοι. Ελπίζω να μην σας κούρασα. Θα σας κρατάω ενήμερους για την πορεία της κατάστασής μου! Χαχαχα!
Αν κάποιος από σας βρίσκεται στην ίδια θέση με μένα, θα χαρώ πολύ να διαβάσω την άποψή του!
Σας φιλώ
Οκτωβρίου 08, 2018
3
σχόλια
Μια τίγρη στον κήπο
Κείμενο-εικονογράφηση: Lizzy Stewart
εκδόσεις: Μικρή Σελήνη
εκδόσεις: Μικρή Σελήνη
από 4 ετών
Κάθε φορά που μαθαίνω πως ο εκδοτικός οίκος Μικρή Σελήνη, θα βγάλει καινούργιο βιβλίο ανυπομονώ να το "γνωρίσω¨.Και κάθε φορά η ανυπομονησία μου δικαιώνεται.
Το "Μια τίγρη στον κήπο" της Lizzy Stewart προστέθηκε στην βιβλιοθήκη της Χριστίνας, ένα βιβλίο που αξίζει να προσθέσετε και στην βιβλιοθήκη του δικού σας παιδιού!
Μόλις κράτησα στα χέρια μου το βιβλίο "Μια τίγρη στον κήπο", πέρασα μερικά λεπτά με το να χαϊδεύω το ανάγλυφο εξώφυλλό του.
Ένα εξώφυλλο που σε κάνει να νιώθεις πως μόλις το ανοίξεις, θα χωθείς μέσα σε έναν κήπο που μοιάζει με ζούγκλα, μήπως συναντήσεις κι εσύ την τίγρη της ιστορίας.
Μπορεί άραγε η βαρεμάρα να γίνει η αιτία να ανακαλύψουμε καινούργια πράγματα στη ζωή μας και να εξασκήσουμε την φαντασία μας;
Η Νόρα βαριέται καθισμένη στο σαλόνι της γιαγιάς της ζωγραφίζοντας μια τίγρη, τρώγοντας μπισκότα και έχοντας δίπλα της τον πιστό της φίλο Τζεφ, μια λούτρινη καμηλοπάρδαλη.
Η γιαγιά της την προτρέπει να βγει έξω στον κήπο και να ψάξει να βρει μεγάλες λιβελούλες σαν πουλιά, περίεργα φυτά, μια πολική αρκούδα αλλά και μια τίγρη...
"Μα τί είναι αυτά που λέει;" σκέφτεται η Νόρα. Και μεταξύ μας, δίκιο έχει.Πού ακούστηκε μια Τίγρη να τριγυρνάει σε έναν κήπο...
Το βιβλίο της Lizzy Stewart, με την όμορφη γραφή και την υπέροχη εικονογράφηση, είναι μια ωδή στην παιδική φαντασία, στην δύναμη της θέλησης του ανθρώπινου νου να δημιουργεί κόσμους μοναδικούς, πέρα από τα στενά όρια των αισθήσεων.
Τί είναι αληθινό και τί ψεύτικο; "Αν πιστέψεις στην ύπαρξή μου, τότε ίσως και να είμαι αληθινή", λέει η Τίγρη στη Νόρα.
"Κι εσύ αν πιστέψεις σε μένα, απαντά η Νόρα, τότε θα είμαι κι εγώ αληθινή".
Πόσο ελπιδοφόρο είναι αυτό το μήνυμα! Αν πιστέψω, δηλαδή αν εμπιστευτώ, ανοίγεται ένας νέος κόσμος, πέρα από τα αυτονόητα και τα τετριμμένα. Ένας κόσμος θαυμάτων και αποκαλύψεων.
Πίστη, ελπίδα, προσπάθεια, εξάσκηση της φαντασίας, είναι μερικά από τα μηνύματα αυτού του πολύ ωραίου βιβλίου, που σε κάνει να θέλεις να πιστέψεις επιτέλους στα απίστευτα!
Τα υπόλοιπα βιβλία που έχουμε διαβάσει από τις εκδόσεις Μικρή Σελήνη, μπορείτε να τα βρείτε εδώ.
Σας φιλώ
Οκτωβρίου 05, 2018
No σχόλια
Γεια σας και χαράς σας!
Ο Σεπτέμβρης ήταν ένας πολύ όμορφος και πολύ γενναιόδωρος μήνας.
Ήταν μήνας αποφάσεων, πλάνων και μιας καινούργιας σχολικής χρονιάς.
Ήταν μήνας προσαρμογής, μήνας αλλαγών, ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου.
Ήπια ζεστό κακάο με καλή παρέα, αλλά και τσάι με γεύση μέντα-κακάο.
Ξεκίνησα να γράφω στο καινούργιο μου σημειωματάριο, πήγα κοντά σε ότι με γεμίζει ακολουθώντας τα συναισθήματά μου και πηγαίνοντας κόντρα στην μόδα των πολλών.
Ετοίμασα το γραφείο της Χριστίνας και έγραψα ένα ακόμα ποστ για την διατροφή (το οποίο μπορείς να βρεις εδώ), γέμισα την κουζίνα μου με γλαστράκια και άκουσα πολύ γαλλική μουσική, παίρνοντας αγκαλιά τις όποιες αλλαγές μου έφερε αυτός ο μήνας!
Τον Σεπτέμβρη κατάφερα:
•
•
•
•Να οργανώσω ένα μελλοντικό ταξίδι.
•Να προσθέσω μερικές καινούργιες συνταγές στο συνταγολόγιο μου.
•
•Να διαβάσω το βιβλίο μου ξαπλωμένη στην αιώρα ένα βροχερό απόγευμα.
•
•
•
•Να φτιάξω μια μαρμελάδα χωρίς ζάχαρη.
•
•
•Να αγοράσω ένα ροζ σκανδιναβικό σακίδιο για την Χριστίνα.
•
•
• Να αφήσω ένα βιβλίο στο κάθισμα του μετρό με την σημείωση "άστο με την σειρά σου κάπου μόλις το διαβάσεις".
•
Και μην ξεχνάτε πως μπορείτε να βρείτε όλες τις προηγούμενες λίστες μου ΕΔΩ!
Σας φιλώ
Οκτωβρίου 03, 2018
No σχόλια
Το φθινόπωρο είναι για τα καλά εδώ, με τον Οκτώβρη να κάνει την εμφάνισή του κι εγώ χαίρομαι σαν μικρό παιδί, αφού ήρθε επιτέλους η εποχή για ζεστά τσάγια, μαζώξεις στο σπίτι για επιτραπέζια και πίτσα, κολοκυθόπιτες, αναμμένα κεριά και μυρωδιά κανέλας.
Αυτόν τον μήνα θέλω:
•Να περπατήσω πάνω σε ξερά φύλλα.
•Να φτιάξω μια μηλόπιτα χωρίς ζάχαρη και γλουτένη.
•Να διαβάσω τουλάχιστον δύο βιβλία.
•Να περάσω τα Σαββατοκύριακά μου χωρίς ίντερνετ.
•Να οργανώσω το φετινό Halloween party.
•Να κατεβάσω τα χειμερινά μας ρούχα.
•Να φτιάξω σοκολατάκια με γεύση καρύδας.
•Να πάω μια βόλτα στο βουνό.
•Να διατηρήσω καθαρό και μαζεμένο το σπίτι.
•Να αγοράσω ένα κερί με άρωμα κανέλα.
•Να πάω θέατρο.
•Να δω με περισσότερη αγάπη τους ανθρώπους.
•Να κλείσω τα μάτια μου στην ασχήμια.
•Να ακούσω καινούργιες μουσικές.
•Να ετοιμάσω κάτι όμορφο για την επέτειο του γάμου μου.
•Να πάω σινεμά.
•Να φάω ζεστά κάστανα.
•Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.
Εσείς, τι θέλετε κάνετε αυτόν τον μήνα;
Και μην ξεχνάτε πως μπορείτε να βρείτε όλες τις προηγούμενες λίστες μου ΕΔΩ!
Σας φιλώ
Οκτωβρίου 01, 2018
No σχόλια
Σεπτεμβρίου 28, 2018
No σχόλια
Γεια σας και χαρά σας!
Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα μου αρέσει πολύ αυτή η εποχή του φθινοπώρου.
Μετά από ένα πολύ όμορφο καλοκαίρι, με τις όποιες δυσκολίες και τις αναποδιές του, ήρθε το φθινόπωρο για να γεμίσει της μέρες μας με ζεστά τσαγάκια, μυρωδάτα κεριά, όμορφες φιλικές συγκεντρώσεις και χαλαρά Σαββατοκύριακα.
Αυτήν την εποχή, όταν έχω ελεύθερα κάποια από τα πρωινά μου (τα τυχερά του επαγγέλματος) και αφού πάω το Χριστινιώ στο σχολείο, απολαμβάνω την θαλπωρή του σπιτιού μου καθισμένη στον καναπέ με μια κούπα τσάι και ένα βιβλίο.
Μου αρέσει να ακούω την ησυχία και να προγραμματίζω εξορμήσεις στο βουνό, μου αρέσει να φτιάχνω καροτόσουπες και να στολίζω το σπίτι μου με κολοκύθες, κουκουνάρια και ξερά φύλλα.
Σκέφτομαι να δοκιμάσω να φτιάξω μια μηλόπιτα χωρίς γλουτένη και ζάχαρη, με αλεύρι αμυγδάλου και πετιμέζι!
Αν την πετύχω, θα σας δώσω την συνταγή.
Σκέφτομαι να ακούω πιο συχνά μουσική από το παλιό μας πικαπ με δίσκους βινύλιου.
Σκέφτομαι επίσης να περιορίσω την χρήση του ίντερνετ και αντ' αυτού, να διαβάσω πολλά βιβλία.
Ανυπομονώ να πάω για πικ νικ στην Πάρνηθα και να φωνάξω τις φίλες μου στο σπίτι για τσάι και συμπάθεια.
Επίσης σκέφτομαι να κάνω κι φέτος ένα Halloween Party με τις φίλες της Χριστίνας, αφού κάθε χρόνο περνάνε τόσο καλά.
Θα ήθελα να ξαναξεκινήσω και pilates. Ίσως βρω επιτέλους το κουράγιο και γραφτώ, μιας και διαπιστωμένα είναι από τα καλύτερα δώρα που μπορώ να κάνω στον εαυτό μου.
Θέλω να δω πολύ θέατρο και σινεμά και να περάσω πολύ χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μου.
Δεν ξέρω ακριβώς τον λόγο, μα αισθάνομαι πως αυτό το διάστημα, θα είναι η απαρχή μιας υπέροχης χρονιάς!
Εσείς, τι θέλετε να κάνετε αυτήν την περίοδο;
Σας φιλώ
Σεπτεμβρίου 26, 2018
No σχόλια
