Τις τελευταίες μέρες που ο καιρός θυμίζει άνοιξη, προσπαθούμε με την Χριστίνα να είμαστε όσο πιο πολύ μπορούμε έξω από το σπίτι, και συγκεκριμένα κοντά στη φύση, όσο εφικτό είναι αυτό σε μια πόλη όπως η Αθήνα.
Τις υπόλοιπες ώρες μας, τις περνάμε στο παιχνιδοσχολείο μας, κατασκευάζοντας, μαγειρεύοντας, ζωγραφίζοντας, χορεύοντας και ανακαλύπτοντας καινούργια πράγματα.
Μα το πιο σημαντικό από όλα, χτίζοντας τη σχέση μας.
Φτιάχνοντας ένα σαλιγκάρι από όσπρια
Κατασκευάζοντας τα δικά μας μαγνητάκια, για παιχνίδι στο ψυγείο
Ταξινομώντας και ξεχωρίζοντας τα είδη
Βοηθώντας στην κουζίνα
Ανακαλύπτοντας το φως και τα μόρια της σκόνης
Μικροί και μεγάλοι μάγειρες
Πάντα περιμένω τις δικές σας ιδέες και προτάσεις με χαρά.
Εσείς πώς περνάτε τις μέρες σας στο σπίτι; Με τι απασχολείτε τα μικρά σας;
Σας φιλώ
Φεβρουαρίου 06, 2015
15
σχόλια
Πριν από μερικές μέρες, πήγαμε σε ένα παιδικό πάρτι που έκανε μια φίλη για τον μικρό της γιο που γίνονταν ενός έτους. Εκεί δοκίμασα την εξαιρετική τούρτα που είχε φτιάξει η ίδια, μια τούρτα απολύτως κατάλληλη για μικρά παιδιά, μιας και δεν περιείχε γλουτένη και ζάχαρη. Ήταν απλή και πολύ νόστιμη. Παντεσπάνι πάνω κάτω, και στη μέση, μια κρέμα τυριού και από πάνω, μια κρέμα κακάο με αβοκάντο! Φυσικά της ζήτησα την συνταγή για να την μοιραστώ μαζί σας, αλλά και για να την φτιάξω και για μας με την πρώτη ευκαιρία!
ΥΛΙΚΑ(για το παντεσπάνι το οποίο φτιάχνουμε δυο φορές)
• 8 αυγά
• 375γρ. λάδι καρύδας για να γίνει η τούρτα dairy free δηλαδή, χωρίς γαλακτοκομικά προϊόντα μέσα ή με βούτυρο, αν εσείς το προτιμάτε
• 1/2 κούπα κακάο σε σκόνη
• 1 κούπα μέλι
• 2 κ.γλ. σόδα
• 2 βανίλιες σε σκόνη
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180’ χωρίς αέρα.
Λιώνουμε το βούτυρο.
Σπάμε και ανακατεύουμε τα αβγά σε ένα μεγάλο μπολ.
Προσθέτουμε όλα τα στεγνά υλικά και ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε το μέλι και ανακατεύουμε με το σύρμα.
Προσθέτουμε το λιωμένο βούτυρο και ανακατεύουμε μέχρι να το απορροφήσει.
Βάζουμε στο ταψί αντικολλητικό χαρτί και ρίχνουμε το μείγμα.
Το ψήνουμε για μισή ώρα και είναι έτοιμο!
Αν χρησιμοποιήσετε μικρότερο ταψί ίσως χρειαστεί 5-10 λεπτά περισσότερο χρόνο στο ψήσιμο.
Αυτήν ακριβώς την διαδιακσία, την επαναλλαμβάνουμε εις διπλούν.
ΥΛΙΚΑ(για το λευκό frosting)
• 200γρ. τυρί κρέμα( τύπου Φιλαδέλφεια)
• 200γρ. κρέμα γάλακτος
• 250γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
• μέλι, ανάλογα με το πόσο γλυκό το θέλουμε
• 2 κ.γλ. βανίλια
Ανακατεύουμε καλά όλα τα υλικά.
Όταν κρυώσουν καλά τα παντεσπάνια μας, απλώνουμε αρκετή ποσότητα στο ένα σκεπάζοντας στην συνέχεια με το άλλο.
ΥΛΙΚΑ(για την κρέμα με κακάο)
• 100γρ. αβοκάντο πολύ ώριμο
• 100γρ. λάδι καρύδας (ή βούτυρο)
• 2 κ.σ. σκόνη κακάο
• μέλι όσο εμείς θέλουμε
Χτυπάμε όλα τα υλικά στο μπλέντερ και γαρνίρουμε την τούρτα μας. Αν θέλουμε από πάνω, απλώνουμε λίγο από την λευκή κρέμα και διακοσμούμε με μικρά πολύχρωμα καραμελάκια.
Καλή σας απόλαυση!
Μαριάνθη σε ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμα της συνταγής!
Σας φιλώ
Φεβρουαρίου 05, 2015
11
σχόλια
Φεβρουαρίου 03, 2015
4
σχόλια
Ο Ιανουάριος, αγαπημένος μου μήνας, μιας και είναι αυτός των γενεθλίων μου αλλά και η αρχή κάθε νέας χρονιάς.
Ο φετινός ήταν πολύ γενναιόδωρος μαζί μου γεμίζοντάς με δώρα και όμορφες στιγμές.
Τα γενέθλιά μου ήταν ιδιαίτερα, μιας και τα γιόρτασα δύο φορές, μία με τις αδελφές μου σε μεξικάνικο μαγαζί, και μια σπίτι μου με κοριτσοπαρέα!
Το καινούργιο βιβλίο που άρχισα να διαβάζω, είναι “Το βιβλίο της Κατερίνας” του Αύγουστου Κορτώ και τα μαθήματα γιόγκας μπήκαν στο πρόγραμμά μου για τα καλά!
Η βόλτα στην παραλία έγινε μια Κυριακή στον Φλοίσβο και τα άλογα τα ταίσαμε ένα απόγευμα στο Γουδί.
Μπάρες δημιτριακών με κινόα, η νέα μου χορτοφαγική συνταγή, και όσο για ότι περιττό, αρχίζει σιγά, σιγά και πάει στο καλό!
Αυτά, όσα κατάφερα να κάνω τον μήνα Ιανουάριο!
Φεβρουαρίου 02, 2015
10
σχόλια
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει!
Ένας νέος μήνας ξεκινά, και μαζί του ξεκινάω κι εγώ την καθιερωμένη μου λίστα!
Τον άλλο μήνα, αυτή η στήλη κλείνει έναν χρόνο και πρέπει να σας πω πως είναι από τις αγαπημένες μου!!
Χαίρομαι πολύ που μέσα από αυτήν την διαδικασία μπορώ και συγκεντρώνω όλα όσα θέλω να κάνω, βάζω στόχους και κάποιους από αυτούς τους πετυχαίνω!
Για τον Φεβρουάριο λοιπόν, θέλω :
- Να φτιάξω σπιτικό φυστικοβούτυρο.
- Να είμαι συνεπής στα μαθήματα γιόγκα.
- Να έχω κάθε μέρα φρέσκα λουλούδια πάνω στο γραφείο μου.
- Να πάω σε ένα μουσείο.
- Να δω μια γαλλική ταινία χωρίς υπότιτλους.
- Να ανακαλύψω καινούργια blogs.
- Να κλείσω μια μέρα, για όλη μέρα κινητό και υπολογιστή.
- Να κάνω μια βόλτα στην Πλάκα, μεσημέρι Κυριακής.
- Να πάμε με την Χριστίνα για τραμπολίνο.
- Να οργανώσω ένα απόγευμα στο σπίτι, παράσταση με κουκλοθέατρο.
- Να φάω πρωινό στο κρεβάτι.
- Να φτιάξω την καινούργια στήλη που θέλω για το blog μου.
- Να μασκαρευτώ.
- Να ρίξω χαρτοπόλεμο παντού.
- Να ξαπλώσω στο πάτωμα και να κοιτάω το ταβάνι.
- Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.
Φεβρουαρίου 01, 2015
9
σχόλια
Όταν πρωτοξεκίνησα αυτό το blog, η ανάγκη μου για έκφραση και επικοινωνία, ήταν ο βασικός λόγος.
Πρώτη φορά μητέρα και όλα αυτά που είχα μέσα στο μυαλό και στη καρδιά μου, ήθελαν να εκφραστούν με λόγια και εικόνες.
Αρχικά ήμουν μόνη μου εδώ, αλλά δεν με πείραζε καθόλου. Το καινούργιο μου “παιχνίδι” μου άρεσε πολύ!
Με τον καιρό, άρχισαν να έρχονται και άλλοι άνθρωποι. Αρχίσαμε να παίζουμε μαζί. Άρχισε η επικοινωνία.
Μέχρι που κάποια στιγμή, χάθηκα. Χάθηκα στα likes και στα comments.
Αν μια ανάρτηση δεν είχε “κοινό” εγώ ένιωθα πως κάτι κάνω λάθος. Πως κάτι δεν κατάλαβα καλά. Πως δεν αρέσω πια. Πως δεν με αγαπάνε …
Η ανάγκη για επιβεβαίωση έκανε την αρχική μου ανάγκη να φαντάζει μικρή και ανούσια.
Άρχισα να γράφω σκεπτόμενη τι θα είναι αυτό που θα αρέσει στους άλλους. Άρχισα να γράφω για τους άλλους.
Και κάπου εκεί, έγινα το μικρό παιδί που αλλάζει με τα χρόνια και γίνετε κάτι που δεν είναι, για να το αγαπάει η μαμά, ο μπαμπάς, ο δάσκαλος, ο φίλος, ο εργοδότης, ο σύντροφος.
Μα να που εγώ δεν θέλω πια να είμαι κάτι μόνο για να αρέσει. Μα να που προσπαθώ χρόνια τώρα να βρω ποια είμαι και τι θέλω. Μα να που η ανάγκη μου για αγάπη και αποδοχή, δεν θέλω να καλύπτετε με εικονικές αγκαλιές.
Θέλω να ξανανιώσω τη χαρά της ελευθερίας και της έκφρασης. Τη χαρά του παιδιού που παίζει χωρίς να ξέρει ότι το κοιτάνε. Τη χαρά του να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις. Τη χαρά του να παίρνεις χωρίς αυτό να είναι αυτοσκόπος. Τη χαρά του πρώτου καιρού.
Για αυτό, αγαπημένε μου αναγνώστη… Σε ευχαριστώ πολύ που υπάρχεις και που έκανες τον κόπο να σταματήσεις στην γωνιά μου επιλέγοντας να αφιερώσεις λίγο από τον πολύτημο χρόνο σου εδώ. Ειλικρινά, μου ζεσταίνεις την καρδιά και με κάνεις να χαμογελώ.
Εγώ θα συνεχίσω το παιχνίδι, ακόμα κι αν εσύ κουραστείς, ακόμα κι αν εσύ επιλέξεις άλλη γειτονιά, ακόμα κι αν τα λόγια μου δεν θα σε αγγίζουν πια.
Θα σε σκέφτομαι με αγάπη, όταν θα παίζω ελεύθερη πια από την ανάγκη μου να σου αρέσω και πάντα θα δέχομαι τα δώρα σου με χαρά.
Σας φιλώ
Ιανουαρίου 30, 2015
15
σχόλια
