Γεια σας και χαρά σας και καλή Σαρακοστή.
Τις τελευταίες μέρες σχεδόν καθημερινά μέσα από μηνύματά σας στον λογαριασμό μου στο Instagram, μου στέλνετε ερωτήσεις σχετικές με την διατροφή μου. Σκέφτηκα λοιπόν να σας τις απαντήσω μέσα από μερικά ποστς, ξεκινώντας από την αρχή!
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μου άρεσαν πολύ τα γλυκά και ιδιαίτερα η σοκολάτα.
Στο σπίτι μας υπήρχε πάντα ένα σπιτικό γλυκό για μετά το φαγητό, και οι γονείς μου ήταν γενικά "άνετοι" με τα γλυκά που τρώγαμε, αφού η διατροφή μας γενικότερα ήταν καλή. Ως παιδί λοιπόν δεν με θυμάμαι να έχω ιδιαίτερο πρόβλημα.
Μεγαλώνοντας και όταν πια άρχισα να μένω στο δικό μου σπίτι, επειδή δεν είχα καθημερινά "έτοιμο" φαγητό, η διατροφή μου ήταν άστατη και πολλές φορές πρόχειρη και ανθυγιεινή.
Τα κιλά μου πάνω-κάτω ήταν τα ίδια, χωρίς ιδιαίτερες μεταβολές, οπότε η κακή μου διατροφή συνεχιζόταν για καιρό και περιελάμβανε μεγάλες ποσότητες ζάχαρης, ειδικά στις περιόδους που δεν ένιωθα και τόσο καλά, πιστεύοντας -ματαίως- πως αυτό θα με βοηθούσε να νιώσω λίγο καλύτερα. Και λέω "ματαίως", γιατί όχι μόνο δεν με βοηθούσε, αντιθέτως με βούλιαζε ακόμα περισσότερο μέσα στο πρόβλημά μου.
Μπορεί τα πρώτα λεπτά της κατανάλωσης-χρήσης, η ζάχαρη να μου δημιουργούσε ένα αίσθημα ευφορίας, στην συνέχεια όμως με γέμιζε με ματαίωση, ενοχές, δυσφορία, νευρικότητα κι ένα αίσθημα αποτυχίας.
Και σε αυτό το σημείο να σας πω, πως αναφέρομαι σε ΜΕΓΑΛΕΣ ποσότητες ζάχαρης, μιας και σιγά, σιγά, δεν μου αρκούσε να φάω μόνο ένα γλυκό ή μια σοκολάτα. Είχα ανάγκη να τρώω καθημερινά και πολύ. Υπήρχαν μέρες που μπορούσα να τρέφομαι από το πρωί μέχρι το βράδυ μόνο με γλυκά.
Για φρούτα και λαχανικά ούτε λόγος...
Στην αρχή δεν είχα καταλάβει απολύτως τίποτα. Είχα κοτσάρει στον εαυτό μου την ετικέτα της γλυκατζούς και άφηνα την κατάσταση να ξεφεύγει πέρα από κάθε έλεγχο.
Η μεγάλη παγίδα ήταν πως δεν έπαιρνα κιλά αναλογικά με την τεράστια κατανάλωση ζάχαρης, οπότε την αρνητική μου διάθεση και τις απότομες εναλλαγές της, τα νεύρα μου, τις στιγμές έντονης κατάθλιψης και αυτό το αίσθημα κενού, τα απέδιδα στην εκάστοτε στιγμή και φάση που πέρναγα.
Όταν γνώρισα τον άντρα μου και αρχίσαμε να μένουμε μαζί, η διατροφή μου προσαρμόστηκε στην καινούργια αυτή συνθήκη. Βλέπετε ο καλός μου δεν αγαπά καθόλου τα γλυκά και είναι υπέρμαχος της καλής και ισορροπημένης διατροφής, κάτι το οποίο με βοήθησε πολύ να δω το πρόβλημά μου.
Συνειδητοποίησα πως δεν πάει άλλο και πως έπρεπε να παραδεχτώ πως ήμουν εθισμένη στη ζάχαρη και πως την χρησιμοποιούσα όπως ένα ναρκωτικό για να μου καλύψει τα αρνητικά μου συναισθήματα, να με χαλαρώσει, να με παρηγορήσει, να με κάνει να ξεχαστώ, να νιώσω ζεστασιά και αγάπη... Αντί να πάρω στο τηλέφωνο έναν φίλο και να του πω το πρόβλημά μου, έπαιρνα ένα κουτί σοκολατάκια και νόμιζα ότι μπορούσα να το λύσω μόνη μου χωρίς μάλιστα να γίνω βάρος σε κανέναν. Δεν είχα μάθει να ζητάω, να "ενοχλώ", να μοιράζομαι.
Με την έλευση της Χριστίνας στη ζωή μου, γεννήθηκε αυτόματα και ταυτόχρονα η ανάγκη μου να γίνω επιτέλους ειλικρινής με τον εαυτό μου. Να πάψω να κρύβω τα όποια προβλήματά μου κάτω από το χαλί. Να πάψω να παριστάνω πως είμαι ένας ισορροπημένος άνθρωπος χωρίς ελαττώματα, που παρεμπιπτόντως έκανε και ένα παιδί. Ένα παιδί που αναπόφευκτα θα φορτωθεί τα "φυσιολογικά" μου προβλήματα.
Έτσι σιγά, σιγά και με την πολύτιμη βοήθεια κάποιων ξεχωριστών ανθρώπων που ήρθαν στη ζωή μου, άρχισα να βλέπω καθαρά το πρόβλημά μου με τη ζάχαρη και να το δουλεύω.
Άρχισα να επιλέγω πιο καθαρές τροφές, πιο φυσικές και λιγότερο επεξεργασμένες. Τα όσπρια, τα ψάρια, τα φρούτα και τα λαχανικά μπήκαν στην καθημερινότητά μου. Παράλληλα με την ζάχαρη μείωσα σημαντικά και την γλουτένη, καθώς με οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια ξανά στον εθισμό..
Περνάω περιόδους όπως τώρα, που απέχω εντελώς από ζάχαρη και γλουτένη και βλέπω τα ευεργετικά αποτελέσματα στο σώμα, την ψυχή και το μυαλό μου. Είμαι χαρούμενη, αισιόδοξη, επικοινωνιακή, με περισσότερη αυτοπεποίθηση και λιγότερο νευρική, ευερέθιστη, φοβική και κατατονική.
Μαζί με την καλή και ισορροπημένη διατροφή, πρόσθεσα στη ζωή μου τον διαλογισμό, την άσκηση, την έκφραση των συναισθημάτων μου, την συχνή επαφή μου με φίλους, το γράψιμο και το διάβασμα.
Αλλά για όλα αυτά θα σας μιλήσω σε ξεχωριστά ποστ.
Θέλω να φτάσω στο σημείο να μπορώ να τρώω τα πάντα αλλά με μέτρο, αφού κακά τα ψέματα, το φαγητό είναι ευλογία, είναι απόλαυση, είναι "ταξίδι".
Μέχρι να βρω την προσωπική μου ισορροπία, μαθαίνω να τρέφομαι σωστά και να ακούω το σώμα μου και την ψυχή μου. Μαθαίνω να με αγαπώ και να μην με κακοποιώ πετώντας μέσα μου διατροφικά σκουπίδια που μόνο κακό μου κάνουν. Ανακαλύπτω νέες συνταγές, νέες τροφές, νέες γεύσεις, νέους τρόπους δράσης.
Μαθαίνω να ζητάω, να αναζητάω, να με σέβομαι και να με αποδέχομαι με τα καλά και τα άσχημα μου.
Κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να ζήσω μέσα στην αρμονία, την ισορροπία, την αποδοχή και την αγάπη. Το χρωστάω στον εαυτό μου, στο παιδί μου, στη ζωή.
Σε επόμενα ποστ, θα σας μιλήσω για την ρουτίνα της διατροφής μου, για συνταγές που μου δίνουν χαρά και για τα "εργαλεία", που με βοηθούν τις δύσκολες μέρες.
Οι γνώμες που εκφράστηκαν σε αυτό το ποστ είναι καθαρά προσωπικές και σίγουρα υπάρχουν και άλλες, που θα ήθελα πολύ να ακούσω. Περιμένω πάντα τα σχόλια και τις ερωτήσεις σας με μεγάλη χαρά!
Σας φιλώ