Ο Γιώργος διαβάζει: O Φτωχούλης του Θεού του Ν. Καζαντζάκη
Γεια σας και χαρά σας!
Εύχομαι να είστε πολύ καλά.
Μετά την παρουσίαση του βιβλίου "Ο Καπετάν Μιχάλης" του Ν. Καζαντζάκη από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο Γιώργος συνέχισε το καλοκαιρινό του αφιέρωμα στον μεγάλο μας συγγραφέα, διαβάζοντας και γράφοντας αυτή τη φορά για το βιβλίο "Ο Φτωχούλης του Θεού".
Μετά την παρουσίαση του βιβλίου "Ο Καπετάν Μιχάλης" του Ν. Καζαντζάκη από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο Γιώργος συνέχισε το καλοκαιρινό του αφιέρωμα στον μεγάλο μας συγγραφέα, διαβάζοντας και γράφοντας αυτή τη φορά για το βιβλίο "Ο Φτωχούλης του Θεού".
Ο ΦΤΩΧΟΥΛΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ του Ν.Καζαντζάκη, Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
Η πασίγνωστη μυθιστορηματική βιογραφία του Ν. Καζαντζάκη για τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης: Ο ΦΤΩΧΟΥΛΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Άλλη μία περίτεχνη έκδοση, στη νέα σειρά των εκδόσεων ΔΙΟΠΤΡΑ.
Ο πλούσιος γόνος που απαρνήθηκε τα πάντα και αφιέρωσε τη σύντομη ζωή του στη φιλανθρωπία και την αγάπη δίνοντας, έως εξοντώσεως, καθημερινή μάχη με τον εγωτικό εαυτό του. Πρόκειται για ένα βαθιά φιλοσοφικό και αποκαλυπτικό αφήγημα, σχετικά με την ανθρώπινη φύση και τα όρια της, έναν διάλογο με την εσωτερική αλήθεια, μια ανατομία της έννοιας του «σχετίζεσθαι» με οδηγό το Pax et bonum.
Κι αυτός που αφιερώθηκε ολόψυχα στον Θεό, που έκανε την πενία τρόπο ζωής, ο ιδρυτής του τάγματος των Φραγκισκανών, ο άνθρωπος με την τεράστια εσωτερική δύναμη και θέληση, ο εκουσίως αφοσιωμένος δούλος Θεού, για τον Καζαντζάκη είναι ο Φτωχούλης του Θεού. Τί αλήθεια σηματοδοτεί η κτητική του Θεού; Σχήμα λόγου ή ουσία;
Κι αν είναι το πρώτο, γιατί να γράψει ένα τόσο εκτενές και τόσο «ένθεο» βιβλίο; Κι αν είναι το δεύτερο, ποιού Θεού; Του Καζαντζάκη που τον συνοψίζουμε στην ταφόπετρα, που δεν πιστεύει σε τίποτα και δεν φοβάται τίποτα, όπως πληροφοριακά μάθαμε οι περισσότεροι και το κουβαλάμε αφελώς στη δική μας ένζωη ταφόπετρα-μπλουζάκι;
Κι αν είναι το πρώτο, γιατί να γράψει ένα τόσο εκτενές και τόσο «ένθεο» βιβλίο; Κι αν είναι το δεύτερο, ποιού Θεού; Του Καζαντζάκη που τον συνοψίζουμε στην ταφόπετρα, που δεν πιστεύει σε τίποτα και δεν φοβάται τίποτα, όπως πληροφοριακά μάθαμε οι περισσότεροι και το κουβαλάμε αφελώς στη δική μας ένζωη ταφόπετρα-μπλουζάκι;
Και γιατί Φτωχούλης και όχι Φτωχός; Πρόκειται για σμίκρυνση του Αγίου; Για τα ανθρώπινα μέτρα ίσως ναι. Για μας Φτωχός, ειδικά σήμερα, στη συνείδηση της νεωτερικότητας, είναι ο ατυχήσας πλούσιος. Φτωχούλης όμως, είναι ο ευτυχήσας της εκούσιας πενίας και της συνειδητής αυτοταπείνωσης. Γιατί η μεγαλοσύνη της αυτοταπείνωσης προϋποθέτει το λίγο. Το μικρό και αθώο.
Ο Καζαντζάκης με το έργο του αυτό, μας καλεί ακόμα και από τον τίτλο να αναρωτηθούμε: Αν αυτός ο αυτοθυσιαστικός άνθρωπος, αν αυτός που λέει ότι κάνει το βαθύτατα κρυμμένο δικό του θέλημα όταν κάνει το θέλημα του Θεού, αν αυτός που απαρνήθηκε τις ανέσεις και τα πλούτη του στο όνομα της αγάπης είναι Ο ΦΤΩΧΟΥΛΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, τότε εμείς που αγόμαστε και φερόμαστε από τις ρηχές μας επιθυμίες, τα μικροσυμφέροντα και τις εγωπάθειές μας, τι του Θεού είμαστε; Ή μήπως δεν είμαστε του Θεού; Ή μήπως είμαστε ενός άλλου Θεού, όχι του Θεού που ενανθρωπίστηκε αλλά του ανθρώπου που αυτοθεοποιήθηκε; Κι αν ο άνθρωπος γίνηκε Θεός τότε τι σημασία έχει ο θετικός βαθμός των ηθολογικών επιθέτων, όπως λ.χ. καλός, ενάρετος, έντιμος; Σε πιο πλαίσιο αναφοράς υπάρχουν; Τι διαφορά έχει για μας το «Φτωχούλης-σκέτο» από το «Φτωχός-σκέτο»;
Μέχρι την επόμενη φορά, σας χαιρετώ.
Γιώργος
0 σχόλια