Εικόνες που μου αρέσουν, εικόνες που με εμπνέουν, εικόνες που με κάνουν να νιώθω όμορφα, εικόνες που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας. Όλες από το Pinterest.

Αγαπημένη μου Μαμά.
Πόσα πολλά είναι αυτά που νιώθω για σένα... Πόσα πολλά είναι αυτά που δεν θα τολμήσω ποτέ να σου πω. Ίσως γιατί δεν μπορώ να σου μιλήσω συναισθηματικά χωρίς να με πάρουν τα κλάματα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε φορά που πάω να σου πω πόσο πολύ σ'αγαπώ, βουρκώνω. Με πιάνει ένας κόμπος στο λαιμό και δεν μπορώ να καταπιώ. Το παθαίνεις καμιά φορά κι εσύ;
Βέβαια θα μου πεις, αυτός δεν είναι λόγος να μην σου μιλάω. Αλλά να, είναι που που δεν το έχω μάθει.
Όσο μεγάλωνα ένιωθα ότι έπρεπε να σοβαρευτώ. Να σταματήσω τα "μαμαδίστικα". Έπρεπε να είμαι μεγάλη, αιρετική και αντιδραστική.Τέρμα η αγκαλιές, τα φιλιά και τα χάδια. Κόντρα, αμφισβήτηση, θυμός και κριτική.
Και που να ήξερα πως τα άλλα είναι η ΖΩΗ. Που να ήξερα πως μπορώ να είμαι επαναστάτης με αιτία αλλά και με αγάπη και επαφή.
Τώρα το καταλαβαίνω που έκανα κι εγώ το δικό μου παιδί και το βλέπω να ανθίζει μέσα απο την αγκαλιά  Το βλέπω να αποζητά τα φιλιά μας, τα χάδια μας και την τρυφερότητα μας για να ζήσει.
Κάπου διάβασα πως αν ένα παιδί δεν πάρει αγάπη , νοιάξιμο και τρυφερότητα μπορεί να μαραθεί και να πεθάνει.
Δεν ξέρω γιατί άφησα να περάσουν τόσο χρόνια χωρίς να σου λέω κάθε μέρα κι απο ένα σ'αγαπώ.
Χωρίς να σε παίρνω μια αγκαλιά, χωρίς να σε ρωτάω αν είσαι καλά, αν πονάς, αν λυπάσαι για κάτι;
Ίσως επειδή δεν έφυγες ποτέ απο κοντά μου. Ίσως επειδή είσαι πάντα εκεί. Ανοιχτά όλο το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο.
Το δεδομένο όμως τελειώνει κάποτε. Και τότε μένεις με το σ'αγαπώ στο χέρι...
Σήμερα θέλω να σου πω πως όταν φοβάμαι, όταν πονάω κι όταν τα πράγματα σκουραίνουν, το μόνο πράγμα που θέλω είναι να τρέξω και να χωθώ στην αγκαλιά σου, να μυρίσω τον κόρφο σου, να νιώσω την αγάπη και την ζεστασιά σου και να με κανακέψεις όπως έκανες παλιά, λέγοντάς μου πως όλα θα πάνε καλά, κι εγώ να σε πιστέψω...

Χρόνια σου πολλά Μανούλα.
Σ'αγαπώ

Σήμερα θα σας μιλήσω για μια μικρή-μεγάλη χαρά και θα σας πάρω μαζί μου ταξίδι στις Σπέτσες!
Είστε έτοιμοι;
Την περασμένη Παρασκευή είχα την μεγάλη χαρά να βρεθώ στο πανέμορφο νησί των Σπετσών, καλεσμένη της αγαπητής Dr. Μαρίνας Κουνταρέλη, Ιδρύτριας και Προέδρου της Οργανωτικής επιτροπής του Spetsathlon.
Για όσους δεν το γνωρίζετε, να σας πω πως το Spetsathlon το οποίο ξεκίνησε το 2003 και φέτος γιορτάζει τα 5 χρόνια από την ίδρυσή του, αποτελεί το μεγαλύτερο και πιο αναγνωρισμένο τρίαθλο στην Ελλάδα με πληθώρα συμμετοχών τόσο απο την χώρα μας, όσο και από το εξωτερικό.
Είχα την ευκαιρία να θαυμάσω από κοντά πολλούς αθλητές, μεταξύ των οποίων και ολυμπιονίκες και παραολυμπιονίκες, οι οποίοι αγωνίστηκαν στην κολύμβηση, στο τρέξιμο και στην ποδηλασία.
Η οργάνωση όπως και η φιλοξενία ήταν άψογη και υποδειγματική.

Πήραμε το δελφίνι για Σπέτσες από τον Πειραιά, την Παρασκευή το απόγευμα.
Η διαδρομή ήταν πολύ ευχάριστη, μιας και με την αγαπημένη μου φίλη Κατερίνα δεν σταματήσαμε την κουβέντα και τα γέλια! Λίγο πριν φτάσουμε στον προορισμό μας, θαυμάσαμε και ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα.




Φτάνοντας στις Σπέτσες, πήγαμε κατευθείαν στο δωμάτιο που μας είχε κλείσει η παραγωγή, στο Ξενοδοχείο Νησιά το οποίο είναι πάνω στη θάλασσα, και κάθε του διαμέρισμα έχει το όνομα ενός διαφορετικού ελληνικού νησιού.
Η φιλοξενία ήταν άψογη, και όσοι από εσάς με ακολουθείτε στο INSTAGRAM θα είδατε το tour που έκανα, καθώς και την goody back αλλά και τα καλούδια της Arla που μας περίμεναν στο δωμάτιο.
Μόλις φρεσκαριστήκαμε, πήγαμε αμέσως για φαγητό κι ύστερα κλείσαμε την μέρα μας με ένα ποτό στο πανέμορφο 1800.








Το Σάββατο το πρωί, αφού πήραμε πρωινό στο ξενοδοχείο, πήγαμε στην πλατεία μπροστά από το Poseidonio Grand Hotel οπού είχε στηθεί το "στρατηγείο" των αγώνων!






Έπειτα σειρά είχε το μεσημεριανό γεύμα, στην ταβέρνα ΤΑΡΣΑΝΑΣ δίπλα στη θάλασσα, όπου απολαύσαμε το ειδικά διαμορφωμένο μενού της ARLA (ενός εκ των χορηγών του Spetsathlon), αλλά και τα πεντανόστιμα γλυκά που ετοίμασαν live για την περίσταση, οι αγαπημένοι μου Στέλιος Παρλιάρος και Πόπη Χρυσανθίδου.
Δυστυχώς ήταν όλα τόσο νόστιμα και λαχταριστά, που δεν είχα το μυαλό μου στις φωτογραφίες...


Στον γυρισμό, πήραμε την άμαξα και είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε το μαγευτικό τοπίο του νησιού.




Το απόγευμα το περάσαμε στην Βεράντα του Poseidonio Grand Hotel, που νομίζεις ότι έχει βγει από άλλη εποχή, όπου ο chef patissier μας κακόμαθε με τις λαχταριστές του δημιουργίες.




Το βράδυ δειπνήσαμε στο εξαιρετικό εστιατόριο Orloff όπου δυστυχώς, ούτε από κει έχω να σας δείξω φωτογραφίες.
Η βραδιά έκλεισε τις πρώτες πρωινές ώρες, στο bar Bikini!