Είναι φορές που θα΄θελα να τα αφήσω όλα για μια βόλτα στην θάλασσα μαζί σου.
Είναι φορές που θα΄θελα να παίζαμε κρυφτό μέχρι να σκοτεινιάσει.
Είναι φορές που θα΄θελα να τρώγαμε την Μερέντα με το κουτάλι για πρωινό.
Είναι φορές που θα΄θελα να μπαίναμε σε ένα αεροπλάνο αντί για την αίθουσα του σχολείου.
Είναι φορές που θα΄θελα να κοιμηθούμε αγκαλιά μέχρι το επόμενο πρωί.
Είναι φορές που θα΄θελα να δούμε όλη μέρα παιδικά και να διαβάσουμε παραμύθια.
Είναι φορές που θα΄θελα να φορέσουμε τακούνια και να βάλουμε κραγιόν.
Είναι φορές που θα΄θελα να να βγούμε βόλτα φορώντας τις μπιτζάμες μας.
Είναι φορές που θα΄θελα να ζωγραφίζαμε τους τοίχους του σπιτιού μας.
Είναι φορές που θα΄θελα να πανηγυρίζαμε κάθε φορά που κάτι μας άρεσε πολύ.
Είναι φορές που θα΄θελα να βλέπαμε την Μάγια τη Μέλισσα μέχρι να βαρεθούμε..
Είναι φορές που θα΄θελα να είναι πάντα καλοκαίρι.
Είναι φορές που θα΄θελα να είναι πάντα Χριστούγεννα.
Είναι φορές που θα΄θελα να μην υπήρχαν πρέπει μόνο θέλω.
Είναι φορές που θα΄θελα να λέω μόνο την αλήθεια.
Είναι φορές που θα΄θελα να βρίσκομαι μόνο στην αγκαλιά σου.
Είναι φορές που θα΄θελα να ζω το τώρα σαν να είναι η τελευταία μου μέρα πάνω στη γη.
Είναι φορές που θα΄θελα να σου λέω κάθε λεπτό πόσο σε αγαπώ.

Οι τελευταίες μέρες ήταν γεμάτες βόλτες, συναντήσεις, φαγητό, ήλιο, σινεμά και όμορφες γνωριμίες. Έκοψα τα μαλλιά μου, ξεκίνησα ένα καινούργιο project στη δουλειά, έφαγα πολλά μακαρόνια, είδαμε αγαπημένους φίλους και διαβάσαμε όμορφα βιβλία.
Τέλος, είχα την ευκαιρία να παραβρεθώ στην τελετή έναρξης του 18ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, όπου παρακολούθησα την υπέροχη ταινία “Ciao amore…Dalida” η οποία είναι βασισμένη στη ζωή της δημοφιλούς τραγουδίστριας, και είχα την χαρά να γνωρίσω από κοντά την σκηνοθέτη της ταινίας Liza Azuelos , την εντυπωσιακή πρωταγωνίστρια Sveva Alviti, αλλά και την πρόεδρο της κριτικής επιτροπής Julie Gavras, στο κοκτέιλ πάρτι που ακολούθησε μετά στην Γαλλική πρεσβεία.
Είδα κι άλλες ταινίες, όμως αυτήν την σκέφτομαι ακόμα…

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους!
Η αγάπη μου για τα βιβλία που αναφέρονται στο Παρίσι δεν κρύβεται και φανερώνεται με κάθε ευκαιρία.
Όταν είδα ότι οι εκδόσεις Παπαδόπουλος έβγαλαν το βιβλίο της Γαλλίδας συγγραφέως Alice Brière-Haquet “Η κυρία Άιφελ”, σκέφτηκα αμέσως πως σίγουρα θα μου αρέσει.




Και δεν έπεσα έξω. Αυτό το τρυφερό παραμύθι με την απλή μα συνάμα υπέροχη εικονογράφηση της Csil, μας ταξίδεψε εμένα και την Χριστίνα στην πόλη του φωτός και του έρωτα, μέσα από την ιστορία του Άιφελ ενός μηχανικού που είναι ερωτευμένος με την όμορφη Κάτια και που για χάρη της, υψώνει έναν σιδερένιο πύργο στην καρδιά του Παρισίου, που φτάνει ως τα σύννεφα. Η αγάπη του για αυτό το κορίτσι, είναι το γιατρικό που την επαναφέρει ξανά στη ζωή.
Αυτή η όμορφη ιστορία μας γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία, λέγοντας μας πως όταν θέλεις κάτι πραγματικά μπορείς και να το καταφέρεις!



Το βιβλίο κέρδισε το βραβείο του καλύτερου εικονογραφημένου βιβλίου από τους New York Times και την απόδοσή του ποιητικού κειμένου στα ελληνικά, έκανε η συγγραφέας Αργυρώ Πιπίνη.

Εικόνες που μου αρέσουν, εικόνες που με εμπνέουν, εικόνες που με κάνουν να νιώθω όμορφα, εικόνες που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας. Όλες από το Pinterest.