Εικόνες που μου αρέσουν, εικόνες που με εμπνέουν, εικόνες που με κάνουν να νιώθω όμορφα, εικόνες που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας. Όλες από το Pinterest.

Όταν ο καιρός και οι συνθήκες, μου το επιτρέπουν, το να παίρνω πρωινό με τις φίλες μου σε ένα ωραίο μέρος είναι το καλύτερο μου!
Μια μικρή-μεγάλη χαρά που φροντίζω όσο μπορώ να την δίνω στον εαυτό μου. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να βρίσκομαι με αγαπημένα πρόσωπα, να ανταλλάζω κουβέντες, σκέψεις και αγκαλιές και να γεμίζω τις μπαταρίες μου με αγάπη και θετική ενέργεια.
Πριν από μερικές μέρες, έδωσα στον εαυτό μου αυτήν την μικρή χαρά και βρέθηκα στο πολύ όμορφο περιβάλλον του Different Beast στην Κηφισιά. Με την πρώτη ματιά το ερωτεύτηκα.
Για τα όμορφα πιατικά του, τα ξύλινα τραπέζια του, τα λουλούδια στα βάζα του, τα ψαγμένα περιοδικά του, αλλά και για το macha latte του και τα πρωινά του.
Φωτεινός χώρος, “καθαρός” (μιας και απαγορεύεται το κάπνισμα), baby friendly και το κυριότερο με ευγενικούς ανθρώπους, όπως την Έλενα που μας έκανε να νιώσουμε σαν να ‘μασταν στο σπίτι μας.
Αν σας πάει ο δρόμος σας προς Κηφισιά, μην παραλείψετε να το επισκεφτείτε! Είναι στην οδό Κασσαβέτη 19. Εγώ υποσχέθηκα πως θα επιστρέψω σύντομα!

“Η παράσταση θα αρχίσει 15:05” μου είπε η κοπέλα στο ταμείο, όταν πήγα να πάρω το χαρτάκι με τις θέσεις μας στο θέατρο Θησείον χτες το μεσημέρι.
Και πραγματικά, ξεκίνησε ακριβώς την ώρα που μου είπε.
Μας έκανε εντύπωση. Σπάνια συνέπεια για θεατρική παράσταση.
“Η Αλίκη είχε αρχίσει να βαριέται έτσι που καθόταν πάνω στο χορτάρι…”, όμως εγώ καθόλου δεν βαρέθηκα παρακολουθώντας αυτήν την παράσταση που είναι βασισμένη στο βιβλίο “Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων” του Lewis Carroll με την γνωστή ιστορία για το παιδί που συναντιέται με τον παράλογο κόσμο των μεγάλων.
Η Αλίκη, ο Λαγός, ο Τρελο-Κάπελας, η Κόκκινη Βασίλισσα και οι άλλοι ήρωες της ιστορίας, με πήραν απ’το χέρι και βουτήξαμε παρέα στην λαγότρυπα.
Ήπιαμε τσάι και φάγαμε γλυκό, παίξαμε τένις κι εγώ μπαινόβγαινα πότε στον κόσμο των μικρών και πότε στον κόσμο των μεγάλων.





Οι 3 ηθοποιοί Ελεάννα Αποστολάκη, Μέλισσα Κωτσάκη και Ανδρομάχη Σπανέλλη που αλλάζαν ρόλους και κουστούμια επί σκηνής έπαιζαν μουσική και τραγουδούσαν, τα όμορφα και λειτουργικά σκηνικά αντικείμενα της Άρτεμης Φλέσσα και η πρωτότυπη μουσική του Θάνου Κοσμίδη από τους Berger Project με ταξίδεψαν κανονικά.
Καλοδουλεμένες σκηνές με ευρηματικότητα, εναλλαγές και χιούμορ, μια πρόταση για ένα διαφορετικό παιδικό θέατρο που σου εξάπτει την φαντασία και σου δίνει τροφή για σκέψη.
Τί κι αν η παράσταση απευθυνόταν σε παιδιά από 5 με 6 χρονών και πάνω;
Η Χριστίνα την κατευχαριστήθηκε και μαζί με αυτήν κι εμείς, μιας και είδαμε κάτι διαφορικό από τα συνηθισμένα θεάματα, κάτι λίγο πιο “ψαγμένο”, λίγο πιο καλλιτεχνικό, πιο πρωτοποριακό για την ηλικία της.
Χάρηκα πολύ που είδα την Αλίκη μέσα από την παράσταση της ΟΜΑΔΑΣ ΤΣΟΚΑΡΑ και υπόσχομαι και εγώ όπως κι εκείνη, ποτέ να μην μεγαλώσω!


Πληροφορίες παράστασης :

Ένα από τα πράγματα που θα ήθελα πολύ να “μάθω" στο παιδί μου, είναι το να έχει ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.
Να μην νιώθει ενοχές και τύψεις λέγοντας και κάνοντας αυτά που θέλει και πιστεύει.
Να αισθάνεται καλά για αυτό που πραγματικά είναι, χωρίς να νιώθει ότι χρειάζεται να είναι κάτι άλλο. Να μην φοβάται να εκφράσει εκείνο που πραγματικά επιθυμεί.
Μα αμέσως συνειδητοποιώ ότι δεν ξέρω τον τρόπο και ότι δεν υπάρχουν συνταγές.
Και τότε γεννιέται η ανάγκη μου να παλέψω εγώ με τους δικούς μου δαίμονες.
Από μικρή έμαθα πως για να είμαι αρεστή έπρεπε να ήμουν και κάτι άλλο.
Πως αυτό που ήμουν από μόνο του δεν ήταν αρκετό, δεν έφτανε.
Με πολύ κόπο και δουλειά τώρα πια, προσπαθώ να συγκροτήσω από την αρχή τον εαυτό μου, να τον αγαπώ και να του συγχωρώ τα λάθη του. Προσπαθώ να τον αποδέχομαι για αυτό που είναι και να είμαι στο πλάι του.
Προσπαθώ να τον απαλλάξω με σεβασμό και αγάπη από όλα εκείνα τα φορεμένα κομμάτια που δεν είναι δικά του.
Να αποδεχτώ ότι δεν χρειάζεται να αποδεικνύω συνέχεια το αν αξίζω και πόσο.
Προσπαθώ να κάνω όλα όσα αγαπώ και θέλω, με σεβασμό στον εαυτό μου και στους γύρω μου, παραδίνοντας τους φόβους και τις ανασφάλειές μου σε κάτι ανώτερο από μένα.
Κι αν με ρωτούσατε τι είναι αυτό που πραγματικά θα ήθελα να είχα “μάθει” από τους γονείς μου, θα σας έλεγα: ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΩ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.
Και ίσως τότε, ποιος ξέρει, ίσως να μην ένιωθα την ανάγκη να το “μάθω” στο παιδί μου.

7 πράγματα που μου τράβηξαν την προσοχή, 7 πράγματα που μου αρέσουν τελευταία, 7 πράγματα που με έκαναν να νιώσω όμορφα!