Με αφορμή τα σημερινά γενέθλια του αγαπημένου μου, θυμήθηκα αυτό το κείμενο που είχα γράψει για αυτόν τον Απρίλη του 2014, και σκέφτηκα πως είναι τόσο επίκαιρο την σημερινή ημέρα που δεν χρειάζεται να πω τίποτα παραπάνω…
Ίσως μόνο, το ότι μετά από 2 χρόνια, τον αγαπώ όλο και πιο πολύ…


"Δεν γράφεις ποτέ τίποτα για μένα.."μου είπε μια φορά διαβάζοντας ένα post μου ο Γιώργος. “Σαν να μην υπάρχω...σαν να μεγαλώνεις μόνη σου τη μικρή.."
Σήμερα γιορτάζει.
Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω κάτι γι’αυτόν...
Αλλά τί; Και πώς;
Πώς να γράψω για την αγάπη, για την συντροφικότητα, για την καλοσύνη, χωρίς να γίνω γραφική;
Πώς να αναφερθώ στο πόσο σημαντικός είναι στη ζωή μου, χωρίς να γίνω γλυκανάλατη;
Πώς να του πω πως ο λόγος που έχω την Χριστίνα, είναι ΑΥΤΟΣ;
Πώς να του εξηγήσω πως η ζωή μου μαζί του είναι αυτό που ονειρευόμουν πάντα, χωρίς να σκεφτεί ότι του λέω ψέματα;
Λέω λοιπόν για ακόμα μια φορά, να μην γράψω τίποτα γι'αυτόν.
Να του ευχηθώ μόνο
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ...

Σας φιλώ

Βρείτε με σε