Πώς είναι να περιμένεις μια ολόκληρη ζωή την αγάπη κι εκείνη να φτάνει μόλις μια μέρα μετά το τέλος της ζωής σου; Πώς είναι να σε ορίζουν οι επιλογές των άλλων και να ζεις μια ζωή μέσα στον φόβο και την ανασφάλεια;
Το διαχρονικό έργο της Λιλής Ζωγράφου "Η Αγάπη Άργησε μια Μέρα", ανεβαίνει στο Θέατρο ΑΡΓΏ σε σκηνοθεσία 'Ενκε Φεζολλάρι με έναν εξαιρετικό θίασο 7 γυναικών.


Πάει καιρός από την τελευταία φορά που είδα μια παράσταση που είχε ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ. Πάει καιρός από την τελευταία φορά που είδα μια παράσταση που μόλις τελείωσε άρχισα να σκέφτομαι "πότε θα πάω να την ΞΑΝΑΔΩ"; Από την πρώτη στιγμή με τύλιξε κι εμένα με το πλαστικό πέπλο με το οποίο είναι τυλιγμένες οι ηρωίδες πάνω στη σκηνή, και με κράτησε εκεί μέχρι το τέλος.
Μέχρι τη στιγμή που τα φώτα άναψαν και εγώ πάλευα να συγκρατήσω τα δάκρυα που ήθελαν από ώρα να απελευθερωθούν. Γιατί αυτή η παράσταση με άγγιξε πολύ. Με άγγιξε ο τρόπος που ο ευρηματικός σκηνοθέτης αγκάλιασε την γήινη πλευρά μου, που οι εξαιρετικές αυτές γυναίκες με το παίξιμό τους, γίνανε όλες κομμάτια του εαυτού μου...


Πήγαινε να την δεις.
Δεν ξέρω αν χρειάζεται να σου πω κάτι παραπάνω για αυτήν την παράσταση που δεν αφήνει τη σκέψη και το βλέμμα σου να "φύγουν" λεπτό από όλα συμβαίνουν πάνω στην σκηνή. Για αυτήν την παράσταση που ενώ ακουμπά τραγικά θέματα όπως η κακοποίηση, ο βιασμό και η υποδούλωση των γυναικών δεν γίνεται μελό παρά υμνεί την ελευθερία και τον έρωτα και σε καλεί να σκεφτείς πότε επιτέλους θα αποτινάξεις κι εσύ τα δικά σου προσωπικά δεσμά ώστε να μην χρειαστεί να πεις
"Η Αγάπη Άργησε μια Μέρα".


Ταυτότητα παράστασης.