Ο Δεκέμβρης ήταν ένας πολύ όμορφος μήνας, παρ’όλο που αντικειμενικά ήταν αρκετά δύσκολος για την οικογένεια μου. Παρ’όλες όμως τις δυσκολίες εγώ κρατώ τα θετικά. Τις γιορτινές μαζώξεις και τα δώρα, τις ώρες που πέρασα με το παιδί μου και τον άντρα μου, τις αλήθειες και τα όμορφα λόγια που είπα, τις αγκαλιές και τα φιλιά που αντάλλαξα, τους φόβους που νίκησα, τις συγνώμες που ζήτησα, τα γράμματα και τις κάρτες που έγραψα, την μέρα που πέρασα στο σπίτι των γονιών μου λέγοντάς τους πόσο πολύ τους αγαπώ και την δυσκολία των ανθρώπων να μπουν μπροστά μου στο ταμείο του σούπερ μάρκετ όταν τους πρόσφερα την θέση μου κρατώντας ένα πράγμα στα χέρια μου…
Τελικά ναι. Ο Δεκέμβρης ήταν ένας πολύ όμορφος μήνας.
Αυτόν τον μήνα κατάφερα:

• Να ζήσω την κάθε του στιγμή σαν να είναι η τελευταία μου.
• Να πω μόνο αλήθειες.
• Να χαρίσω κάτι που αγαπώ πολύ σε κάποιον.
• Να κάνω το προσωπικό μου ρεκόρ στις αγκαλιές και στα φιλιά.
• Να στάζουν μέλι τα λόγια μου.
• Να κοιτάξω στα μάτια τους φόβους μου.
• Να εξασκηθώ στην συγχώρεση.
• Να αφήσω την ζωή να με πάει .
• Να παραχωρήσω την θέση μου στο ταμείο του σούπερ μάρκετ σε κάποιον που έχει πολλά πράγματα ενώ εγώ θα έχω ένα.
• Να πω καλημέρα και χρόνια πολλά πάνω από 1000 φορές.
• Να προσευχηθώ και να διαλογιστώ.
• Να συνοδέψω τα δώρα μου με ένα γράμμα αγάπης.
• Να κοιτάξω την Χριστίνα και τον Γιώργο στα ματιά και να τους πω ΠΟΣΟ σημαντικοί είναι στη ζωή μου.
• Να περάσω μια ολόκληρη μέρα με τους γονείς μου λέγοντάς τους ασταμάτητα την λέξη “Σας αγαπώ”.
• Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.