Ο μικρός κύριος "ΜΗ"

by - Απριλίου 06, 2014

Σάββατο απόγευμα, και μετά από μια υπέροχη βόλτα με την Χριστίνα, καταλήγουμε οι δυο μας σε ένα καφέ στο κέντρο της Αθήνας, με την μικρούλα μου να κοιμάται στο καρότσι, κι εμένα να πίνω το τσάι μου, να ρουφάω ήλιο και να χαζεύω τον πολυσύχναστο δρόμο .
Στο διπλανό τραπέζι μια οικογένεια με ένα μικρό αγοράκι γύρω στα 5 και την μαμά έγκυο στο δεύτερο. Το παιδάκι βαριέται και το δείχνει  με το να σηκώνετε απο την καρέκλα του, να μασάει το ξυλάκι απο το τελειωμένο του παγωτό και να ρωτάει τον μπαμπά του γιατί ήρθαν σε αυτό το μέρος .
" Μην μασάς το ξυλάκι παιδί μου. Μπορεί να σπάσει, και να σου καρφωθεί καμία ακίδα στο στόμα "
" Μην σηκώνετε απο την καρέκλα σου λες και σου χουν βάλει ελατήρια "
" Μην με λερώνεις με τα παπούτσια σου"
" Μην κάθεσαι κάτω με το καθαρό σου παντελόνι . Είναι βρώμικα κάτω . Έχει  σκόνες , κακά, σάλια, σκουπίδια , βρομιές"
" Σήκω αν θες αλλά μην πας μακριά . Να σε βλέπω"
" Μην κουνάς το δέντρο παιδάκι μου. Τι σου φταίει "
" Μην φωνάζεις δυνατά. Θα ξυπνήσεις το παιδάκι που κοιμάται "
" Μην μιλάς συνέχεια . Δεν θα σε ξαναπάρουμε μαζί μας. Θα σε αφήσουμε σπίτι στο δωματίου σου και χωρίς τα παιχνίδια σου"...
Χριστέ μου! Σκέφτηκα . Άραγε το κάνω κι εγώ αυτό στο παιδί μου; Το γεμίζω απαγορεύσεις ; Το τρελαίνω με "μη" και "όχι "; Το κάνω να αισθάνεται μικρό και ασήμαντο ;
Πριν προλάβω να απαντήσω , η Χριστίνα ξύπνησε και ήρθε και κάθισε δίπλα μου φρέσκια και ξεκούραστη, κι άρχισε να πίνει τον χυμό που της είχα παραγγείλει . Και τότε ήρθε το τελειωτικό χτύπημα για τον μικρό κύριο " ΜΗ".
" Κοιτά το κοριτσάκι τι ήσυχα που κάθεται δίπλα στη μαμά του. Όχι σαν κι εσένα που όλο σηκώνεσαι και φωνάζεις . Κοιτά πως πίνει το χυμό του χωρίς να διαμαρτύρεται .."
Δεν ήξερα τι να πω... Είχα σαστίσει.. Το παιδάκι είχε χαμηλώσει το βλέμμα και κοιτούσε τα παπούτσια του..
Μόλις πήγα να ανοίξω το στόμα μου , σηκώθηκαν , έπιασαν το παιδί απο το χέρι κι έφυγαν .
Έμεινα σαστισμένη και προβληματισμένη για πολύ ώρα. Σκεφτόμουν πόσο εύκολα βγαίνει απο το στόμα μας  το " μη" και το " κοιτά τι κάνουν οι άλλοι...". Πόσο πολύ το έχουμε φάει όλο αυτό σαν παιδιά, απο τους γονείς μας και τους γύρω μας, που μας έχει γίνει αυτοματισμός... Πόσο δύσκολα το αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας όταν το κάνουμε και πόσο εύκολα στους άλλους.
Και πως το κάνουμε σαν να μην ξέρουμε τι κακό μπορεί να προκαλέσει.. Σαν να μην ξέρουμε πως είναι να σε συγκρίνουν και να σε μειώνουν, να σε μπερδεύουν και να σε κάνουν να αισθάνεσαι πως δεν είσαι ποτέ αρκετός.
Θέλω να προστατέψω την μικρή μου απο όλο αυτό . Θέλω να σταματήσω να αναπαράγω αυτόν τον "τρόπο διαπαιδαγώγησης". Θέλω να μην την κάνω να αισθάνεται πως ότι κάνει είναι λάθος. Πως μόνο εγώ ξέρω το σωστό. Πως οι άλλοι τα κάνουν όλα καλά και πως πρέπει να είναι κάτι άλλο απο αυτό που είναι για να την αγαπώ.
Της το χρωστάω. Το χρωστάω και στον εαυτό μου, και στο παιδί που ήμουν κάποτε .

Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ και στην σελίδα μου στο facebook.
Σας φιλώ

You May Also Like

29 σχόλια

  1. Εγώ που είμαι στην άλλη όχθη, που δεν λέω συχνά "μη", παρά μόνο όταν υπάρχει κίνδυνος για κάτι (σοβαρός και ουσιαστικός), αντιμετωπίζω βλέματα του στυλ "αυτή πολύ χύμα το έχει το παιδί της!" ή "το κακομαθαίνεις, δεν θα σε ακούει μετά".... Το παιδί πρέπει να είναι ελεύθερο να ανακαλύψει τον κόσμο γύρω του, να μάθει από τα λάθη του και αν χτυπήσει ή λερωθεί η αλήθεια είναι οτι δεν χάλασε και ο κόσμος! Φτάνει να είναι ευτυχισμένο και χαρούμενο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ χαίρομαι για σένα Lina και συμφωνώ μαζί σου!

      Διαγραφή
  2. Τα παιδιά πρέπει να λερωθούν, πρέπει να σκαρφαλώσουν, πρέπει να κάνουν την τόσο απαραίτητη για την ανάπτυξή τους εξερεύνηση του περιβάλλοντος που βρίσκονται. Είναι απαραίτητη για την εξέλιξή τους. Προσπαθώ τόσο πολύ να μη λέω "μη", ομολογώ όχι πάντα με επιτυχία. Έχουμε μεγαλώσει με τόσα "μη" και "πρέπει", που αν απλώς σταθούμε και μετρήσουμε πόσες φορές λέμε ή σκεφτόμαστε αυτές τις λέξεις μέσα στην ημέρα, είναι τρομακτικό και απολύτως καταπιεστικό. Χάρηκα που σε διάβασα, χάρηκα που όλο και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν να μεγαλώσουν ελεύθερα παιδιά! Μπράβο σου!!!! Είμαι η Μάγδα και έρχομαι από το πάρτυ της Μάχης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πωωωωωωω........ενώ δεν έχω ακόμα δικό μου παιδί....με βλέπω να είμαι ακριβώς έτσι...
    Πρέπει επειγόντως να αλλάξω τακτική!!!
    έρχομαι από το λινκ πάρτυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νομίζω πως όλοι μας ξεφεύγουμε μερικές φορές με τα "μη" και τα "όχι". Είναι ανθρώπινο και δεν πρέπει να νιώθουμε ενοχές γι'αυτό γιατί πολλές φορές απλά προσπαθούμε να προφυλάξουμε τα παιδιά μας από κινδύνους που βλέπουμε συχνά γύρω μας. Βέβαια, θέλει όριο και αυτό, να μην το παρακάνουμε! Οι συγκρίσεις όμως με ενοχλούν κι εμένα πολύ!
    Πολύ όμορφο κείμενο! Με έβαλες σε σκέψεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ όμορφες σκέψεις! Το θέμα είναι να έχουμε πάντα αυτή τη διάθεση για πορβληματισμό και για ενδοσκόπηση ως γονείς. Και λάθη κάνουμε και κάποιες φορές συμπεριφερόμαστε με τον αντίθετο τρόπο απ᾽ ότι θέλουμε. Σημασία έχει να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να τα αποφεύγουμε στο μέλλον.
    Από το λινκ πάρτυ της Μάχης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Με την εμπειρία μου, μαμά 3 παιδιών που είναι αρκετά μεγάλα πια ένα έχω να πω: πρέπει να χαμηλώνουμε το ύψος μας και να γινόμαστε ένα με τα παιδιά μας χωρίς όμως να το καταλαβαίνουν για να μπορούμε να τα προστατεύουμε. Το μη δεν προστατεύει. Κάνει αντιδραστικά παιδιά, παιδιά που θέλουν οπωσδήποτε να δοκιμάσουν αυτό που τους απαγορεύεις. Αυτό άλλωστε κάναμε κι εμείς σαν παιδιά! Την καλημέρα μου :)
    Έρχομαι από το link party του Μomma's Daily Life :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νομίζω όλοι το κάνουμε κάποιες στιγμές.. Πάντως από την λίγη δική μου εμπειρία έχω προσέξει ότι όταν την φορτώνω μη και όχι αντιδράει πολύ άσχημα.. Αν ομως της εξηγήσω με απλά λόγια γιατί δεν πρέπει να κάνει κάτι το παιρνεί πιο χαλαρά και δεν επιμένει!

    Ήρθα από το πάρτυ της Μάχης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Με τα "μη" δεν τα πάω καλά...Πεισσότερο συζητάμε και του εξηγώ,γιατί οπως γράφει και η Μάρθα αντιδρά.
    Έρχομαι από το link party του Μomma's Daily Life

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. δυστυχώς όταν γινεσαι παρατηρητης μιας κατάστασης συνειδητοποιείς το κακό. ίσως αν βρισκόταν στη θέση σου αυτη η μαμά να αλλαζε σταση.... Γιούλη (απο το link party)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο παρατηρώντας αντιλλαμβλανεσαι τα λάθη..

      Διαγραφή
  10. Ανώνυμος6/5/14, 5:58 μ.μ.

    Κάπου διάβασα: "Τα ΜΗ και τα ΔΕΝ σε κάνουν ΜΗΔΕΝ!"
    Πόσο δίκιο έχεις;
    Μην ξεχάσεις ποτέ το παιδί που ήσουν κάποτε. Αν αυτό σε οδηγεί πάντα θα είναι δύσκολο να κάνεις λάθος με την ανατροφή του δικού σου παιδιού.
    Καλώς σε βρήκα (από το link party)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είχα την εντύπωση ότι είχα σχολιάσει παλιότερα εδώ... Δεν πειράζει το κάνω τώρα! Η αλήθεια είναι πως είναι πάρα πολύ εύκολο να παρασυρθούμε στην ευκολία του "μη" και ναμη μπούμε στη διαδικασία της συζήτησης. Και το διαπιστώνω και σε μένα, απλά προσπαθώ να συγκρατιέμαι και όσο μπορώ να συζητώ με τα κορίτσια μου. Εκτός πια κι αν είναι θέμα ζωής ή ασφάλειας, όπως όταν περιμέναμε μια μέρα στη στάση του λεωφορείου κι η Κωνσταντίνα σηκώνεται και τρέχει προς τη λεωφόρο, που έρχονταν τρέχοντας τα αυτοκίνητα... Η συζήτηση πριν και μετά πάντως βοηθάει πάρα πολύ τα παιδιά. Πολύ όμορφο που το επισήμανες! Ξαναήρθα από το πάρτυ της mommas daily life! Φιλιά! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα!
      Χαίρομαι που σου άρεσε!
      Καλως ήρθες!

      Διαγραφή
  12. Αυτές οι λεξούλες...ΜΗ, ΟΧΙ, μπορεί να είναι τόσο εύκολο να τις λέμε (συνέχεια...). Με αυτές όμως ακυρώνουμε κάθε πράξη του παιδιού μας. Ακυρώνουμε το ίδιο το παιδί.... προσπαθώ συνεχώς να μην τις λέω και να συζητάω μαζί του... Απο το λινκ πάρτυ της Μάχης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  13. Έρχομαι από το πάρτυ της mommasdailylife...

    Καλώς σε βρήκα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανατρίχιασα.... ΠΟΣΟ συμφωνώ μαζί σου.... Χαίρομαι που σε βρήκα <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή