"Δεν γράφεις ποτέ τίποτα για μένα.."μου είπε μια φορά διαβάζοντας ένα post μου ο Γιώργος. “Σαν να μην υπάρχω...σαν να μεγαλώνεις μόνη σου τη μικρή.."
Σήμερα γιορτάζει.
Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω κάτι γι’αυτόν...
Αλλά τί; Και πώς;
Πώς να γράψω για την αγάπη, για την συντροφικότητα, για την καλοσύνη, χωρίς να γίνω γραφική;
Πώς να αναφερθώ στο πόσο σημαντικός είναι στη ζωή μου, χωρίς να γίνω γλυκανάλατη;
Πώς να του πω πως ο λόγος που έχω την Χριστίνα, είναι ΑΥΤΟΣ;
Πώς να του εξηγήσω πως η ζωή μου μαζί του είναι αυτό που ονειρευόμουν πάντα, χωρίς να σκεφτεί ότι του λέω ψέματα;
Λέω λοιπόν για ακόμα μια φορά, να μην γράψω τίποτα γι'αυτόν.
Να του ευχηθώ μόνο
ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ...

Σας φιλώ

Βρείτε με σε