Σήμερα είναι η γιορτή του αγαπημένου μου!!
Πέρσι τέτοια μέρα είχα γράψει το παρακάτω κείμενο που ήταν αφιερωμένο σε κείνον.
Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα, πέραν του ότι η αγάπη μου για κείνον χρόνο με τον χρόνο όλο και μεγαλώνει..
"Δεν γράφεις ποτέ τίποτα για μένα.."μου είπε μια φορά διαβάζοντας ένα post μου ο Γιώργος. "Σαν να μην υπάρχω..σαν να μεγαλώνεις μόνη σου τη μικρή.." Σήμερα γιορτάζει. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω κάτι γι'αυτόν.. Αλλά τι? Και πως? Πώς να γράψω για την αγάπη, για την συντροφικότητα, για την καλοσύνη, χωρίς να γίνω γραφική? Πώς να αναφερθώ στο πόσο σημαντικός είναι στη ζωή μου, χωρίς να γίνω γλυκανάλατη? Πώς να του πω πως ο λόγος που έχω την Χριστίνα, είναι ΑΥΤΟΣ ? Πώς να του εξηγήσω πως η ζωή μου μαζί του, είναι αυτό που ονειρευόμουν πάντα, χωρίς να σκεφτεί ότι του λέω ψέματα? Λέω λοιπόν για ακόμα μια φορά, να μην γράψω τίποτα γι'αυτόν. Να του ευχηθώ μόνο ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ… Σας φιλώ
Τι να πρωτοπώ για τις τελευταίες μέρες…
Με αφορμή την γιορτή μου, ένιωσα για ακόμα μια φορά πόσο σημαντική είναι για την ύπαρξή μου η αγάπη. Και η αλήθεια είναι ότι τελευταία, πήρα πάρα πολύ! Με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους οι άνθρωποι μου δίνουν δύναμη να προχωρώ, να ελπίζω και να πιστεύω στον εαυτό μου. Και είμαι ευγνώμων για αυτό.
Οι μέρες λοιπόν κύλησαν με πολύ αγάπη, δώρα, μαζέματα φίλων, φαγητά και γλυκά, βόλτες, θέατρο και στιγμές γεμάτες αγκαλιές και φιλιά και όμορφα συναισθήματα.
Την Παρασκευή ήταν η γιορτή μου. Ήταν μια όμορφη, υπέροχη Παρασκευή με πολλές ευχές, φίλους, αγάπη, δώρα και ένα τεράστιο αίσθημα ευγνωμοσύνης.
Έκανα μια κοριτσομάζωξη στο σπίτι και έφτιαξα μεταξύ άλλων και μερικά από τα σοκολατάκια που είχα πρωτοδοκιμάσει στη φίλη Δανάη και είχα ξετρελαθεί με την ιδέα μιας και είναι πολύ πιο υγιεινά από τα κλασικά και φτιάχνονται μόνο με 3 υλικά, χωρίς καθόλου ζάχαρη και σοκολάτα!
Όπως καταλαβαίνετε δεν πρόλαβα να τραβήξω καμία φωτογραφία μιας και γίνανε ανάρπαστα. Βρήκα όμως μια, όχι και τόσο καλή, από αυτά που είχα φτιάξει η Δανάη, έτσι για να πάρετε μια εικόνα.
Αξίζει να τα δοκιμάσετε οικογενειακώς!
ΥΛΙΚΑ
80γρ. λάδι καρύδας
80γρ. κακάο
120γρ. μέλι
έναν λοβό βανίλιας ή μερικές σταγόνες σε υγρή μορφή
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε ένα μπρίκι ζεσταίνουμε σε χαμηλή φωτιά το λάδι καρύδας μέχρι να λιώσει.
Πριοσθέτουμε το μέλι και ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε σιγά, σιγά το κακάο και συνεχίζουμε το ανακάτεμα για να μην σβολιάσει το μείγμα. Καλό είναι η θερμοκρασία να είναι σχετικά χαμηλή για να μην αρπάξουν.
Βάζουμε το μείγμα σε φορμάκια για σοκολατάκια και μετά στο ψυγείο.
Διατηρούντε στο ψυγείο, μιας και τώρα με την ζέστη, το λάδι καρύδας λιώνει εύκολα.
Από παιδί θυμάμαι πως δεν μου άρεσε καθόλου το όνομα μου.
Ζωή. Λίγο. Μόνο τρία γράμματα. Τι να σου κάνουν τρία γράμματα… Ενώ Αλίκη, Ιζαμπέλα, Ναταλία, Αλεξάνδρα. Όσο να πεις, τα ‘χουν τα γράμματά τους.
Άσε που κανένας δεν θυμόταν την γιορτή μου κι έτσι δεν γιόρταζα σχεδόν ποτέ.
Και ήρθε μια μέρα που το άκουσμα του ονόματός μου, μου 'φερε δάκρυα στα μάτια.
Ζ Ω Η
Αυτό που μου χαρίζει το γέλιο της κόρης μου και η αγκαλιά του αγαπημένου μου.
Αυτό που μου δίνουν απλόχερα οι φίλοι μου.
Αυτό που ψάχνω να βρω στις στιγμές.
Αυτό που νιώθω, όταν ο ήλιος λούζει το πρόσωπό μου κι αέρας ψιθυρίζει στ’αυτιά μου.
Αυτό που αναζητώ στα όνειρά μου.
Αυτό που με κάνει να χαμογελώ και να ελπίζω.
Ζωή, το όνομά μου.
Είμαι η Ζωή ή αλλιώς Mama Petounia. Ζω στην Αθήνα παρέα με τον άντρα μου, την κόρη μας και το μικρό σκυλί μας. Είμαι ηθοποιός και μεταξύ άλλων δίνω την φωνή μου σε cartoons και προσπαθώ να ανακαλύψω τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής και να τις μοιραστώ μαζί σας! Μου αρέσουν τα ταξίδια, η φωτογραφία και οι χαρούμενοι άνθρωποι! Καλώς ήρθατε στο blog μου!