Μικρή βιβλιοφάγος: 5 μύγες και μια τρομπέτα, ένας Γίγαντας, ένα Μολυβένιο Στρατιωτάκι
Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία της Μικρής Σελήνης. Κάθε φορά που μου τα φέρνει η μαμά μου, κάνω μεγάλη χαρά.
Σήμερα θα σας μιλήσω για τρία αγαπημένα μου βιβλία, που μου κράτησαν συντροφιά στις διακοπές των Χριστουγέννων.
Μπορείτε να δείτε τα αλλά δύο που έχω από την Μικρή Σελήνη εδώ κι εδώ!
Ο Παππούς μου έχει για φίλο έναν Γίγαντα
του David Litchfield
Το βιβλίο αυτό μου άρεσε πολύ! Μιλάει για την φιλία, την αγάπη και για την διαφορετικότητα. Μιλάει για την εμπιστοσύνη και την χαρά του να κάνεις καινούργιους φίλους.
Ο Νικόλας έχει έναν παππού και ο παππούς του έχει για φίλο του έναν Γίγαντα που όλοι τον φοβούνται. Εδώ που τα λέμε είναι λογικό να φοβάται κάποιος έναν Γίγαντα. Και γω θα τον φοβόμουνα... Αλλά ο Γίγαντας αυτός είναι τόσο καλός και τρυφερός και όπως λέει και η μαμά μου, είναι κρίμα κι άδικο να κρίνουμε τους άλλους από την εμφάνισή τους.
Ο Νικόλας γνωρίζει τελικά τον Γίγαντα (δεν θα σας πω το πως, για να πάρετε το βιβλίο και να το διαβάσετε) και τον συμπαθεί στο τέλος πολύ, αφού καταλαβαίνει πως όλα τα πλάσματα, μικρά και μεγάλα, έχουν ανάγκη από στοργή και αγάπη. Έχουν ανάγκη από έναν φίλο.
Τέλος να σας πω πως πέρα από την ιστορία, αυτό που μου άρεσε πάρα πάρα πολύ, ήταν η εικονογράφηση! Κάθε φορά που μου το διαβάζει η μαμά ή ο μπαμπάς, μαγεύομαι!.
5 Μύγες και μια Τρομπέτα
των Ingrit Chabbert και Guridi
Μια αστεία ιστορία για 5 μύγες που βρίσκουν μια τρομπέτα και αναρωτιούνται σε τί ακριβώς χρησιμεύει.
Η αλήθεια είναι πως κι εγώ αν ήμουν μύγα και έβρισκα μια τρομπέτα, δεν θα ήξερα τι ακριβώς κάνει. Άλλωστε τί πειράζει το κάθε πράγμα να είναι ό,τι το φαντάζεται ο καθένας! Εγώ ας πούμε πολλές φορές πριν κοιμηθώ, κάνω το κρεβάτι μου καράβι, κάστρο, σπηλιά... Μου αρέσει πολύ να παίζω με την φαντασία μου.
Παρόλο που αυτό είναι ένα βιβλίο για λίγο μικρότερα παιδάκια, εμένα μου άρεσε και οι 5 μυγούλες με έκαναν να γελάσω πολύ!
Το Μολυβένιο Στρατιωτάκι
του Hans Christian Andersen σε απόδοση και εικονογράφηση της Joohee Yoon
Αυτό το παραμύθι είναι από τα αγαπημένα μου. Πρώτον γιατί όταν θα μεγαλώσω θέλω να γίνω μπαλαρίνα και δεύτερον γιατί συμπαθώ πολύ το Μολυβένιο Στρατιωτάκι που αγαπάει πραγματικά, παρ'όλο τη μολυβένια του καρδιά, και παλεύει γενναία ξεπερνώντας τις όποιες δυσκολίες του, για να κερδίσει την αγαπημένη του έστω και την τελευταία στιγμή.
Το βιβλίο αυτό είναι πολύ ωραίο, και οι εικόνες του είναι σαν να βλέπεις σινεμά! Επίσης μου αρέσει πολύ που οι σελίδες του γυαλίζουν και είναι βαμμένες στα κόκκινα.
Το τέλος είναι λίγο λυπητερό αλλά εμένα μου άρεσε γιατί τελικά αγαπήθηκαν πολύ το Στρατιωτάκι και η Μπαλαρίνα και έμειναν για πάντα μαζί.
Επίσης να σας πω πως στο blog της Μικρής Σελήνης, μπορείτε να βρείτε πολλές ιδέες για δραστηριότητες με αφορμή αυτά τα πολύ όμορφα βιβλία!
Αυτά για την ώρα. Ως την επόμενη φορά, σας χαιρετώ.
Χριστίνα
0 σχόλια