Μικρές χαρές : Πίσω στα θρανία

by - Οκτωβρίου 07, 2015


Εδώ και πολλά χρόνια ήθελα να ξαναπιάσω τα γαλλικά μου που τόσο αγαπώ…
Κάτι γινόταν όμως πάντα και το ανέβαλα. Τη μια ήταν η δουλειά, την άλλη η εγκυμοσύνη, μετά τα λεφτά. Όλο εμπόδια έβαζα στον εαυτό μου και δεν το έπαιρνα απόφαση.
Ώσπου φέτος είπα, ή τώρα ή πότε. Και πήγα! Γράφτηκα σε ένα τμήμα για ενήλικες στο Γαλλικό Ινστιτούτο και χτες έκανα το πρώτο μου μάθημα!!!
Ήταν ΤΟΣΟ μεγάλη η χαρά μου που δεν σταμάτησα να μιλάω και να θέτω ερωτήσεις…
Αυτό το αίσθημα της μάθησης που τόσο πολύ μου είχε λείψει, ήταν για μένα απίστευτα αναζωογονητικό. Ένιωσα χρήσιμη και συνάμα χαρούμενη που έκανα ένα τέτοιο δώρο στον εαυτό μου. Γιατί σαν δώρο το ένιωσα. Ένα δώρο που με έβγαλε από το σκοτάδι και με έβαλε στο φως! Θα μου πείτε, σιγά ρε παιδάκι μου, δεν πήγες δα να πάρεις μαθήματα πιλότου. Όμως για μένα είναι η μικρή μου χαρά. Είναι το γεγονός ότι έκανα κάτι χωρίς κανένα “πρέπει” από πίσω, χωρίς καμία προσδοκία χωρίς κανέναν καταναγκασμό.
Εξασκώ την ταπεινότητα μου εκεί και δεν περιμένω ούτε βαθμούς, ούτε πρωτιές. Μόνο χαρά!

Σας φιλώ

You May Also Like

10 σχόλια

  1. Ανώνυμος7/10/15, 11:11 π.μ.

    Kαλή αρχή και καλή συνέχεια..:)

    Όλγα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι μικρές χαρές είναι που μας κάνουν ευτυχισμένους και χαρούμενους. Και εγώ ψάχνω συνέχεια αφορμή για μικρές χαρές...οτιδήποτε με κάνει χαρούμενη. Καλή αρχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!!!
      Ναι, η χαρά συνήθως κρύβετε στα απλά και μικρά καθημερινά πράγματα!

      Διαγραφή
  3. Καλή αρχή Ζωή!!!Όταν κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε,τότε νοιώθουμε όχι μικρή,αλλά τεράστια χαρά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ιωάννα!! Η χαρά είναι όντως τεράστια!!

      Διαγραφή
  4. Πόσο τέλειο αυτό που έκανες! Και πόσο ξεχνάμε τον εαυτό μας τελικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι είναι αλήθεια πως τον θυμόμαστε πάντα τελευταίο, ενώ τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν χαρά!

      Διαγραφή