Το τελευταίο διάστημα όπως σας έχω ήδη πει εδώ κι εδώ, έχω καταφέρει να διαβάσω αρκετά βιβλία από την αρχή της χρονιάς, μένοντας συνεπής στο στόχο που είχα βάλει.
Ταυτόχρονα όμως δεν έχω υπάρξει συνεπής στο να σας μιλήσω για τα βιβλία που διάβασα τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο, ωστόσο σήμερα και με αφορμή το καινούργιο μας επεισόδιο στο podcast μας «Με Άλλα Λόγια» που μπορείτε να το ακούσετε εδώ, θέλω να σας πω για ένα βιβλίο που πραγματικά με συντρόφευσε μοναδικά το τελευταίο διάστημα και μου δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα. Ένα βιβλίο που αφού το διάβασα, άρχισα να το προτείνω στους γύρω μου χωρίς δεύτερη σκέψη.
Πρόκειται για το «Στο σπίτι της» της Yael Van Der Wouder από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Μια ιστορία, με φόντο την μεταπολεμική Ολλανδία της δεκαετίας του 1960, που φωτίζει τις ανοιχτές πληγές μιας χώρας μετά το ολοκαύτωμα.
Η Ιζαμπέλα, μετά τον θάνατο της μητέρα της ζει ολομόναχη στο σπίτι των παιδικών της χρόνων, με μόνη της συντροφιά τις αναμνήσεις της, τηρώντας ευλαβικά μια ρουτίνα, που παρεκκλίνει μόνο όταν συναντιέται με τους δυο αδελφούς της. Σε μια τέτοια συνάντηση θα γνωρίσει την Εύα, την κοπέλα του αδερφού της Λουίς και την οποία θα αναγκαστεί να φιλοξενήσει στο σπίτι της για ένα χρονικό διάστημα.
Η συγκατοίκηση των δύο γυναικών θα ανατρέψει για πάντα τη ζωή τους και θα φέρει στην επιφάνεια κομμάτια που νόμιζαν πως είχαν θαφτεί για τα καλά.
Το «Στο σπίτι της» είναι από αυτά τα λίγα βιβλία που σου κρατούν τόσο καλή συντροφιά που δεν θέλεις να τελειώσουν. Η Der Wouden μέσα από την ποιητική της γραφή μας μιλάει για την μοναξιά, την αγάπη, τον έρωτα, την συνεξάρτηση και τους δεσμούς των ανθρώπων. Μας μιλάει για την αποδοχή και την διαφορετικότητα, για την απώλεια και για την συνέχεια την ζωής.
Υφαίνει με μαεστρία μια υπέροχη ιστορία αγάπης, γεμάτη μυστήριο, καταπιεσμένα πάθη και ένοχα μυστικά, επηρεασμένη βαθειά από το ιστορικό πλαίσιο εκείνης της εποχής.
Στην αρχή διαβάζοντας το βιβλίο της, ένιωσα ανάμεικτα συναισθήματα. Ανυπομονησία, θυμό, έκπληξη, λύπη. Και στο τέλος ήρθε η λύτρωση, που με συγκίνησε βαθιά και με έκανε να αγαπήσω το βιβλίο αυτό. Οι εικόνες και τα συναισθήματα που μου δημιούργησε, μου κράτησαν συντροφιά σε όλο το διάστημα της ανάγνωσης του, αλλά και μετά το πέρας της, κάτι που μόνο ένα βιβλίο μπορεί να καταφέρει. Διαβάστε το. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
