Ο γιορτινός Δεκέμβρης πέρασε, κι εγώ τον έζησα όσο πιο πολύ και όσο πιο έντονα μπορούσα… Πέρασα πολύ όμορφες στιγμές με φίλους και οικογένεια, αγόρασα και χάρισα την αγαπημένη μου χριστουγεννιάτικη μαρμελάδα από το αγαπημένο μου ζαχαροπλαστείο (δυστυχώς τα μελομακάρονα του είχαν γίνει ανάρπαστα), έφτιαξα χριστουγεννιάτικα μπισκότα μαζί με την Χριστίνα, έκανα νυχτερινές βόλτες στην φωτισμένη Αθήνα, έστειλα κάρτες και τον μικρό μας τάρανδο-στολίδι με το ταχυδρομείο, άνοιξα την καρδιά μου στην αγάπη και φόρεσα χριστουγεννιάτικες κάλτσες, ήπια τσάι και φόρεσα κόκκινο κραγιόν, αγκάλιασα και αγκαλιάστηκα πολύ, κάλεσα τον καλό μου για κρασί και κουβεντούλα στο σαλόνι και διατηρώντας την αισιοδοξία μου, κοίταξα ψηλά στον ουρανό και αν δεν κάνω λάθος, είδα το φωτεινό αστέρι…
Όχι κι άσκημα ε;;
 

Να φάω ζεστό ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα πορτοκάλι.

Να αγοράσω μελομακάρονα και σοκολάτες από το αγαπημένο μου ζαχαροπλαστείο.

Να ξενυχτίσω βλέποντας χριστουγεννιάτικες ταινίες.

Να φορέσω βελούδινο φουστάνι.

Να φτιάξω χριστουγεννιάτικα μπισκότα μαζί με την Χριστίνα.

Να γεμίσω τα βάζα του σπιτιού μου με λουλούδια.

Να πάω βραδινή αυτοκινητάδα στους φωτισμένους δρόμους της Αθήνας.

Να στείλω τις χριστουγεννιάτικες ευχές μου με το ταχυδρομείο.

Να ανοίξω την καρδιά μου και τα χέρια μου στην αγάπη.

Να φορέσω γιορτινές κάλτσες.

Να δω τους φίλους μου πίνοντας τσάι και τρώγοντας σοκολατένια κρουασάν.

Να καλέσω τον άντρα μου για κρασί και κουβεντούλα ένα βράδυ στο σαλόνι μας.

Να φορέσω κόκκινο κραγιόν.

Να διατηρήσω την αισιοδοξία μου παρ’όλα όσα συμβαίνουν.

Να κοιτάξω ψηλά στον ουρανό μήπως και δω το φωτεινό αστέρι.

Να αγκαλιάσω πολύ και να αγκαλιαστώ.

Να κάνω έστω 3 από τα παραπάνω.