Σήμερα είναι η γιορτή του αγαπημένου μου!!
Πέρσι τέτοια μέρα είχα γράψει το παρακάτω κείμενο που ήταν αφιερωμένο σε κείνον.
Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα, πέραν του ότι η αγάπη μου για κείνον χρόνο με τον χρόνο όλο και μεγαλώνει..
"Δεν γράφεις ποτέ τίποτα για μένα.."μου είπε μια φορά διαβάζοντας ένα post μου ο Γιώργος. "Σαν να μην υπάρχω..σαν να μεγαλώνεις μόνη σου τη μικρή.." Σήμερα γιορτάζει. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω κάτι γι'αυτόν.. Αλλά τι? Και πως? Πώς να γράψω για την αγάπη, για την συντροφικότητα, για την καλοσύνη, χωρίς να γίνω γραφική? Πώς να αναφερθώ στο πόσο σημαντικός είναι στη ζωή μου, χωρίς να γίνω γλυκανάλατη? Πώς να του πω πως ο λόγος που έχω την Χριστίνα, είναι ΑΥΤΟΣ ? Πώς να του εξηγήσω πως η ζωή μου μαζί του, είναι αυτό που ονειρευόμουν πάντα, χωρίς να σκεφτεί ότι του λέω ψέματα? Λέω λοιπόν για ακόμα μια φορά, να μην γράψω τίποτα γι'αυτόν. Να του ευχηθώ μόνο ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ… Σας φιλώ
Τι να πρωτοπώ για τις τελευταίες μέρες…
Με αφορμή την γιορτή μου, ένιωσα για ακόμα μια φορά πόσο σημαντική είναι για την ύπαρξή μου η αγάπη. Και η αλήθεια είναι ότι τελευταία, πήρα πάρα πολύ! Με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους οι άνθρωποι μου δίνουν δύναμη να προχωρώ, να ελπίζω και να πιστεύω στον εαυτό μου. Και είμαι ευγνώμων για αυτό.
Οι μέρες λοιπόν κύλησαν με πολύ αγάπη, δώρα, μαζέματα φίλων, φαγητά και γλυκά, βόλτες, θέατρο και στιγμές γεμάτες αγκαλιές και φιλιά και όμορφα συναισθήματα.
Είμαι η Ζωή ή αλλιώς Mama Petounia. Ζω στην Αθήνα παρέα με τον άντρα μου, την κόρη μας και το μικρό σκυλί μας. Είμαι ηθοποιός και μεταξύ άλλων δίνω την φωνή μου σε cartoons και προσπαθώ να ανακαλύψω τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής και να τις μοιραστώ μαζί σας! Μου αρέσουν τα ταξίδια, η φωτογραφία και οι χαρούμενοι άνθρωποι! Καλώς ήρθατε στο blog μου!